ΚΥΡΙΑΚΗ Δ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ΄  ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΟΡΘΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ




ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Δ  ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (1965)
Κυριακή του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος!

π. Ιουστίνου Πόποβιτς

 

Γιατί η Εκκλησία τοποθετεί αυτόν τον Άγιο στο μέσον της νηστείας, ωσάν την πιο άγια εικόνα, ώστε να ατενίζουν όλοι σε Αυτόν;

Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Ποιός είναι αυτός;

Είναι ο άνθρωπος που εβίωσε και έγραψε την Κλίμακα του Παραδείσου, που εβίωσε την ανάβασι του ανθρώπου από την κόλασι μέχρι τον Ουρανό, μέχρι τον Παράδεισο. Αυτός εβίωσε την κλίμακα από την γη μέχρι τον Ουρανό, την κλίμακα που εκτείνεται από τον πυθμένα της κολάσεως του ανθρώπου μέχρι την κορυφή του παραδείσου. Εβίωσε και έγραψε. Άνθρωπος πολύ μορφωμένος, πολύ σπουδαγμένος.
 Άνθρωπος που ωδήγησε την ψυχή του εις τας οδούς του Χριστού, που την ωδήγησε ολόκληρη από την κόλασι στον παράδεισο, από τον διάβολο στον Θεό, από την αμαρτία στην αναμαρτησία, και που θεόσοφα μας περιέγραψε όλη αυτή την πορεία, τι δηλαδή βιώνει ο άνθρωπος πολεμώντας με τον κάθε διάβολο που βρίσκεται πίσω από την αμαρτία.

Με την αμαρτία μας πολεμάει ο διάβολος, και μένα και σένα, αδελφέ μου και αδελφή μου. Σε πολεμάει με κάθε αμαρτία. Μην απατάσαι, μη νομίζης πως κάποια μικρή και ασθενής δύναμις σου επιτίθεται. Όχι! Αυτός σου επιτίθεται! Ακόμη κι’ αν είναι ένας ρυπαρός λογισμός, μόνο λογισμός, γνώριζε ότι αυτός ορμά κατεπάνω σου. Λογισμός υπερηφανείας, κακής επιθυμίας, φιλαργυρίας,... ένα αναρίθμητο πλήθος λογισμών έρχεται κατεπάνω σου από όλες τις πλευρές. Και συ, τι είσαι εσύ;

Ω, Κλίμακα του Παραδείσου! Πως, πάτερ Ιωάννη, μπόρεσες να στήσης αυτή την κλίμακα του Παραδείσου ανάμεσα στην γη και στον Ουρανό; Δεν την έσχισαν οι δαίμονες, δεν την έκοψαν, δεν την έσπασαν; Όχι!... Η νηστεία του ήταν μια φλόγα, μια φωτιά, μια πυρκαϊά.

Ποιός διάβολος θα την άντεχε; Όλοι έφυγαν πανικοβλημένοι, όλοι οι δαίμονες έφυγαν κινηγημένοι από την ένδοξη και θεία του προσευχή, όλοι οι δαίμονες έφυγαν τρομοκρατημένοι από την νηστεία του, όλοι οι δαίμονες εξαφανίσθηκαν από την πύρινη, την φλογερή, προσευχή του.

Η Κλίμακα του Παραδείσου!

Τι είναι αυτή; Είναι οι άγιες αρετές, οι άγιες ευαγγελικές αρετές: η ταπείνωσις, η πίστις, η νηστεία, η πραότης, η υπομονή, η αγαθότης, η καλωσύνη, η ευσπλαχνία, η φιλαλήθεια, η αγάπη στον Χριστό, η ομολογία του Χριστού, τα παθήματα χάριν του Χριστού.
Αυτές και άλλες πολλές άγιες καινοδιαθηκικές αρετές. Κάθε εντολή του Χριστού, αδελφοί μου· αυτό είναι αρετή. Την τηρείς; Την εφαρμόζεις; Π.χ. την εντολή του περί νηστείας την τηρείς, την εφαρμόζεις; Η νηστεία είναι αγία αρετή, είναι σκαλοπάτι της κλίμακος από την γη στον Ουρανό. Η νηστεία, η ευλογημένη νηστεία, όπως και όλη η κλίμακα από την γη στον Ουρανό.

Κάθε αρετή είναι ένας μικρός παράδεισος. Κάθε αρετή τρέφει την ψυχή σου, την κάνει μακαρία, κατεβάζει στην ψυχή σου θεία, ουράνια ανάπαυσι. Κάθε αρετή είναι ένα χρυσό και διαμαντένιο σκαλοπάτι στην κλίμακα της σωτηρίας σου, στην κλίμακα που ενώνει την γη με τον Ουρανό, που εκτείνεται από την δική σου κόλασι μέχρι τον δικό σου παράδεισο. Γι’ αυτό καμμία από αυτές δεν είναι ποτέ μόνη της.

Η πίστις στον Κύριό μας Ιησού Χριστό δεν είναι ποτέ μόνη της. Εκδηλώνεται με την προσευχή, με την νηστεία, με την ελεημοσύνη, με την ταπείνωσι, με τα παθήματα χάριν του πλησίον. Όχι μόνο εκδηλώνεται αλλά και ζη κάθε αρετή, επειδή υπάρχει η άλλη αρετή.
Η πίστις ζη με την προσευχή, η προσευχή ζη με την νηστεία, η νηστεία τρέφεται με την προσευχή, η νηστεία τρέφεται με την αγάπη, η αγάπη τρέφεται με την ευσπλαχνία. Έτσι κάθε αρετή ζη δια της άλλης. Και όταν μία αρετή κατοικήση στην ψυχή σου, όλες οι άλλες θα ακολουθήσουν, όλες σιγά-σιγά από αυτήν θα προέλθουν και θα αναπτυχθούν δι’ αυτής και μαζί με αυτήν.

Ναι, η κλίμακα του Παραδείσου εξαρτάται από σένα. Πες ότι νηστεύω με φόβο Θεού, με ευλάβεια, με πένθος, με δάκρυα. Μετά όμως τα παρατάω. Να, άρχισα να κτίζω την κλίμακα και εγώ ο ίδιος την γκρέμισα, την έσπασα. Εσύ πάλι, εσύ, νηστεύεις συχνά, εγκρατεύεσαι από κάθε σωματική τροφή. Αλλά να, τον καιρό της νηστείας αφήνεις να κατοικήση στην ψυχή σου η αμαρτία, να σπείρωνται στην ψυχή σου διάφοροι ακάθαρτοι λογισμοί, επιθυμίες.
Σε σένα ανήκει να τους διώχνης αμέσως μακρυά σου με την προσευχή, το πένθος, την ανάγνωσι η με οποιαδήποτε άλλη άσκησι. Αλλά, αν εσύ, ενώ νηστεύης σωματικώς, τρέφης την ψυχή σου με κάποια αμαρτία η με κάποιο κρυφό πάθος, να! εσύ, ενώ αρχίζης να χτίζης ένα-ένα τα σκαλοπάτια της νηστείας από την γη προς τον Ουρανό, εσύ ο ίδιος πάλι τα γκρεμίζεις, τα καταστρέφεις.

Η νηστεία απαιτεί ευσπλαχνία, ταπείνωσι, πραότητα. Όλα αυτά πάνε μαζί. Είναι σαν ένα συνεργείο οικοδόμων, των οποίων αρχηγός είναι η προσευχή. Αυτή είναι ο αρχιμάστορας, ο αρχιτέκτονας, ο αρχιμηχανικός της πνευματικής μας ζωής, των πνευματικών μας εφέσεων, της κλίμακος που θα στήσουμε μεταξύ γης και Ουρανού. Η προσευχή κατέχει την πρώτη θέσι.
Όταν η προσευχή εγκατασταθή στην καρδιά σου και αυτή φλέγεται από αδιάλειπτη δίψα για τον Κύριο, όταν Αυτόν συνέχεια βλέπει, Αυτόν συνέχεια αισθάνεται, τότε με την προσευχή εισάγεις στην ψυχή σου όλες τις άλλες αρετές. Τότε ο μηχανικός (η προσευχή) έχει άριστους τεχνίτες, κτίζει γρήγορα-γρήγορα θαυμάσιες κλίμακες από την γη μέχρι τον Ουρανό, τις κλίμακες των σταδιακών σου αναβάσεων προς τον Θεό, προς την τελειότητά Του.
Όταν έχης δύναμι, δυνατή προσευχή, τότε καμμία νηστεία δεν θα σου είναι δύσκολη, τότε καμμία αγάπη δεν θα σου είναι αδύνατη. Αγία ευαγγελική αγάπη!

Η προσευχή αγιάζει τα πάντα μέσα σου, την κάθε άσκησί σου, τον κάθε λογισμό σου, την κάθε αίσθησί σου, την κάθε διάθεσί σου. Προσευχή! Δύναμις θεϊκή, την οποία μας έδωσε ο Κύριος για να αγιάζουμε ο,τιδήποτε εναγές μέσα μας, στην ψυχή μας.

Η προσευχή σε ενώνει με τον Πανεύσπλαχνο Κύριο, και Αυτός εκχέει μέσα στην καρδιά σου την συμπάθεια για κάθε άνθρωπο, για τον αμαρτωλό, για τον αδελφό που είναι αδύναμος όπως και συ, που πέφτει όπως και συ, αλλά και που μπορεί να σηκωθή όπως και συ· που του χρειάζεται όμως η δική σου βοήθεια, η αδελφική σου βοήθεια, η προσευχητική σου βοήθεια, η εκκλησιαστική σου βοήθεια.
Τότε, όταν δώσης βοήθεια, χωρίς αμφιβολία θα κτίσης την δική σου κλίμακα, την κλίμακα που οδηγεί από την κόλασί σου στον παράδεισό σου· τότε, με βεβαιότητα στην καρδιά θα ανεβαίνης από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι, από αρετή σε αρετή, και θα φθάσης έτσι στην κορυφή της κλίμακος, στον Ουρανό, θα αποβιβασθής στον Ουρανό, θα αποβιβασθής στον ουράνιο Παράδεισο.

Όλα τα έχουμε, και συ και εγώ: εννέα Μακαρισμοί, εννέα άγιες ευαγγελικές αρετές. Αυτό είναι το ευαγγέλιο της νηστείας, το ευαγγέλιο του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος. Αρετές, αδελφοί, μεγάλες αρετές. Τις δύσκολες ασκήσεις της νηστείας, της προσευχής, της ταπεινώσεως, ο Κύριος τις παρουσίασε ως Μακαρισμούς. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών (Ματθ. ε  3)...

Η ταπείνωσις! Αυτή είναι η αρχή της χριστιανικής ζωής, αυτή είναι η αρχή της πίστεώς μας, αυτή είναι η αρχή της αρετής μας, αυτή είναι η αρχή της αναβάσεώς μας προς τον Ουρανό, αυτή είναι το θεμέλιο της κλίμακός μας. Κύριε, εγώ είμαι ένα τίποτα, Εσύ είσαι το παν! Εγώ τίποτα, Εσύ το παν! Ο νους μου είναι τίποτα μπροστά στον δικό Σου Νου, το πνεύμα μου είναι τίποτα μπροστά στο Πνεύμα Σου, η καρδιά μου, η γνώσις μου... ω! τίποτα, τίποτα, μπροστά στην γνώσι Σου Κύριε! Εγώ, εγώ, μηδέν, μηδέν... και πίσω από αυτό αναρίθμητα άλλα μηδενικά. Αυτό είμαι εγώ μπροστά Σου, Κύριε.

Η ταπείνωσις! Αυτή είναι η πρώτη αγία αρετή, η πρώτη χριστιανική αρετή. Όλα αρχίζουν από αυτήν...

Αλλά οι Χριστιανοί αυτού του κόσμου, που οικοδομούμε την κλίμακα της σωτηρίας μας, πάντοτε κινδυνεύουμε από τις ακάθαρτες δυνάμεις. Ποιές είναι αυτές; Οι αμαρτίες, οι αμαρτίες μας, τα πάθη μας. Και πίσω από αυτές ο διάβολος, ... Όπως οι άγιες αρετές οικοδομούν την ουράνια κλίμακα μεταξύ Ουρανού και γης, έτσι και οι αμαρτίες μας φτιάχνουν μία σκάλα για την κόλασι. Κάθε αμαρτία. Αν υπάρχουν αμαρτίες στην ψυχή σου, πρόσεχε!  Αν κρατάς μίσος στην ψυχή σου μια, δυό, τρεις, πενήντα μέρες, πρόσεξε να δης σε τι κόλασι έχει μεταβληθή η ψυχή σου. Το ίδιο κι αν κρατάς θυμό, φιλαργυρία, αισχρή επιθυμία... Και συ, τι κάνεις; Πραγματικά, μόνος σου φτιάχνεις μια σκάλα για την κόλασι.

Αλλά ο Αγαθός Κύριος μας δίνει θαυμαστό παράδειγμα. Να, στο μέσον της νηστείας, προβάλλει τον μεγαλώνυμο, τον θαυμάσιο, τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος. Όλος λάμπει από τις άγιες ευαγγελικές αρετές. Τον βλέπουμε πως ανεβαίνει γρήγορα και σοφά την κλίμακα του Παραδείσου, την οποία έστησε ανάμεσα στην γη και στον Ουρανό. Ως διδάσκαλος, ως άγιος οδηγός, μας δίνει την Κλίμακά του σε μας τους Χριστιανούς ως πρότυπο για να ανεβούμε από την κόλασι στον Παράδεισο, από τον διάβολο στον Θεό, από την γη στον Ουρανό...

Εύχομαι ο ελεήμων και μέγας άγιος πατήρ ημών Ιωάννης της Κλίμακος... να μας χειραγωγή στους αγώνες μας εναντίον όλων των αμαρτιών μας με στόχο τις άγιες αρετές· να οικοδομήσουμε και εμείς με την βοήθειά του την δική μας κλίμακα και ακολουθώντας τον να φθάσωμε στην Βασιλεία των Ουρανών, στον Παράδεισο, όπου υπάρχουν όλες οι ουράνιες αναπαύσεις, όλες οι αιώνιες χαρές, όπου μαζί του εκεί θα δοξάζουμε τον Βασιλέα όλων εκείνων των αγαθών, τον Αιώνιο Βασιλέα της Ουρανίου Βασιλείας, τον Κύριο Ιησού Χριστό, Ω η δόξα και η τιμή νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

alopsis.gr

ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Τά­ξις τῆς δο­ξο­λο­γί­ας
ἐ­πὶ τῇ ἐ­θνι­κῇ ἑ­ορ­τῇ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Εὐ­λό­γη­σον, δέ­σπο­τα.

Ὁ ἱε­ρεύς· Εὐ­λο­γη­τὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, πάν­το­τε· νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Ὁ χο­ρός· Ἀ­μήν.

Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τῆς ἑ­ορ­τῆς. Ἦ­χος δ´.

Σή­με­ρον τῆς σω­τη­ρί­ας ἡ­μῶν τὸ κε­φά­λαι­ον, καὶ τοῦ ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος Μυ­στη­ρί­ου ἡ φα­νέ­ρω­σις· ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Θε­οῦ, Υἱ­ὸς τῆς Παρ­θέ­νου γί­νε­ται, καὶ Γα­βρι­ὴλ τὴν χά­ριν εὐ­αγ­γε­λί­ζε­ται. Δι­ὸ καὶ ἡ­μεῖς σὺν αὐ­τῷ τῇ Θε­ο­τό­κῳ βο­ή­σω­μεν· Χαῖ­ρε, Κε­χα­ρι­τω­μέ­νη, ὁ Κύ­ρι­ος με­τὰ σοῦ.

Τὸ Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος πλ. δ´. Αὐ­τό­με­λον.

Τῇ ὑ­περ­μά­χῳ στρα­τη­γῷ τὰ νι­κη­τή­ρι­α, ὡς λυ­τρω­θεῖ­σα τῶν δει­νῶν εὐ­χα­ρι­στή­ρι­α, ἀ­να­γρά­φω σοι ἡ Πό­λις σου, Θε­ο­τό­κε. Ἀλλ᾿ ὡς ἔ­χου­σα τὸ κρά­τος ἀ­προ­σμά­χη­τον, ἐκ παν­τοί­ων με κιν­δύ­νων ἐ­λευ­θέ­ρω­σον, ἵ­να κρά­ζω σοι· Χαῖ­ρε Νύμ­φη ἀ­νύμ­φευ­τε.

Εἶτα στί­χους ἐκ τῆς δο­ξο­λο­γί­ας.

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ, καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι, δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ὸς τῶν Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἅ­παξ)

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἅ­παξ)

Καὶ κα­τό­πιν αἱ ἑ­ξῆς αἰ­τή­σεις·

Ὁ δι­ά­κο­νος· Ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, δε­ό­με­θά σου, ἐ­πά­κου­σον καὶ ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ χο­ρός· Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον (γ´) μεθ᾿ ἑ­κά­στην δέ­η­σιν.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Ἔ­τι δε­ό­με­θα ὑ­πὲρ τῶν εὐ­σε­βῶν καὶ ὀρ­θο­δό­ξων χρι­στι­α­νῶν.

Ἔ­τι δε­ό­με­θα ὑ­πὲρ τοῦ ἀρχιεπισκόπου ἡ­μῶν (δεῖ­νος), τῶν ἀ­δελ­φῶν ἡ­μῶν, τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἱ­ε­ρο­μο­νά­χων, καὶ μο­να­χῶν, καὶ πά­σης τῆς ἐν Χρι­στῷ ἡ­μῶν ἀ­δελ­φό­τη­τος.

Ἔ­τι δε­ό­με­θα ὑ­πὲρ τοῦ εὐ­σε­βοῦς ἡ­μῶν γέ­νους, πά­σης ἀρ­χῆς καὶ ἐ­ξου­σί­ας ἐν τῷ κρά­τει ἡ­μῶν, τοῦ κα­τὰ ξη­ράν, θά­λασ­σαν καὶ ἀ­έ­ρα φι­λο­χρί­στου ἡ­μῶν στρα­τοῦ, καὶ ὑ­πὲρ τοῦ Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἐ­πὶ πλέ­ον συ­νερ­γῆ­σαι καὶ κα­τευ­ο­δῶ­σαι αὐ­τοὺς ἐν πᾶ­σιν.

Ἔ­τι δε­ό­με­θα ὑ­πὲρ αἰ­ω­νί­ου μνή­μης καὶ μα­κα­ρί­ας ἀ­να­παύ­σε­ως πάν­των τῶν ἐν τοῖς ἱ­ε­ροῖς ἡ­μῶν ἀ­γῶ­σιν ὑ­πὲρ πί­στε­ως καὶ πα­τρί­δος ἀ­γω­νι­σα­μέ­νων καὶ πε­σόν­των καὶ ὑ­πὲρ τοῦ συγ­χω­ρη­θῆ­ναι αὐ­τοῖς πᾶν πλημ­μέ­λη­μα ἑ­κού­σι­όν τε καὶ ἀ­κού­σι­ον.

Ὁ χο­ρός· Αἰ­ω­νί­α ἡ μνή­μη (γ´).

Ὁ δι­ά­κο­νος·

Ἔ­τι δε­ό­με­θα ὑ­πὲρ τοῦ δι­α­φυ­λα­χθῆ­ναι τὴν ἁ­γί­αν ἐκ­κλη­σί­αν (ἢ μο­νὴν) καὶ τὴν πό­λιν (ἢ χώ­ραν, ἢ κώ­μην, ἢ νῆ­σον) ταύ­την καὶ πᾶ­σαν πό­λιν καὶ χώ­ραν, ἀ­πὸ λοι­μοῦ, λι­μοῦ, σει­σμοῦ, κα­τα­πον­τι­σμοῦ, πυ­ρός, μα­χαί­ρας, ἐ­πι­δρο­μῆς ἀλ­λο­φύ­λων, καὶ ἐμ­φυ­λί­ου πο­λέ­μου· ὑ­πὲρ τοῦ ἵ­λε­ων, εὐ­με­νῆ καὶ εὐ­δι­άλ­λα­κτον γε­νέ­σθαι τὸν ἀ­γα­θὸν καὶ φι­λάν­θρω­πον Θε­ὸν ἡ­μῶν, τοῦ ἀ­πο­στρέ­ψαι καὶ δι­α­σκε­δά­σαι πᾶ­σαν ὀρ­γὴν καὶ νό­σον τὴν καθ᾿ ἡ­μῶν κι­νου­μέ­νην, καὶ ῥύ­σα­σθαι ἡ­μᾶς ἐκ τῆς ἐ­πι­κει­μέ­νης δι­καί­ας αὐ­τοῦ ἀ­πει­λῆς καὶ ἐ­λε­ῆ­σαι ἡ­μᾶς.

Ὁ χο­ρός· Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (μ´, ἀ­νὰ δέ­κα ἀ­μοι­βα­δὸν τε­τρά­κις, πρα­εί­ᾳ τῇ φω­νῇ).

Ὁ δι­ά­κο­νος·

Ἔ­τι δε­ό­με­θα καὶ ὑ­πὲρ τοῦ εἰ­σα­κοῦ­σαι Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν φω­νῆς τῆς δε­ή­σε­ως ἡ­μῶν τῶν ἁ­μαρ­τω­λῶν καὶ ἐ­λε­ῆ­σαι ἡ­μᾶς.

Ὁ χο­ρός· Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον (γ´).

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὁ χο­ρός· Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱε­ρεὺς τὴν εὐ­χὴν ταύ­την·

Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ὁ τὰ σύμ­παν­τα τῷ σῷ κρά­τει συ­νέ­χων καὶ τῇ θεί­ᾳ σου καὶ παν­σθε­νεῖ βου­λῇ κυ­βερ­νῶν τὸν κό­σμον· ὁ ἑ­κά­στῳ ἔ­θνει τὰς ἰ­δί­ας ὁ­ρο­θε­σί­ας θέ­με­νος, τὸ δὲ εὐ­σε­βὲς ἡ­μῶν ἔ­θνος ἐ­ξαι­ρέ­τως εὐ­ερ­γε­τή­σας, τὴν ἐ­πί­γνω­σιν τῆς σῆς ἀ­λη­θεί­ας αὐ­τῷ χα­ρι­σά­με­νος, καὶ πρὸς τὸ φῶς τῆς ὀρ­θο­δό­ξου πί­στε­ως κα­θο­δη­γή­σας, ἐξ αὐ­τοῦ δὲ με­γά­λους τῇ Ἐκ­κλη­σί­ᾳ πα­τέ­ρας καὶ δι­δα­σκά­λους ἀ­να­δεί­ξας, καὶ εἰς ἐ­λεύ­θε­ρον αὖ­θις βί­ον ἐ­ξα­να­στή­σας· αὐ­τὸς πα­νά­γι­ε δέ­σπο­τα, πρόσ­δε­ξαι τὰς εὐ­χα­ρι­στη­ρί­ους ἡ­μῶν δε­ή­σεις ἐ­πὶ τῇ ἀ­πε­λευ­θε­ρώ­σει καὶ πα­λιγ­γε­νε­σί­ᾳ τοῦ ἡ­με­τέ­ρου ἔ­θνους, καὶ ἐ­πά­κου­σον ἡ­μῶν ἐν πί­στει δε­ο­μέ­νων σου ἐ­κτε­νῶς. Καὶ τὰς μὲν ψυ­χὰς τῶν ὑ­πὲρ πί­στε­ως καὶ πα­τρί­δος ἡ­ρω­ϊ­κῶς ἀ­γω­νι­σα­μέ­νων καὶ ἐν­δό­ξως ἐν τοῖς ἱ­ε­ροῖς ἡ­μῶν ἀ­γῶ­σι πε­σόν­των, ἢ ὑ­πὸ τῶν πο­λε­μί­ων ἐν αἰχ­μα­λω­σί­ᾳ καὶ κα­κου­χί­ᾳ ἀ­πο­θα­νόν­των πα­τέ­ρων καὶ ἀ­δελ­φῶν ἡ­μῶν με­τὰ τῶν ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νός σοι εὐ­α­ρε­στη­σάν­των ἀ­νά­παυ­σον· ἡ­μᾶς δὲ πάν­τας, ὁ ὑ­πε­ρα­σπι­στὴς τῶν σω­τη­ρί­ων ἡ­μῶν, ἀ­ξί­ους τῆς ἐ­λευ­θε­ρί­ας ἀ­νά­δει­ξον, ἐν εἰ­ρή­νῃ καὶ ὁ­μο­νοί­ᾳ δι­α­τή­ρη­σον, καὶ εἰς πᾶν ἔρ­γον ἀ­γα­θὸν καὶ σοὶ εὐ­ά­ρε­στον κα­θο­δή­γη­σον. Τοὺς πι­στοὺς ἄρ­χον­τας ἡ­μῶν ἐν εἰ­ρή­νῃ καὶ ὁ­μο­νοί­ᾳ δι­α­τή­ρη­σον, καὶ λά­λη­σον ἀ­γα­θὰ ἐν ταῖς καρ­δί­αις αὐ­τῶν ὑ­πὲρ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας σου καὶ παν­τὸς τοῦ λα­οῦ σου. Σὺ γὰρ εἶ ὁ βα­σι­λεὺς τῆς εἰ­ρή­νης καὶ σω­τὴρ τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν, καὶ σοὶ τὴν δό­ξαν ἀ­να­πέμ­πο­μεν, τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ Υἱ­ῷ καὶ τῷ Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Ὁ χο­ρός· Ἀ­μήν.

Ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν Ἀ­πό­λυ­σιν·

Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ός, ἡ ἐλ­πὶς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Ὁ δι᾿ ἡ­μᾶς τοὺς ἀν­θρώ­πους καὶ δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν ἐκ Πνεύ­μα­τος ἁ­γί­ου καὶ Μα­ρί­ας τῆς παρ­θέ­νου σαρ­κω­θῆ­ναι κα­τα­δε­ξά­με­νος Χρι­στὸς ὁ ἀ­λη­θι­νὸς Θε­ὸς ἡ­μῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν τῶν ἁ­γί­ων πα­τέ­ρων ἡ­μῶν...

Ὁ χο­ρός· Ἀ­μήν.

Ευχή για τον κορονοϊό

Ευχή κατά του κορονοϊού

Δέσποτα Κύριε Παντοκράτορ, Υπεράγαθε, Υπερύμνητε, Παντεπίσκοπε, Παντοδύναμε, Μεγαλουργέ, Συ εί ο Μόνος Αληθινός, Ύψιστος, Υπερούσιος, Υπερώνυμος, Άπειρο-Ούσιος, Απειροδύναμος, ο Ών, Θεός, ο δι’ υπερβολήν Αγαθότητος οικονομήσας την δια της Αειπαρθένου Υπερευλογημένης Μαριάμ ενανθρώπησιν του Μονογενούς Υιού Σου και την δια των Αχράντων αυτού προσκυνητών Παθών και της Πανενδόξου Αναστάσεως, απολύτρωσιν του Γένους ημών, εν τη πανσεβάστω Εκκλησία Σου, εν Πνεύματι Αγίω.
Σε ανυμνολογούμεν, Σε προσκυνούμεν, Σε ομολογούμεν, Σε επικαλούμεθα εν ταύτη τη ώρα, Σε δοξάζομεν εν όλη τη ισχύι της καρδίας και της διανοίας ημών.
Και Σου δεόμεθα, Κύριε Άναρχε, Προκυνητέ, εις το Μέγα και Άπειρον Έλεός Σου προσπίπτοντες ταπεινώς. Σώσον ημάς, Δέσποτα Κύριε, Εξουσιαστά του Σύμπαντος Κόσμου και της ζωής ημών, σώσον ημάς εκ της ενεστώσης ανάγκης, κατάπαυσον την μάστιγα της λοιμικής ταύτης ασθενείας, αποσόβησον την φρικτήν και αδηφάγον απειλήν, κατασίγασον την οργήν, απόστρεψον τα βέλη του Πονηρού εις τον κόλπον αυτού και την κακότεχνον και δυσμενεστάτην αυτού κεφαλήν, εκδίωξον από τας καρδίας του λαού σου και δη των οικτρών κυβερνητών πάσαν φοβίαν ή ολιγοπιστίαν ή πανικόν.
Δος ημίν, εν τη μακροθυμία και φιλανθρωπία Σου, καιρούς αναψύξεως, υγείαν σταθηράν και ακλόνητον, κοινωνικήν ευρρυθμίαν, αποκατάστασιν του βίου εν ευσεβεια και φιλαλληλία, εν ειρηνική καταστάσει ομονοίας, φιλεργίας, εργασίας τιμίας, καθήκοντος, προκοπής, ελευθέρας από κοινού του λαού Σου Λατρείας και της ποθητής Θ.Κοινωνίας.
Οικτείρησον τα βρέφη και τα νήπια Δέσποτα Κύριε. Δέξου ευμενώς τας Αγρυπνίας και σκληράς ασκήσεις εγκρατείας των ορθοδόξων μοναχών και μοναζουσών και ιερών Γερόντων.
Δέξου το τίμιον Αίμα των μαρτύρων του Γένους ημών και τας θυσίας των Ηρώων της Ελευθερίας και της τιμής του Λαού Σου.
Κατάλυσον πάσαν σατανικήν μηχανήν ή σκευωρίαν κακοποιών ανθρώπων και πάσαν άδικον και φαύλην ως Αχιτόφελ βουλήν επιβουλήν.
Την Σην Ειρήνην και την Σην Αγάπην δώρησαι ημίν Κύριε  ο Θεός.
Πάντα γαρ απέδωκας ημίν.
Πρεσβείας της Παναχράντου Σου Μητρός, ακαταισχύντου καταφυγής και μεσιτρίας ημών, της Γοργοϋπηκόου και Ζωοδόχου θαυματουργού Πηγής, των φωτοειδών Σου Αγγέλων λειτουργικών πνευμάτων, του Τιμίου Προδρόμου, των Αγίων Ενδόξων και θαυματουργών Αναργύρων, Παντελεήμονος, Χαραλάμπους, Βαρβάρας, Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας, Γερασίμου του Δαιμονοκαταλύτου, του εν Κεφαλληνία Καψάλη, Νικηφόρου του λεπρού, Βησαρίωνος Δουσίκου, Νικάνορος Ζαβόρδας, Σπυρίδωνος του Θαυματουργού, Στεφάνου Πρωτομάρτυρος, Κυπριανού Ιερομάρτυρος και Ιουστίνης, Πορφυρίου, Παϊσίου, Ιακώβου και πάντων Σου των Αγίων.

Παρακλητικός Κανών Οσίου Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου του Θαυματουργού.

Παρακλητικός Κανών Οσίου Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου του Θαυματουργού.

Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.

Δόξα σοί, ὁ Θεός ἠμῶν, δόξα σοί.

Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν καί καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ τάς ψυχᾶς ἠμῶν.

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ψαλμός ρμβ΄ (142)

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σού• καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα• γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού• ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού• τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος β΄. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν μέ, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἠμῶν.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἴτα τά παρόντα Τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.

Ὡς ἱεράρχης τοῦ Χριστοῦ θεοφόρος, πλουσίαν χάριν παρ' αὐτοῦ ἐκομίσω, τοῦ ἐνεργεῖν παράδοξα Παρθένιε· ὅθεν ταῖς πρεσβείαις σου, πολυτρόπων κινδύνων, καί παντοίων θλίψεων, καί δαιμόνων μανίας, φύλαττε Πάτερ ἅπαντας ἠμᾶς, τούς σέ μεσίτην, πρός Κύριον ἔχοντας.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομεν πότε, Θεοτόκε, τά, δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀναξιοι• εἰ μή γάρ σύ προίστασο πρεσβεύουσα, τίς ἠμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σού• σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμός ν΄ (50)

Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημα μου•επί πλεῖον πλῦνον μέ ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μοῦ καθάρισον μέ. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διαπαντός. Σοί μόνω ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῆς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μέ ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. Ραντιεῖς μέ ὑσσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς μέ, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοί ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀποστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἑξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ προσώπου σου καί τό πνεῦμά σου τό ἅγιον μή ἀντανέλης ἄπ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καί πνεύματι ἠγεμονικῶ στήριξον μέ. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου•αγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἀν•ολοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τή εὐδοκία σου τήν Σιῶν, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ• τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα• τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον σού μόσχους.

Εἴτα ψάλλομεν τάς Ὠδᾶς τοῦ Κανόνος.

Ὠδή ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρᾶν διοδεύσας.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Παθῶν ἀνηκέστων ταῖς προσβολαῖς, θλιβόμενος Πάτερ, τή θερμή σου ἐπισκοπῆ, προστρέχω δεόμενος ρυσθῆναι, τῆς χαλεπῆς μέ Παρθένιε θλίψεως.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ἀγγέλων συνόμιλος γεγονῶς, δαιμόνων κακίας, καί ἁπάσης ἐπιβουλῆς, ἠμᾶς ἀνωτέρους διατήρει, ταῖς σαῖς πρεσβείαις Παρθένιε Ὅσιε.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Θεράπευσον Πάτερ ὡς συμπαθής, ἠμῶν τήν ὀδύνη, τήν συνέχουσαν τήν ζωήν, ἠμῶν Ἱεράρχα καί εἰρήνην, αἴτει ἠμίν καί πταισμάτων συγχώρησιν.

Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἠμᾶς.

Ὡς Μήτηρ τοῦ πάντων Δημιουργοῦ, καί πάντων προστάτις, Θεοτόκε Χριστιανῶν, προστάτευε πάντοτε Παρθένε, τῶν ἀδιστάκτω ψυχή προσιόντων σοί.

Ὠδή γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Νοσημάτων ποικίλων, καί χαλεπῶν θλίψεων, ὥσπερ ἐλυτρώσω θεοφρον, τούς προσιόντας σοί, οὕτως ἁπάλλαξον, πάσης ἀνάγκης καί λύπης, Ἅγιε Παρθένιε, τούς σέ γεραίροντας.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Πῦρ ὁ λόγος σου ὤφθη, ὡς ἀληθῶς Ὅσιε, φλέγων τῶν δαιμόνων τά σμήνη, δυνάμει κρείττονι· ὅθεν καταφλεξον, τήν τῶν παθῶν ἠμῶν ὕλην, ἀνθραξι Παρθένιε, τῆς προστασίας σου.

  Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ἀπερίτρεπτον τεῖχος, καί ἀρραγές ἔρεισμα, καί καταφυγή ἐν ἀναγκαις, καί περιστάσεσι, γενού Παρθένιε, τοῖς ὁλοτρόπω καρδία σπεύδουσι ἑκάστοτε, τή ἀντιλήψει σου.

Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἠμᾶς,

Ράβδος ὤφθης ἁγία, ἄνθος Χριστόν φέρουσα, ὥσπερ Ἠσαΐας προέφη, Ἁγίω Πνεύματι, Κόρη Πανύμνητε· διο τή σή εὐωδία, τό δυσῶδες σκέδασον, τῆς διανοίας μου.

Διασωσον θαυματουργέ Ἱεράρχα πάσης ἀνάγκης, καί μανίας τοῦ πονηροῦ πολεμήτορος, τούς σέ τιμώντας Παρθένιε θεοφόρε.

Ἐπιβλεψον ἐν εὐμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Αἴτησις καί τό Κάθισμα.

Ἦχος β΄ Πρεσβεία θερμή

Λαμψάκου ποιμήν, ἐδείχθης ἐνθεώτατος, καί πάντας σοφέ, ἐξέπληξας τοῖς θαύμασι· καί νῦν Πάτερ προΐστασο, τῶν θερμῶς προσιόντων τή σκέπη σου, καί τόν Σωτήρα δυσώπει ἀεί, διδόναι ἠμίν πταισμάτων ἄφεσιν.

Ὠδή δ΄ Εἰσακήκοα Κύριε

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Θείαν χάριν δεξάμενος, οἰάπερ θεράπων Χριστοῦ θερμοτατος, ἁπαλλάττειν τήν ζωήν ἠμῶν, Πάτερ μή ἐλλίπης πάσης θλίψεως.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ἐπωδύνων κακώσεων, λύτρωσαι Παρθένιε τή πρεσβεία σου, τούς προστάτην καί μεσίτην σέ, κεκτημένους Πάτερ πρός τόν Κύριον.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Νεκρωθέντας ὡς ἤγειρας, τή ζωοποιῶ ἐντεύξει σου Ὅσιε, οὕτω ζώωσον Παρθένιε, νεκρωθείσαν Πάτερ τήν καρδίαν μου.

Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἠμᾶς.

Ἰησοῦν τόν πανάγαθον, ὄν ἀκαταλήπτως Κόρη, ἐκύησας, καθικέτευε δωρήσασθαι, τῶν πλημμελημάτων ἠμίν ἄφεσιν.

Ὠδή ἐ΄ Φώτισαν ἠμᾶς

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ἔχοντες τήν σήν, προστασίαν οὐ πτοούμεθα, τῶν δαιμόνων καθ' ἠμῶν τάς προσβολᾶς· διά τοῦτο σοῖ προστρέχομεν Παρθένιε.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ἤστραψας ὡς φῶς, καί ἀκτίσι τῶν θαυμάτων σου, διαλύεις τήν σκοτόμαιναν ἀεί, τῶν παθῶν ἠμῶν Παρθένιε πανθαύμαστε.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Μέγας ἀρωγός, ἀνεδείχθης ἠμῶν Ἅγιε· διά τοῦτο σου δεόμεθα θερμῶς· ἐξελού ἠμᾶς στενώσεων καί θλίψεων.

Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἠμᾶς.

Ἄχραντε Ἁγνή, Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, ἐξελού ἠμᾶς παντοίων πειρασμῶν, οἴα Μήτηρ τοῦ Θεοῦ ἠμῶν φιλάγαθος.

Ὠδή στ΄ Τήν δέησιν

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Σωμάτων, ἴασαι Πάτερ τούς πόνους, τῶν πρός σέ μετά σπουδῆς προσιόντων, καί τῶν ψυχῶν ἀθυμίας τό βάρος, τό καταθλῖβον ἠμᾶς ἐπικούφισον, Παρθένιε θαυματουργέ, τή θερμή σου πρεσβεία πρός Κύριον.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ρυσθῆναι, τῆς τοῦ ἐχθροῦ κακουργίας, καί ἁπάσης ἀπειλῆς καί μανίας, καί πικροτάτων ἠμᾶς συμπτωμάτων, Χριστόν δυσώπει παμμάκαρ Παρθένιε· ὅτι μεγίστην πρός αὐτόν, παρρησίαν πλουτεῖς ἱερώτατε.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ὑπάρχων, θεοειδῆς Ἱεράρχης, ἀνεδείχθης τῶν πασχόντων προστάτης, καί θλιβομένων θερμός ἀντιλήπτωρ, καί ἐλατήρ τῶν δαιμόνων Παρθένιε· διο τῆς σῆς δίδου ἠμίν, ἀρωγῆς καθ' ἑκάστην τάς χάριτας.

 Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἠμᾶς.

Σέ πάντες, καταφυγήν ἐν ἀναγκαις, καί βοήθειαν Παρθένιε πλουτοῦντες, πάσης ἀνάγκης ἐν βίω καί ζάλης, τή χάριτί σου ταχέως λυτρούμεθα, θεοκυῆτορ Μαριάμ· διά τοῦτο ἀεί σέ δοξάζομεν.

Διάσωσον θαυματουργέ Ἱεράρχα πάσης ἀνάγκης, καί μανίας τοῦ πονηροῦ πολεμήτορος, τούς σέ τιμώντας Παρθένιε θεοφόρε.

Ἄχραντε ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αἴτησις καί τό Κοντάκιον

Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου

Τοῖς τῶν θαυμάτων σου, Πάτερ, πυρσεύμασιν, ἀποδιώκεις παθῶν τήν σκοτόμαιναν καί ρῶσιν καί χάριν οὐράνιον, καί εὐφροσύνην παρέχεις Παρθένιε, ἠμίν τοῖς ἐκ πόθου τιμῶσι σέ.

Προκείμενον

Οἱ ἱερεῖς σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην καί οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται.

Στίχος: Μακάριος ἀνήρ ὁ φοβούμενος τόν Κύριον.

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον.

Τῷ καιρῶ ἐκείνω, προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τούς δώδεκα μαθητᾶς αὐτοῦ, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν κατά πνευμάτων ἀκαθάρτων, ὥστε ἐκβάλλειν αὐτά, καί θεραπεύειν πάσαν νόσον καί πάσαν μαλακίαν. Τούτους ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς, παραγγείλας αὐτοῖς λέγων· Εἰς ὁδόν ἐθνῶν μή ἀπέλθητε, καί εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μή εἰσέλθητε. Πορεύεσθε δέ μᾶλλον πρός τά πρόβατα τά ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. Πορευόμενοι δέ κηρύσσετε, λέγοντες, ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε· δωρεάν ἐλάβετε, δωρεάν δότε.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.

Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος: Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.

Προσόμοιον.

Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι

Θαύμασιν ἐκόσμησας, τήν σήν ζωήν Ἱεράρχα, καί πολλούς διέσωσας, λύμης τοῦ ἀλάστορος ὡς φιλάγαθος δαψιλῶς πάσι γάρ, νέμεις τάς ἰάσεις· διά τοῦτο σου δεόμεθα.

Ἴασαι Ἅγιε, τῆς ψυχῆς ἠμῶν τήν κατήφειαν, καί ἄχθος τό τῶν θλίψεων, θάττον ἀφ' ἠμῶν διασκέδασον, εἰρήνην παρέχων, ἠμίν καί εὐφροσύνην ἀληθῆ, Πάτερ παμμάκαρ Παρθένιε, ταῖς σαῖς ἀντιλήψεσι.

Ὁ Ἱερεύς:

Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σού• ἐπισκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς. Ὑψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων καί καταπεμψον ἐφ’ ἠμᾶς τά ἐλέη σου τά πλούσια• πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας• δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυρού• προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων• ἰκεσίαις τοῦ Τιμίου καί Ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου• τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων• ὧν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἠμῶν, μεγάλων ἱεραρχῶν καί οἰκουμενικῶν διδασκάλων Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καί Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας. Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, τῶν Θαυματουργών• τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος καί Στρατηλάτου, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ἐλευθερίου, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἠμῶν. Τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί ’Ἄννης. Τοῦ ὁσίου Παρθενίου τοῦ θαυματουργοῦ Ἐπισκόπου Λαμψάκου, καί πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἰκετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε. Ἐπάκουσον ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καί ἐλέησον ἠμᾶς.

Ὠδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ἀκαθάρτων πνευμάτων, ὡς καθεῖλες παμμάκαρ πάσαν τήν δύναμιν, οὕτω τῆς ἐπήρειας, αὐτῶν τῆς ὀλεθρίου, ἀσινεῖς διαφύλαττε, Παρθένιε θαυμαστέ, τούς σέ ὑμνολογοῦντας.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ἱλασμόν ἠμίν αἴτει, καί δεινῶν συντριμμάτων τήν ἐπανόρθωσιν, καί βίου εὐπραγίαν, καί πάσαν εὐλογίαν, ἐκ Θεοῦ Πάτερ Ὅσιε, τοῖς προσιούσιν ἀεί, τή σή σεπτή πρεσβεία.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Γεωργεῖν μετανοίας, τούς καρπούς μέ ἐνίσχυσov Πάτερ Ὅσιε, ὡς ἄν τῆς ἁμαρτίας, ἐκφύγω τήν ἀπάτην, καί ζωῆς τύχω κρείττονος, Παρθένιε ἱερέ, διά τῶν πρεσβειῶν σου.

Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἠμᾶς.

Ἐν ἀγκάλαις κρατοῦσα, ὥσπερ νήπιον Κόρη τov ἀπερίληπτον, χειρῶν μέ τοῦ Βελίαρ, ἁπάλλαξον ἐν τάχει, καί Θεῶ μέ οἰκείωσαι, δί’ ἐναρέτου ζωῆς, Παρθένε Θεοτόκε.

Ὠδή ἡ΄. Τόν Βασιλέα

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ρύσαι μέ, τῆς τοῦ ἐχθροῦ δυναστείας, καί καταύγασον φωτί τῆς μετανοίας, τήν ἀμαυρωθεῖσαν, Παρθένιε ψυχήν μου.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ἀπό σκανδάλων, καί μαγγανείας καί πλάνης, διαφύλαττε Παρθένιε ἀτρώτους, τούς ἐπιζητοῦντας, τήν σήν ἐπιστασίαν.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Σωματικῶν μέ, καί ψυχικῶν νοσημάτων, τήρει ἄτρωτον Παρθένιε παμμάκαρ, ὁ καρκίνου πάθος, τῷ λόγω θεραπεύσας.

 Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἠμᾶς.

Ἴασαι Κόρη, τήν ἀσθενοῦσαν ψυχήν μου, δεινοῖς πάθεσι καί πλείσταις ἁμαρτίαις, ἴνα σέ δοξάζω τήν Κεχαριτωμένην.

Ὠδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Μεγίστων θαυμασίων, αὐτουργός ὑπάρχων, μή διαλίπης παρέχειν ἑκάστοτε, ἐνί ἑκάστη Παρθένιε τά αἰτήματα.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ὁ θεῖος τῆς Λαμψάκου, καί κλεινός ποιμάντωρ, θαυματουργέ Ἱεράρχα Παρθένιε, ὑπέρ ἠμῶν τήν Τριάδα ἀεί ἱκέτευε.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ὑψίστου νῦν τῷ θρόνω, παρεστῶς παμμάκαρ, ἰκετηρίους ἀπαύστως προσάγαγε, ὑπέρ ἁπάντων δεήσεις τῶν εὐφημούντων σέ.

Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἠμᾶς.

Ὑπέρτερον τόν νοῦν μου, δεῖξον τῶν γηΐνων, ὡς ὑπερτέρα ἁπάσης της κτίσεως, Θεοκυῆτορ Παρθένε ἴνα δοξάζω σέ.

Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Καί τά Μεγαλυνάρια

Χαίροις τῆς Λαμψάκου θεῖος πύρσος, ὁ καταπυρσεύων, ἐν τοῖς θαύμασι πάσαν γῆν· χαίροις ὁ διώκων, παθῶν καί νοσημάτων, καί τῶν δαιμόνων ζόφον, Πάτερ Παρθένιε.

Θεῖος ἀνεδείχθης Ἀρχιερεύς, λαμπρότητι βίου, διαλάμπων ἀπό παιδός, καί τοῖς θαύμασί σου, πολλούς εὐεργετήσας, ἀξίως ἐδοξάσθης, Πάτερ Παρθένιε.

Ρύσαι μαγγανείας τῆς χαλεπῆς, καί πάσης μαγείας, ἐνεργεία τή τοῦ ἐχθροῦ, καί ἄτρωτον τήρει, ἠμῶν τόν βίον Πάτερ, ἐκ πάσης ἐπηρείας, τοῦ παναλάστορος.

Νόσους θεραπεύεις ὀδυνηρᾶς, καί καρκίνου πάθος, ἰασάμενος συμπαθῶς, δίδου ἠμίν ρῶσιν, ἐν βίω καί ὑγείαν, Παρθένιε παμμάκαρ, τή ἀντιλήψει σου.

Χαίροις Ἀποστόλων ὁ μιμητής, καί Ἀρχιερέων, ἐγκαλλώπισμα ἱερόν χαίροις τῶν θαυμάτων, ἡ πολυχεύμων κρήνη, Παρθένιε παμμάκαρ, ἠμῶν βοήθεια.

Μή ἐλλίπης Πάτερ ἐκδυσωπεῖν, τόν πάντων Δεσπότην, τοῦ διδόναι ἠμίν ἀεί, ἄφεσιν πταισμάτων, καί πάσαν εὐπραγίαν, Παρθένιε παμμάκαρ, ὡς συμπαθέστατος.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.

Τό Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σου ἐστίν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Τά συνήθη τροπάρια, ἐκτενής καί ἀπόλυσις, μεθ’ ἤν τό ἕξης:

Ἦχος β΄. Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου

Θεῖος Ἱεράρχης πεφηνῶς, καί θαυμάτων πλήθει ἐμπρέψας, Πάτερ Παρθένιε, πάσης περιστάσεως, καί ἀλγηδόνος πίκρας, καί δαιμόνων κακώσεως, καί δολοπλοκίας, καί μαγείας λύτρωσαι, τούς προσιόντας σοί· ἔχεις γάρ πολλήν παρρησίαν, πρός τόν Βασιλέα τῶν ὅλων, ἐκπληροῦν ἁπάντων τά αἰτήματα.

Ἦχος πλ. δ΄.

Δέσποινα προσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἠμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Ἦχος β΄.

Τήν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.

Ὁ Ἱερεύς: Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς. Ἀμήν.