Παρασκευή 26 Ιουλίου 2024

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ;


(ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

    themistoklismourtzanos.blogspot.com

Είναι εμφανές το κακό στη ζωή μας;  Μπορούμε να το εντοπίσουμε, να το αρνηθούμε, να παλέψουμε εναντίον του, να το νικήσουμε τελικά; Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Διότι το κακό άλλοτε φαίνεται καθαρά, καθώς δίνει σημεία της καταστροφικότητας η οποία το συνοδεύει, άλλοτε όμως  βρίσκεται κρυμμένο πίσω από αυτό που ονομάζουμε «δικαίωμα» και καλύπτεται πίσω από την δίψα του ανθρώπου για επιτυχία και ευτυχία με κάθε τρόπο. Ακόμη όμως και να το κατανοήσουμε, η δυσκολία έγκειται στο γεγονός ότι δεν είμαστε σε θέση να το αντιμετωπίσουμε. Το κακό μοιάζει κάποτε ακατανίκητο. Άλλοτε πάλι μας παραπλανά. Μας δίνει την εντύπωση ότι αρκεί η επιθυμία μας, η διάθεσή μας και αυτό θα μπει στο περιθώριο. Είναι ο ανθρώπινος εγωκεντρισμός, ο οποίος δεν αποδέχεται ότι στη ζωή υπάρχει και η οδός της ταπεινοσύνης και της υπομονής έναντι του κακού. Αρκεί να γνωρίζουμε ότι αυτό υπάρχει και ποιο είναι.
             Είναι πολύ διδακτική η συνάντηση του Χριστού με δύο δαιμονισμένους ανθρώπους στο νησί των Γεργεσηνών. Ο Χριστός γνωρίζει ότι οι άνθρωποι κατέχονται από το κακό. Είναι εμφανή τα σημάδια. Είναι «χαλεποί λίαν», κατοικούν στα μνήματα και κανείς δεν μπορεί να περάσει από τον δρόμο στον οποίο αυτοί διαφεντεύουν με την παρουσία τους και μόνο (Ματθ.   8,28). Στα πρόσωπά τους αποτυπώνονται τα σημεία του κακού: η χαλεπότητα, δηλαδή η αγριότητα της καρδιάς που σε κάνει να φοβάσαι να τους κοιτάξεις κατά πρόσωπον, η διαρκής παραμονή τους στο θάνατο και τις μορφές του (μοναξιά, ακοινωνησία με τους άλλους ανθρώπους, ομφαλοσκόπηση και εσωστρέφεια) και η εξουσία της βίας και του φόβου που έχουν επιβάλει εκεί όπου βρίσκονται. Αξιοσημείωτο ότι οι άνθρωποι τους αποφεύγουν. Γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να πολεμήσουν εναντίον τους και να υποτάξουν το κακό. Έχουν παραδώσει τη συγκεκριμένη περιοχή σ’ αυτούς. Κατανοούν ότι θα είναι για πάντα μία πληγή. Δεν πηγαίνουν να παλέψουν κατά μέτωπο μαζί τους. Δεν είναι απλώς ότι φοβούνται. Κατά βάθος νιώθουν ανήμποροι να νικήσουν το κακό με τις δικές τους δυνάμεις. Έτσι επιλέγουν μία ηττοπαθή μεν στάση φαινομενικά, σώφρονα όμως στην ουσία.
             Μόνο ο Χριστός μπορεί να αντιμετωπίσει το κακό κατά μέτωπο. Και αυτό οι δαίμονες, οι εκφραστές του, το γνωρίζουν καλά.  Γι’ αυτό και δεν αντιστέκονται στο Χριστό. Δεν μπορούν όμως να νικήσουν την κακία που έγινε φύση τους. Έτσι του ζητούνε να αφήσουν τους ανθρώπους, αλλά να εισέλθουν στο κοπάδι των χοίρων, το οποίο, αντίθετα με τον μωσαϊκό νόμο, δηλαδή τις εντολές του Θεού, εκτρέφουν οι κάτοικοι του τόπου. Και ο Χριστός τους δίνει την άδεια. τους επιτρέπει να κάνουν το θέλημά τους, με αποτέλεσμα οι χοίροι να πνιγούνε. Ο Χριστός δεν υπέκυψε στη δύναμη του κακού. Υπέδειξε με τον τρόπο και την απόφασή Του στους κατοίκους του νησιού ότι κι εκείνοι με τη σειρά τους, παρότι προφύλασσαν φαινομενικά τους εαυτούς τους από το κακό της συνάντησης με τους δαιμονισμένους, στην ουσία ήταν δέσμιοί του. Διότι και αυτοί, στο όνομα του κέρδους, της φιληδονίας και των δικαιωμάτων τους, βίωναν τα σημάδια του κακού. Ήταν χαλεποί πνευματικά, διότι είχαν αποστεί της κοινωνίας με τον Θεό, όπως αυτή εκφράζεται με την υπακοή στο θέλημά Του. Κατοικούσαν στα μνήματα της αισχροκέρδειας, της αδιαφορίας για την κοινωνία με τους υπόλοιπους Ιουδαίους, καθώς είχαν επιλέξει την οδό της ειδωλολατρίας, αφού τους χοίρους τους πουλούσαν στους εθνικούς για να κερδίσουν χρήματα και να ζούνε εν ανέσει, ενώ δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από τα πάθη τους, με αποτέλεσμα να μην θέλουν τον Χριστό να κατοικήσει ανάμεσά τους. Έτσι, Εκείνος, με λύπη, θα φύγει από το νησί τους. Θα δείξει μ’ αυτό τον τρόπο ότι απέναντι στο κακό τελικά δεν είναι πάντοτε λύση η κατά μέτωπον επίθεση, αλλά η αποχώρηση από την κοινωνία μ’ αυτό, εφόσον οι φορείς του παραμένουν αμετανόητοι και εφόσον υπάρχει η δυνατότητα να βρεθούμε κάπου αλλού.
              Αυτοί οι τρεις τρόποι αντιμετώπισης του κακού μάς διδάσκουν πολλά και στην δική μας πραγματικότητα. Από την μία, εφόσον το εντοπίζουμε, καλούμαστε να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας έναντί του. Αν δεν επαρκούν, η σωφροσύνη και η υπομονή μάς δίνουν τη δυνατότητα να κερδίσουμε χρόνο, ώστε με την βοήθεια και του Θεού και εκείνων που μας αγαπούνε να μπορέσουμε να το νικήσουμε όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Από την άλλη, η αυτοκριτική και η αυτογνωσία, όταν συνοδεύονται από αληθινή μετάνοια, μάς δίνουν τη δυνατότητα να δούμε αν κι εμείς έχουμε επιλέξει τον τρόπο του κακού. Και τότε η υπακοή στο θέλημα του Θεού, η επιλογή της αγάπης και όχι της πλεονεξίας και της ειδωλολατρικής εμμονής στα υλικά αγαθά, όπως επίσης και η διάθεση για αληθινή κοινωνία με τον πλησίον, με τον οποίο καλούμαστε να συγκατοικούμε, να συνυπάρχουμε, αποτελεί την αφετηρία της νίκης κατά του κακού. Τέλος, η απαλλαγή από την δαιμονική οίηση και αλαζονεία ότι μόνοι μας μπορούμε να τα καταφέρουμε  και η επίκληση της βοήθειας του Θεού, όπως αυτή εκφράζεται με την πίστη, με την βεβαιότητα ότι Εκείνος δεν θα μας εγκαταλείψει, η ταπείνωση να γνωρίζουμε ότι μπορούμε να περιμένουμε το θέλημά Του να εκφραστεί , θα μας βοηθήσει να διαπιστώσουμε ότι το κακό δεν είναι ακαταμάχητο, αλλά νικιέται πρώτα εντός μας, με την ελευθερία της καρδιάς μας.            Η Εκκλησία δεν θα παύει να μας διδάσκει την ανάγκη για σωφροσύνη και υπομονή, για αυτοκριτική και μετάνοια, για ταπεινή πίστη στην πρόνοια του Θεού και την ίδια στιγμή στην βεβαιότητα ότι ο Χριστός νίκησε το κακό στις ποικίλες μορφές του με τον θάνατο και την ανάστασή Του και μαζί Του μπορούμε κι εμείς. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ακόμη κι αν πρόσκαιρα το κακό  φαίνεται ακατανίκητο, εμείς δεν θα χάσουμε την ελπίδα μας. Αλλά και δεν θα προξενήσουμε μεγαλύτερο κακό στον εαυτό μας, προσπαθώντας να νικήσουμε κάτι το οποίο είναι χαλεπό λίαν για να αντιμετωπιστεί  με τις ανεπαρκείς δυνάμεις μας.

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2024

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ομιλία ΚΣΤ του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, εις τον εκατόνταρχον.
Σε όλο το Ευαγγέλιο του Χριστού βλέπει κανείς πόσο αφοσιωμένος ήταν σ’ Αυτόν ο λαός. Διότι και όταν ομιλούσε τον άκουγαν σιωπηλοί, χωρίς να παρεμβαίνουν ούτε να διακόπτουν τη συνέχεια του λόγου του, ούτε και προσπαθούσαν να εύρουν αφορμή για να τον κατηγορήσουν όπως οι Φαρισαίοι. Αλλά και μετά τη διδασκαλία τον ακολουθούσαν πάλι με θαυμασμό. Συ όμως πρόσεξε, παρακαλώ, τη σύνεση του Κυρίου, πώς οικονομεί ποικιλοτρόπως την ωφέλεια των παρόντων, μεταβαίνοντας από τα θαύματα στους λόγους. Και πάλι, ερχόμενος από τους λόγους της διδασκαλίας στα θαύματα. Διότι και πριν ανεβεί στο όρος θεράπευσε πολλούς, προετοιμάζοντας το έδαφος για όσα θα έλεγε, αλλά και μετά την ολοκλήρωση της μακράς αυτής επί του όρους διδασκαλίας, πάλιν έρχεται σε θαύματα, επιβεβαιώνοντας τους λόγους με τα έργα του. Και επειδή εδίδασκε ως έχων εξουσίαν, για να μη νομισθεί ο τρόπος της διδασκαλίας του κομπασμός και αυθάδεια, κάνει το ίδιο και με τα έργα: θεραπεύει ως εξουσίαν έχων, για να μη θορυβούνται βλέποντάς τον να διδάσκει με αυτόν τον τρόπο, αφού με τον ίδιο τρόπο έκανε και τα θαύματα.
Όταν λοιπόν κατέβη από το όρος, τότε προσήλθε ο λεπρός, ενώ ο εκατόνταρχος έπειτα από λίγο, μόλις εισήλθε στην Καπερναούμ. Για ποιο λόγο όμως ούτε αυτός ούτε εκείνος ανέβησαν στο όρος; Όχι από ραθυμία, διότι και των δύο η πίστις ήταν θερμή, αλλά για να μη διακόψουν τη διδασκαλία. Όταν δε προσήλθε ο εκατόνταρχος, λέγει: «ο παις μου βέβληται εν τη οικία παραλυτικός, δεινώς βασανιζόμενος». Μερικοί, λοιπόν, λέγουν ότι απολογούμενος ανέφερε την αιτία για την οποία δεν τον έφερε μαζί του. Διότι δεν ήταν δυνατόν, λέγει, να τον μεταφέρει σηκωτόν, ενώ ήταν παράλυτος και υπέφερε, ευρισκόμενος στις τελευταίες αναπνοές του. Για το ότι ήταν ετοιμοθάνατος, λέγει ο Λουκάς ότι έμελλε τελευτάν. Εγώ όμως βλέπω ότι αυτό είναι απόδειξη της μεγάλης του πίστεως, η οποία ήταν πολύ μεγαλυτέρα από εκείνων που κατέβασαν τον άλλον παραλυτικό από τη στέγη. Διότι γνωρίζοντας σαφώς ότι και μόνη η προσταγή του αρκεί για να εγερθεί ο κατάκοιτος, εθεώρησε περιττό να τον μεταφέρει εκεί.
Τι έκαμε λοιπόν ο Ιησούς; Αυτό που σε καμία προηγούμενη περίπτωση δεν είχε κάμει. Ενώ δηλαδή παντού ακολουθούσε την προαίρεση αυτών που τον ικέτευαν, εδώ σπεύδει, και δεν υπόσχεται μόνο να τον θεραπεύσει, αλλά και να μεταβεί στην οικία. Και το πράττει αυτό για να μάθουμε την αρετή του εκατόνταρχου. Και τι λέγει ο εκατόνταρχος; «Ουκ ειμί ικανός, ίνα μου υπό την
στέγην εισέλθεις». Ας ακούσουμε όσοι πρόκειται να υποδεχθούμε τον Χριστό. Διότι είναι δυνατόν να τον υποδεχθούμε και τώρα. Ας ακούσουμε και ας παραδειγματισθούμε από τον ζήλο του, και ας τον δεχθούμε με την ίδια πλούσια διάθεση. Διότι και όταν υποδεχθείς πτωχό και πεινασμένο και γυμνό, Εκείνον υπεδέχθης και έθρεψες. «Αλλά ειπέ λόγον μόνον και ιαθήσεται ο παις μου». Κοίτα ότι και αυτός, όπως ακριβώς και ο λεπρός, έχει την αρμόζουσα γνώμη περί του Κυρίου. Διότι ούτε εκείνος του είπε: «παρακάλεσε», ούτε «προσευχήσου» και «ικέτευσε», αλλά μόνον «πρόσταξε».

Και ο ευαγγελιστής συνεχίζει: «Στραφείς ο Ιησούς είπε τοις ακολουθούσιν Αυτόν: Ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον». Επομένως, το να έχει κάποιος μεγάλη υπόληψη περί του Κυρίου, είναι η τρανωτέρα απόδειξις πίστεως, συγχρόνως δε αυτό προσφέρει και τη Βασιλεία και τα άλλα αγαθά. Ο έπαινος άλλωστε δεν περιωρίσθη μόνο στους λόγους, αλλά, ανταμείβοντας την πίστη του, του παρέδωσε τον ασθενή θεραπευμένο. Ταυτόχρονα του πλέκει στέφανον λαμπρόν και του υπόσχεται μεγάλες δωρεές λέγοντας: Πολλοί από ανατολών και δυσμών ήξουσι και ανακληθήσονται εις τους κόλπους του Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ: οι δε υιοί της Βασιλείας εκβληθήσονται έξω». Έπειτα, για να μη νομίσει κάποιος ότι αυτά είναι λόγια κολακείας, αλλά να γνωρίζουν όλοι ότι πράγματι αυτή ήταν η εσωτερική διάθεση του εκατόνταρχου, λέγει: «Ύπαγε. Ως επίστευσας γενηθήτω σοι». Και αμέσως επακολούθησε η θεραπεία, η οποία επιβεβαίωσε την προαίρεσή του.
Επειδή δε ο Λουκάς, όταν περιγράφει αυτό το θαύμα, αναφέρει και άλλα περισσότερα, τα οποία δίδουν την εντύπωση ότι υπάρχει διαφωνία, είναι ανάγκη να σας διαλευκάνω αυτό το ζήτημα. Τι λέγει λοιπόν ο Λουκάς; Ότι ο εκατόνταρχος απέστειλε πρεσβυτέρους των Ιουδαίων προς αυτόν παρακαλώντας τον να πάει. Ενώ ο Ματθαίος λέγει ότι πήγε ο ίδιος και έλεγε ότι δεν είναι άξιος. Μου φαίνεται ότι ο Λουκάς θέλει να δείξει την κολακεία των
Ιουδαίων, διότι είναι εύλογο, όταν ο εκατόνταρχος ηθέλησε να μεταβεί ο ίδιος, να εμποδίσθηκε από τους Ιουδαίους, οι οποίοι, θέλοντας να τον κολακεύσουν
του είπαν ότι θα πάμε εμείς να τον φέρουμε. Πρόσεξε λοιπόν ότι και η παράκλησή τους είναι μεστή από κολακεία. «Αγαπά γαρ το έθνος ημών», λένε. «Και την συναγωγήν αυτός ωκοδόμησεν». Ούτε γνωρίζουν πώς να επαινέσουν τον άνδρα. Διότι έπρεπε να του πουν ότι ηθέλησε να έλθει ο ίδιος και να σε παρακαλέσει, αλλά τον εμποδίσαμε εμείς, βλέποντας τη συμφορά του και το πτώμα να κείτεται ακίνητο, και έτσι να παραστήσουν το μέγεθος της πίστεώς του. Δεν λέγουν όμως αυτό, διότι δεν ήθελαν, εξ αιτίας του φθόνου, να αποκαλύψουν την πίστη του ανδρός. Αλλά προτιμούσαν μάλλον να αποκρύψουν την αρετή του, πράγμα για το οποίο και ήλθαν μόνοι τους να παρακαλέσουν, για να μη φανεί ότι εκείνος που παρακαλούσε ήταν κάποιος σπουδαίος, παρά διακηρύσσοντας την πίστη εκείνου να επιτύχουν αυτό για το οποίο είχαν έλθει. Διότι ο φθόνος είναι ικανός να σκοτίσει το νου. Αλλά ο Κύριος, που γνωρίζει τα απόρρητα, διεκήρυξε την αρετή του παρά τη θέλησή τους.

Ότι δε ο Ματθαίος λέγει ότι αυτό δεν του το εμήνυσε με τους φίλους του, αλλά αυτοπροσώπως, αυτό δεν αλλάζει τίποτε. Διότι ο καθένας από τους Ευαγγελιστάς παρουσίασε την προθυμία του ανδρός και το ότι είχε την πρέπουσα γνώμη για τον Χριστό. Είναι δε φυσικό, αφού απέστειλε τους φίλους του, να επήγε και ο ίδιος να του το πει. Εάν δε ο Λουκάς δεν το ανέφερε αυτό, αλλά ούτε ο Ματθαίος εκείνο, δεν σημαίνει ότι διαφωνούν μεταξύ τους, αλλά ότι ο καθένας συμπληρώνει ό,τι παραλείπει ο άλλος.
Πρόσεξε δε πώς και με άλλον τρόπο ο Λουκάς διεκήρυξε την πίστη του εκατόνταρχου, λέγοντας ότι ο δούλος του επρόκειτο να αποθάνει. Αλλά όμως ούτε αυτό τον οδήγησε σε απόγνωση, ούτε τον έκανε να απελπισθεί. Εάν τώρα ο μεν Ματθαίος λέγει ότι ο Χριστός είπε «ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον», φανερώνοντας με τον τρόπο αυτό ότι ο άνθρωπος δεν ήταν Ισραηλίτης, ο δε Λουκάς, ότι «ωκοδόμησε την συναγωγήν», ούτε αυτό είναι αντίφασις. Διότι είναι δυνατόν και Ιουδαίος να μην είναι και να οικοδομήσει τη συναγωγή και το έθνος να αγαπά. Συ όμως μην εξετάζεις μόνον τα λόγια του ανδρός, αλλά λάβε υπ’ όψιν σου και το αξίωμά του, και τότε θα αντιληφθείς την αρετή του. Επειδή είναι μεγάλη η αλαζονεία των αξιωματούχων και ούτε στις συμφορές ταπεινώνονται.
Είδες πώς εξεπληρώθη το «ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν των ουρανών, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν»; Επειδή επέδειξε πολλή πίστη και ταπεινοφροσύνη, και τον ουρανό του έδωσε και την υγεία του προσέθεσε. Και δεν τον ετίμησε μόνον με αυτό, αλλά και με το να δείξει ποιοι αποβάλλονται και εισάγεται αυτός. Από τώρα ακόμη κάνει γνωστό σε όλους, ότι η σωτηρία θα προέλθει από την πίστη και όχι από την τήρηση του νόμου. Γι’ αυτό ακριβώς η δωρεά αφορά όχι μόνον τους Ιουδαίους, αλλά και τους εθνικούς, και μάλιστα εκείνους περισσότερον από αυτούς. Διότι, λέγει, μη νομίσετε, βεβαίως, ότι αυτό συνέβη μόνο στην περίπτωση του εκατόνταρχου, αλλά το ίδιο θα ισχύσει και για όλη την οικουμένη. Και το έλεγε αυτό προφητεύοντας περί των εθνών και δίδοντάς τους καλές ελπίδες. Πράγματι, μεταξύ αυτών που ακολουθούσαν υπήρχαν και εκείνοι που προέρχονταν από την περιοχή της Γαλιλαίας, που εκατοικείτο από εθνικούς. Το έλεγε για να προφυλάξει τους εθνικούς από την απόγνωση, αλλά και για να ταπεινώσει το φρόνημα των Ιουδαίων.
Θαύμασε όμως και την ταχύτητα. Αυτήν φανερώνει ο Ευαγγελιστής, όταν λέγει: «Και ιάθη ο παις αυτού εν τη ώρα εκείνη». Ακριβώς όπως είπε και στην περίπτωση του λεπρού, ότι «ευθέως εκαθαρίσθη». Διότι επεδείκνυε τη δύναμή του όχι μόνον με το να θεραπεύει, αλλά και με το να κάμνει αυτό με τρόπον παράδοξο και μάλιστα ακαριαίως. Και δεν ωφελούσε μόνον με αυτά, αλλά και με το ότι συνεχώς μαζί με την επίδειξη των θαυμάτων συνεδύαζε και τους λόγους περί της Βασιλείας των Ουρανών, και προσείλκυεν όλους προς αυτήν. Διότι και αυτούς ακόμη που απειλούσε ότι θα τους εκβάλει από τη Βασιλεία, τους απειλούσε όχι για να τους εκβάλει, αλλά για να τους προξενήσει φόβο με τους λόγους του, και έτσι να τους προσελκύσει προς αυτήν. Εάν δε ούτε με αυτόν τον τρόπον ωφελούντο, η ενοχή θα ήταν εξ ολοκλήρου ιδική τους, και όλων εκείνων που πάσχουν από την ίδιαν ασθένεια. Και αυτό ημπορεί να το ιδεί κανείς όχι μόνον στους Ιουδαίους, αλλά και στους πιστούς. Πράγματι, και ο Ιούδας υιός της Βασιλείας ήταν και άκουσε
μαζί με τους άλλους μαθητάς το επί «δώδεκα θρόνους καθιείσθε», αλλά έγινε υιός της γεέννης. Ενώ ο Αιθίοψ, αν και ήταν άνθρωπος αλλοεθνής, από εκείνους που κατάγονταν από Ανατολών και Δυσμών, θα απολαύσει τους στεφάνους μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Το ίδιο γίνεται τώρα και σε εμάς. Διότι λέγει: «Πολλοί πρώτοι έσονται έσχατοι και πολλοί έσχατοι πρώτοι». Το λέγει αυτό ώστε ούτε εκείνοι να ραθυμούν, σαν να μην ημπορούσαν να επανέλθουν, ούτε αυτοί να παίρνουν θάρρος, σαν να ήταν αμετακίνητοι.

Ας μην έχουμε λοιπόν εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, όσοι συμπεριλαμβανόμαστε μεταξύ των πιστών. Διότι πολλοί, αν και ανέβησαν στην κορυφή του ουρανού και επέδειξαν κάθε καρτερία και κατέλαβαν τις ερήμους και ούτε στο όνειρό τους δεν είδαν γυναίκα, έδειξαν προς στιγμήν αμέλεια, νικήθηκαν και έπεσαν στο ίδιο το βάραθρο της κακίας. Άλλοι πάλι από εκεί κάτω ανέβησαν στον ουρανό και μεταπήδησαν από τη σκηνή και την ορχήστρα στην αγγελική πολιτεία.
Εμείς όμως, έχοντας τόσα παραδείγματα από τις Γραφές και από όλη μας τη ζωή, ας προσέχουμε πολύ και ας προσπαθούμε να μην πίπτουμε χαμηλά. Αλλά και αν κάποτε πέσουμε, να μην παραμείνουμε στην κατάσταση της πτώσεως. Διότι αν ο δίκαιος Δαβίδ, επειδή προς στιγμήν αμέλησε, δέχθηκε τέτοια τραύματα, και διέπραξε δύο τόσο μεγάλα αμαρτήματα, τη μοιχεία και τον φόνο, τί θα πάθουμε εμείς που καθημερινώς αμελούμε; Μη δεις ότι έπεσε και αποθαρρυνθείς, αλλά σκέψου τι έπραξε στη συνέχεια. Πόσους θρήνους επέδειξε, πόση μετάνοια.
Ας εξοπλίσουμε λοιπόν κι εμείς τους εαυτούς μας με έργα αγαθά, ώστε κι αν πέσουμε σε κάποιο αμάρτημα, να το απαλύνουμε με αυτά. Και έτσι να καταξιωθούμε, αφού ζήσουμε την παρούσα ζωή προς δόξαν Θεού, να απολαύσουμε τη μέλλουσα, την οποία ας αξιωθούμε με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στον Οποίο ανήκει η δόξα και το Κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο Πατερικόν Κυριακοδρόμιον, σελίς 163 και εξής.

Επιμέλεια κειμένου, Δημήτρης Δημουλάς.

Παρασκευή 12 Ιουλίου 2024

Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής των Αγίων Πατέρων Δ΄ Οικ. Συνόδου

 Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής των Αγίων Πατέρων Δ΄ Οικ. Συνόδου



Τέκνον Τίτε, 8 πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· 9 μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. 10 αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, 11 εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος.

12 ῞Οταν πέμψω ᾿Αρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. 13 Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ ᾿Απολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. 14 μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι. 15 ᾿Ασπάζονταί σε οἱ μετ’ ἐμοῦ πάντες. ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. ῾Η χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.

Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Κυριακής των Αγίων Πατέρων Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου

Τέκνον Τίτε, εἶναι ἀξιόπιστα τὰ λόγια αὐτά, καὶ αὐτὰ θέλω νὰ διαβεβαιώνῃς, ὥστε νὰ φροντίζουν ἐκεῖνοι ποὺ ἐπίστεψαν εἰς τὸν Θεὸν νὰ εἶναι πρωτοπόροι καλῶν ἔργων. Αὐτὰ εἶναι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα διὰ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ’ ἀπόφευγε μωρὰς συζητήσεις, γενεαλογίας, ἔριδας καὶ φιλονεικίας διὰ τὸν νόμον, διότι εἶναι ἀνωφελεῖς καὶ μάταιαι. Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν, ἄφηνέ τον. Νὰ γνωρίζεις ὅτι ἕνας τέτοιος ἔχει διαστραφῆ, ἁμαρτάνει καὶ ἔτσι καταδικάζει ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτόν του.

Ὅταν θὰ στείλω τὸν Ἀρτεμᾶν σ’ ἐσὲ ἢ τὸν Τυχικόν, φρόντισε νὰ ἔλθῃς σ’ ἐμὲ εἰς τὴν Νικόπολιν, διότι ἐκεῖ ἀπεφάσισα νὰ περάσω τὸν χειμῶνα. Τὸν Ζηνᾶν τὸν νομικόν, καὶ τὸν Ἀπολλὼ κατευόδωσέ τους μὲ ἐνδιαφέρον, διὰ νὰ μὴ τοὺς λείψῃ τίποτε. Ἂς μαθαίνουν καὶ οἱ δικοί μας νὰ εἶναι πρωτοπόροι καλῶν ἔργων εἰς ἐπειγούσας ἀνάγκας, διὰ νὰ μὴν εἶναι ἄκαρποι. Σὲ χαιρετοῦν ὄλοι ὅσοι εἶναι μαζί μου. Χαιρέτησε ἐκείνους ποὺ μᾶς ἀγαποῦν ἐν πίστει. Ἡ χάρις νὰ εἶναι μαζὶ μὲ ὅλους σας. Ἀμήν.

Σάββατο 6 Ιουλίου 2024

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ



ΙΕΡΑ  ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ



ΕΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ 

ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ


ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΤΗ ΝΗΣΩ ΛΕΣΒΩ ΔΙΑΛΑΜΨΑΝΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

«μοί δέ λίαν τιμήθησαν ο φίλοι σου,  Θεός…»



ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ



1 Σεπτεμβρίου σίου Συμεών Στυλίτου το έκ Λέσβου.
4 Σεπτεμβρίου – νακομιδή Λειψάνων γίου Θεοδώρου το Χατζ.
14 κτωβρίου – γίου γνατίου ρχιεπισκόπου Μηθύμνης.
9 Νοεμβρίου γίας Θεοκτίστης Λέσβιας.
Α΄ Κυριακή μετά την 10η Νοεμβρίου νακομιδή Λειψάνων γ. Γρηγορίου, πισκόπου σσου.
26 Νοεμβρίου γίου Γεωργίου Χιοπολίτου.
30 Νοεμβρίου γίου λεξάνδρου ρχιεπισκόπου Μηθύμνης.
ανουαρίου γίου Γεωργίου (Ζώρζη) βηρος.
ανουαρίου σίας Θωμαϊδος Λεσβίας.
16 ανουαρίου γίου Νικολάου Μυτιληναίου.
30 ανουαρίου γίου Θεοδώρου Χατζ Μυτιληναίου το κ Πύργων Θερμς.
1 Φεβρουαρίου σίων Δαβίδ, Συμεών καί Γεωργίου τν Λεσβίων.
14 Φεβρουαρίου γίου Γεωργίου Πασγιάνου κ Πλαγις.
17 Φεβρουαρίου γίου Θεοδώρου Βυζαντίου.
23 Μαρτίου γίου Λουκ.
24 - Μαρτίου -γίου Παρθενίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
πριλίου γίων Πέντε νεανίδων Μαρτύρων τν πό Λέσβου.
πριλίου γίου Γεωργίου Σημειοφόρου, ρχιεπισκόπου Μυτιλήνης.
πριλίου γίου Δημητρίου το κ Μυστεγνν.
πριλίου καί Τρίτη Διακαινησίμου γίων Ραφαήλ, Νικολάου, Ερήνης καί τν σύν ατ.
24 πριλίου γίου Δούκα το Μυτιληναίου.
Δ΄ Κυριακ το Πάσχα, νάμνησις θαύματος το γίου Θεοδώρου το Βυζαντίου ν τει 1832 καί τς νακομιδς τοσεπτο ατο Λειψάνου.
11 Μαΐου - τν ν Θερμ σιομαρτύρων λυμπίας καί Εφροσύνης.
12 Μαΐου – Ερεση Λειψάνων γίας Ερήνης ν Θερμ.
16 Μαΐου γίου Γεωργίου μολογητο ρχιεπισκόπου Μυτιλήνης.
29 Μαου γίου Εθυμίου, πισκόπου Ζήλων.
Β’ Κυριακ Ματθαίου, τν ν Λέσβω διαλαμψάντων γίων.
ουνίου γίου Κωνσταντίνου ψηλομετώπου το ξ γαρηνν.
13 ουνίου - Ερεσις Λειψάνων γίου Νικολάου ν Καρυας τς Θερμς.
ουλίου - Ερεσις Λειψάνων γίου Ραφαήλ ν Καρυας τς Θερμς.
ουλίου γίου νδρέου πισκόπου Κρήτης ν ρεσ.
10 ουλίου γίου Γρηγορίου πισκόπου σσου.
10 Αγούστου γίων ναστασίου ξ σωμάτου καί Δημητρίου ξ γιάσου.
23 Αγούστου - Μετακομιδή τς Θαυματουργο εκόνος Κοιμήσεως τς Θεοτόκου
ξ εροσολύμων ες γιάσον καί γίου γάθωνος φεσίου.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ



ΜΗΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

ΤΗ Α΄ (1η) ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Μνήμη το σίου Πατρός μν Συμεών Στυλίτου το κ της Λέσβου.
πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
 Λέσβος σέ βλάστημα, καί πρεσβευτήν πρός Χριστόν, μετά τν συγγόνων σου, προβαλλομένη πιστς, γεραίρει σε σιε. Σύ γάρ νέος Στυλίτης, Συμεών θεοφόρε, φθης καί πληρώθης, ορανίων χαρίτων, ξ ν μετάδος γιε, τος μακαρίζουσι.

ΤΗ Δ΄ (4η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΡΒΙΟΥ
Ερεσις τν γίων Λειψάνων το Νεομάρτυρος γίου Θεοδώρου Χατζ το Μυτιληναίου το έκ Πύργων Θερμς καταγομένου, ν τει 1967, ο  μνήμη τ Λ΄ ανουαρίου.
πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
κ Πύργων βλάστησας, καί ν Μυτιλήνη σαφς, θλήσας Θεόδωρε, πέρ Χριστο το Θεοξίως δεδόξασαι. θεν τά λείψανά σου, Νεομάρτυς ερόντες, χάριν κ τούτων θείαν, κομιζόμεθα πίστει, δοξάζοντες τόν Κύριον, τόν σέ στεφανώσαντα.

ΜΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

ΤΗ ΙΔ΄ (14η) ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Μνήμη το γίου γνατίου ρχιεπισκόπου Μηθύμνης το Θαυματουργο.
πολυτίκιον. χος α΄.
Τόν ποιμενάρχην Μηθύμνης γνάτιον σμασι, τόν μετά πάντων γίων δοξασθέντα ν θαύμασιν, μνήσωμενπαύστως ο πιστοί, συμφώνως ν τ τούτου ορτή καί ς πλεστα κατιδόντες π’ ατο, θεραπευθέντα πάθηκβοήσωμεν. Δόξα τ σέ δοξάσαντι, Δόξα τ σέ στεφανώσαντι, Δόξα τ νεργοντι διά σο πάσιν άματα.



ΜΗΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

ΤΗ Θ΄ (9η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ
Μνήμη τς γίας Θεοκτίστης τς Λεσβίας.

πολυτίκιον. χος πλ. α΄.
Τς Μηθύμνης τόν γόνον καί θεον βλάστημα καί Παρίων τό κλέος καί τό ντρύφημα, Θεοκτίστην τήν γίαν εφημήσωμεν. Χαίροις βοντες πρός Ατήν, καλλιπάρθενε μνάς καί Νύμφη το Θεο Λόγου,  καί πρεσβεύεις διαλείπτως το σωθναι τάς ψυχάς μν.

ΤΗΝ Α΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ Ι΄ (10η) ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
 νακομιδή τν Λειψάνων το γίου Γρηγορίου πισκόπου σσου το Θαυματουργον τει 1936 καί τμετακομιδή ατν ες Σκόπελον Γέρας.
πολυτίκιον. χος α΄. Το λίθου σφραγισθέντος.
Τούς θλους τν γίων θερμς πιζηλώσας, δείχθης ν τ κόσμω σάγγελος τόν βίον, τίμησας ν εληφαςρχήν, τό τάλαντον αξήσας το Χριστο καί σίως διαπρέψας τας ρετας σου πάντας κατεφώτισας. Δόξα τ ν γάπησας πολύ, δόξα τ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τ  παρίστασαι Χριστ, Πάτερ Γρηγόριε.

ΤΗ ΚΣΤ΄ (26η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Μνήμη το Νεομάρτυρος γίου Γεωργίου το Χιοπολίτου.
πολυτίκιον. χος α΄. Το λίθου σφραγισθέντος.
Πληθύς Κυδωνιέων ν δας εφημήσωμεν, μν τόν πολιοχον, καί τς Χίου τό καύχημα, τς πίστεως πρόμαχον θερμόν, Γεώργιον λίτην τόν στερρόν, πλάκη γάρ γενναίως τ δυσμενε, καί τοτον κατηκόντισεν.θεν ν ορανος στεφηφορν, μάρτυσι συναγάλλεται, καί μν ξευμενίζεται, τόν μόνον φιλάνθρωπον.

ΤΗ Λ΄ (30η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Μνήμη το γίου λεξάνδρου ρχιεπισκόπου Μηθύμνης.
πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Τριάδα κήρυξας τήν Παναγίαν σοφέ, φυλάξας γνότητα καί παρθενίαν καλς Πατέρων κλόγιον. θεν καί το Κυρίου φίλος γνήσιος φθης,  καί θερμς πρεσβεύεις, ποιμενάρχα Μηθύμνης, λέξανδρε θεοφόρε, Λεσβίων καύχημα.


ΜΗΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

ΤΗ Β΄ (2α) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη το Νεομάρτυρος γίου Γεωργίου το βηρος.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Παμμάκαρ Γεώργιε, τς βρίας βλαστός Λεσβίων γλάϊσμα, Νεομαρτύρων λαμπρόν καί θεον πόδειγμα. Κύριον νν δυσώπει ερηνεσαι τόν κόσμον, δοναι δέ τος μνοσι τν πταισμάτων τήν λύσιν, ς χων παρρησίαν ξιοθαύμαστε.

ΤΗ Γ΄ (3η)ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη τς σίας μητρός μν Θωμαΐδος τς Λεσβίας τς Θαυματουργο.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Τάς θλίψεις το βίου σου, ς προσφοράν λογικήν, Χριστ προσενέγκασα, τήν τν θαυμάτων σχύν, σίαντείληφας. θεν ς συζυγίας, ποτύπωσιν θείαν, μέλπομεν Θωμαΐς σε, καί πιστς σοι βομεν, χαρε τς νήσου Λέσβου, σεμνόν γκαλλώπισμα.

ΤΗ ιςτ΄ (16η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη το γίου καί νδόξου Νεομάρτυρος Νικολάου το Μυτιληναίου.

πολυτίκιον. χος πλ. α΄.
Νεομάρτυς Κυρίου ξιοθαύμαστε, τού τήν μνήμην τελοντας το μαρτυρίου σου, καί θροισθέντας τ ναπεριφρούρησον, πό πάσης πειλς σεισμο, λοιμο τε καί ργς, Νικόλαε νεομάρτυς, βραβεύων πσιν ερήνην πταισμάτων λύσιν καί μέγα λεος.

ΤΗ Λ΄ (30η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη το γίου Νεομάρτυρος Θεοδώρου Χατζ το Μητιληναίου +1784
Βλ. πολυτίκιο στίς 4 Σεπτεμβρίου.




ΜΗΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

ΤΗ Α΄ (1η)ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη τν σίων καί Θεοφόρων Πατέρων μν καί αταδέλφων Δαβίδ, Συμεών καί Γεωργίου τν Λεσβίων.

Άπολυτίκιον. χος α΄. Τς ρήμου πολίτης.
Τριάς  τν σίων τά τς Λέσβου βλαστήματα, Δαβίδ  θεοφόρος, Συμεών καί Γεώργιος, ο ζήσαντεςσάγγελον ζωήν, καί δόξης μετασχόντες θεϊκς, πάσι δότε ατημάτων τάς δωρεάς, τος πίστει άνακράζουσι, δόξα τ νισχύσαντι μς, δόξα τ θαυμαστώσαντι, δόξα τ νεργοντι δι’ μν, πσιν άματα.

ΤΗ ΙΔ΄ (14η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη το Νεομάρτυρος γίου Γεωργίου το κ Πλαγις Πλωμαρίου το Πασγιάνου +1693.

πολυτίκιον. χος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.
 πληθύς τν Λεσβίων τέρπου καί χόρευε, καί τήν πάμφωτον μνήμην το Νεομάρτυρος Γεωργίου, τοστερρο πλίτου τίμησον, τι ν χρόνοις χαλεπος ναθλήσας καρτερς νίκησε τόν βελίαρ, καί νν ν πόλω πρεσβεύει πέρ τν πίστει γεραιρόντων ατόν.

Δόξα. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
 Λέσβος εφραίνεται σ πανηγύρει φαιδρς καί δει όρτια σματα μέλπουσα τούς θλους σου, γιε. Σύ γάρ Νεομαρτύρων τ χορεία συνήφθης, αματι καί βασάνοις ναθλήσας γενναίως, Γεώργιε παμμάκαρ, πέρ τς πίστεως.


ΤΗ ΙΖ΄ (17η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη το Νεομάρτυρος γίου Θεοδώρου το Βυζαντίου.

πολυτίκιον. χος α΄.
Τ Θε σπερ δρον φερωνύμως, Θεόδωρε, δι’ θλήσεως πόνον προσηνέχθης πολύτιμον, καί μωμον θμα καί δεκτή, παμμάκαρ, γένου προσφορά, θεν πόθω συνελθόντες, τούς σούς γνας ν μνοις γεραίρομεν, καί δόξαν προσάγομεν Θε, τ θαυμαστς σε νισχύσαντι, κατ’ χθρν ρωμένων καί οράτων, πολύαθλε.


ΜΗΝ ΜΑΡΤΙΟΣ

ΤΗ ΚΓ΄ (23η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ
Μνήμη το Νεομάρτυρος γίου Λουκ +1802.

πολυτίκιονχος δ΄.  ψωθείς ν τ Σταυρ.
σκητικς προγυμνασθείς ν τ θω, τάς νοητάς τν δυσμενν παρατάξεις, τ πανοπλία λεσας παμμάκαρ το Σταυρο, αθις δέ πρός θλησιν, νδρικς πεδύσω, κτείνας τούς τς πίστεως ασθητούς πολεμίους.σιομάρτυς ξίφει νοητ, διό στέφθης, Λουκ διττος στέμμασιν.


ΤΗ ΚΔ΄ (24η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ
Μνήμη το γίου καί νδόξου ερομάρτυρος Παρθενίου Πατριάρχου
Κωνσταντινουπόλεως +1657.

πολυτίκιον. χος γ’. Θείας πίστεως.
Θεον βλάσημα, τς Μυτιλήνης, ποιμήν νθεος, το Βυζαντίου, νεδείχθης εράρχα Παρθένιε- καί μαρτυρίου νύσας τόν δίαυλον, τόν δι’ γχόνης πέμεινας θάνατον. Πάτερ σιε, Χριστόν τόν Θεόν κέτευε, δωρήσασθαι μν τό μέγα λεος.



ΜΗΝ ΑΠΡΙΛΙΟΣ

ΤΗ Ε΄ (5η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Μνήμη τν γίων πέντε Μαρτύρων νεανίδων τν πό Λέσβου.

πολυτίκιον. χος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.
Α πεντάριθμοι κόραι καί καλλιπάρθενοι, κ τς Λέσβου ς νθη τερπνά ξήνθησαν, καί γάπη θεϊκ τόν νον πτερώσασαι, μολόγησαν Χριστόν, πέρ ο τάς κεφαλάς, τμήθησαν στερροψύχως- ς εφημήσωμεν πάντες, ς εκλεες Παρθενομάρτυρες.

ΤΗ Ζ΄ (7η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Μνήμη το ν γίοις Πατρός μν Γεωργίου ρχιεπισκόπου Μυτιλήνης το Σημειοφόρου.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
 πύργος  σειστος τς κκλησίας Χριστο μέγας Γεώργιος, τς Μυτιλήνης ποιμήν, φωστήρ παμμέγιστος, νωθεν συγκαλεται τν γγέλων τάς τάξεις, κάτωθεν συναθροίζει τν νθρώπων τά πλήθη,μόφωνον ναπέμψαι δόξαν Χριστ τ Θε.

ΤΗ Θ΄ (9η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Μνήμη τν γίων νεοφανν Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ερήνης. ( μνήμη ατν εναι μετατιθεμένη καί ορτάζεται τήν Τρίτη τς Διακαινησίμου βδομάδος).

ΤΗ ΚΔ΄ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Μνήμη το γίου καί νδόξου Νεομάρτυρος Δούκα το Μυτιληναίου μαρτυρήσαντος ν Κωνσταντινουπόλειν τει 1564.

πολυτίκιον. χος δ΄.
ς τν ρθοδόξων  μψυχωτής, Νεομαρτύρων  μπνευστής, τν Λεσβίων  βλαστός, κκλησίαςπέρμαχος, θλητά Δούκα, μεγαλοφώνως τιμμέν σε, πρέσβευε Χριστ τ Θε σωθναι τάς ψυχάς μν.



ΜΗΝ ΜΑΪΟΣ

ΤΗ ΙΑ΄ (11η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ
Μνήμη τς γίας σιομάρτυρος λυμπίας τς νεοφανος σκησάσης καί θλησάσης ν τ ερ ΜονΚαρυν, Θερμς Λέσβου.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
σίως μονάσασα, τν Καρυν τ Μονν ταύτη νήθλησας, τν πειρατν τ χειρί, κτανθεσα θεόληπτε,θεν ρτι γνωσθεσα, πινεύσει τ θεία, δειξας λυμπία, τήν σήν θλησιν πσι, διό σε σιομάρτυς, Χριστο μακαρίζομεν.

τερον. χος α΄. Τς ρήμου πολίτης.
Θε νατεθεσα κ νεότητος πάνσεμνε, μόνασας σίως, καί νδρείως νήθλησας, διό πιφανεσα μυστικς,δήλωσας τήν θλησιν τήν σήν, ν μνομεν λυμπία σματικς βοντες σιομάρτυς, δόξα τ δεδωκότι σοισχύν δόξα τ σέ στεφανώσαντι, δόξα τ τος γίοις θλητας, λαμπρς σέ ριθμήσαντι.


ΤΗ ΙΒ΄ (12η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ
Ερεσις τν ερν Λειψάνων τς γίας Παρθενομάρτυρος Ερήνης ν Καρυας τς Θερμς. (Ψάλλεται τι΄(10η) ουλίου πί τ ερέσει τν σεπτν Λειψάνων τν νεοφανν γίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ερήνης).

ΤΗ Ιςτ΄ (16η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ
Μνήμη το ν γίοις πατρός μν Γεωργίου ρχιεπισκόπου Μυτιλήνης το μολογητο.
(βλ. 1η Φεβρουαρίου όπου ο Άγιος Γεώργιος συνεορτάζει με τους Αγίους αδελφούς του).

ΜΗΝ ΙΟΥΝΙΟΣ

ΤΗ Β΄ (2α) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ
Μνήμη το Νεομάρτυρος γίου Κωνσταντίνου ψηλομετώπου το ξ γαρηνν.

πολυτίκιον. χος γ’. Θείας πίστεως.
Πσαν ηφρανας, πιστν χορείαν, καί κατήσχυνας, τούς γαρ γόνους, νακηρύξας λαμπρς τήν εσέβειαν, καί πομείνας νύποιστα βάσανα,  Κωνσταντνε Μαρτύρων γλάϊσμα. ς ον τυχες, οπερ πόθειςοίδιμε, μνημόνευε μν τν εφημούντων Σε.

τερον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Φωσφόρος νέτειλε, τ κκλησία Χριστο μνήμη τν θλων σου, φωτός πληροσα ατήν, Μαρτύρωνκσφράγισμα, νδοξε Κωνσταντνε, λύουσα τήν πάτην, γόνων τν κ τς γαρ, λάμπουσα δέ πλουσίως, τάς ψυχάς τν ν πίστει, τήν μνήμην σου τελούντων ειμακάριστε.

ΤΗ ΙΓ΄ (13η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ
Ερεσις τν σεπτν Λειψάνων το ερομάρτυρος γίου Νικολάου ν Καρυας τς Θερμς. (Ψάλλεται τ Γ΄ (3η) ουλίου).


ΜΗΝ ΙΟΥΛΙΟΣ

ΤΗ Γ΄ (3η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ
Ερεσις τν σεπτν Λειψάνων το ερομάρτυρος γίου Ραφαήλ ν Καρυας τς Θερμς.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Τς Λέσβου τό πλήρωμα καί ρθοδόξων πληθύς, ν πίστει θροίσθητε ν Καρυας τς Θερμς, νθέως κραυγάζοντες. Κύριε, κεσίαις, Σν ερομαρτύρων, Ραφαήλ, Νικολάου καί παρθένου Ερήνης, μν πσι παράσχου, πταισμάτων φεσιν.

ΤΗ Δ΄ (4η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ
Μνήμη το γίου νδρέου πισκόπου Κρήτης, ποητο το Μ. Κανόνος, το ν ρεσ νταφιασθέντος.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφία διέπρεψας, καί ρετν τ φωτί, καί Κρήτης γεγένησαι, ρχιερεύς εκλεής, νδρέα Πατήρ μν, θενν ρεσ δέ, κοιμηθείς εράρχα, ταύτην καθαγιάζεις,τ γίω σου σκήνει, ατούμενος τος πσιν, ερήνην καί θεον λεος.

τερον. χος α΄.
Ανέσωμεν συμφώνως τς Κρήτης τόν Ποιμένα καί τόν ποιητήν το Μεγάλου Κανόνος καί ριστέα, νδρέαν τόν νδοξον πιστοί καί μέγιστον προστάτην ρεσο καί βοήσωμεν ο πάντες, τ Χριστ τ σώζοντι μς κ πειρασμν. Δόξα τ γαθότητι τ σ δόξα τ εσπλαχνία σου, δόξα τ οκονομία σου μόνε φιλάνθρωπε.

χος πλ. α΄. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Το Δαβίδ τήν κινύραν Πάτερ μιμούμενος, ν κκλησία σίων προσάδεις σμα καινόν, ς σοφός φηγητής το θείου Πνεύματος, σύ γάρ βρόντησας μν, τάς τς χάριτος δάς, καί λόγον δικαιοσύνης, νδρέα Πατέρων κλέος, πρός σωτηρίαν τν ψυχν μν.

ΤΗ Ι΄ (10η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ
Μνήμη το ν γίοις Πατρός μν Γρηγορίου πισκόπου σσου το Θαυματουργο.

πολυτίκιον. χος α΄.
Τούς θλους τν γίων θερμς πιζηλώσας δείχθης ν τ κόσμω σάγγελος τόν βίον, τίμησας ν εληφαςρχήν, τό τάλαντον αξήσας το Χριστο καί σίως διαπρέψας τας ρετας σου πάντας κατεφώτισας. Δόξα τ ν γάπησας πολύ, δόξα τ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τ  παρίστασαι Χριστ, Πάτερ Γρηγόριε.

ΜΗΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

ΤΗ ΙΑ΄ (11η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Μνήμη τν γίων Νεομαρτύρων ναστασίου ξ σωμάτου καί Δημητρίου ξ γιάσου.

πολυτίκιον. χος γ’. Θείας πίστεως.
Θεοι ρπηκες τς νήσου Λέσβου, νεδείχθητε, χρόνοις στέροις, ναστάσιε μο καί Δημήτριε, πέρ Χριστο μοφρόνως θλήσαντες, καί τόν ρχαον χθρόν καταισχύναντες. Νέοι Μάρτυρες, Χριστ τ Θεπρεσβεύσατε, δωρήσασθαι μν τό μέγα λεος.

ΤΗ ΚΓ΄ (23η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
 Μετακομιδή τς ερς καί Θαυματουργο εκόνος Κοιμήσεως τς Θεοτόκου ξ εροσολύμων εςγιάσον καί γάθωνος το φεσίου.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Τ θεία Εκόνι σου  γιάσος γνή χορεύει καί γάνυται καί μεγαλύνει εί. Τήν δόξαν σου χραντε, ταύτην γάρ μεταχθεσαν κ Σιών τς γίας κέκτηται πλοτον μέγαν, καί βο καυχωμένη. Χαρε Κεχαριτωμένη, Κύριος μετά σο.





ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΙ ΚΙΝΗΤΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ

Τ Τρίτη τς Διακαινησίμου Μνήμη το γίου Ραφαήλ καί τν σύν ατ.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
ν Λέσβω θλήσαντες, πέρ Χριστο το Θεο, ατήν γιάσατε, τ τν Λειψάνων μν, ερέσει μακάριοι,θεν μς τιμμεν, Ραφαήλ θεοφόρε, μα σύν Νικολάω, καί παρθένω Ερήνη, ς θείους μν προστάτας, καί πρέσβεις πρός Κύριον.

τερον. Άπολυτίκιον. χος α΄. Τς ρήμου πολίτης.
Τς θάκης τόν γόνον καί τς Λέσβου τό καύχημα, σιομαρτύρων τήν δόξαν, Ραφαήλ εφημήσωμεν, ρτίως γάρ μν φανερωθείς, άματα πηγάζει τος πιστος, καί κατ’ ναρ καί καθ’ παρ, περφυς πτάνεται τος κράζουσι. Δόξα τ δεδωκότι σοι σχύν, δόξα τ σε θαυμαστώσαντι, δόξα τ κπληροντι διά σομν τά ατήματα.

Τ Δ΄ Κυριακ το Πάσχα,  νάμνησις τς διά το θαύματος το γίου Θεοδώρου το Βυζαντίου διασώσεως τς πόλης Μυτιλήνης καί νήσου τς Λέσβου πό τς θανατηφόρου πανώλους ν τει 1832 καί τςνακομιδς το σεπτο ατο Λειψάνου.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Τό πάντιμον Λείψανον το Θεοδώρου, πιστοί, νδόξως τιμήσωμεν ς θησαυρόν τιμαλφ, καί πάντες βοήσωμεν, Σσον κ τν κινδύνων τούς πιστς σε μνοντας, ς πότε σύ ρρύσω κ πανώλους τήν πόλιν καί πάντας περιφρούρησον τας κεσίαις σου.

Τ Β’ Κυριακ Ματθαίου,  κολουθία τν ν Λέσβω διαλαμψάντων γίων.
Άπολυτίκιον. χος α΄. Τς ρήμου πολίτης.
Τούς κ Λέσβου ς στρα νοητά νατείλαντας, καί πό χωρν διαφόρων ν ατ διαπρέψαντας, σίους τε καί Μάρτυρας μο, καί θείους Ϊεράρχας το Χριστον μι νευφημήσωμεν ορτ ο Λέσβιοι κραυγάζοντες, δόξα τ νισχύσαντι μς, δόξα τ θαυμαστώσαντι, δόξα τ δι’ μν περιφανς, τήν νσονμν κλείσαντι.

πολυτίκιον. χος γ’. Θείας πίστεως.
Θεον σύστημα κλεινν σίων, καί μήγυριν ρχιερέων, καί Μαρτύρων καθαίρετον φάλαγκα,  νσος Λέσβος γεραίρει χορεύουσα, ς ν ατ τόν Χριστόν μεγαλύνοντας, καί πρεσβεύοντας δωρήσασθαι τας ψυχας μν ερήνην ληθ καί μέγα λεος.



ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΚΥΡΙΟΥ

http://stratisandriotis.blogspot.com/2009/05/blog-post_5072.html?spref=fb