Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2015

«Ρει γαρ ο χρόνος και ουκ εκδέχεται τον βραδύνοντα»

« Η πιο φοβερή δύναμη στον κόσμο είναι ο Χρόνος, ο Καιρός. Καλά - καλά τι είναι αυτή η δύναμη δεν το ξέρει κανένας, κι όσοι θελήσανε να την προσδιορίσουνε, μάταια πασκίσανε. Το μυστήριο του Χρόνου απόμεινε ακατανόητο κι ας μας φαίνεται τόσο φυσικός αυτός ο Χρόνος. Τον ίδιο το Χρόνο δεν μπορούμε να τον καταλάβουμε τι είναι, αλλά τον νοιώθουμε μονάχα από την ενέργεια που κάνει, από τα σημάδια που αφήνει απάνω στην πλάση. Η μυστηριώδης πνοή του όλα τ’ αλλάζει …
          Αν λείψει ο χρόνος , θα λείψουνε όλα τα πάντα. Αυτός τα γεννά, κι αυτός πάλι τα λιώνει, τα κάνει θρύψαλα, και τα εξαφανίζει …
 

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Ακόμη και σήμερα αδελφοί μου, στην εποχή της κρίσης και της μεγάλης ανέχειας, της φτώχειας και των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική οικογένεια, ακόμη και τώρα με τις τόσες δυσκολίες, δεν λογικευτήκαμε, δεν πάψαμε να ταυτίζουμε τις μέρες που έρχονται, τα Χριστούγεννα με λέξεις και έννοιες όπως: γιορτές, δώρα, κάλαντα, διακοπές, γλυκίσματα, στολισμένοι δρόμοι, φώτα, ρούχα, ρεβεγιόν, χοροεσπερίδες, βιτρίνες και τόσα και τόσα άλλα. Δε χρειάζεται να ξοδέψεις πολύ φαιά οισία για να το κατανοήσεις τούτο. Μια και μόνο ματιά στη τηλεόραση αρκεί. Και το χειρότερο όλων, όλοι πλέον μιλάνε όχι για Χριστούγεννα αλλά για «μαγικά Χρστούγεννα». Και τελικά καταλήγουμε να περιμένουμε και να προετοιμαζόμαστε εδώ και μήνες για τις γιορτές των Χριστουγέννων, να έρχονται οι μέρες αυτές και μετά τι; Γιορτάζουμε μεν  μα απ’ τις γιορτές μας λείπει το κέντρο του εορτασμού. Λείπει ο ίδιος ο Χριστός! Χαίρονται όλοι -το βλέπω- αλλ' εσβήστη /από κρύα παγωμένη πνοή / στις ψυχές των ανθρώπων η πίστη
κ' είναι τώρα η χαρά της τους τυφλή. Μας λέει ο Γεράσιμος Μαρκοράς. Και όμως, η αλήθεια θα επιμένει κάθε χρόνο. Χριστούγεννα σημαίνει: Ο Θεός μεθ΄ ημών. Ο Θεός μαζί μας. Ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος και έρχεται σε μας.

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ



     ΙΕΡΑ                         ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ                    ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Ἀριθμ. Πρωτοκ. 1268                                                       Μυτιλήνη  10/12/2014

                                                Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
                              ἐπί τῆ ἑορτῃ τῶν Χριστουγέννων

                                 Ι  Α  Κ  Ω  Β  Ο  Σ
                    ἐλέῳ καί χάριτι Θεοῦ
   Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως
                          Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου

Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον,
τίς Μοναστικές  Ἀδελφότητες
καί τόν εὐλογημένον λαόν τῆς Ἐπαρχίας μας

            Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,

Χριστούγεννα καί πάλι !  Τή Γέννηση τοῦ Σωτῆρος  μηνύουν χαρμοσύνως καί φέτος οἱ  καμπάνες , προκειμένου νά συμμετάσχουμε στήν Θεία Λειτουργία, δοξάζοντας  τόν  Ἐνανθρωπήσαντα  Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ Πατρός, πού  ἦρθε στόν κόσμο γιά νά λύσει τά ἔργα τοῦ διαβόλου , τοῦ σκότους καί τῆς πονηρίας  καί νά συμφιλιώσει  τόν ἄνθρωπο μέ τό Θεό Πατέρα.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς λένε ὅτι μετά τήν παρακοή τῶν πρωτοπλάστων στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀπομάκρυνσή τους ἀπό κοντά Του, ὁ ἄνθρωπος παρασύροντας καί τήν κτίση στό μεγάλο ὀλίσθημα τῆς πτώσεώς του ἔχασε τήν πορεία του, πού δέν ἦταν ἄλλη ἀπό τό νά γίνει σῶος,  ὁλοκληρωμένος καί ἀκέραιος, δηλαδή νά ἑνωθεῖ μέ τόν Πλάστη καί Δημιουργό Του, τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό. Ἡ ἀγάπη, ὅμως, τοῦ Θεοῦ πού συνέχει καί προνοεῖ γιά τόν κόσμο δέν ἄφησε τό πλάσμα του νά χαθεῖ. Οἱ Θεοφάνειες στούς χρόνους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης , ὁ Νόμος καί ἡ παρουσία τῶν Προφητικῶν καί ἁγιασμένων μορφῶν προετοίμαζαν κατάλληλα τό ἔδαφος γιά νά ἔλθει ὁ Μεσσίας.
Καί ὁ Θεός φανερώθηκε ΄΄ἐν σαρκί ΄΄ διά μέσου τῆς Παναγίας μας , ὄχι σέ παλάτια καί μέγαρα ἀλλά μέσα σ’ ἕνα ὑγρό Σπήλαιο καί σέ μιά ταπεινή φάτνη , γιά νά δείξει ὅτι ἡ ταπείνωση  εἶναι          ἡ ΄΄ στολή τῆς Θεότητος ΄΄. Ἀποκαλύφθηκε ὁ Χριστός στόν κόσμο, γιά νά ἱδρύσει τήν Ἐκκλησία Του, ἡ ὁποία σώζει τόν ἀμαυρωμένο ἀπό τήν ἁμαρτία ἄνθρωπο καί τόν λυτρώνει ἀπό τόν αἰώνιο πνευματικό θάνατο μέ τά ἅγια μυστήριά Της, τά ὁποῖα μεταδίδουν τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τόν ὁδηγοῦν στή θέωση . Ἦλθε ἀνάμεσά μας ὁ Κύριος, γιά νά φέρει τήν εἰρήνη, τή χαρά, τή δικαιοσύνη καί τήν ἑνότητα μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, διότι μόνον Ἐκεῖνος εἶναι ἡ Πηγή κάθε ἀγαθοῦ καί ἑπομένως, μόνον Ἐκεῖνος εἶναι σέ θέση καί νά τά προσφέρει στήν ἀνθρωπότητα.
Ἡ συγκαταβάση τοῦ Χριστοῦ ἀποδεικνύει τόσο  τό μέγεθος τῆς ἀγάπης Του γιά τόν ἄνθρωπο ὅσο καί τό γεγονός τῆς ταπείνωσής Του. ΄΄ Καί τό μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως προσφέρεται ὡς βάση γιά τή σωστή θεώρηση τοῦ σύμπαντος κόσμου, τῆς ἱστορίας, τοῦ πολιτισμοῦ, ὅπως καί ὁλοκλήρου τοῦ ἔργου τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ μέσα σ’ αὐτόν ΄΄.
Δέν μπορεῖ , ὅμως, νά ἐπιβληθεῖ σέ κανέναν χωρίς τή θέληση του. Ὁ Θεός δέν ἐπιβάλλει καί δέν ἐξαναγκάζει κανέναν νά Τόν ἀκολουθήσει καί νά Τόν ἀγαπήσει. Τέτοια πίστη καί τέτοια σωτηρία ἐξ ἀνάγκης δέν θά εἶχε καμμία ἀξία  οὔτε γιά Ἐκεῖνον ἀλλά οὔτε γιά τόν ἄνθρωπο. Θέλει ἐλεύθερα καί ἀβίαστα νά Τόν ἀγαπᾶμε καί νά ταπεινώνουμε τόν ἑαυτό μας, διότι τό μεγαλύτερο χάρισμα μέ τό ὁποῖο προικίστηκε τό ἀνθρώπινο πρόσωπο εἶναι τό γεγονός τῆς ἐλευθερίας - ἔστω καί τῆς σχετικῆς - λόγῳ τῆς κτιστότητός του.
Μέ τήν ἀγάπη μας καί ἐμεῖς, λοιπόν , στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας καί στά πρόσωπα τῶν ἀδελφῶν μας ἀνταποκρινόμαστε στό γεγονός τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ. Ἀγαπῶ τό Θεό σημαίνει ὅτι εἶμαι ἕτοιμος κάθε στιγμή νά παραδίνομαι στό ἅγιο θέλημά Του καί νά πραγματοποιῶ τίς ἅγιες ἐντολές Του. Νά ἐξέρχομαι ἀπό τήν ἀρρωστημένη ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ μου καί νά ἀναγνωρίζω  ὅτι κέντρο ἀναφορᾶς δέν εἶμαι ἐγώ ἀλλά κάτι ἔξω ἀπό μένα.  Καί αὐτό τό κάτι εἶναι  ὁ Ἐνσαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁ Χριστός μας, πού ὅταν Τόν ἔχουμε στήν καρδιά μας ΄΄ δέν ζοῦμε κανονίζοντας ἐμεῖς τόν ἑαυτό μας ἀλλά κανονίζει Αὐτός                  τή ζωή μας ΄΄ κατά τόν ἅγιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη.  Ὅταν μέ αὐτό τό μάτι καί μέσα ἀπό αὐτή τήν ὀπτική γωνία θεωρῶ τά πράγματα στή ζωή , τότε ὅλα ἀλλάζουν. Ὅλα μεταμορφώνονται, ὅλα γίνονται φωτεινά , λαμπρά  καί ἐξαίσια , ἔστω καί ἄν ἡ πορεία μου εἶναι σταυρική.
Τότε ὁ συνάνθρωπός μου καί ὁ πλησίον μου παύει νά εἶναι ὁ ἐχθρός μου, ὁ ἀντίδικός μου, ἡ κόλασή μου, τό πρόσωπο ἐκεῖνο πού θά ἐκμεταλλευτῶ, θά κατακρίνω, θά ὑποτιμήσω, θά περιφρονήσω καί θά παραθεωρήσω  ἀλλά  ἡ ΄΄ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ΄΄.   Καί τότε θά θελήσω νά τόν διακονήσω , νά τόν παρηγορήσω στόν πόνο, νά σφουγγίσω τά δάκρυά του ἀπό τό πρόσωπό του, νά τόν δεχθῶ ὅπως εἶναι καί ὅποιος εἶναι ἀλλά καί νά τόν ντύσω καί νά τόν θρέψω. Μέ λίγα λόγια νά σταθῶ δίπλα του, διότι ἡ ἀληθινή ἀγάπη εἶναι ταυτισμένη μέ τήν παρουσία καί τή θυσία, ὅπως ἡ ἀγάπη τοῦ Γεννηθέντος  Χριστοῦ μας .
Λέγει κάποιος ἅγιος ΄΄ὅποιος ἀγαπάει εἶναι μαθητής τοῦ Χριστοῦ. Καί χωρίς τό Θεό, ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ἔχει ἀγάπη. Ὅποιος ἀγαπάει τόν ἀδελφό ζῆ στό Φῶς. Ὅποιος μισεῖ τόν ἀδελφό του εἶναι φονιάς. Ἡ ἀγάπη εἶναι μιά πρόγευση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί ὅποιος ἀγαπάει τόν πλησίον εἶναι ὅμοιος μέ τό Θεό .Ἔχει πάει κοντά Του ΄΄.
Σήμερα, λοιπόν, πού ὅπως εὔστοχα ἔχει διαπιστωθεῖ ΄΄ ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο τραγικά παράλογο καί παράλογα  τραγικό, σ’ ἕνα κόσμο τῆς πείνας καί τῆς κατανάλωσης, τῆς βίας καί τῆς ἀποξένωσης, τῆς μαζοποίησης καί τῆς μοναξιᾶς. Σ’ ἕνα κόσμο πού σ’ ἄλλους στερεῖ τό ψωμί, σ’ ἄλλους τήν ἐλευθερία καί σ’ ἄλλους τό ἀληθινό νόημα ζωῆς ΄΄ , σ’ ἕναν κόσμο συγκεχυμένων σκοπῶν και στόχων , ἡ μαρτυρία τῆς συνειδητῆς βίωσης τοῦ Εὐαγγελίου ἀπό ὅλους μας εἶναι ἡ μόνη διέξοδος σέ μιά κοινωνία πού οὐσιαστικά ἔχει λησμονήσει ΄΄ ὅτι ἐτέχθη ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ, παρέχων τῶ κόσμῳ τήν ἀπολύτρωσιν ΄΄.

                                  
                               Διάπυρος πρός τόν Ἐνσαρκωθέντα Κύριον
                                                      εὐχέτης ὅλων σας




Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

π. Συμεών Κραγιόπουλος: Ομιλία την Κυριακή προ των Χριστουγέννων

Ο Θεός όλα τα βάζει μέσα στο σχέδιό του
 
 http://paterikakeimena.blogspot.gr/

Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως σήμερα και εορτή πάντων των απ΄ αιώνος Θεώ ευαρεστησάντων, από Αδάμ έως και Ιωσήφ του μνήστορος. Κάθε χρόνο αυτή την ημέρα, αυτή την Κυριακή, ως ευαγγελική περικοπή ακούμε αυτόν τον κατάλογο των ονομάτων από τον Αβραάμ μέχρι και τον Ιωσήφ, τον μνήστορα της Παναγίας. Όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε ότι όλοι αυτοί που αναφέρονται σ' αυτόν τον κατάλογο, και που είναι το γενεαλογικό δένδρο του Κυρίου, δεν είναι άγιοι, αλλά οι περισσότεροι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι με πτώσεις, με αμαρτίες. Αναφέρονται και δυό, τρεις γυναίκες.


Από την πλευρά βέβαια των ανθρώπων τα πράγματα πήγαν όπως πήγαν, όμως ο Θεός είχε το σχέδιό του, είχε το πρόγραμμά του, και ό,τι κι αν ήταν οι άνθρωποι, τελικά ο Θεός έκανε εκείνο που ήθελε να κάνει. Ο Ιακώβ γέννησε τον Ιωσήφ, τον μνήστορα της Μαρίας, «εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός». Στο τέλος τέλος εμφανίσθηκε η Παναγία, από την οποία γεννιέται ο Χριστός. Τα πράγματα δηλαδή έφθασαν, οδηγήθηκαν, εκεί που ήθελε ο Θεός. Εγεννήθη ο Χριστός, έγινε άνθρωπος.

Θα έλεγε κανείς ότι κάπως έτσι συμβαίνει και με τον κάθε άνθρωπο, διότι η ανθρωπότητα είναι και ως ένας άνθρωπος. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τον κάθε χριστιανό, ο οποίος τελικά μπαίνει στο σχέδιο του Θεού, μπαίνει στη βουλή του Θεού, μπαίνει στον δρόμο του Θεού. Μπορεί να περάσει κανείς από πολλές διακυμάνσεις. Να πέσει, να σηκωθεί, και να μοιάζει ο δρόμος του περίπου με αυτόν τον μακρύ δρόμο όλων αυτών των Προπατόρων του Κυρίου. Εάν ρίξει κανείς μια ματιά στο παρελθόν του, στην όλη ζωή του, θα δει πολλά: και καλά και μη καλά και παράξενα. Θα δει πολλά τα οποία, τότε που γίνονταν, φαίνονταν ότι δεν είχαν καμιά σημασία, όμως όλα ο Θεός τα βάζει μέσα στο σχέδιό του, μέσα στον δρόμο αυτό και ο Θεός, εφόσον βέβαια δεν αντιδρά και εφόσον συγκατατίθεται η ψυχή, την οδηγεί στο τέλος.

Στο τέλος περίπου η καθεμιά ψυχή γίνεται Παναγία, εξ ης γεννιέται ο Χριστός. Διότι μέσα στην ψυχή του καθενός, του κάθε χριστιανού, τελικά πρέπει να γεννηθεί ο Χριστός. Όχι απλώς ο άνθρωπος να λύσει τα προβλήματά του, όχι απλώς να γίνει ένας καλός άνθρωπος, αλλά να κυοφορήσει τον Χριστό, να γεννήσει τον Χριστό. Θα έλεγε κανείς ότι ο σκοπός μας αυτός είναι. Ή, αν θέλετε, ο σκοπός της σαρκώσεως του Χριστού είναι να αξιωθεί ο καθένας, ο κάθε άνθρωπος, να δεχθεί μέσα του τον Χριστό, και να γεννηθεί εξ αυτού ο Χριστός. Δηλαδή η όλη ζωή του ανθρώπου να είναι όχι απλώς ζωή καλού ανθρώπου, αλλά ζωή Χριστού.

Ο σκοπός των εορτών

Ο κατάλογος των ονομάτων που αναφέρεται στην ευαγγελική περικοπή αυτή την ημέρα και που είναι το γενεαλογικό δένδρο του Χριστού μας ενθαρρύνει όλους. Άσχετα ποιά είναι η προϊστορία μας, άσχετα τι μας συνέβη, ακόμη, αν θέλετε, και τι θα συμβεί, εάν τελικά μείνουμε στον Χριστο - ό,τι κι αν συμβεί, εμείς επιστρέφουμε στον Χριστό, μετανοούμε, αυτόν ζητούμε, αυτόν θέλουμε, γι' αυτόν ζούμε-, αρχίζουμε και σιγά σιγά συνειδητοποιούμε τον σκοπό μας. Όπως, όσο πλησίαζαν οι ημέρες του ερχομού του Χριστού, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούσε αυτός ο λαός ότι έρχεται ο Μεσσίας, έτσι ακριβώς και εμείς συνειδητοποιούμε τον σκοπό μας.

Τελικά, ό,τι και να γίνει, ο Κύριος θα μας αξιώσει να μορφωθεί μέσα μας, όπως λέει ο απόστολος Παύλος. Θα μας αξιώσει να γίνουμε κατάλληλοι να κατοικήσει μέσα μας, να μείνει μαζί μας, να μείνουμε μαζί του. Όχι για λίγο καιρό, όχι, αν θέλετε, σ' όλη μας τη ζωή αλλά στον αιώνα τον άπαντα.

Αυτός είναι ο σκοπός αυτών των ημερών, αυτός είναι ο σκοπός που κι αυτή την ώρα είμαστε εδώ στον ναό. Αυτός είναι ο σκοπός που γίνονται όσα γίνονται πάνω στη γη από μέρους του Θεού μέσα στην Εκκλησία. Αυτός είναι ο σκοπός που είμαστε χριστιανοί, και αυτό κατά βάθος ζητάει η ψυχή μας: να ενωθεί με τον Θεό, με τον πλάστη, με τον δημιουργό της. Να ενωθεί από εδώ δια της πίστεως, δια των έργων, να ενωθεί εν μυστηρίω. Να γεννηθεί μέσα μας ο Χριστός, να ζήσει κανείς εν Χριστώ, να ζήσει εν αυτώ ο Χριστός, να φύγει απ΄ αυτόν τον κόσμο με τον Χριστό και να ζήσει αιώνια με τον Χριστό.

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ - ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΑΓΙΟΝ ΙΓΝΑΤΙΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΝ ΜΗΘΥΜΝΗΣ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ
Ποίημα Ιακώβου Μητροπολίτου Μηθύμνης.

Ευλογήσαντος του ιερέως, λέγομεν τον (ΡΜΒ) ψαλμόν, ¨Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου¨. Και ευθύς το ¨Θεός Κύριος¨ μετά των στίχων αυτού.
Είτα τα παρόντα τροπάρια.
Ήχος δ’ Τη Θεοτόκω εκτενώς.
Οι της αγνείας ερασταί νυν προσέλθετε και τω λειμώνι Ιγνατίου αθροίσθητε, εν κατανύξει άδοντες και ψάλλοντες Θεώ ότι εθαυμάστωσεν, εν εσχάταις ημέραις Κάραν τε και λείψανα, ευωδία αρρήτω. Διο προ τούτων πάντες αδελφοί τον επί πάντων Δεσπότην υμνήσωμεν.
Δόξα.
Δεύτε προθύμως οι εν Λέσβω οικούντες Κάραν τε θείου Ιγνατίου τιμώντες μετά δακρύων άπαντες προσέλθωμεν πιστοί, πίστει λιτανεύοντες και προσπίπτοντες άμα ίασιν αιτούμενοι των ψυχών και σωμάτων. Νέμει γαρ πάσι χάριν δαψιλή τοις μετά πόθου αυτόν ικετεύουσι.
Και νυν.
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων, τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Είτα ο Ν’ ψαλμός και μετ’ αυτόν.
Ο ΚΑΝΩΝ
Ου η ακροστιχίς.
«Ώ Ιγνάτιέ μου, σκέποις με αγρύπνοις λιταίς σου. Ι.Μ.»
Ήχος πλ. δ’ Ωδή α’. Υγράν διοδεύσας.
Ω πως σοι προσέλθω ο εναγής Τριάς Παναγία, τα ρυπώδη μέλη κομών, αλλά ταις λιταίς του Ιγνατίου τον ύμνον δέχου καμού του οικέτου σου.
Ιγνάτιε πάτερ ως συμπαθής δέησιν προσδέχου του θρηνούντός σοι γοερώς, και ασπαζομένου σην εικόνα μετά δακρύων και πόθου πανόσιε.
Γεννήτορας, τέκνα καταλιπών άπαντα, ηδέως επορεύθης την ακλινή τρίβον του Κυρίου, ήν προείδον προσκολληθείς τοις γηΐνοις ο δείλαιος.
Δόξα. Τριαδικόν.
Ναόν με απέργασαι, ώ Τριάς και θείον σου οίκον, αποπλύνουσα των παθών ως και τον Ιγνάτιον τον θείον αποκαθάρασα όντως ηγίασας.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Αγία Παρθένε, χριστιανών πάντων η προστάτις και βοήθεια των πιστώς σοι εν κατανύξει προσπιπτόντων, αντιλαβού εν ημέρα της κρίσεως.
Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος.
Τους προσπίπτοντας, πάτερ, σοι ευμενώς πρόσδεξαι και τα παραπτώματα πάντων πάριδε, όσιε, αντιδούς δαψιλώς την του Κυρίου ειρήνην ήν και επεπόθησας και καταπήλαυσας.
Ιγνατίου δεήσεις, θαυματουργέ Κύριε, του θερμού ημών νυν προστάτου και αντιλήπτορος νυν επακούων, ημίν αντικατάπεμψον πάσι ιλασμόν πταισμάτων τε και απολύτρωσιν.
Ευωδία σης Κάρας, αγίων ώ συμπαθέστατε, τω των ψυχικών ημών νόσων και τας του σώματος αποκαθάρας τρανώς νυν χαλεπάς ασθενείας και τω μύρω μύρισον και ευωδίασον.
Δόξα. Τριαδικόν.
Μυροβλήτης εδείχθης, ώ Καλλονής καύχημα, ότι τη Τριάδι προσήλθες εν ταπεινότητι μετά Πατρός τον Υιόν και το Πανάγιον Πνεύμα προσκυνών διδάσκων τε πάντας εν χάριτι.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Ο Ιγνάτιος, Κόρη, Χριστιανών καύχημα, και τον σον ναόν ου προείδε, άλλ’ εισωκίσατο χορόν παρθένων υμνείν τον σον Υιόν εν αγάπη και Μονήν ανέδειξεν, ώ Αειπάρθενε.
Διάσωσον από κινδύνους σους δούλους ώ Θεοφόρε, ότι πάντες εν πειρασμοίς ναώ σου προστρέχομεν αιτούμενοι λύσιν αμπλακημάτων.
Επίβλεψον εν ευμενεία, Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπή του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Είτα μνημονεύει ο ιερεύς, των δι’ ους η παράκλησις γίνεται και
Ψάλλομεν «Το Κύριε ελέησον». Ο ιερεύς «Ότι ελεήμων».
Και ευθύς ψάλλομεν το Κάθισμα.
Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή.
Ποιμένα θερμόν κεκτήμεθα, Ιγνάτιε, λαός Καλλονής Μηθύμνης τε μακάριε, εκτενώς προσπίπτοντες τη ση Κάρα πάντοτε δεόμεθα, μη ελλίπης πρεσβεύειν τω Θεώ, ως έχων παρρησίαν προς Κύριον.
Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε.
Υμνωδίαν προσάγομεν οι ταις τρικυμίαις νυν χειμαζόμενοι και ταις βίου περιστάσεσι, εξελού κινδύνων, αξιάγαστε.
Συ γενού ημίν πρόμαχος των περικυκλούντων δεινών, Ιγνάτιε, οι τη Κάρα σου προστρέχοντες και εν κατανύξει ικετεύοντες.
Και τον κόσμον, Ιγνάτιε, και τα εν τω κόσμω τερπνά παρείδομεν ταις μοναίς σου δε προσήλθομεν προστασίαν άμαχον αιτούμενοι.
Δόξα. Τριαδικόν.
Επλανήθην ως πρόβατον ταις της αμαρτίας τρίβοις, πανόσιε, της Τριάδος λάτρην ποίησον ιν’  εν ύμνοις ταύτην μεγαλύνωμεν.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Παναγία θεόνυμφε ταις του Ιγνατίου θερμαίς δεήσεσι του Υιού σου, μητροπάρθενε, κληρονόμον άξιον ανάδειξον.
Ωδή ε’. Φώτισον ημάς.
Όλος εν φωτί συ υπάρχων, ώ Ιγνάτιε, τους δεομένους φώτισον, αγαθέ, ίνα του σκότους εκφύγωμεν πάσαν κάκωσιν.
Ίλεον ημίν τον Σωτήρα νυν απέργασαι τοις καταφεύγουσι πόθω τω ιερώ, και ταις σεπταίς μοναίς σου διημερεύουσι.
Σώζεις ως πατήρ τους προστρέχοντας τη σκέπη σου και νοσημάτων λύσιν πάσιν ημίν ως ιατρός των σωμάτων βραβεύεις Όσιε.
Δόξα. Τριαδικόν.
Μέγα αληθώς το μυστήριόν σου, Άγιε, τρεις υποστάσεις Πατέρα και τον Υιόν και το Πανάγιον Πνεύμα υμνούμεν άπαντες.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Έλεος, Αγνή, και ειρήνην πάσι δώρησαι ταις Ιγνατίου μάκαρος ιεραίς και ευπροσδέκτοις δεήσεσι, παμμακάριστε.
Ωδή ς’. Την δέησιν.
Αρχάγγελε Μιχαήλ Πρωτάγγελε, εν Λειμώνι Ιγνατίου εδρεύων πάντων ημών ικεσίας προσδέχου ταις του Οσίου ενθέρμοις δεήσεσι˙ και δίδου πάσιν απελθείν εν χαρά, αγαθέ, εις τα ίδια.
Γεγόναμεν πεπτωκότων καύχημα εναρέτων αθυμία και γέλως ότι αεί ταις μερίμναις του βίου εκδαπανώμεν ημέρας ζωής ημών, Ιγνάτιε θαυματουργέ, συ ανάστησον πάντας δεόμεθα.
Ρυόμενος σαις πρεσβείαις, Άγιε, των παγίδων του εχθρού καθ’ εκάστην, πάλιν ιδού αμαρτίας προσάγω τω Λυτρωτή μου, Ιγνάτιε ένδοξε, διο προσπίπτω ταπεινώς ικετεύων ρυσθήναι με πτώσεων.
Δόξα. Τριαδικόν.
Υμνούμέν σε, Παντοκράτορ Κύριε, Τρισυπόστατε, Τριάς Παναγία, ότι ημάς ου παρείδες εν θλίψει άλλ’ Ιγνατίου λιταίς, ηλευθέρωσας απάντων των ανιαρών διο πάντες υμνούμεν το κράτος σου.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Πανύμνητε, Παναγία Δέσποινα, Μυρσινιώτισσα, του θείου Ποιμένος καύχημα νυν και αεί, Θεομήτορ, όθεν ημείς εν χαρά σοι προσπίπτομεν δεόμενοι πανευλαβώς Ιγνατίου δεήσεις εκπλήρωσον.
Διάσωσον από κινδύνων σους δούλους, ώ Θεοφόρε, ότι πάντες εν πειρασμοίς ναώ σου προστρέχομεν αιτούμενοι λύσιν αμπλακημάτων.
Επίβλεψον εν ευμενεία, Παύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Και πάλιν μνημονεύει ο ιερεύς των δι’ ούς η παράκλησις γίνεται.
Μετά την εκφώνησιν ¨Ότι ελεήμων¨.
Κοντάκιον.
Ήχος δ’. Προστασία των Χριστιανών.
Προστασίαν σε οι εν Μηθύμνη κεκτήμεθα και πάντες οι εν κατανύξει προσφεύγοντες˙ ικετεύοντες μετά δακρύων άπαντες θερμών, ώ Ιγνάτιε, αντιλαβού και ρύσαι άπαντα λαόν εκτενώς δεομένου σου˙ ρύσαι πάσης ανάγκης, λιμού, σεισμού και πολέμου, το γένος των χριστιανών, μεσιτεύων προς τον Κύριον.
Προκείμενον.
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού.
Στίχ. Τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού.
Ευαγγέλιον κατά Λουκάν
(Κεφ. 13,5-9)
               Είπεν ο Κύριος, εάν μη μετανοήσητε, πάντες ομοίως απολείσθε. Έλεγε δε  ταύτην την παραβολήν˙ συκήν είχέ τις εν τω αμπελώνι αυτού πεφυτευμένην, και ήλθε ζητών καρπόν εν αυτή, και ουχ εύρεν. Είπε δε προς τον αμπελουργόν ιδού τρία έτη έρχομαι ζητών καρπόν εν τη συκή ταύτη, και ουχ ευρίσκω˙ έκκοψον αυτήν˙ ινατί και την γην καταργεί; Ο δε αποκριθείς είπεν αυτώ˙ κύριε, άφες αυτήν και τούτο το έτος, έως ότου σκάψω περί αυτήν και βάλω κοπρίαν˙ καν με ποιήση καρπόν˙ ει δε μήγε, εις το μέλλον εκκόψεις αυτήν.
Ο χορός. Δόξα σοι Κύριε, δόξα σοι.
Δόξα. Ταις του Ιεράρχου.
Και νυν. Ταις της Θεοτόκου.
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός.
Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.
Όλην αποθέμενοι, προς σε την πάσαν ελπίδα ημείς οι προσπίπτοντες, σε καθικετεύομεν, Οσιώτατε. Εξελού άπαντας, δυναστείας όφεως, των παγίδων και κακώσεων, βλάβης τε θλίψεως, και παντοίας, πάτερ, κακώσεως. Ίνα ευγνωμόνως, Ιγνάτιε, τιμώμέν σου πιστώς, την χαριτόβρυτον κάραν σου, ην ημίν εδώρησας.
Ο ιερεύς. Σώσον ο Θεός τον λαόν σου.
Το ¨Κύριε ελέησον¨ και μετά την εκφώνησιν, ¨Ελέει και οικτιρμοίς¨.
Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.
Ναός Θεού εδείχθης, καθαρότητι βίου εν τω Λειμώνι ποτέ, Τριάδα την αγίαν λατρεύων ορθοδόξως, συν Αγγέλων τε τάγμασιν, ο των πατέρων βοών, Θεός ευλογητός ει.
Ορθρίζοντες εν πίστει, αγιώτατε πάτερ, εν κατανύξει ψυχής, βοώμεν εκ καρδίας, ιλάσθητι παμμάκαρ, των πταιόντων νυν τέκνων σου, Ευλογητός ο Θεός αδόντων εις αιώνας.
Ισχύν την του Κυρίου, προσελάβου αξίως παρά Χριστού του Θεού ισχύν καμοί μετάδος εν πίστει δυσωπώ σε, ώ Ιγνάτιε ένδοξε, και γόνυ κλίνων βοώ, Θεός ευλογητός ει.
Δόξα. Τριαδικόν.
Συνέτισον, οικτίρμον, τας καρδίας απάντων του ανυμνείν εν χαρά, Πατέρα συν Υιώ τε και Πνεύματι αγίω κατανύξει κραυγάζοντες, ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Λειμών όντως εδείχθης, αρετών, Παναγία, Μήτηρ Χριστού του Θεού, διο και τω λειμώνι Ιγνάτιος προσήλθε και συμψάλλων εκραύγαζεν, ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η’. Τον βασιλέα των ουρανών.
Ιγνάτιέ μου παρακαλώ, μη παρίδης την οικτράν ικεσίαν˙ αλλά αξίωσον δοξάζειν Χριστόν εις τους αιώνας.
Τους δεομένους σοι εκτενώς, και εν πόθω σωτηρίαν αιτούντας, επάκουσον ίνα σε τιμώμεν Χριστέ εις τους αιώνας.
Από παντοίας νυν συμφοράς, και κακώσεως, λιμού και θανάτου, εξάρπασον ίνα σε εν ύμνοις υμνώμεν εις αιώνας.
Δόξα. Τριαδικόν.
Ιγνάτιός τε και οι λοιποί, εν οσίων και μαρτύρων χορείαις, Τριάδι άδουσιν απαύστως εις πάντας τους αιώνας.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Συν τη Παρθένω νυν Μαριάμ, Ιγνατίω τε και πάσιν αγίοις, Τριάδα άπαντες ορθοδόξως, υμνείτε εις αιώνας.
Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Σοφίαν την εξ ύψους, έλαβες Θεόφρον, και μετεβίβασας ταύτην παντί τω λαώ, διακονών τοις αγίοις ως ενθεώτατος.
Ορών του Ιγνατίου ο πιστός λαός σου την βιοτήν και τον ζήλον, Χριστέ ο Θεός, εδοξολόγει απαύστως σου θείαν δύναμιν.
Ημάς τους δεομένους, πάντας τω ναώ σου εν κατανύξει καρδίας επάκουσον νυν, ως συμπαθέστατος, πάτερ, σοφέ Ιγνάτιε.
Δόξα. Τριαδικόν.
Ιδείν κατηξιώθης τα εν παραδείσω, ως εραστής τούτων πάτερ σοφέ, διο νυν τοις ικετεύουσι δίδου πάσι την άφεσιν.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Μαρία Θεοτόκε, Άχραντε Παρθένε, συν Ιγνατίω δυσώπει Χριστόν τον Θεόν, του ευλογήσαι την νήσον και κόσμον άπαντα.
Και ευθύς το ¨Άξιόν εστι¨και τα Μεγαλυνάρια.
Το ήδη εν τη Μονή ψαλλόμενον.
Τον εν Ιεράρχαις θαυματουργόν και τον εν ανάγκαις απροσμάχητον βοηθόν τον θείον ποιμένα και λειτουργόν Κυρίου, Ιγνάτιον Μηθύμνης πάντες τιμήσωμεν.
Και τα παρόντα.
Χαίροις Μηθυμναίων ο οδηγός Λεσβίων προστάτης και Λειμώνος ο θησαυρός ημών δε απάντων προστασία Ιγνάτιε παμμάκαρ θεομακάριστε.
Έχει μεν το πνεύμά σου ουρανός ημείς δε πλουτούμεν Κάραν θείαν σου εν χαρά μετά σων λειψάνων, Θεοφόρε, και τούτοις εν κινδύνοις αεί προστρέχομεν.
Πάντες οι εν νόσοις και συμφοραίς προσέλθετε πόθω Ιγνατίου ταις ιεραίς μοναίς, και ασπάσασθε προθύμως την χαριτόβρυτον Κάραν γηθόμενοι.
Πρόσδεξαι την δέησιν ο Θεός ημών των σων δούλων, ικεσίαις του ιερού πατρός ημών θείου Ιγνατίου και άνες, άφες ημών τα εγκλήματα.
Κάραν σου πλουτούμεν, θαυματουργέ, Ιγνάτιε πάτερ, καταφύγιον εν δεινοίς, και ταύτη προστρέχομεν εν πίστει απεκδεχόμενοι χάριν και έλεος.
Ρύσαι των παγίδων του πονηρού ειρήνευσον, πάτερ, τα σα τέκνα και χαρμονήν αντί λύπης δος και την υγείαν των προσπιπτόντων, ναώ σου πανθαύμαστε.
Εν τη γη ηγάπησας τον Χριστόν και εύρες αξίως θύραν όντως των ουρανών ταύτην και ημίν άνοιξον, πάτερ, προς ανοδίας κακών παρεκκλίνοντας.
Δέξαι ικεσίας των ταπεινώς νυν και εις οδύνη προσελθόντων σοι, ασκητά, και τάχος μετάδος την υγείαν ψυχών, σωμάτων θεόφρον Ιγνάτιε.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Είτα, Τρισάγιο, και το Απολυτίκιον. Ήχος α’.
Τον ποιμενάρχην Μηθύμνης Ιγνάτιον άσμασι τον μετά πάντων αγίων δοξασθέντα εν θαύμασιν, υμνήσωμεν απαύστως οι πιστοί συμφώνως εν τη τούτου εορτή και ως πλείστα κατιδόντες υπ’ αυτού θεραπευθέντα πάθη εκβοήσωμεν. Δόξα τω σε δοξάσαντι, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.
Έτερον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως στύλος ακλόνητος της Εκκλησίας Χριστού και λύχνος αείφωτος των Μηθυμναίων φωστήρ. Φανείς ώ Ιγνάτιε˙ Λύτρωσαι τους σους δούλους εκ παντοίων κινδύνων την χάριν των ιαμάτων επαντλών αεννάως τοις μετά πόθου Άγιε το σον επικαλουμένοις θαυμάσιον όνομα.
Ο Ιερεύς μνημονεύσας και πάλιν των πιστών, υπέρ ων γίνεται η παράκλησις, ποιεί απόλυσιν.
Μετά δε ταύτην, εν όσω ασπαζόμεθα την αγίαν Κάραν, ψάλλεται το παρόν.
Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.
Δεύτε νυν προσπέσωμεν πιστοί, Κάρα του σεπτού Ιγνατίου καθικετεύοντες, άπαντες εν δάκρυσι και εκ βαθέων ψυχής, εξελού ημάς, Άγιε, παντοίων κινδύνων, πάσης περιστάσεως και πειρασμών του εχθρού˙ ίνα ευχαρίστω καρδία λύσιν αιτημάτων λαβόντες, δόξαν τω Κυρίω αναπέμπωμεν.
Και τα Θεοτοκία.
Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Ο ιερεύς. Δι’ ευχών.

 Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.


ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΕΓΚΩΜΙΑ

 ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΙΓΝΑΤΙΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΜΗΘΥΜΝΗΣ, ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ

 ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ
Ήχος πλ. δ’. Τη Υπερμάχω.
Εν τω Λειμώνι εορτίως συνανέλθωμεν και τοις λειψάνοις Ιγνατίου νυν προσπέσωμεν  Μηθυμναίοι και Μονή της Μυρσινιωτίσσης,˙ απαντλούντες τη προσψαύσει τα ιάματα των ψυχών και των σωμάτων, αναμέλποντες εν χαρά αυτώ, Χαίροις Λέσβου το καύχημα.
ΟΙ ΟΙΚΟΙ
Άγγελοι ουρανόθεν συν βροτοίς εν Λειμώνι αθροίσθητε υμνήσαι αξίως (εκ γ’) τον εν αγιότητι εν γη, διαλάμψαντα περιφανώς όσιον Ιγνάτιον, Μηθύμνης προεξάρξαντα βοώντες ούτω:
Χαίρε, αστήρ εν τη Λέσβω φαίνων
Χαίρε, φωστήρ Μηθυμναίων φέγγος.
Χαίρε, Παναγίας ο μύστης ο άριστος,
Χαίρε, του Λειμώνος ο κτίτωρ ο ένθεος.
Χαίρε, ότι εχρημάτισας συ δοχείον αρετών,
Χαίρε, ότι κατεμύρισας Εκκλησίαν των πιστών.
Χαίρε, πάσι παρέχων την ειρήνην Κυρίου,
Χαίρε, ταύτην βραβεύων κατ’ αξίαν εν βίω.
Χαίρε, λιμήν πλεόντων πανάριστε,
Χαίρε, ποιμήν προβάτων πανθαύμαστε.
Χαίρε, δι’ ου κατηυγάσθημεν πάντες,
Χαίρε, μεθ’ ού την Τριάδα υμνούμεν,
Χαίροις Λέσβου το καύχημα.
Βλέπων σε ο γεννήτωρ την οδόν του Κυρίου βαδίζοντα, εν πόθω ανύμνει, την αειμακάριστον Μητέρα Χριστού συν Αγγέλων τάγμασιν ομού και έκθαμβος την αίνεσιν ανέφερε τω πάντων Βασιλεί κραυγάζων,
Αλληλούϊα.
Γέγονας φως εν σκότει, υποδούλων, παμμάκαρ, διδάσκων, νουθετών και στηρίζων. Συ γαρ εν τη σκοτία λαμπρός ανεφάνης πάσιν ως φωστήρ ήλιος, και λάμποντα ορώντά σε, τα πλήθη των πιστών εβόων.
Χαίρε, πατήρ των πατέρων πάτερ,
Χαίρε, ποιμήν των ποιμένων όντως.
Χαίρε θλιβομένων παράκλησις έμμονος,
Χαίρε, των νοσούντων θεράπων θερμότατος.
Χαίρε, ότι καθωδήγησας προς Χριστόν τους εκλεκτούς,
Χαίρε, ότι συ εξέθρεψας ορθοδόξως τους λαούς.
Χαίρε, συ γαρ εγένου παραμύθιον πάσι,
Χαίρε, φως ο παρέχων αρετών λαμπηδόσι.
Χαίρε, φωστήρ φωτίζων τα πέρατα,
Χαίρε, παθών πραΰνων τα κύματα.
Χαίρε, Χριστόν δια βίου δοξάσας,
Χαίρε, Χριστού το σωτήριον άσας,
Χαίροις Λέσβου το καύχημα.
Δύναμις ασθενούσι παραδόξως εφάνης, στερρόν τε καταφύγιον πάτερ. Οι γαρ πεφορτισμένοι κακοίς, προς Λειμώνα πάντες και κράζοντες ενθέως άμα,
Αλληλούϊα.
Έχοντές σε προστάτην οι εν Φάραγγι πάντες προσήρχοντο ακούσαι σων λόγων, λυτρωθήναι ψυχάς τε αυτών από πάσης εχθρού μηχανής, Άγιε, διο σε εμεγάλυνον, εν άσμασι βοώντες ταύτα.
Χαίρε, ημών ιατρός και ρύστης,
Χαίρε, πιστών Ορθοδόξων μύστης.
Χαίρε, Καλλονής και της Λέσβου το καύχημα,
Χαίρε, των λογίων Κυρίου απάνθισμα.
Χαίρε, ότι αναδέδειξαι των πτωχών καταφυγή,
Χαίρε, πάντων η αντίληψις, βοηθός και προσφυγή.
Χαίρε, ότι εφάνης ως αστήρ εν τη νήσω,
Χαίρε, ότι αγώνα τον καλόν ηγωνίσω.
Χαίρε, πιστών υπόδειγμα τέλειον,
Χαίρε, κανών της πίστεως άριστος.
Χαίρε, πολλούς πατρικώς κατηχήσας,
Χαίρε, ψυχάς κλονουμένων στηρίξας,
Χαίροις Λέσβου το καύχημα.
Ζήλον θείον αυξήσας εν καρδία σου πάτερ, επτέρωσας ψυχήν προς τα άνω˙ καθ’ εκάστην λατρεύων, υμνών, εν Λειμώνι Πατέρα, Υιόν Πνεύμα τε Άγιον και Σύνθρονον, προσάδων τη Τριάδι ούτως,
Αλληλούϊα.
Ήκουσας, Θεοφόρε, της φωνής του Κυρίου καλούντός σε ποιμάναι οσίως εις νομάς σωτηρίους σοφώς, και φωτίσαι ψυχάς του λαού, Άγιε˙ διο οι φωτισθέντες ευγνωμόνως κελλαδούσι ταύτα:
Χαίρε, φωστήρ εν Λειμώνι φαίνων,
Χαίρε, ψυχάς ευσεβών πιαίνων.
Χαίρε, θλιβομένων απάντων παράκλησις,
Χαίρε, καταδίκης ημών η ανάκλησις.
Χαίρε, πάντων αυτεπάγγελτος βοηθός και οδηγός,
Χαίρε, χάριτος του Πνεύματος Ζωοδόχου χορηγός.
Χαίρε, Χριστού θεράπων πανάριστος,
Χαίρε, λαού ποιμήν ο πανάγιος.
Χαίρε, ημών καταφύγιον θείον,
Χαίρε, πιστών παραμύθιον μέγα,
Χαίροις Λέσβου το καύχημα.
Θέλων εν τη καρδία εκτενώς τω Κυρίω, λατρεύειν εν νυκτί και ημέρα, εν Λειμώνι προσήλθες σοφέ, και Μονήν Αρχαγγέλων ευθύς έπηξας, νηστείαις, αγρυπνίαις και δεήσεσι κραυγάζων ούτως,
Αλληλούϊα.
Ίσχυσας, Θεοφόρε, πανουργεύματα πάντα εχθρού του βροτοκτόνου ολέσαι˙ τη γαρ θεία δυνάμει Σταυρού υπομένων υπέμεινας, θλιβόμενος, νυνί δε αγαλλόμενος ακούεις παρ’ ημών τοιαύτα.
Χαίρε, πολλάς υπομείνας θλίψεις,
Χαίρε, δεινών χορηγών τας λύσεις.
Χαίρε, βασιλείαν Χριστού κληρωσάμενος,
Χαίρε, δι’ αγώνων αυτήν ωνησάμενος.
Χαίρε, ότι καταπήλαυσας την ειρήνην εν Χριστώ,
Χαίρε, ταύτην ο δωρούμενος τοις πιστεύουσιν αυτώ.
Χαίρε, ότι εδόθης Μηθυμναίων προστάτης,
Χαίρε, των Ορθοδόξων ο ταχύς παραστάτης.
Χαίρε, φωστήρ Λειμώνος ακοίμητος,
Χαίρε, ημών ο πρέσβυς ό ένθεος.
Χαίρε, πιστοίς την ειρήνην βραβεύων,
Χαίρε, ημάς πατρικώς ο παιδεύων,
Χαίροις Λέσβου το καύχημα.
Κύματα της κακίας προσευχή κατευνάσας συγγνώμην εδωρήσω τοις πάσιν˙ οι δ’ εχθραίνοντές σε πανοικί, εν αγάπη Θεού, παρά σου ήκουον, ειρήνη και συγχώρησις˙ διο και τω Χριστώ εβόων,
Αλληλούϊα.
Λάμψον τοις σε υμνούσιν, Αγιώτατε Πάτερ, φωσφόρον του Κυρίου την χάριν˙ ιδού γαρ  μετά πόθου ημείς εν Μοναίς σου, ψαλμοίς και ωδαίς ψάλλομεν την μνήμην σου γεραίροντες, εν ύμνοις και βοώντες ούτω:
Χαίρε, οδοίς πορευθείς ευθείαις,
Χαίρε, Μοναίς εμβατεύων θείαις.
Χαίρε, Παναγίας ο μύστης ο ένθεος,
Χαίρε, του Λειμώνος δομήτορ πανάριστος.
Χαίρε, ότι Μυρσινιώτισσαν ανεκαίνισας καλώς,
Χαίρε, ότι τον Αρχάγγελον συ εφίλεις Μιχαήλ.
Χαίρε, πάσι διδάσκων του Χριστού την αγάπην,
Χαίρε, ο φυγαδεύων του εχθρού την απάτην.
Χαίρε, πιστών απάντων στερέωμα,
Χαίρε, ημών ακλόνητον έρεισμα.
Χαίρε, θερμός των πιστών παραστάτης,
Χαίρε, Μονών σου ο φρουρός και προστάτης,
Χαίροις Λέσβου το καύχημα.
Μνήμην σου οι τιμώντες, Ποιμενάρχα Μηθύμνης, Ιγνάτιε, Μοναίς σου προσήλθον, οι φιλούντες σε μάκαρ εν γη, ως ουρανώ δ’ εστάναι, ωδήν άδουσι καινήν, οι λιτανεύοντες εν ύμνοις, και βοώντες ούτως,
Αλληλούϊα.
Νέαν όντως εν Λέσβω βιωτήν ανελάβου εν χρόνοις δυσχειμέροις, ώ Πάτερ˙ και τη Μυρσινιωτίσσης Μονή και Λειμώνι ευθύς κατελθών, Άγιε, συνέπηξας την ποίμνην σου, διο μεγαλοφώνως άδει:
Χαίρε, δι’ ού ιλασμόν πλουτούμεν,
Χαίρε, δι’ ού φωτισμόν αντλούμεν.
Χαίρε, μυροθήκη του Πνεύματος πάνσεπτος,
Χαίρε, μυροβλήτης φανείς μετά θάνατον.
Χαίρε, ότι αναδέδειξαι των Μονών σου ο πατήρ,
Χαίρε, ότι εχρημάτισας Μηθυμναίων ο ποιμήν.
Χαίρε, ότι εφάνης οδηγός αληθείας,
Χαίρε, ότι εχρίσθης τη βουλήσει τη θεία.
Χαίρε, δοχείον ων το του Πνεύματος,
Χαίρε, μυρίζων πάντας εν χάριτι.
Χαίρε, λιμήν θλιβομένων εν βίω,
Χαίρε, ημών καταφύγιον θείον,
Χαίροις Λέσβου το καύχημα.
Ξένον τρόπον ορώντες οι εν Φάραγγι όντως ζωής και πολιτείας εν πάσιν, κατεπλάγησαν τότε εν σοι και τιμήν τω Κυρίω ευθύς έδωκαν, λατρεύοντες εν άσμασι και άδοντες αυτώ ενθέως,
Αλληλούϊα.
Όλος έκδημος ώφθης, όλος Πνεύματος πλήρης Λειμώνι διαιτώμενος, μάκαρ˙ διο τον παγετόν της νυκτός τον τε καύσωνα ημέρας υπήνεγκας, οσίως Ιερώτατε˙ και σήμερον ακούεις ταύτα:
Χαίρε, πιστών οδηγός αληθείας,
Χαίρε, κανών ακριβούς εγκρατείας.
Χαίρε, αγρυπνίαν ασκών καρτερώτατα,
Χαίρε, των Αγγέλων ζηλώσας τα τάγματα.
Χαίρε, ότι πεπολίτευσαι εν τη γη ως Σεραφείμ,
Χαίρε, ότι αναδέδειξαι εν Λειμώνι Χερουβείμ.
Χαίρε, λάμπων εν πάσιν Ιεράρχα Κυρίου,
Χαίρε, πάσι διδάσκων την οδόν του Κυρίου.
Χαίρε, λαού προστάτης θερμότατος,
Χαίρε, ημών πατήρ και διδάσκαλος.
Χαίρε, λειμών εν Λειμώνι Μηθύμνης,
Χαίρε, Χριστόν ο λατρεύων εν ύμνοις,
Χαίροις Λέσβου το καύχημα.
Πάσα χώρα Μηθύμνης εορτή σου συνήλθε υμνήσαί σου την μνήμην αξίως˙ τη εν Μυρσινιωτίσσης Μονή και Λειμώνος ιδού πανοικί άπαντες, αξίως σε γεραίροντες και άδοντες εν πόθω ούτως,
Αλληλούϊα.
Ράνον πάσι την χάριν δαψιλή του Κυρίου Ιγνάτιε, τοις πόθω τελούσι, την ιεράν σου, σεμνήν εορτήν και υμνούσι ταύτην ευλαβώς, Άγιε, διδούς αεί εν άσμασι, βοάν σοι εκ καρδίας ταύτα.
Χαίρε, φανείς Ορθοδόξοις στύλος,
Χαίρε, δειχθείς ευσεβείας πύργος.
Χαίρε, Ασωμάτων τον βίον τυπούμενος,
Χαίρε, των οσίων τον τρόπον μιμούμενος.
Χαίρε, μέγας και υπέρλαμπρος Εκκλησίας συ φωστήρ,
Χαίρε, όντως Θεοπρόβλητος Μηθυμναίων ο ποιμήν.
Χαίρε, πάνυ ποθήσας τον Χριστόν, την Ειρήνην,
Χαίρε, πάσι βραβεύων τοις ποθούσιν ειρήνην.
Χαίρε, λαού ο μύστης ο ένθεος,
Χαίρε, ημών διδάσκαλος πάνσοφος.
Χαίρε, χαράν θησαυρίσας οσίως,
Χαίρε, αυτήν διανέμων πλουσίως,
Χαίροις Λέσβου το καύχημα.
Στώμεν εν κατανύξει, αδελφοί, καθορώντες την Κάραν Ιγνατίου εν μέσω, ιδού πεποικιλμένην αυτήν του Θεού τε Πατρός και Χριστού χάριτι, εν Πνεύματι δε άσωμεν, βοώντες τη Τριάδι πάντες.
Αλληλούϊα.
Τείχος Ορθοδοξίας ανεφάνης εν Λέσβω στηρίζων τους πιστούς εν τη πίστει˙ οι γαρ  εν Μοναίς αδελφοί, τον Σταυρόν του Χριστού εν αυταίς φέροντες, διδάσκοντες εδίδασκον˙ διο και ευγνωμόνως άδουν.
Χαίρε, πιστών οδηγός ο Θείος,
Χαίρε, κανών ασκητών οσίων.
Χαίρε, ασθενούντων ταχίστη επίσκεψις,
Χαίρε, θλιβομένων χαρά και αντίληψις.
Χαίρε, ότι εχρημάτισας του Υψίστου ιερεύς,
Χαίρε, όντως Θεοπρόβλητος συ σταλείς Αρχιερεύς.
Χαίρε, άνω σοφίας εισελθών εις τον γνόφον,
Χαίρε, ο φυγαδεύων αγνωσίας τον ζόφον.
Χαίρε, λαού φωστήρ τηλαυγέστατος,
Χαίρε, κρατήρ ζωής ο ακένωτος.
Χαίρε, ευρών ουρανών βασιλείαν,
Χαίρε, συνών εν Υψίστους Αγγέλοις.
Χαίροις Λέσβου το καύχημα.
Υμνησαί σε ο πάλαι γεγονώς εν Λειμώνι ποιμήν Αλεξανδρέων ευρών σου τα εν Μυρσινιωτίσσης Μονή θαυμαστώς εν τάφω σεπτά λείψανα τα μύρα αναβλύζοντα˙ κατάπληκτος δ’ εφώνει ταύτα,
Αλληλούϊα.
Φώτισον, Ποιμενάρχα, τους πιστώς σε υμνούντας και μνήμην σου την θείαν τιμώντας, τους συναθροισθέντας πανοικί, εν παννύχοις δ’ ευχαίς, ευσεβώς, Άγιε, ενθέως μεγαλύνοντας και ψάλλοντας εν πόθω άμα:
Χαίρε, αστήρ, ουρανοίς σελαγίζων,
Χαίρε, πιστών τας ψυχάς ο φωτίζων.
Χαίρε, παρεστώς τη Τριάδι, μακάριε,
Χαίρε, τον Τρισάγιον μέλπων, ισάγγελε.
Χαίρε, τύπον ταπεινώσεως σεαυτόν προσαγαγών,
Χαίρε, πάντας εν πραΰτητι και αγάπη οδηγών.
Χαίρε, θείων Πατέρων βιοτήν ο ζηλώσας,
Χαίρε, όντως το κάλλος το αρχέτυπον άσας.
Χαίρε, πατήρ πατρός σου πανθαύμαστε,
Χαίρε, ποιμήν ποιμένων, πανάριστε.
Χαίρε, Μονάς καθιδρύσας οσίας,
Χαίρε, Μοναίς εμβατεύων ταις θείαις,
Χαίροις Λέσβου το καύχημα.
Χάριν παρά Κυρίου ουρανόθεν παράσχου, Ιγνάτιε, τοις πόθω τελούσι οικείαις, σεβασμίαις  Μοναίς εν κατανύξει, χαρά, εορτήν, Άγιε και μνήμην σου γεραίροντας εν πίστει μελωδούντας ούτως,
Αλληλούϊα.
Ψάλλοντας καθ’ εκάστην εκ βαθέων τω Κτίστη, ενίσχυσον ημάς, Θεοφόρε, ως συ επολιτεύσω εν γη και Μονάς εν Χριστώ ασινείς ήγειρας διο και οι φιλούντές σε, εν ταύταις μελωδούμεν ταύτα:
Χαίρε, Θεού την αγάπην άσας,
Χαίρε, Χριστόν εν τη γη δοξάσας.
Χαίρε, προσευχήν εν καρδία σου θέμενος,
Χαίρε, εν νυκτί και ημέρα δεόμενος.
Χαίρε, ότι καθυπέμεινας προσβολάς του πονηρού,
Χαίρε, ότι απενέκρωσας τας φαρέτρας τας αυτού.
Χαίρε, πάσι παρέχων ευλογίαν και χάριν,
Χαίρε, πάντας λαμβάνων ως υιούς κατά χάριν.
Χαίρε, ψυχών σωτήριος έλλαμψις,
Χαίρε, ημίν παρέχων συγχώρησιν.
Χαίρε, βουλάς κακοτρόπων νικήσας,
Χαίρε, ημάς πατρικώς ευλογήσας,
Χαίροις Λέσβου το καύχημα.
Ώ πανθαύμαστε Πάτερ, ο Λειμώνι ασκήσας τον ύμνον προσδεξάμενος τόνδε (γ’) τον τον συγγράψαντα, τους τε πιστώς μελωδούντας άπαντας συγχώρησον, πλουσίως δ΄ επευλόγησον, βοώντας κατανύξει ούτως,
Αλληούϊα.
ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ
Ών η ακροστιχίς πλην του πρώτου τροπαρίου εκάστης στάσεως.
Τον Ιγνάτιον ποιμενάρχην Μηθύμνης επιταφίοις ύμνοις σεμνώς μέλπει τω τάφω παρεστώς συν Μηθυμναίοις ο ταπεινός Μηθ. Ι.
ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗ
Ήχος πλ. α’. Η Ζωή εν τάφω.
Η ζωή εν τάφω καταβάς ο Χριστός την ανάστασιν ημίν εδωρήσατο τοις πιστεύουσιν αυτώ πανευσεβώς.
Τα τροπάρια.
Των Λεσβίων δήμοι, Μηθυμναίων πληθύς Ιγνατίου νυν τω τάφω προσέλθετε απαντλούντες ευλογίαν δαψιλώς.
Ουρανόθεν πρόσχες, Ιεράρχα Χριστού και παράσχου φωτισμόν τε και δύναμιν ανυμνήσαι εορτήν σου ευσεβώς.
Νοεραί σε τάξεις καθορώσαι σεμνώς εν Λειμώνι λιτανεύοντα Κύριον εξαπλήττοντο δοξάζουσαι Χριστόν.
Ιατρός εφάνης εν υστέροις καιροίς των ψυχών τε και σωμάτων πανθαύμαστε, τοις προστρέχουσιν εν πίστει σω ναώ.
Γενεαί σε εύρον Μηθυμναίων, σοφέ, αι τον Κύριον θερμώς αγαπήσασαι καταφύγιον εν θλίψεσι στερρόν.
Νεανίας έτι τω πατρί σου συνών Μανουήλ, εφημερίω του  Φάραγγος διηκόνεις μετά πόθου ιερού.
Αρεταί σε πάσαι κατεκόσμουν σοφέ, η αγάπη και ελπίς μετά πίστεως ας κατέπεμψον ημίν τοις ταπεινοίς.
Τον Χριστόν ποθήσας εκ παιδός, αγαθέ, και Μητέρα την αυτού αφιέρωσας την ζωήν σου δια δόξαν Ιησού.
Ιωάννης πρώτον απεκλήθης καλώς ενσαρκών του Βαπτιστού το ενάρετον ως την έρημον ποθήσας ζωηρώς.
Ο λαός Μηθύμνης κατιδών σου καλώς βιοτήν συν τη ασκήσει, πανάριστε, τον Χριστόν δοξολογεί μετά ψαλμών.
Ναυτιώντας πάντας προσεδέξω θερμώς εν λιμένι του Λειμώνος πανάγιε, κατευθύνας πατρικώς προς ουρανούς.
Πανοικί ανήλθες εν Λειμώνι, σοφέ, συν πατρί τε και υιώ σου γενόμενος καθηγούμενος αυτών και οδηγός.
Ορατώς εστώτες προ του τάφου σου  νυν αοράτως παρεστάναι νομίζομεν κατενώπιόν σου, πάτερ αγαθέ.
Ιλασμόν παράσχου πεπτωκόσιν ημίν ώ Ιγνάτιε, Μηθύμνης ο Πρόεδρος παρρησίας ως τυχών παρά Θεού.
Μηθυμναίοις ώφθης συ φωστήρ φαεινός ως ποιήσας και διδάξας, πανάριστε, του Κυρίου τα εντάλματα καλώς.
Επί γης ωράθης ευσεβείας πυρσός προς Λειμώνα συγκαλών μετά πίστεως τους προστρέχοντας εν πόθω ιερώ.
Νομοθέτης θείων ενταλμάτων φανείς Μυρσινιώτισσαν, Λειμώνα ωχύρωσας παραγγέλματι Κυρίου πατρικώς.
Αληθώς εφάνης της ειρήνης κανών την πραότητα διδάξας εν έργοις σου ειρηνεύων μετά πάντων εν Χριστώ.
Ρερυπότα μέλη εκκαθαίρων εν γη των πταιόντων ανεδείχθης διδάσκαλος εν αγάπη και σοφία οδηγών.
Χαρισμάτων θείων πλουτοφόρος πηγή αγρυπνίαις και νηστείαις γενόμενος μεταδέδωκας αυτά παναληθώς.
Η χαρά Μηθύμνης, η ελπίς των πιστών ανεδείχθης, ώ Ιγνάτιε, όσιε, εν υστέροις τοις καιροίς ως θαυμαστός.
Νέαν, πάτερ, κλήσιν εκδιδάσκων πιστοίς εν Μοναίς σου προσεδέξω, θαυμάσιε, κατηχών αυτούς οδόν την του Χριστού.
Μακαρίζομέν σε, Ιεράρχα Χριστού ως εργάτην ανεπαίσχυντον, Άγιε, Ορθοδόξου Εκκλησίας αληθώς.
Η Μονή Λειμώνος εορτάζει φαιδρώς και γεραίρει την σην μνήμην εν άσμασι Μυρσινιώτισσα συγχαίρουσα θερμώς.
Θαυμαστά ειργάσω επί γης, ασκητά, εν εσπέρα και πρωΐα δεόμενος του Κυρίου και νυκτί πανευσεβώς.
Υπέρ των υμνούντων την πανίερον νυν εορτήν σου, ποιμενάρχα, δεήθητι του τυχείν παρά Κυρίου ιλασμού.
Μεγαλύνομέν σε, Ορθοδόξων φρουρόν και διδάσκαλον, Ιγνάτιε ένδοξε εν καιροίς τοις χαλεποίς ως αληθώς.
Νεκρωθείς τω κόσμω συνανέστης Χριστώ ον εδόξασας εν βίω σου, Άγιε, βασιλεύων συν αυτώ εν ουρανοίς.
Η ελπίς Λεσβίων και χαρά αληθώς, ώ Ιγνάτιε, εγένου τη ποίμνη σου διαδουχών και νουθετών καρτερικώς.
Συ εφάνης, πάτερ, εν τη νήσω σαφώς ως πολύφωτος αστήρ, Ιερώτατε, καταυγάζων τας ψυχάς των εκλεκτών.
Επί σε θαρρούντες, Θεοφόρε Πατήρ την υγείαν και ειρήνην, αιτούμεθα, ώ Ιγνάτιε, διδάσκαλε ημών.
Δόξα Πατρί.
Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, Παναγία Τριάς, νυν επίσκεψαι τους δούλους σου τάχιστα Ιγνατίου σου θεράποντος λιταίς.
Και νυν.
Ιλασμόν πταισμάτων, Θεοτόκε αγνή Μυρσινιώτισσα, παράσχου δεόμεθα σωτηρίαν τε ημίν τοις ταπεινοίς.
ΣΤΑΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ
Ήχος πλ. α’. Άξιόν εστίν.
Άξιόν εστί του δοξάζειν σε τον Ποιμενάρχην τον εν Καλλονή διαλάμψαντα εν τοις λόγοις τε και έργοις θαυμαστώς.
Τα τροπάρια.
Τάφω ιερώ, νυν προσέλθωμεν του Ιγνατίου και μελωδικώς αναμέλψωμεν επί μνήμη του οσίου ευσεβώς.
Άρον σου φωνήν, η Μηθύμνης επαρχία πάσα και εν τω Λειμώνι αθροίσθητι κατά μνήμην του Αγίου ευσεβώς.
Φως το εκ φωτός επιλάμψαν ση καρδία, πάτερ, λογισμούς ενθέως εθέωσεν, προσευχήν την αδιάλειπτον ασκών.
Ίδετε λαοί και θαυμάσατε πως εν εσχάτοις τοις καιροίς εφάνη πανάγιος ο Ιγνάτιος του Φάραγγος βλαστός.
Όρη και βουνοί, Καλλονής τε και Μυρσινιωτίσσης ώσπερ τα αρνία σκιρτήσατε επί μνήμη του οσίου ευσεβώς.
Ίδιον ουδέν ελογίσω εν τω βίω, Πάτερ κοινοβιακώς γαρ θεόληπτε εν Μοναίς σου διεβίου θαυμαστώς.
Σώμά σου σεπτόν, κατετέθη εν τω τάφω ώδε και μυροβλητούν πεφανέρωται παραδόξως, επινεύσει θεϊκή.
Ύμνον ιερόν, προσενέγκωμεν τω Ιγνατίω οι εν ταις Μοναίς νυν ιστάμενοι επί μνήμη του αγίου ευσεβώς.
Μνήσθητι ημών των τιμώντων σου την μνήμην, πάτερ, και ακατακρίτως αξίωσον οφλημάτων την συγχώρησιν ευρείν.
Νέαν σοι ωδήν, επιτάφιον νυν μελωδούμεν οι πεφιληκότες σε, Άγιε, και προσπίπτοντες τω θείω σου ναώ.
Όμβρισον ημίν κατανύξεως κρουνούς αγίας και τον νουν ημών κατακόσμησον εναρέτοις θεωρίαις αψευδώς.
Ίδωμεν πιστοί, μεγαλεία Ιγνατίου θεία πώς αντιδοξάζει ο Κύριος τους δοξάζοντας αυτόν επί της γης.
Στώμεν ευλαβώς, προσευχόμενοι εν κατανύξει αγιοπρεπώς μακαρίζοντες Ιγνατίου την πανήγυριν σεπτώς.
Σήμερον πιστοί, ευφρανθώμεν τω νοΐ ενθέως εν τη πανηγύρει του κτίτορος ανυμνούντες εορτήν αυτού φαιδρώς.
Έχοντες αεί εν τω βίω σε προστάτην μάκαρ υπέρ των νοσούντων δεόμεθα την υγείαν χορηγήσαι δαψιλώς.
Μέγας αληθώς, ανεδείχθης κηδεμών απάντων των εν εξορίαις και θλίψεσι καταπέμπων την ενίσχυσιν αυτοίς.
Νεύσον ως πατήρ, και επίσκεψαι τους εν τη ξένη αδελφούς ημών και γεννήτορας και αξίωσον ελθείν μετά χαράς.
Ώσπερ νοσσιά, τα τεκνία σου πρόσδεξαι πάτερ νυν εν κατανύξει προσπίπτοντα και αιτούντα σην βοήθειαν θερμώς.
Σώμα και ψυχήν, παρατίθημι χειρί σου μάκαρ ως πανσθενουργώ, ιερώτατε, καταπέμψαι την βοήθειαν αιτών.
Μέγας οδηγός, Μηθυμναίων ανεδείχθης όντως εν καιρώ σκοτίας, πανάγιε, ορθοδόξως γαλουχών και νουθετών.
Έρραναν Χριστού, Μυροφόροι συν δακρύοις μύρα τάφον˙ διο πάντες συνήλθομεν του μυρίσαι σου τον τάφον ευλαβώς.
Λύσον τα δεσμά, τα κυκλούντά με εν βίω, πάτερ, κόπασον τον κλύδωνα, άγιε, και ειρήνευσον τον κόσμον αγαθέ.
Πάντων η ελπίς, Μηθυμναίων συ εγένου, πάτερ η μετά Θεόν ακαταίσχυντος ως νυν έχων παρρησίαν προς αυτόν.
Έδραμες πιείν, το αλλόμενον Κυρίου ύδωρ και ποιμαντικώς τούτο δέδωκας τοις διψώσιν, ώ Ιγνάτιε σοφέ.
Ίδρυσας Μονάς, του Λειμώνος και Μυρσινιωτίσσης επί την ασάλευτον, όσιε, του Κυρίου την αγίαν εντολήν.
Ταύτας ως πατήρ, μη ελλίπης του φρουρείν και σκέπειν από πειρασμών τε και θλίψεων διαμένειν εις αιώνας ασινείς.
Ω των υπέρ νουν, παμμακάριστε θείων αγώνων ους εν ταις Μοναίς σου ανέλαβες εν ημέρα και νυκτί επαγρυπνών.
Τέκνα σου ημείς, ώ Ιγνάτιε, διο αιτούμεντων παραπτωμάτων συγχώρησιν ευλογίαν τε ειρήνην παρά σου.
Άνω ως συνών, Παραδείσω και αγίοις πάσι των νυν δεομένων επάκουσον καταπέμπων τα αιτήματα καλώς.
Φώτισον ημών, διανοίας και τον νουν απάντων ως του φωτισμού θείου  έμπλεως καταλάμπων εν τοις πέρασι λαμπρώς.
Ώσπερ εν τη γη, ιερούργεις τω Κυρίω, πάτερ, και εν ουρανώ νυν μνημόνευε των τεκνίων σου, Ιγνάτιε σοφέ.
Δόξα Πατρί.
Πάτερ συν Υιώ, άμα Πνεύματι τω Παναγίω ώ Τριάς αγία, επάκουσον Ιγνατίου σου θεράποντος ευχών.
και νυν.
Άσπιλε Αμνάς, Μυρσινιώτισσά μου Παναγία συν τω Ιγνατίω δεήθητι του ευρείν ημάς πταισμάτων ιλασμόν.
ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ
Ήχος γ’. Αι γενεαί πάσαι.
Αι γενεαί πάσαι Λεσβίων εγκωμίοις Ιγνάτιον τιμάτε.
Τα τροπάρια.
Ρανάτω πάσαν κτίσιν η μνήμη Ιγνατίου την θείαν ευφροσύνην.
Ειρήνην ταις Μοναίς σου ψυχαίς ημών και κόσμω, κατάπεμψον εξ ύψους.
Συνών συν τοις αγγέλοις, μνημόνευε παμμάκαρ, των σε παρακαλούντων.
Τυχείν κατηξιώθης, Ιγνάτιε θεόφρον, της άνω βασιλείας.
Ώ πάτερ θεοφόρε, Λειμώνος ο προστάτης, αγίασον σην ποίμνην.
Σοφίαν του Κυρίου, προκρίνας της του κόσμου, αυτή προσεκολλήθης.
Σοφίαν την εξ ύψους, λαβών εν τοις αδύτοις, πανσόφως επορεύθης.
Υμνούμεν σου θεόφρον, αγάπην την τελείαν, ευχήν και αγρυπνίαν.
Ναούς Θεού εγείρας, Παρθένου και Αγγέλων, εδόξασας τον Κτίστην.
Μαρίαν την Παρθένον, θερμώς συ αγαπήσας, χερουβικώς ανύμνεις.
Ημάς τους σε υμνούντας, Ιγνάτιε προσδέχου διδούς την ευλογίαν.
Θεόν εν γη δοξάσας, Ιγνάτιε αξίως, δοξάζομέν σε μάκαρ.
Υμνών ακαταπαύστως, Τριάδα την αγίαν, ημών μη επιλάθου.
Μονάς σου τας αγίας, συντήρει εις αιώνας,απήμονας εκ ζάλης.
Νενίκηκας γενναίως, τα ένεδρα του πλάνου, Σταυρού τη πανοπλία.
Αγάπην εξασκήσας, υπόδειγμα εγένου, της Νέας Διαθήκης.
Ιδείν δε εις αιώνα, το πρόσωπον Κυρίου, αξίωσον σα τέκνα.
Οδόν την του Κυρίου, οδήγησον βαδίζειν, ως συ εν γη θεόφρον.
Ιδού τα σα τεκνία, προσπίπτομέν σοι πόθω, Ιγνάτιε εν ύμνοις.
Σωθήναι νυν δυσώπει, τους σε παρακαλούντας, θερμώς εν κατανύξει.
Ο κόσμος ευωδίας, πεπλήρωται τοις μύροις, εκ Κάρας σου αγίας.
Τα πλήθη των Λεσβίων, συνήλθον εκ περάτων, την μνήμην σου τιμώντα.
Αγίων ταις χορείαις, ιδού συνεδοξάσθης, Ιγνάτιε εν πόλω.
Παράσχου σοις ικέταις, καλήν απολογίαν, εν βήματι Κυρίου.
Επίβλεψον και ίδε, τα σα τεκνία πάτερ, υμνούντα σε εν πόθω.
Ιγνάτιε μετάδος, της χάριτος εξ ύψους, ημίν τοις δεομένοις.
Νοσούσι την υγείαν, πτωχοίς παραμυθίαν, κατάπεμψον πλουσίως.
Ομού μετά μαρτύρων, Λεσβίων και οσίων, δυσώπησον τον Κτίστην.
Συνών συν Ασωμάτοις, την άϋλον Κυρίω, προσφέρεις λειτουργίαν.
Μεσίτην σε και ρύστην, προσάγομέν σε πάτερ, εν ώρα τη της δίκης.
Ημάς τους δεομένους, ευλόγησον ως έχων, Θεώ την παρρησίαν.
Δόξα Πατρί.
Θεόν τον εν Τριάδι, υμνούμεν συν Υιώ τε, Πατέρα και το Πνεύμα.
Και νυν.
Ιδού Παρθενομήτορ ,την χάριν εξαιτούμεν, ευρείν παρά Υιού σου.
Είτα ψάλλομεν τα ευλογητάρια.
Ήχος πλ. α’.
Ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με υμνείν τον Ποιμενάρχην.
Των Λεσβίων οι δήμοι Ιγνατίου τω τάφω παρεστώτες βοώμεν. Του Αγίου λιταίς, ώ Θεέ πανοικτίρμον τους προσκυνητάς των Μονών ευλόγησον καταπέμπων πάσι το μέγα έλεος.
Ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με υμνείν τον Ποιμενάρχην.
Τι τω Τάφω Ιγνατίου έστησε, την τε άφεσιν αιτείσθε. Οι αφρόνως εν τω βίω πταίσαντες και Κυρίω μη υποταγέντες, παύσασθε ποιείν τα έργα του όφεως ο Κριτής γαρ επί θύραις πάρεστι.
Ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με υμνείν τον Ποιμενάρχην.
Λίαν πρωΐ Μηθυμναίοι έδραμον προς τον τάφον σου εν κατανύξει, και Κάραν την σην επ’ αυτού καθορώντες Άγιε Θεού, κράζουσι δακρύοντες εξελού ημάς των παγίδων του αλάστορος.
Ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με υμνείν τον Ποιμενάρχην.
Ιγνατίου τω τάφω κατανύξει ελθόντες προς αυτόν εκβοώμεν. Των πταισμάτων ημών την συγγνώμην παράσχου ως παρά Χριστού εξουσίαν είληφας. Ιεράρχης γαρ πέλεις συμπαθέστατος.
Δόξα Πατρί.
Προσκυνούμεν εν φόβω την Αγίαν Τριάδα, ώ Ιγνάτιε πάτερ, Ήν εν βίω ανύμνεις και εδόξασας έργοις και ως ιερεύς, άμα τε Επίσκοπος, ίνα πάσι δωρήσηται το έλεος.
Και νυν.
Μυρσινιώτισσαν όντως αγαπήσας εν βίω και Αρχάγγελον αύθις, οις Μονάς ανεγείρας, μοναχοίς τε πλουτίσας μεθ’ ών ευσεβώς έψαλλες γηθόμενος, Παναγία, ειρήνην δος και άφεσιν.
Αλληλούϊα, αλληλούϊα, αλληλούϊα, δόξα σοι ο Θεός (εκ γ’).
ΑΜΗΝ


 Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.