Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

"Οι Έλληνες έφτασαν στα όριά τους"

"Πολλοί άνθρωποι έχουν φτάσει στα όριά τους και οιαδήποτε περαιτέρω πίεση μπορεί να προκαλέσει πολλά δεινά" υπογραμμίζει ο Αρχιεπίσκοπος σε επιστολές του στον Υπουργό Οικονομικών Ευ. Βενιζέλο και τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλο, στους οποίους καταθέτει συγκεκριμένες προτάσεις " για να ανακουφιστούν οι Έλληνες από το άλγος των νέων μέτρων".
Δεν μπορούμε να αδιαφορούμε, σημειώνει, όταν τόσοι νέοι άνθρωποι προβληματίζονται και βιώνουν την αβεβαιότητα για το μέλλον τους, την προδοσία πολλές φορές και την αγανάκτηση των συνανθρώπων μας.
Επίσης ο Μακαριώτατος, αναφέρει: "Πολλοί άνθρωποι έχουν φτάσει στα όριά τους και οιαδήποτε περαιτέρω πίεση μπορεί να προκαλέσει πολλά δεινά".
Προς τον υπουργό Οικονομικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος ο Μακαριώτατος προτείνει:
α. Την αναστολή των πλειστηριασμών από τις Ελληνικές Τράπεζες, όσων έχουν λάβει είτε υψηλό, είτε χαμηλό δανεισμό για αγορά πρώτης κατοικίας.
β. Την ενίσχυση των μέτρων για ανάπτυξη και βιώσιμη επιχειρηματικότητα και
γ. την επανεξέταση του αυστηρού φορολογικού πλαισίου με γνώμονα την ίση συμμετοχή στην απόσβεση του εθνικού χρέους.
Τα παραπάνω μέτρα, καταλήγει στην επιστολή του ο Μακαριώτατος, έχουν τη δύναμη να ξεκουράσουν τον δοκιμαζόμενο λαό μας, τονίζοντας πως «όπως πολλές φορές έχει αναφέρει, τόσον η Ιερά Σύνοδος, όσον και η ελαχιστότης μου, η κρίσις πού βιώνουμε έχει κυρίως πνευματικά αίτια και όχι οικονομικά”.

Ευχή κατά της Βασκανίας

Ι.Ν. ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΠΑΤΡΩΝ: Ευχή κατά της Βασκανίας:
"Κύριε ο Θεός ημών, ο Βασιλεύς των αιώνων, ο παντοκράτωρ και παντοδύναμος, ο ποιών πάντα και μετασκευάζων μόνω τω βούλεσθαι, ο την επτα..."

ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΧΗ

Μάτιασμα και ξεμάτιασμα

Ι.Ν. ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΠΑΤΡΩΝ: Μάτιασμα και ξεμάτιασμα:

"Πολλές φορές, όταν παθαίνουμε κάτι είτε με τα οικονομικά, είτε με τα οικογενειακά μας, κάνουμε εύκολα και γρήγορα τ..."
ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

ΑΛΑΛΟΥΜ...: ΑΛΛΑΞΕ Ο ΜΑΝΩΛΙΟΣ ΕΒΑΛΈ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΑΛΛΙΩΣ

ΑΛΑΛΟΥΜ...: ΑΛΛΑΞΕ Ο ΜΑΝΩΛΙΟΣ ΕΒΑΛΈ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΑΛΛΙΩΣ:

"ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ
Δυο μέρες ακούμε και βλέπουμε μυξοκλάματα και θεατρινίστικους λεονταρισμούς…. για την Ελλάδα! Δυο μέρες βλ..."

ΑΛΑΛΟΥΜ...: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΑΛΑΛΟΥΜ...: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ: " Επιτέλους! Ένας μητροπολίτης, βγήκε από την Εκκλησία και βρέθηκε στο πλευρό των αγανακτισμένων πολιτών που κάθε μέρα, εδώ και δέκα μέρε..."

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Ένα γράμμα που πρέπει να ξαναδιαβάσουμε όλοι μας είτε αγανακτούμε είτε αδιαφορούμε για το ξεπούλημα της πατρίδας μας

«Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα’ νεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν»
 

Τότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι: «Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη».

Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω: «Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου. Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό’ χα, δεν τό’ δινα κανενός. Κι’ αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο».

Έφυγαν αυτοί. Κι’ έκατσα σε μίαν πέτραν μόνος και έκλαιγα. Μισός άνθρωπος καταστάθηκα από το ντουφέκι του Τούρκου, τσακίστηκα εις τις....περιστάσεις του αγώνα και κυνηγιέμαι και σήμερον. Κυνηγιώνται και άλλοι αγωνιστές πολύ καλύτεροί μου, διότι εγώ είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος. Και οι πιο καλύτεροι όλων αφανίστηκαν.

Αυτοί που θυσίασαν αρετή και πατριωτισμόν, για να ειπωθεί ελεύτερη η Ελλάδα κι’ εχάθηκαν φαμελιές ολωσδιόλου, είπαν να ζητήσουν ένα αποδειχτικόν που να λέγει ότι έτρεξαν κι’ αυτοί εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος και Τούρκο δεν άφηκαν αντουφέκιγο.

Πήγε να’ νεργήσει η Κυβέρνηση και βγήκαν κάτι τσασίτες και σπιγούνοι, που δουλεύουν μίσος και ιδιοτέλεια, και είπαν «όχι». Και είπαν και βρισιές παλιές δια τους αγωνιστές. Για να μην πάρουν το αποδειχτικόν, ένα χαρτί που δεν κάνει τίποτες γρόσια.

Πατρίδα να θυμάσαι εσύ αυτούς όπου, δια την τιμήν και την λευτερίαν σου, δεν λογάριασαν θάνατο και βάσανα. Κι’ αν εσύ τους λησμονήσεις, θα τους θυμηθούν οι πέτρες και τα χώματα, όπου έχυσαν αίματα και δάκρυα.

Θεέ, συχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέομεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα.

Και καζαντίσαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά εις την άκρην. Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που φέραν δυστυχήματα και κίντυνον εις τον τόπον. Ας όψονται.

Τότε που η Τουρκιά εκατέβαινε από τα ντερβένια και ολίγοι έτρεχαν με ολίγα ντουφέκια, με τριχιές δεμένα, να πολεμήσουν, θέλοντας λευτεριάν ή θάνατον, οι φρόνιμοι ασφάλιζαν τις φαμελιές τους εις τα νησιά κι’ αυτοί τρέχαν εις ρεματιές και βουνά, μη βλέποντας ποτέ Τούρκου πρόσωπον. Κι’ όταν ακούγαν τα ντισμπάρκα των Τούρκων, τρέχαν μακρύτερα. Τώρα θέλουν δικήν τους την Πατρίδα και κυνηγούν τους αγωνιστές.

Εγίναμε θηρία που θέλουν κριγιάτα (κρέατα) ανθρωπινά να χορτάσουν. Και χωρίζουν τον κόσμον σε πατριώτες και αντιπατριώτες. Αυτοί γίναν οι σημαντικοί της Πατρίδος και οι άλλοι να χαθούν. Δεν ξηγιώνται γλυκότερα να φυλάξωμεν Πατρίδα και να δούμεν λευτερίαν πραγματικήν. Ρωμαίγικον δεν φτιάχνεται χωρίς ούλλοι να θυσιάσουν αρετήν και πατριωτισμόν. Και χωρίς να πάψει η μέσα, η δική μας τυραγνία.

Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ,διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.

Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας».

Ένας δικός μου αγωνιστής μου έφερε και μου διάβασεν ένα παλαιόν χαρτί, που έγραψεν ο κοντομερίτης μου Άγιος παπάς, ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Τον εκρέμασαν εις ένα δέντρον Τούρκοι και Εβραίοι, διότι έτρεχεν ο ευλογημένος παντού και εδίδασκεν Ελλάδα, Ορθοδοξία και Γράμματα.

Έγραφεν ο μακάριος εκείνος ότι: «Ένας άνθρωπος να με υβρίσει, να φονεύσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου και ύστερα το μάτι να μου βγάλει, έχω χρέος σαν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το να υβρίσει τον Χριστόν μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω».

Το χαρτί του πατέρα Κοσμά έβαλα και μου το εκαθαρόγραψαν. Και το εκράτησα ως Άγιον Φυλαχτόν, που λέγει μεγάλην αλήθειαν. Θα πω να μου γράψουν καλλιγραφικά και τον άλλον αθάνατον λόγον του, «τον Πάπαν να καταράσθε ως αίτιον». Θέλω να το βλέπω κοντά στα’ κονίσματά μου, διότι τελευταίως κάποιοι δικοί μας ανάξιοι λέγουν ότι αν τα φτιάξουμε με τον δικέρατον Πάπαν, θα ολιγοστέψουν οι κίντυνοι, τα βάσανα και η φτώχεια μας, τρομάρα τους.

Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί. Και βγήκαν ακόμη να’ ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη και την φοβούνται. Και είπαν λόγια άπρεπα δια τους παπάδες.

Εμείς, με σκιάν μας τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια. Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε. Μας έδωσε την νίκη και έχασε (οδήγησε σε ήττα) τον άπιστον Τούρκον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας!

Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους. Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λεοντάρια. Ντροπή Έλληνες!
 

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

            Το βράδυ της Μ. Πέμπτης, στο πρώτο από τα 12ευαγγέλια, εκεί στο υπερώο της Ιερουσαλήμ μετά το Μυστικό Δείπνο ακούμε τον Κύριο να απευθύνεται στους μαθητές του. Τους μιλά, τους νουθετεί, τους εμψυχώνει και προσεύχεται. Προσεύχεται, κουβεντιάζει με τον Πατέρα.
Αδελφοί μου!
Η «ώρα». ο«καιρός» του Πάθους πλησιάζει, είναι πολύ κοντά. Όμως, το Πάθος αυτό του Ιησού δεν είναι μία δυσάρεστη και μοιραία περιπέτεια Του, αλλά η δόξα του Πατέρα και μαζί η δόξα του Υιού. Ο Υιός ήρθε με εξουσία πάνω σʼ όλους τους ανθρώπους.εξουσία λύτρωσης και δωρεάς. Ο Ιησούς Χριστός δεν ήρθε για να πάρει αλλά για να δώσει.
Η ενότητά λοιπόν βρίσκονται στο επίκεντρό της σκέψης Του. Ενότητα σύμφωνα με το πρότυπό της Αγίας Τριάδας. Εάν η διάσπαση και το κομμάτιασμα του κόσμου σε αλληλομισούμενες ομάδες είναι το αποτέλεσμα της απομάκρυνσης από το Θεό, η ενότητα της Εκκλησίας αποτελεί απόδειξη της θεϊκής καταγωγής και προέλευσής της. Μόνο ο Θεός Πατέρας μπορεί να συνάζει τα «διηρημένα». Μόνο ο Χριστός μπορεί να κάνει «τα αμφότερα εν».
Εδώ λοιπόν ο Κύριος κείνες τις ώρες, τις τελευταίες επίγειες ώρες Του, προσεύχεται για τους μαθητές του και για όλους του πιστούς. « Πάτερ άγιε, λέει, εγώ φανέρωσα το όνομά Σου στους ανθρώπους που μου εμπιστεύθηκες. Απεκάλυψα σ’ αυτούς τις αλήθειες που μου έδωσες. Και αυτοί δέχθηκαν τον λόγο σου και πίστεψαν ότι όλα όσα έχω από Σένα προέρχονται και ότι εγώ από Σένα γεννήθηκα. Τη στιγμή αυτή Σε παρακαλώ για εκείνους που μου έδωσες. Εγώ δεν θα είμαι πλέον σωματικώς στον κόσμο. Αυτοί όμως θα είναι. Όσο ήμουν μαζί τους, τους φύλαξα. Πάτερ άγιε, φύλαξέ τους με την πατρική σου δύναμη, ώστε να παραμείνουν ενωμένοι μαζί μου και μεταξύ τους. Να είναι ενωμένοι, όπως κι εμείς είμαστε ένα».
Προσεύχεται για όλους τους μαθητές του, ώστε να έχουν μεταξύ τους ενότητα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιθυμία Του κατά τη συγκλονιστική αυτή ώρα. Να μένουμε όλοι ενωμένοι μαζί του και μεταξύ μας μέσα στην αγία του Εκκλησία και κάτω από την ίδια πίστη..
Γνώριζε για διασπάσεις και διαστάσεις, για εχθρότητες και πλάνες. Γνώριζε ότι αιρετικοί ως λύκοι άγριοι θα ορμήσουν για να καταπληγώσουν το σώμα της και θα το κομματιάσουν. Γνώριζε γι’ αυτό και προσεύχεται για την ενότητα των πιστών. Γνωρίζει ότι όταν οι Χριστιανοί χάσουν την ενότητα της πίστεως, χάνουν και τη Χάρη του Θεού,
Μας το αναφέρει ρητά το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα. Αναφέρεται στο μέλλον της Εκκλησίας και στην ευθύνη όλων μας για την περιφρούρηση του ποιμνίου του Χριστού. «Προσέχετε ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος. Ἐγώ γάρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετά τήν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς, μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου. Καί ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα, τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν. Διό γρηγορεῖτε... Καί τά νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καί τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ» (Πράξ. 20, 16-18, 26-36).
Αυτή η προφητεία του αποστόλου Παύλου εκπληρώθηκε αμέσως. Πολλοί ψευδαπόστολοι εμφανίστηκαν στην Εκκλησία και πολλούς διέφθειραν στην πίστη. Κίβδηλοι, ιδιοτελείς, φιλόδοξοι, εκμετα­­­λευ­τές.Διέστρεψαν τα λόγια του Ευαγγελίου, για να καλύψουν την παραστρατημένη ζωή τους, ή για να ικανοποιήσουν υπερηφάνεια τους. Δημιούργησαν κλίκες και φατρίες για την εξασφάλιση συμφερόντων τους. Μεγάλο σάλο προκάλεσαν στην Εκκλησία και διατάραξαν τη γαλήνη πολλών συνειδήσεων. Ήταν βαλμένοι από το διάβολο να τραυματίσουν την αγία πίστη του Χριστού. Το κακό ήταν τόσο μεγάλο, ώστε να δικαιολογεί την αγανάκτηση του Αποστόλου των Εθνών: «εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ΄ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. 1,9).
Αυτό το τελευταίο είναι που ξεχωρίζει τους Αγίους και θεοφόρους Πατέρες που σήμερα τιμάμε.. Σε στιγμές κρίσιμες για την Εκκλησία, όταν οι αιρετικοί αμφισβήτησαν την Αλήθεια της Εκκλησίας, αυτοί υπερασπίσθηκαν την πίστη και την διατύπωσαν στις Συνόδους και στα συγγράμματα τους με πληρότητα και σαφήνεια. Δεν είπαν καινούργια πράγματα.Απλώς διατύπωσαν με τον καλύτερο τρόπο την πίστη της Εκκλησίας.
Ὁ προφητικός λόγος του αποστόλου Παύλου επαληθεύεται και σήμερα. Παρ΄ ότι επί πολλούς αιώνες δοκιμάσθηκε η πίστη και διαμορφώθηκαν τα δόγματα, δεν έπαψε το μικρόβιο της αιρέσεως και της διασπάσεως να ταλαιπωρεί το Σώμα της Εκκλησίας.«Λύκοι άρπαγες με ένδυμα προβάτου» διαδίδουν με κάθε τρόπο τις δοξασίες τους και προσπαθούν να πλα­νή­σουν ακόμα και τούς ευσεβείς. Ακόμα άλλοι εγωπαθείς δημιουργούν φατρίες μέσα στην Εκκλησία κηρύττο­ντες δικό τους Χριστό, προσαρ­μο­σμένο στη δική τους νοοτροπία. Τάση αυτονομήσεως από την Εκκλησία όπου χαράσσουν δική τους γραμμή που στην αρχή μπορεί να φαίνεται επουσιώδης,συν τω χρόνω όμως δημιουργείυαι κατάσταση επικίνδυνη για την ενότητα και την καθαρότητα της πίστεως.
Αυτόν λοιπόν τον αναλλοίωτο χαρακτήρα της Αλήθειας τόνισαν οι Πατέρες, όταν κάποιοι αιρετικοί προσπάθησαν να προσαρμόσουν στα ανθρώπινα μέτρα την χριστιανική διδασκαλία.Κριτήριο τους δεν ήταν η ανθρώπινη σοφία, έστω κι’ αν την κατείχαν. Προτίμησαν να μείνουν σχεδόν μόνοι τους, αλλά πιστοί στο Ευαγγέλιο χωρίς να φοβηθούν ταλαιπωρίες, εξορίες και διωγμούς. Ούτε επεδίωξαν τη φιλία των ισχυρών της γης.Γιατί η ορθοδοξία, η σωστή και ακέραιη πίστη δεν βασίζεται στα πρόσκαιρα κριτήρια των δυνατών της γης.
Τελικά οι Πατέρες είναι οι επώνυμοι εκκλησιαστικοί ηγέτες που εξέφρασαν σωστά όλους τους ανώνυμους πιστούς. Είναι οι λίγοι εκείνοι που μίλησαν στο όνομα των πολλών. Αυτοί που εκφράζουν το φρόνημα και το ήθος της μιας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. Είναι δηλ. οι εκφραστές και οι φορείς της Ορθόδοξης Παράδοσης.
Αδελφοί μου!
Σ’ ένα βιβλίο παμπάλαιο της Ορθοδοξίας βρίσκεται τούτο το γεγονός, που αναφέρεται στον αββά Αγάθωνα, μερικοί ασκητές, που άκουσαν τη φήμη του και τη μεγάλη διάκριση που είχε,πήγαν να τον επισκεφθούν. Θέλοντας να τον δοκιμάσουν αν οργίζεται, τον ρώτησαν:«Εσύ είσαι ο Αγάθων, που λένε πως είσαι πόρνος και υπερήφανος;» –«Nαι, αδελφοί μου, εγώ είμαι». -«Εσύ είσαι o Αγάθων ο φλύαρος και κατάλαλος;» -«Nαι, αδελφοί μου,εγώ είμαι». «Εάν είσαι ο Αγάθων ο αιρετικός;» Τότε ο Αγάθων αποκρίθηκε: «Όχι,δεν είμαι αιρετικός!» Οι ασκητές τον ρώτησαν να τους πει, γιατί όσα του έλεγαν πρώτα τα παραδέχονταν για τον εαυτό του, ενώ το λόγο τούτο, με την κατηγορία του αιρετικού, δεν τον βάσταξε; Κ’ εκείνος, ο γέροντας ο άγιος και διακριτικός,τους απάντησε: «Τα πρώτα, εμαυτώ επιγράφω• όφελος γαρ έστι τη ψυχή μου. Το δε αιρετικός, χωρισμός εστι από του Θεού, και ου θέλω χωρισθήναι από Θεού». Οι ασκητές θαύμασαν την πνευματική σοφία της διακρίσεως του γέροντα, κ’ έφυγαν πνευματικά οικοδομημένοι.

επιμέλεια για τη διαμόρφωση του κειμένου π. Γεώργιος Αλεντάς