ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ
ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ
Κάθε φορά,
αδελφοί μου, κάθε χρόνο, όταν στις
21 Νοέμβρη, στον Όρθρο, της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου ακούγοντας, για
πρώτη φορά μέσα στο Εκκλησιαστικό έτος, να ψάλλονται πανηγυρικότατα , οι Καταβασίες των Χριστουγέννων ενθουσιάζομαι. Ο τρόπος που
ψάλλονται, τα λόγια, το νόημα, ο έντονα
εορταστικός τους τόνος σε καλούν σε
πανηγυρισμό. Είναι σαν μια σάλπιγγα που προκαταβολικά σαλπίζοντας, προμηνύει σε μας το κοσμοσωτήριο
μήνυμα της «Μητροπόλεως των εορτών».
Είναι λοιπόν αναπόφευκτο στον κάθε έναν, αν βέβαια δεν έχει επιτρέψει να
αλλοτριωθεί η ψυχή και η ζωή του από άλλα νερόβραστα ορθολογιστικά και υλιστικά, ξένα προς την
ελληνορθόδοξη συνείδηση μας, μηνύματα,
να αισθάνεται αλλιώτικα και η καρδιά του
να χτυπά σε διαφορετικό ρυθμό , τη στιγμή που με έντονο τρόπο η Εκκλησία τον
καλεί να γιορτάσει και να χαρεί με «την κατά σάρκα γέννηση του Κυρίου και Θεού
και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού».
«Ο Χριστός
γεννιέται, δοξάστε Τον. Ο Χριστός έρχεται από τους ουρανούς, προϋπαντήστε Τον.
Ο Χριστός στη γη, υψωθείτε. Τραγουδήστε όλη η γη τον Κύριο και μέσα σε άκρα
ευφροσύνη, ανυμνήστε Τον λαοί, γιατί
δοξάστηκε».
Αδελφοί!
Χριστούγεννα σε καιρούς
πανδημίας και όλοι μας πάμε να μπούμε για τα καλά στο χορό της υποδοχής της
μεγάλης, όπως λέμε, εορτής.
Τα μηνύματα πολλαπλά
κατακλύζουν τα μάτια μας και τα αυτιά μας για τούτη τη γιορτή, με τη επισήμανση
όμως πως εφέτος δε θα μοιάζει με καμιά προηγούμενη και ότι θα τη γιορτάσουμε
εντελώς διαφορετικά.
Τί όμως εννοούν όλοι αυτοί
ομιλώντας για τη διαφορετικότητα των φετινών Χριστουγέννων;
Σε τί θα διαφέρει από
προηγούμενους χρόνους;
Για να θυμηθούμε λίγο τι
περσινές καλές όπως μας λένε γιορτές!
Τα μάτια μας θαμπώνουν απ’ το
φως και την πολυχρωμία λες και ζούμε σ΄ ένα κόσμο παραμυθένιο. Δέντρα
Χριστουγεννιάτικα ξεφυτρώνουν εδώ κι εκεί, κι η Ελλάδα ως διά μαγείας
μετατρέπεται σ’ ένα απέραντο δάσος.
Πάρκα, δρόμοι, πλατείες ολόφωτες δίνουν το εορταστικό παρόν με την
φαντασμαγορική ομορφιά τους. Τα καταστήματα
καταστόλιστα. Οι βιτρίνες τους ολόφωτες, προσπαθούν να δελεάσουν και τον πιο
απαιτητικό καταναλωτή.
Τα
μέσα μαζικής ενημέρωσης, στο χορό κι αυτά της υποδοχής. Και τι δεν μας
προβάλουν, όλες αυτές της μέρες, για να μας μεταφέρουν το πνεύμα των Χριστουγέννων.
Από τις χίλιες δυο Χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις, για να μη λείψει τίποτε απ’
το γιορτινό τραπέζι μαςû
τους τυχερούς πρωτοχρονιάτικους κρατικούς λαχνούς, για να ζήσουμε ζωή
χαρισάμενη από δω και πέραû
τα λαμπρά χαμόγελα των επίσημα γραβανταρισμένων παρουσιαστών και των
προκλητικών παρουσιαστριώνû
μέχρι και τις ημίγυμνες αγιοβασίληδες που κατήντησαν κι αυτές το αναπόσπαστο
μέλος του δωδεκαημέρου.
Κι εμείς, έρμαια στη δίνη της
νεοεποχήτικης αυτής λαίλαπας, ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια του καταναλωτισμού,
τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα για να προφθάσουμε να γιορτάσουμε, όπως προωθούν
οι εγκέφαλοι της εποχής. Να φάμε, να πιούμε, να μεθύσουμε, να ξεσπαθώσουμε σε
προκλητικά ρεβεγιόν.
Φτάσαμε στο σημείο να κάνουμε και εορτοδάνεια,
για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις σύγχρονες απαιτήσεις. Βάζουμε στο
τραπέζι μας μαύρο χαβιάρι, για να γιορτάσουμε τη γέννηση του Χριστού, και μετά…
το πληρώνουμε μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα.
Να πούμε όμως και τούτο.
Χριστούγεννα εφέτος περίεργα,
παράξενα, με 25 πρόσωπα εντός του Ναού
μας, μέτρα αυστηρά και με κλειστές τις πόρτες.
Είναι δύσκολο και οδυνηρό για
όλους μας το θέμα της διαχείρισης των 25 ατόμων εντός του Ναού. Ποιον θα
βάλλεις στο Ναό; Ποιόν θα απαγορεύσεις
να είναι μέσα; Είμαστε υποχρεωμένοι να το τηρήσουμε αυτό
Προς αποφυγήν λοιπόν παρεξηγήσεων,
υποχρεωνόμαστε, μόλις συμπληρωθεί ο αριθμός των 25 ατόμων, οι θύρες του Ναού
μας να κλείνουν.
Και τώρα λέω κι εγώ. Ναι να
ζήσουμε επί τέλους με τούτη την ευκαιρία της πανδημίας διαφορετικά τα
Χριστούγεννα, αλλά πώς;
Μέσα από την Ορθοδοξία μπορούμε να αναζητήσουμε τη
«χαμένη ψυχή μας»
Λέει ο δημοσιογράφος
Γρηγόρης Καλοκαιρινός σε ένα παλαιότερο άρθρο του στην εφημερίδα «Καθημερινή».
Τα χαμένα Χριστούγεννα, συμπληρώνω.
«Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
κατακλύζονται αυτές τις εορταστικές ημέρες από τις λεγόμενες, δημοσιογραφικά, «ειδήσεις της
αγοράς», που αφορούν την
κίνηση των καταστημάτων, επικεντρώνοντας το
ενδιαφέρον τους στο «χριστουγεννιάτικο τραπέζι». Με άλλα λόγια, το εορταστικό... βάρος πέφτει στο τι θα φάμε και θα πιούμε, στο πώς και πού θα διασκεδάσουμε και τι ρούχα θα φορέσουμε για να αισθανθούμε όσο περισσότερο... γιορτινοί γίνεται.
Η σκέψη δηλαδή όλων
μας σχεδόν είναι στραμμένη στην
καταναλωτική... διάσταση των Χριστουγέννων. Πρόκειται για την καθαρά υλιστική άποψη που έχει επικρατήσει τις τελευταίες δεκαετίες.
…Δυστυχώς, έχουμε λησμονήσει ότι οι μεγάλες αυτές γιορτές, ειδικά, καθιερώθηκαν κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια από τις Οικουμενικές Συνόδους, για να μας δίνουν την ευκαιρία υπενθυμίσεως των δύο αυτών κορυφαίων θρηοκευτικο-ιστορικών γεγονότων -της
Γεννήσεως και της Αναστάσεως- και, φυσικά,
προσεγγίσεως των υψηλών νοημάτων και μηνυμάτων τους, που αποτελούν την Αλήθεια της Ζωής. η οποία εκπορεύεται μέσα από αυτές.
Τα Χριστούγεννα -όπως και το Πάσχα- μπορούμε -εάν πραγματικά
συμμετάσχουμε στον εορτασμό
τους διά της Εκκλησίας- να ξαναβρούμε την χαμένη επικοινωνία με την ψυχή μας …
…Όμως, εμείς τίποτε
από αυτά δεν κάνουμε. Αντί να πάμε στην Εκκλησία, αντί να σταθούμε: για λίγο στα πιο σημαντικά από
τα Θεία Λόγια των ημερών, αντί να ενδιαφερθούμε και να χτυπήσουμε την «διπλανή μας πόρτα» αναζητώντας
το μοναχικό συνάνθρωπο, στριμωχνόμαστε στα σούπερ μάρκετ και στα καταστήματα. Αυτό γίνεται κάθε χρόνο. Αυτό … και
φέτος. Και τα Χριστούγεννά, δεν πρόκειται να
είναι για τους πιο πολλούς από εμάς
τίποτε περισσότερο από μια
ποικιλόμορφη... ευκαιρία κραιπάλης.
Αφού -απλούστατα- στα σούπερ -μάρκετ βρίσκεις
τα πάντα, εκτός από τη χαμένη ψυχή σου…
Λοιπόν
αδελφοί
Ένας Άγιος της Εκκλησίας μας,
ο Άγιος Ιερώνυμος, θέλησε κάποτε να γιορτάσει τα Χριστούγεννα με διαφορετικό
τρόπο, από κάθε άλλη φορά και όλο τον άλλο κόσμο. Πήγε λοιπόν στη Βηθλεέμ, κλείστηκε στο σπήλαιο όπου γεννήθηκε ο Χριστός, κι εκεί έμεινε για να περάσει τη
νύχτα της Γέννησης του Θεανθρώπου, γονατιστός μπροστά στη Φάτνη και προσευχόμενος.
Όλη την νύχτα λοιπόν στην προσευχή του έλεγε: «Χριστέ μου, που απόψε γεννάσαι
εσύ σ’ αυτόν τον κόσμο, ποιο δώρο σαν ανταπόδωμα θα ήθελες να προσφέρω
στη γέννηση Σου;» Απαρίθμησε όλα όσα είχε απαρνηθεί, όσα προσέφερε
για χάρη Του. Περιουσία, μόρφωση, ανέσεις, τα πάντα. Τη ζωή μου, έλεγε,
απόψε να ζητήσεις θα στη χαρίσω. Απάντηση όμως δεν έπαιρνε. Αυτός συνέχισε να
μιλά στο Θεό με πιο πολύ θέρμη ακόμη. Ώσπου κατά τα μεσάνυχτα άκουσε φωνή εξ
ουρανού που ανταποκρινόταν στο αίτημα του. «Ιερώνυμε, όλα όσα μου λες ότι μου πρόσφερες μέχρι τώρα ή προτίθεσαι να
μου δώσεις για μένα είναι άχυρα».
-«Και η ζωή μου Κύριε και όσα
έχω προσφέρει σε Σένα τόσα αξίζουν »
Και η απάντηση ήτανε «Ναι».
-«Τι άλλο λοιπόν Κύριε,
θέλεις να σου προσφέρω απόψε στη γέννηση Σου»;
-«Κάτι ζητώ από σένα
Ιερώνυμε και από όλους τους ανθρώπους,
που μπορείς να μου δώσεις .
-«Ζητώ τις αμαρτίες σου, ζητώ την καρδιά σου. Εγώ ήλθα στον κόσμο για να φέρω τη λύτρωση και τη
σωτηρία των ανθρώπων».
Να λοιπόν τί σημαίνει να
είναι φέτος και κάθε χρόνο διαφορετικά τα Χριστούγεννα.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2020
