ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ 2-018

5^η ΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ

ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ

ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ

ΓΙΑΝΝΕΝΑ- ΜΟΝΟΔΕΝΔΡΙ-ΦΑΡΑΓΓΙ ΒΙΚΟΥ

ΜΕΤΣΟΒΟ-ΜΕΤΕΩΡΑ-ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ-ΤΡΙΚΑΛΑ

Από    16/09     έως    20/09

                                                                                                      

1^Η ΜΕΡΑ / ΚΥΡΙΑΚΗ 16/9: Συγκέντρωση στο λιμάνι Μυτιλήνης στις 18:45 επιβίβαση στο πλοίο και αναχώρηση στις 20:00 για Πειραιά.

2^Η ΜΕΡΑ / ΔΕΥΤΕΡΑ 17/9: Aφιξη στο Πειραιά στις 07.00. Επιβίβαση στο πούλμαν και αναχώρηση για Ιωάννινα  με ενδιάμεση στάση στον Ισθμό Κορίνθου να θαυμάσουμε τη στενή λωρίδα γης που ενώνει τη Στερεά Ελλάδα με την Πελοπόννησο ενώ η διώρυγα που έχει διανοιχθεί σε αυτόν ενώνει τον Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο . Αναχώρηση προς Ρίο περνώντας τη  γέφυρα Ρίο Αντίρριο ή γέφυρα Χαρίλαου Τρικούπη.  Η γέφυρα αυτή είναι καλωδίωση και συνδέει την Πελοπόννησο με τη δυτική ηπειρωτική Ελλάδα.  Στάση μετά τη γέφυρα για ξεκούραση και το μεσημεριανό μας γεύμα  . Άφιξη στα Ιωάννινα και  περίπου στις 14:00 οπου θα επισκεφθούμε το Μουσείο κέρινων Ομοιωμάτων Βρέλλη ξενάγηση στο χώρο και ελεύθερο χρόνος στα Ιωάννινα. Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο ξεκούραση. Με τα  το βραδινό μας δείπνο στο ξενοδοχείο αναχώρηση με το πούλμαν να γνωρίσουμε την νυχτερινή ζωή στα Ιωάννινα.  Ελεύθερος χρόνος για βόλτα παραλιακά του κάστρου, επιστροφή στο ξενοδοχείο. Διανυκτέρευση.

3^Η ΜΕΡΑ / ΤΡΙΤΗ 18/9: Με τα το πρωινό, θα  επισκεφθούμε τα φημισμένα Ζαγοροχώρια και το παραδοσιακό χωριό Μονοδένδρι. Αφού πρώτα επισκεφθούμε την Μονή Βελλάς ελεύθερος χρόνος στη μονή και συνεχίζουμε για την εκκλησία της Αγ. Παρασκευής   Εκεί θα δούμε από ψηλά  το μοναδικής ομορφιάς φαράγγι του Βίκου το βαθύτερο του κόσμου σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνες. Προσκύνημα στη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής θα περπατήσουμε στα πλακόστρωτα δρομάκια, για να δούμε τα πέτρινα αρχοντικά και τα πανέμορφα παραδοσιακά κτίρια ηπειρωτικής αρχιτεκτονικής ελεύθερο χρόνο για καφέ στην πλατιά του χωριού . Επιστροφή στα  Ιωάννινα ελεύθερο χρόνο για το μεσημεριανό μας γεύμα και το  Απόγευμα αναχώρηση από το  Μόλο  όπου θα επιβιβαστούμε στα βαρκάκια για το νησί  της κυρά Φροσύνης με τα γραφικά δρομάκια, τα τοπικά προϊόντα ξενάγησή στο μουσείο  και ελεύθερο χρόνο για βόλτα και καφέ .  Επιστροφή στα Ιωάννινα  ξενοδοχείο, δείπνο. Διανυκτέρευση.

4^Η ΜΕΡΑ / ΤΕΤΑΡΤΗ 19/9:  Νωρίς το πρωί αφού  πάρουμε το πρωινό και τις αποσκευές μας και γεμάτη ωραίες εντυπώσεις από την πρωτεύουσα της Ηπείρου τα Γιάννενα, o επόμενος προορισμό μας το Μέτσοβο που είναι ορεινή κωμόπολη του νομού Ιωάννινων σε υψόμετρο 1160μ. Βόλτα στο παραδοσιακό χωριό και στα μαγαζάκια που μπορούμε να δοκιμάσουμε τα παραδοσιακά  τυριά του Μετσόβου. Αναχώρηση για τα επιβλητικά Μετέωρα,  το Μεγάλο Μετέωρο αρκετός χρόνος για προσκύνημα  και στη συνέχεια στάση  στην Καλαμπάκα για το μεσημεριανό μας γεύμα . Στην συνέχεια αναχώρηση για Τρίκαλα . Άφιξη  .Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο. Το βράδυ προαιρετική έξοδος στη πόλη . Διανυκτέρευση.

5^Η ΜΕΡΑ / ΠΕΜΠΤΗ 20/9:  Με τα το πρωινό μας ελεύθερος χρόνος στην πόλη τον Τρικάλων συγκέντρωση στις  10:00 στο ξενοδοχείο και αναχώρηση για Πειραιά με ενδιάμεσες στάσης, αν μας το επιτρέπει ο χρόνος θα έχουμε ελεύθερο χρόνο στην Αθήνα,  άφιξη στο λιμάνι του Πειραιά και στις 20:00 αναχώρηση για Μυτιλήνη

Περιλαμβάνονται :

• Μεταφορά από και προς το λιμάνι Μυτιλήνης με πούλμαν
• Εισιτήρια πλοίου Μυτιλήνη – Πειραιά μετ. επιστροφής  σε οικονομική θέση
• 2 διανυκτερεύσεις  στα Γιάννενα και 1 διανυκτέρευση στα Τρίκαλα
• 3 πρωινά 2 δείπνα σε μπουφέ
• Τουριστικό πούλμαν για όλες της εκδρομές που αναφέρονται στο πρόγραμμα
• Συνοδός του γραφείου μας καθ΄ όλη τη διάρκεια της εκδρομής
• Ασφάλεια ταξιδιού
• Διόδια – πάρκινγκ
• ΦΠΑ

Τιμή κάτ. άτομο σε δίκλινο – τρίκλινο …………………………………………………..295€

Διαφορά μονόκλινο…………….100€

Παιδιά από 0 έως 5  δωρεάν

Παιδιά από 5 έως 10 …….149€

Δεν περιλαμβάνονται

• Εισόδους σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρου
• Ποτά αναψυκτικά και ότι αναφέρεται ως προαιρετικό στο πρόγραμμα
• Το πλοιάριο από και προς το νησί της κυρά Φροσύνης

Διαφορά καμπίνας από Μυτιλήνη προς Πειραιά ανά άτομο :

Κρατήσεις στα τηλέφωνα :22510-21357  &  22510-21800 & 2252071160 6947326231

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Το θαύμα αυτό ορίστηκε να εορτάζεται τώρα μέσα στην Πεντηκοστή, γιατί ο Χριστός το έκανε κατά την περίοδο της Πεντηκοστής των Εβραίων. Ανέβηκε δηλαδή, κάποτε στα Ιεροσόλυμα για την εορτή της Πεντηκοστής και πήγε στην κολυμπήθρα (δεξαμενή) με τις πέντε στοές, που την είχε φτιάξει ο Σολομών και ονομαζόταν Προβατική.

Είχε αυτό το όνομα είτε επειδή εκεί γινόταν το πλύσιμο των εντοσθίων των ζώων που θυσιάζονταν, είτε γιατί εκεί γινόταν υγιής όποιος έμπαινε μέσα πρώτος (πρό+βαίνω=προβατική) μετά την αναταραχή του νερού από άγγελο Κυρίου, πράγμα που συνέβαινε μόνο μία φορά το χρόνο.

Σ’ αυτόν λοιπόν τον παράλυτο, που ονομαζόταν Ίαρος, έρχεται ο Χριστός και τον ρωτάει αν θέλει να γίνει υγιής. Κι εκείνος Του παρουσιάζει το πρόβλημά του, ότι δηλαδή δεν έχει άνθρωπο να τον βάλει στην κολυμπήθρα, όταν ταραχθεί το νερό. Κι ο Χριστός γνωρίζοντας πόση υπομονή έχει κάνει τόσα χρόνια, του λέει: «Σήκωσε το κρεβάτι σου και περπάτα». Κι αμέσως έγινε καλά. Απ’ αυτό βλέπουμε πόσο μεγάλο καλό είναι η υπομονή κι η καρτερικότητα. Κι ο πρώην παράλυτος σήκωσε το κρεβάτι του (για να μη νομισθεί ότι η θεραπεία του ήταν μόνο στα λόγια) κι έφυγε για το σπίτι του.

Επειδή όμως ήταν Σάββατο, τον μάλωναν οι Ιουδαίοι, γιατί δεν επιτρεπόταν ούτε να σηκώνει κανείς το κρεβάτι του ούτε και να βαδίζει περισσότερο δρόμο απ’ όσον όριζε ο νόμος για το Σάββατο. Αυτός όμως τους απαντούσε ότι τέτοια εντολή είχε από Εκείνον που τον θεράπευσε: Να περπατήσει σηκώνοντας το κρεβάτι του και να πάει στο σπίτι του, έστω κι αν ήταν Σάββατο. Δε γνώριζε όμως ποιος ήταν Αυτός που τον έκανε καλά, γιατί ο Χριστός εκμεταλλεύθηκε τον πολύ κόσμο και κρύφτηκε μέσα στο πλήθος.

Μετά απ’ αυτά τον ξαναβρίσκει ο Χριστός στο Ιερό και του λέει: «Κοίταξε, έγινες καλά. Πρόσεξε μην αμαρτήσεις πλέον, για να μη σου συμβεί κάτι χειρότερο».

Μερικοί λένε ότι το είπε αυτό ο Χριστός γιατί αυτός ήταν εκείνος που επρόκειτο να Του δώσει ράπισμα, όταν θα ήταν μπροστά στον αρχιερέα Καϊάφα και ότι του έλαχε πλέον όχι το βάσανο της παραλύσεως όπως πριν, αλλά το να βασανίζεται στο αιώνιο πυρ για ολόκληρη την αιωνιότητα. Το πιο ορθό όμως είναι ότι ο Κύριος με τα λόγια αυτά έδειξε ότι η παράλυσή του οφειλόταν στις αμαρτίες του. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι κάθε ασθένεια προέρχεται από τις αμαρτίες. Άλλες έχουν φυσικά αίτια, άλλες την πολυφαγία, άλλες την αδιαφορία και πολλά άλλα.

Ο παράλυτος, όταν έμαθε ότι ο Χριστός ήταν ο ευεργέτης του, το έκανε γνωστό στους Ιουδαίους. Αυτοί τότε θεώρησαν ότι ο Χριστός με τη θεραπεία που έκανε κατέλυσε την αργία του Σαββάτου. Αποφάσισαν, λοιπόν, να αντιδράσουν κι έψαχναν να βρουν ευκαιρία να Τον θανατώσουν. Ο Χριστός όμως συνομιλούσε φανερά μαζί τους και δίδασκε ότι είναι δίκαιο και πρέπον να ευεργετούμε κατά την ημέρα του Σαββάτου. Κι ακόμη, ότι Αυτός είναι Εκείνος ο οποίος εδίδαξε την αργία του Σαββάτου και επειδή είναι ίσος με τον Πατέρα, εργάζεται κι Αυτός, όπως ακριβώς εργάζεται και ο Πατήρ…

Πρέπει δε να γνωρίζουμε ότι άλλος είναι ο σημερινός παραλυτικός και άλλος εκείνος που αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Εκείνο το θαύμα που αναφέρει για τον παράλυτο ο Ματθαίος, έγινε σε σπίτι. Εκεί υπηρετούσαν τον άρρωστο άνθρωποι διάφοροι και αυτός άκουσε απ’ το στόμα του Χριστού: «Αφέωνται σοι αι αμαρτίαι». Το σημερινό όμως θαύμα έγινε σε μία στοά της Προβατικής Κολυμπήθρας. Τούτος ο παράλυτος δεν είχε κανέναν άνθρωπο να τον βοηθήσει, όπως λέει το ιερό Ευαγγέλιο, και σήκωσε και αυτός το κρεβάτι του, όπως εκείνος.

Το θαύμα αυτό εορτάζεται σήμερα, επειδή έγινε την περίοδο της Πεντηκοστής των Εβραίων, όπως και το γεγονός με τη Σαμαρείτιδα και το θαύμα της θεραπείας του τυφλού. Έτσι τα σχετικά με το Θωμά και τις Μυροφόρες τα εορτάζουμε για να βεβαιωνόμαστε στην πίστη μας για την Ανάσταση του Χριστού, επειδή ήταν αυτόπτες και ερευνητικοί μάρτυρες. Τα υπόλοιπα γεγονότα όμως μέχρι της Αναλήψεως τα εορτάζουμε, επειδή συνέβησαν -όπως είπαμε- κατά την περίοδο της εορτής της Πεντηκοστής των Εβραίων κι επειδή αυτά τα αναφέρει σχεδόν όλα μόνο ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, του οποίου το Ευαγγέλιο διαβάζεται κατά την εκκλησιαστική αυτή περίοδο. Αμήν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Κυριακή των Μυροφόρων

Κυριακή των Μυροφόρων σήμερα, αδελφοί μου, μετά την Κυριακή του Θωμά ή Αντίπασχα, και δικαιολογημένα, διότι οι μυροφόρες γυναίκες είναι οι πρώτες αψευδείς μάρτυρες της Αναστάσεως του Κυρίου μας, αφού αυτές πήγαν «λίαν πρωί της μιας των σαββάτων» στο μνημείο του Χριστού, το βρήκαν κενό, άκουσαν από τον άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως, είδαν τον Αναστάντα Κύριο και πήραν εντολή να μεταφέρουν το αναστάσιμο μήνυμα και στους αποστόλους . Μαζί με τις μάρτυρες της Αναστάσεως, τις Μυροφόρες, εορτάζουμε και τους μάρτυρες τα Tαφής του Χριστού, τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, οι οποίοι ζήτησαν το Άγιο Σώμα του Χριστού από τον Πιλάτο, και το ενταφίασαν σε δικό τους μνημείο.

Γράφει ο Φίλων ο Ιουδαίος : «για ποιο λόγο όλες οι αρετές είναι γένους θηλυκού, η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη, η ανδρεία και οι υπόλοιπες ; Διότι για την απόκτηση των αρετών είναι προθυμότερες οι γυναίκες από τους άνδρες». Η σημερινή όμως εορτή αποδεικνύει ότι και οι άνδρες και μάλιστα οι ευσχήμονες βουλευτές Νικόδημος και Ιωσήφ, διέθεταν τόλμη και αγάπη σαν αυτή των γυναικών.

Πράγματι και οι Μυροφόρες και οι δύο Βουλευτές είχαν περισσή τόλμη και αγάπη. Οι γυναίκες ακολουθούσαν τον Χριστό στην επίγεια δράση του και τον διακονούσαν με δικά τους έξοδα, σημειώνει ο Ευαγγελιστής . Βυθισμένες στον πόνο και το δάκρυ συνόδευσαν τον Χριστό στον Γολγοθά και του παραστάθηκαν μόνο αυτές, ώστε να αναπαύει το πονεμένο βλέμμα του ο Εσταυρωμένος στην αγάπη τους . Και μετά την ταφή Του και  πάλι η αγάπη τους αγρυπνεί . «Λίαν πρωί» ξεκινούν για το μνημείο για να προσφέρουν τα μύρα της καρδιάς τους .

Η πραγματική αγάπη έχει συνακόλουθή της την τόλμη. Τολμούν να ακολουθούν τον Χριστό δημόσια, όντας γυναίκες, τολμούν να βρίσκονται μεταξύ των σταυρωτών, μόνες αυτές οδυρόμενες, τολμούν να τον ενταφιάσουν. Τολμούν να κυκλοφορήσουν νύχτα παρά τις συνήθειες των γυναικών, τολμούν να αντιμετωπίσουν τη ρωμαϊκή κουστωδία, που φύλαγε τον Τάφο, τολμούν και τον λίθο να αποκυλίσουν, αρκεί να δείξουν την αγάπη στον Μεγάλο Νεκρό.

Αλλά και οι βουλευτές Ιωσήφ και Νικόδημος δεν υστερούσαν στην αγάπη και την τόλμη. Διαθέτουν και οι άνδρες αποθέματα αληθινής αγάπης και στοργής, αλλά δεν έχουν τον τρόπο να τη δείξουν, όπως οι γυναίκες. Την κρύβουν προσεκτικά, αλλά την αποκαλύπτουν εξαιρετικά τολμώντας πράξεις αγάπης. Ο Νικόδημος επισκέφθηκε κρυφά τον Χριστό «νυκτός», άκουσε την υψηλή διδασκαλία του και πίστευσε. Έπειτα, μέσα στη συναγωγή, υποστήριξε έμμεσα τον Χριστό, συμβουλεύοντας να μην βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα εναντίον Του. «Αν δεν είναι από Θεού, θα καταρρεύσει σαν άνθρωπος».

Πάντως το γεγονός ότι μετά τον θάνατο του Χριστού τολμούν και οι δύο να παρουσιαστούν στον Πιλάτο και να ζητήσουν το σώμα του Χριστού αποδεικνύει και τη βαθιά αγάπη τους στον Χριστό και την ανεπανάληπτη τόλμη τους μέσα στο εχθρικό κλίμα που επικρατούσε κατά του Χριστού.

Εκείνοι οι μακάριοι άνδρες και γυναίκες αγάπησαν τον Χριστό, τόλμησαν να φανερώσουν την αγάπη τους και πλήρωσαν το τίμημά της με διάφορα μαρτύρια . Γι΄ αυτό η Εκκλησία μας τους τιμά σήμερα .

Εμείς οι χριστιανοί αγαπούμε τον Χριστό ; «Εί τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν ήτω ανάθεμα». Όποιος δεν αγαπά τον Κύριο Ιησού Χριστό να είναι αναθεματισμένος, χωρισμένος από το σώμα της Εκκλησίας, λέγει ο απόστολος Παύλος .

Η αγάπη τροφοδοτεί τη ζωή, συγκρατεί τον άνθρωπο στη ζωή. Αν για ένα μόνο λεπτό συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι δεν τον αγαπάει κανείς θα αυτοκτονήσει, λέγει κάποιος φιλόσοφος .

Και είναι αλήθεια όλοι αγαπούμε και όλοι θέλουμε να μας αγαπούν. Αγαπούμε τη μητέρα μας, τον πατέρα μας, τα αδέλφια μας, τους συγγενείς, τους φίλους, τα παιδιά μας, τους συζύγους  μας και όποιους άλλους επιλέξαμε από τον περίγυρό μας . Το ίδιο νιώθουμε ότι αγαπιόμαστε από τους άλλους . Και έχουμε τη δυνατότητα να εκφράζουμε τα συναισθήματα της αγάπης καθώς μας, τα αδέλφια μας, τους συγγενείς, τους φίλους, τα παιδιά μας, τους συζύγους μας και όποιους άλλους επιλέξαμε από τον περίγυρό μας . Και έχουμε τη δυνατότητα να εκφράζουμε τα συναισθήματα της αγάπης καθώς ως άνθρωποι και βλεπόμαστε και είμαστε κοντά-κοντά . Όμως αγαπούμε τον Χριστό ; Αν η αγάπη προς τους ανθρώπους τροφοδοτεί την επίγεια ζωή, η αγάπη για τον Θεό και από τον Θεό για μας συνιστά την Αιώνιο Ζωή, τροφοδοτεί τον Παράδεισο.

Αγαπούμε τον Χριστό ; Όποιος δεν αγαπά τον Χριστό είναι αποκομμένος, λέγει ο απόστολος . Τον αγαπούμε, αλλά ίσως αναρωτιόμαστε πώς να το δείξουμε.

Πολλοί τρόποι υπάρχουν να αποδείξουμε ότι αγαπούμε τον Χριστό. «Αν με αγαπάτε», λέγει ο ίδιος ο Κύριος, «θα τηρήσετε τους λόγους μου». Πρώτα-πρώτα νιώθουμε ευχαρίστηση και χαρά μελετώντας τα λόγια του Χριστού; Είναι γλυκά τα λόγια του σαν το μέλι στον λάρυγγά μας ; Αυτό είναι απόδειξη ότι τον αγαπούμε. Και ακόμη, η εφαρμογή των λόγων του είναι η τρανώτερη απόδειξη της αγάπης μας .

Θέλετε και άλλη απόδειξη ; Λαχταρούμε την ώρα της προσευχής και της συνομιλίας μαζί με τον Χριστό, όπως μας συμβαίνει με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, ποθούμε να ευρισκόμαστε στον Οίκο Του, στον Ναό Του, όπου μας περιμένει στοργικά ; Προσέχουμε τη ζωή μας, για να μην Τον σταυρώνουμε με τις αμαρτίες και τις αταξίες μας ; Αλλά και τους συνανθρώπους μας αν αγαπούμε, τον Χριστό αγαπούμε. Γιατί, λέγει, αν ισχυρίζεστε ότι αγαπάτε τον Θεό, αλλά μισείτε τον συνάνθρωπό σας, είστε ψεύτες . Η αγάπη στον πλησίον και στον ελάχιστο αδελφό στον Θεό μεταβαίνει .

Πολλά θα είχαμε να πούμε ακόμη για την αγάπη. Να ελέγξει ο καθένας τον εαυτό του, αν αγαπάει τον Χριστό, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του, και τότε θα βρει και την τόλμη να εφαρμόσει στη ζωή του τον νόμο Του. Γιατί η χριστιανική ζωή χρειάζεται τόλμη.

Να προσευχόμαστε ιδιαίτερα να γεμίσει ο Θεός την καρδιά μας, από την αγνή και αγία αγάπη του δια πρεσβειών των Μυροφόρων και των αγίων Ιωσήφ και Νικοδήμου και για να αξιωθούμε μετά την επίγειο ζωή μας να συναντήσουμε τον αγαπώμενο Κύριο και για να τον απολαύσουμε στον παράδεισο. Γιατί, αδελφοί μου, όποιος δεν αγάπησε τον Χριστό από αυτή τη ζωή, δεν θα τον δει ποτέ .

Του Βεροίας Παντελεήμονος.   

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Η ΨΗΛΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

http://alopsis.gr/

Αυτή την Κυριακή, που είναι δεύτερη από το Πάσχα, εορτάζουμε τα εγκαίνια της Αναστάσεως του Χριστού και την ψηλάφηση του αποστόλου Θωμά.

Τα εγκαίνια, δηλαδή η υπενθύμιση σπουδαίων γεγονότων, ήταν αρχαία συνήθεια· κάθε χρόνο, όταν ερχόταν η μέρα κατά την οποία έγινε κάτι σπουδαίο, έκαναν την ετήσια μνήμη του, για να μη λησμονιούνται τα μεγάλα έργα.

Γι’ αυτό οι Εβραίοι πρώτα στα Γάλγαλα έκαναν το Πάσχα εγκαινίζοντας –δηλαδή ανακαλώντας στη μνήμη τους– τη διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας· γι’ αυτό εγκαινίζεται από αυτούς και η σκηνή του Μαρτυρίου και η βασιλεία του Δαβίδ και όλα τα άλλα, για να μην τα αναφέρω ένα ένα.

Επειδή λοιπόν απ’ όλα τα γεγονότα το ασύγκριτα μέγιστο έργο που ξεπερνά κάθε έννοια είναι η Ανάσταση του Κυρίου, γι’ αυτό, όχι μόνο κάθε χρόνο την εορτάζουμε και την εγκαινίζουμε, αλλά πάντοτε και κάθε οκτώ μέρες.

Ο πρώτος λοιπόν εγκαινισμός της Ανάστασης είναι η παρούσα Κυριακή, η οποία μπορεί να λέγεται και όγδοη και πρώτη. Όγδοη μετρώντας από το Πάσχα και πρώτη ως αρχή όλων των άλλων. Και πάλι όγδοη, γιατί λαμβάνεται ως εικόνα της ατελεύτητης εκείνης ημέρας του μέλλοντα αιώνα, η οποία βέβαια θα είναι και πρώτη και μία, αφού νύχτα δεν θα τη διακόπτει.

Αυτά σχετικά με τα εγκαίνια.

Τα του Θωμά τώρα έγιναν ως εξής. Όταν ο Χριστός, το απόγευμα της ημέρας που αναστήθηκε, εμφανίστηκε στους Μαθητές, έλειπε ο Θωμάς. Όταν ήρθε και έμαθε την παρουσία του Χριστού, δεν πίστευε όχι μόνο ότι οι Μαθητές τον είδαν αναστημένο, αλλά ούτε ότι αναστήθηκε, αν και ο ίδιος ήταν ένας από τους δώδεκα.

Γι’ αυτό ο φιλάνθρωπος Κύριος, φροντίζοντας για τη σωτηρία του ενός και ταυτόχρονα κάνοντας θεία οικονομία, για να πιστοποιήσει περισσότερο την ανάστασή Του στους μεταγενέστερους, ήρθε πάλι ύστερα από οκτώ μέρες, με τις θύρες κλειστές κι ενώ ήταν παρών και ο Θωμάς, και αφού έδωσε τον συνήθη χαιρετισμό της ειρήνης, απευθύνθηκε στον Θωμά και είπε: «Φέρε το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και βάλε το στην πλευρά μου, και μη γίνεσαι άπιστος αλλά πιστός. Επειδή δηλαδή δεν σου αρκούσε η όραση για να πεισθείς, αλλά ανέφερες και την αφή, βάλε το χέρι σου στην πλευρά μου»· πράγμα που φανερώνει ότι η πληγή της πλευράς ήταν μεγάλη, έτσι που χωρούσε το χέρι του.

Και κάνοντας αυτό ο Θωμάς και πιστεύοντας με την αφή –διότι του επιτράπηκε να δει και να κάνει αυτά στο άφθαρτο και απόλυτα θεωμένο σώμα, για να βεβαιωθεί– φώναξε: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου»· το πρώτο για τη σάρκα, το άλλο για τη θεότητα.

Του λέει τότε ο Χριστός: «Πίστεψες επειδή με είδες· μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει!»

Ο Θωμάς τώρα λέγεται Δίδυμος είτε γιατί γεννήθηκε μαζί με κάποιον άλλο είτε γιατί είχε κολλημένα τα δύο του δάκτυλα είτε γιατί απίστησε στην Ανάσταση. Άλλοι όμως λένε, και αυτό είναι το πιο σωστό, ότι το όνομα Θωμάς ερμηνεύεται Δίδυμος.

Αυτή λοιπόν ήταν η δεύτερη φανέρωση του Χριστού.

Η τρίτη ήταν στη θάλασσα της Τιβεριάδας. Έπειτα εμφανίστηκε στους Εμμαούς. Την πέμπτη φορά στη Γαλιλαία. Και όπως λένε, μέχρι την ανάληψη Του εμφανίστηκε ένδεκα φορές, και πολλά και υπερφυσικά θαύματα έκανε ενώπιον των μαθητών μετά την Ανάσταση, τα οποία δεν τα φανέρωνε στους πολλούς.

Αυτά οι ευαγγελιστές τα άφησαν και δεν τα έγραψαν, διότι δεν μπορούσαν να τα ακούσουν οι πολλοί που ζουν στον κόσμο, επειδή ήταν πολύ υψηλά και υπερφυσικά.

Με τις πρεσβείες του αποστόλου Θωμά, Χριστέ, Θεέ μας, ελέησέ μας. Αμήν.

(Διασκευή για την Κ.Ο. του κειμένου του Πεντηκοσταρίου)

ΠΑΣΧΑ ΛΙΣΒΟΡΙΩΝ 2018

ΠΑΣΧΑ 2018

                    ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Αριθμ. πρωτ. 293                                                   Μυτιλήνη 27-3-2018

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

έπί τώ Αγίω Πάσχα

Ι Α Κ Ω Β Ο Σ

έλέω καί χάριτι Θεού

Έπίσκοπος καί Μητροπολίτης τής Αγιωτάτης Μητροπόλεως Μυτιλήνης, Έρεσσού καί Πλωμαρίου

Προς  τόν Ίερόν Κλήρον τίς Μοναστικές Αδελφότητες καί τόν εύλογημένον λαόν τής Έπαρχίας 

Τέκνα έν Κυρίω άγαπητά καί περιπόθητα,

'H Ανάσταση τού Κυρίου μας προέβαλλε καί πάλι. Οί καμπάνες τών Έκκλησιών μάς μήνυσαν ξανά τό γεγονός τής έκ νεκρών έγέρσεως τού Αρχηγού τής πίστεώς μας, ό Οποίος θέλησε νά άνέβει στό Σταυρό, νά κατέβει στόν άδη καί μετά άπό τρείς ήμέρες νά άναστηθεϊ, προκειμένου νά συντρίψει τό κράτος τού θανάτου, τόν διάβολο καί τόν κόσμο του.

Τά χείλη καί ή γραφίδα τού ίερού ύμνωδού μάς ύπενθυμίζουν γιά άκόμη μία φορά : ' ' Ούρανοί μέν έπαξίως εύφραινέσθωσαν, γή δέ άγγαλιάσθω έορταζέτω δέ κόσμος, όρατός τε άπας καί άόρατος. Χριστός γάρ έγήγερται, εύφροσύνη αίώνιος ' ' ( Ωδή Α' ).

Όφείλουμε, έπομένως , καί έμεϊς μέ όλες μας τίς δυνάμεις νά χαιρόμαστε καί νά πανηγυρίζουμε , διότι ' ' ό έμπτυσμούς καί μάστιγας καί κολαφισμούς καί σταυρόν καί θάνατον ύπομείνας Ιησούς Χριστός άναστήθηκε ! Ό θάνατος νικήθηκε ! Ό παμπόνηρος, μισόκαλος καί πανούργος έωσφόρος πού παραπλάνησε καί άπομάκρυνε τόν άνθρωπο — μέ τή θέλησή του φυσικά - άπό τήν Πηγή τής Ζωής, δηλαδή τόν Άγιο Τριαδικό Θεό χτυπήθηκε θανάσιμα.

'H προσδοκία τής αίωνίου ζωής, ή Βασιλεία τού Θεού, τό μέγα έλεος, ή άφθαρσία καί ή Χάρις πού έξήλθαν άπό τόν Ζωοφόρο Τάφο τού Θεανθρώπου Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι τά άγαθά τής Αναστάσεως τού Κυρίου μας, τά όποία άποτελούν τήν όντως χαρά γιά όλους μας.

Καί χαιρόμαστε ώς χριστιανοί, διότι ό θάνατος μετά τήν Ανάσταση τού Κυρίου μας έχασε πλέον τή δύναμή του. Ως άνθρωπος ό Χριστός μας πέθανε έπάνω στό Σταυρό καί στή συνέχεια έτάφη. Ως Θεός , όμως, παντοδύναμος καί ίσχυρός άναστήθηκε καί έξήλθε άπό τόν τάφο, ώς πρωτότοκος τών νεκρών ' ' ( Απολ. δ' ήχου ).Αποτελεί άδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ή χαρά είναι μία διαρκή έπιδίωξη τού άνθρώπου σχεδόν κάθε έποχής. Οτιδήποτε κάνει σ' αύτόν τόν κόσμο έκεϊ άποβλέπει: Νά κάνει τήν ζωή του χαρούμενη καί άνετη καί νά εύχαριστηθεϊ περισσότερο. Νά, όμως, πού τελικά ούτε τό θαύμα τής τεχνολογίας καί τών έπιστημών ούτε ή κοσμική σοφία ούτε ή άνθρώπινη δόξα καί ούτε τό άτέλειωτο καί άσταμάτητο κυνήγι τών ύλικών άγαθών καί τών πάσης φύσεως ήδονών καί έπιθυμιών μπορούν νά ίκανοποιήσουν τόν βαθύτερο πόθο του γιά τήν άπόκτηση τής άληθινής χαράς.

Γιατί ή πραγματική χαρά είναι ό άντίλαλος έκείνου τού Χαίρετε ' ( Ματθ. 28, 9 ), τό όποίο άπηύθυνε ό Αναστημένος Χριστός στίς Μυροφόρες γυναίκες. Εϊναι ό καρπός τού Αγίου Πνεύματος ( Γαλ. 5, 22 ). Εϊναι έκείνη ή στάση ζωής, πού ύπάρχει μόνο, όταν κάποιος ειναι συνειδητό μέλος τής Έκκλησίας. Εϊναι ή ' ' Χαρά μου μέ τήν όποία ύποδεχόταν τούς άνθρώπους ό άγιος Σεραφείμ τού Σάρωφ.

Ποιά θλίψη, λοιπόν, καί ποιός άνθρώπινος πόνος, όσο Ισχυρός, δυνατός , μεγάλος καί φαινομενικά άνίκητος, μπορεί νά σβήσει καί νά έξαφανίσει τή χαρά τής Αναστάσεως άπό τούς πιστούς έκείνους πού ζούν καί πορεύονται, έχοντας ώς πυξίδα τόν έκ τού μνήματος προερχόμενον Βασιλέα Χριστόν ! ” ( Αίνοι έορτής ). Ποιά άδιέξοδα τόσο σέ ίστορικό καί κοινωνικό έπίπεδο όσο καί σέ προσωπικό μπορούν νά μειώσουν τήν εύφροσύνη πού άναδύεται άπό τό γεγονός τής Αναστάσεως τού Χριστού μας, ό Οποίος ” άνέστη τριήμερος έκ τάφου ! Ποιός, ό όποίος βιώνει τό μυστήριο τής μετανοίας συνεχώς , παρακολουθώντας τήν πορεία τής άναστάσεως τής ψυχής του άπό τό σκοτάδι τών άμαρτιών στό φώς τών άρετών, μπορεϊ νά μήν αισθάνεται μέσα του ' ' Πάσχα μυστικόν καί Πάσχα πανσεβάσμιον ! ' ' ( Στιχηρό έορτής ).

'1--1 Έκκλησία μας , ώς φιλόστοργος πνευματική μητέρα όλων μας, πού ένδιαφέρεται γιά τήν έν Χριστω τελείωσή μας καί τήν Ψυχική μας καλλιέργεια, μάς καλεί καί προσκαλεί νά γίνουμε συμμέτοχοι στήν έορτή Τής χαράς τού Πάσχα έκκλησιαστικώς.

Είναι σίγουρο ότι δέν άρνούμεθα Τό έορταστικό κλίμα τής Λαμπρής. Δέν είναι, όμως, άδικία γιά τόν έαυτό μας καί γιά Τήν ψυχή μας ύπέρ Τής όποίας ό Θεάνθρωπος Ίησούς Χριστός σταυρώθηκε καί άναστήθηκε νά δίνουμε περισσότερο βάρος καί Τό χειρότερο νά ταυτίζουμε Τό Πάσχα μέ Τά ταξίδια Τής άναψυχής αι7)Τών τών ήμερών, Τίς διασκεδάσεις, τά έδέσματα , Τή μαγειρίτσα καί τόν όβελία, γυρίζοντας Τά νώτα μας στήν Αναστάσιμη χαρά Τής Θείας Λειτουργίας καί Τής Κοινωνίας τού Σώματος καί τού Αίματος τού Σωτήρος Χριστού μας ; Άς μήν έπιτρέΨουμε, λοιπόν, νά συμβεί αύτό καί σέ έμάς, έάν θέλουμε ή Πασχαλινή χαρά νά είναι Χριστοκεντρική. Αγαπητοί καί εύλογημένοι μου πιστοί,

Γνήσια χαρά μακριά άπό Τόν Αναστημένο Χριστό δέν ύπάρχει! Πραγματική χαρά έρήμην Τής έφαρμογής Τών άγίων έντολών Του άποτελεϊ όνειρο καί ούτοπία ! Ούσιαστική χαρά χωρίς νά ένδυθούμε Τό φρόνημά Του δέν ι')φίσταται ! ΓΙ' αύτό, άς συμπορευθούμε καί έμεϊς μέ Τόν Αναστάντα Κύριό μας, όπως στήν πορεία πρός Έμμαούς οί μαθητές Του, γιά νά έχουμε πληρότητα αύθεντικής , μόνιμης καί άναφαίρετης χαράς.

Χριστός Ανέστη

Διάπυρος πρός τόν Άναστάντα Χριστόν εύχέτης όλων σας