Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ

Αποτέλεσμα εικόνας για κυριακη ε λουκα«Πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με, και πέμψον Λάζαρον…».
Σήμερα αδελφοί μου ακούσαμε την γνωστή παραβολή του πλουσίου και φτωχού Λαζάρου.
Θα αναφερθούμε στο σημείο όπου ο πλούσιος βρισκόμενος εν τω άδη…υπάρχων εν βασάνοις, βλέπει αν και τους χωρίζει χάσμα μέγα, τον Αβραάμ και τον Λάζαρο. Και απευθυνόμενος στον Αβραάμ τον ονομάζει πατέρα.
Αναγνωρίζει τον Αβραάμ σαν πατέρα του, όμως συγχρόνως χωρίς να το καταλάβει αποκαλύπτει και την ενοχή του διότι σε παρόμοια περίπτωση που οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι είπαν ότι: «Ὁ πατέρας μας εἶναι ὁ Ἀβραάμ».  Τότε είπε σε αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, «Ἐὰν ἤσαστε παιδιὰ τοῦ Ἀβραάμ, θὰ κάνατε και τα ἔργα τοῦ Ἀβραάμ…». Το ίδιο συμβαίνει και εδώ ο πλούσιος από την μία μεριά αναγνωρίζει ότι είναι παιδί του Αβραάμ όμως από την άλλη μεριά τα έργα του δείχνουν ότι η ζωή του σε τίποτα δεν ομοιάζει με τον πατέρα του, και δι’ αυτού του τρόπου αυτοεξεφτιλίζεται, χωρίς βεβαίως να το καταλαβαίνει.
 Βλέπουμε ότι ενώ αναγνωρίζει τον Λάζαρο δεν απευθύνεται σε αυτόν, θα λέγαμε δεν καταδέχεται ούτε μετά θάνατο να αναπτύξει μία σχέση με τον Λάζαρο και γι’ αυτό λέγει… Πάτερ Αβραάμ, πέμψον Λάζαρον, δηλαδή στείλε τον Λάζαρο, θέλει ο πλούσιος ακόμα και τώρα να τον υπηρετήσει ο φτωχός Λάζαρος.
Θα μπορούσε αδελφοί μου ο πλούσιος να πει στον Λάζαρο: «Αδελφέ μου Λάζαρε, βοήθησέ με, ξέρω ότι σε αδίκησα, ξέρω ότι δεν σε βοήθησα στην επίγεια ζωή μας αν και μπορούσα, όμως τώρα λυπήσου με και βοήθησέ με…» όμως δυστυχώς ο εγωισμός δεν τον αφήνει να παραδεχτεί τα λάθη του, ο εγωισμός δεν τον αφήνει να συχωρέσει τον Λάζαρο, να χωρέσει μαζί του,δηλαδή να υπάρξει -να είναι μαζί με τον Λάζαρο…και γι’ αυτό βλέπουμε ο Αβραάμ  λέγει ότι μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα εστήρικται.
Αυτό αγαπητοί μου που έφερε σε αυτήν την κατάσταση τον πλούσιο δεν ήταν τα πλούτη του διότι και ο Αβραάμ ήταν από τους πιο πλούσιος της εποχής τους….ήταν ο εγωισμός του. Δηλαδή το πάθος αυτό που κατάφερε να ρίξει από τους ουρανούς τους ασώματους αγγέλους και να τους μεταμορφώσει σε διαβόλους.
Λέγει ο σοφός Αριστοτέλης: «Είναι φυσικό να αγαπάει κανείς τον εαυτό του, μόνο δε ο εγωισμός πρέπει να κατακρίνεται. Δηλαδή όχι το να αγαπάς απλώς τον εαυτό σου, αλλά το να τον αγαπάς περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει..».
Ο ίδιος ο Κύριος μας λέγει: «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν..» δηλαδή να αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως ακριβώς αγαπάς τον εαυτό σου. Όχι να αγαπήσεις περισσότερο τον εαυτό σου αλλά το ίδιο.
Το αμάρτημα λοιπόν του πλουσίου ήταν που αγαπούσε όχι απλά πιο πολύ τον εαυτό του αλλά μόνο τον εαυτό του, σε τέτοιο σημείο που ενώ έβλεπε σε καθημερινή βάση τον Λάζαρο να αργοπεθαίνει έξω από την πόρτα του σπιτιού του ήταν σαν να μην τον έβλεπε.
Και θα πει κάποιος ότι όλα ωραία και καλά αλλά εγώ πάτερ ούτε πλούσιος είμαι ούτε κάποιος φτωχός βρίσκεται έξω από το σπίτι μου, αυτή λοιπόν η παραβολή δεν με αγγίζει διότι δεν με αφορά. Και όμως αδελφοί μου, αυτή η παραβολή είναι  το καμπανάκι της συνείδησής μας. Και όντως μπορεί να μην έχουμε πλούτη ή να μην έχουμε κάποιον ζητιάνο έξω από το σπίτι μας, όμως όλοι μας έχοντας βαπτιστεί στον όνομα της Αγίας Τριάδος, φέροντας το όνομα χριστιανός, θα πρέπει λοιπόν να ζήσουμε χριστομίμητα.
Η χριστομίμητη ζωή λοιπόν δεν είναι μόνο το να αποφεύγουμε το κακό αλλά το να πράττουμε το καλό. Δηλαδή, τον πλούσιο της παραβολής…δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει ότι κτυπούσε τον Λάζαρο, ούτε ότι τον έδιωχνε, ούτε ότι τον έβριζε, απλά ο πλούσιος ζούσε την ζωή του, δεν πείραζε κανέναν…και όμως κατακρίθηκε! Έτσι λοιπόν και εμείς το να ζούμε απλά την ζωή μας, τον μην πειράζουμε κανέναν αυτό δεν σημαίνει ότι ζούμε χριστιανικά, ότι αποφεύγουμε το κακό είναι αξιέπαινο όμως τελικά δεν είναι αρκετό ώστε να θεωρούμαστε παιδιά του Θεού Πατρός και συγκληρονόμοι της επουρανίου Βασιλείας του.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι να ζήσουμε πράττοντας το καλό. Προσέξτε όμως, όχι χωρίς διάκριση, όχι με ασυδοσία. Δηλαδή μπορεί πράττοντας κάποιος το καλό να κάνει κακό; Βεβαίως. Εάν π.χ. γνωρίζω ότι δίνοντας ελεημοσύνη σε κάποιον άνθρωπο αυτός αντί να πάει να αγοράσει ψωμί για την οικογένειά του θα πάει και θα τα ξοδέψει αυτά τα χρήματα στο ποτό, ή στα τσιγάρα, ή στην πορνεία, ή στην χαρτοπαιξία… δεν θα του δώσω.
Πρέπει λοιπόν να σκεφτόμαστε, να ομιλούμε και να πράττουμε με διάκριση και σύνεση διότι εάν κάποιο φαινομενικό καλό που κάνουμε το πραγματοποιήσουμε επιπόλαια και τελικά καταλήξει σε κάποια αμαρτωλή κατάσταση τότε φέρουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης.
Ο χριστιανός αδελφοί μου πρέπει να αποτάξει από επάνω του τον εγωισμό και το συμφέρον του. Διότι όπως πολύ σωστά λέγει ένας Γάλλος φιλόσοφος: ««Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα».
Είθε αγαπητοί μου το πάθημα του πλουσίου από τον εγωισμό του και την φιλαυτία του να γίνουν σε εμάς παράδειγμα προς αποφυγή ώστε να ζήσουμε όπως θέλει ο φιλάνθρωπος Χριστός μας, όχι μόνο αποφεύγοντας το κακό αλλά πράττοντας το καλό με κίνητρα την αγάπη και την συγχωρετικότητα.
αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2018

28η Οκτωβρίου: Το έπος του 1940


Από τον Υπτγο ε.α.Αλέξανδρο Μ. Τρομπούκη 
καθηγητή της Σχολής Μετεκπαίδευσης της ΕΛ. ΑΣ  στη Βέροια

Στο θρίαμβο της  Ελλάδας του 1940 θα αναφερθώ για να επισημάνω για μια ακόμη φορά κάποια γεγονότα μεγαλείου της φυλής μας, όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων αξιών χωρίς υπολογισμούς θυσιών.
Ο Στέλιος Σπεράντζας, ο ποιητής λέει ότι: ’’Σ’ εχθρό εμείς, με θέληση δική μας, δε δώσαμε ποτέ νερό και χώμα’’, και αποτελεί αυτό τον οδοδείχτη της εθνικής μας πορείας μέσα στους αιώνες. Μιας πορείας γεμάτης μεγαλείο, δόξα και πολιτισμό. Οποιαδήποτε ιστορική αναδρομή και αν κάνουμε, αυτό περίτρανα μας δείχνει. Στον αστερισμό αυτό των μεγάλων εθνικών μας σταθμών, θέση πρώτου μεγέθους έχει το ‘’ΣΑΡΑΝΤΑ’’.
Η γιορτή του ‘’σαράντα’’, όπως τη λένε με σεμνότητα και υπερηφάνεια, καθώς ταιριάζει στους ανδρείους, αυτοί που τη δημιούργησαν, ή τη γιορτή του ‘’ΟΧΙ’’, όπως τη λένε, με μάτια που λάμπουν από κάποια ανεξήγητη μυστική συγκίνηση και έπαρση, οι μικροί μαθητές.
Τιμάμε την ημέρα αυτή το μεγαλείο του αγώνα του Ελληνικού λαού, ενάντια στο φασισμό, στη σκλαβιά, στην υποτέλεια, την απλή και μεγάλη του νίκη, το μεγάλο σταθμό της πρόσφατης Ιστορίας μας.
 Μια μικρή Ελλάδα , ορθώνεται μπροστά στο οδοστρωτήρα των δυνάμεων της βίας, που έχει ισοπεδώσει τόσους περήφανους λαούς και τους έχει ποδοπατήσει. Μια Ελλάδα, που δεν ηττοπάθησε μπροστά στις ιταλικές προκλήσεις, που κορυφώθηκαν, όταν η δολοφονική τους τορπίλη βυθίζει το ελαφρό μας καταδρομικό ‘’ΕΛΛΗ’’, ένα έγκλημα, κάτω από τις πιο άτιμες συνθήκες. Η τορπίλη του Ιταλικού υποβρυχίου  δε βύθισε μόνο το εύδρομο ‘’ΕΛΛΗ’’, στις 15 Αυγούστου 1940, αλλά χτύπησε βαθιά την ψυχή του Ελληνικού λαού, εκεί όπου η φύτρα μας έχει εντυπώσει αυτό που δεν υπάρχει σε καμία άλλη διάλεκτο σε όλη την υφήλιο, το φιλότιμο.
            Ο πόλεμος, η απόκρουση των δυνάμεων του Πράσκα ονομάσθηκε ‘’Επος’’, παίρνοντας κοντά του κάτι από τη μάχη του Μαραθώνα, τη μέχρι θανάτου πάλη των τριακοσίων στις Θερμοπύλες, κάτι από τις μάχες που ο τυφλός ποιητής της γεωμετρικής εποχής περιγράφει στα Ομηρικά Έπη.       
            Όμως εκεί μέσα στη στυφή μυρωδιά του μπαρουτιού, το λασπωμένο χιόνι και την απόλυτη σιγή που προηγείται από τον ήχο της σάλπιγγας, είναι αμέτρητοι αυτοί που είδαν μία καστανή μαυροντυμένη γυναίκα, με ήρεμα χαρακτηριστικά και γλυκύτατα μάτια να τους οδηγεί στις τρομερές εφόδους. ‘’Είδαμε την Παναγιά να μας οδηγεί’’, γράφουν από το μέτωπο της Αλβανίας οι φαντάροι στις μανάδες τους, στις γυναίκες τους και στις αρραβωνιαστικιές. Οπωσδήποτε η ψυχολογική τόνωση είναι εκ των ουκ άνευ γεγονός, και η τόνωση του ηθικού θεωρείται βασικό στοιχείο για την αγωνιστικότητα οποιασδήποτε στρατιωτικής δύναμης από την εποχή του Ομήρου μέχρι το Μέγα  Αλέξανδρο, αλλά και τους σύγχρονους στρατούς. Υπό τη σκέπη της Υπερμάχου Στρατηγού, ο ελληνικός Στρατός έγραψε λαμπρές σελίδες ελληνικής ιστορίας και δόξας, υπερασπίζοντας τα ιερά και όσια της πατρίδας, με περίσσευμα ανδρείας και θάρρους.
Αλλά ας δούμε με τη σειρά την εξέλιξη των γεγονότων που οδήγησαν στην εποποιία της 28ηςΟκτωβρίου 1940.
Ξημερώνει η 28η Οκτωβρίου 1940. Έχει φθάσει η ώρα της αναμέτρησης για την Ελλάδα. Είναι γνωστή η επίδοση τελεσιγράφου, από τον πρεσβευτή της Ιταλίας στην Αθήνα κ. Γκράτσι, την 0300 ώρα της 28ης Οκτωβρίου 1940 στον πρωθυπουργό της Ελλάδος Ιωάννη Μεταξά, με το οποίο ζητούσε η Ιταλική κυβέρνηση να καταλάβει ο Ιταλικός Στρατός ορισμένες στρατηγικές θέσεις στον ελληνικό χώρο, τις οποίες δεν προσδιόριζε.
Αν κοιτάξουμε ερευνητικά το κείμενο αυτού του ιταμού τελεσιγράφου, με την τρίωρη προθεσμία αποδοχής ή απόρριψης των όρων, θα διαπιστώσουμε ότι με οποιαδήποτε απάντηση οι Ιταλοί είχαν ήδη αποφασίσει την κήρυξη του πολέμου κατά της Ελλάδος. Αυτό επεσήμανε ο Μεταξάς με το ερώτημα που έθεσε στον Ιταλό Πρεσβευτή, αμέσως μετά την ανάγνωση του κειμένου. Του είπε ξεκάθαρα: «ΔΗΛΑΔΗ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ.»
Ιωάννης Μεταξάς
Ο Μεταξάς , τον πατριωτισμό του οποίου κανείς ποτέ δεν αμφισβήτησε, χωρίς να ρωτήσει τον Βασιλιά Γεώργιο Β΄( δεν είχε χρόνο), είπε ΟΧΙ στα αιτήματα των Ιταλών. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που ερχόταν σε πλήρη αρμονία με τη θέληση του δοκιμασμένου από τη δικτατορία ελληνικού  λαού. Η οργή και η αγανάκτηση του  λαού για τον τορπιλισμό της ΄΄ΕΛΛΗΣ΄΄ είχε οδηγήσει σε μια καθολική ενότητα.
Η άρνηση του πρωθυπουργού ν’ αποδεχθεί τις ιταλικές απαιτήσεις ήταν το αποτέλεσμα μιας ορθολογιστικής εκτίμησης των συμφερόντων της χώρας. Πρέπει να αποδεχθούμε χωρίς υστεροβουλίες, ότι με αυτή την απόφαση αποφύγαμε ένα νέο διχασμό, πολύ χειρότερο από εκείνο της περιόδου1916-1922, με τη γνωστή τραγική του κατάληξη. Με το ΟΧΙ του Ιωάννου Μεταξά το έθνος ξαναζεί το ‘’Μολων Λαβέ ‘’ του Λεωνίδα, ‘’το δε την πόλιν σοι δούναι ουτ’ εμον..’’ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, το ‘’Ελευθερία ή θάνατος’’ των αγωνιστών του 1821
Με την κήρυξη της γενικής επιστράτευσης, ξεχείλισε το ποτάμι του ενθουσιασμού ενάντια στον Ιταλό εισβολέα. Όλοι οι Έλληνες, κρεμάστηκαν κυριολεκτικά σε κάθε μέσο συγκοινωνίας για να φτάσουν το συντομότερο στο μέτωπο και ν΄ αποδείξουν ακόμη μια φορά στον κόσμο μας, ότι τούτος ο λαός δεν μετράει τις θυσίες, όταν πρόκειται ν’ αγωνιστεί για τις ανθρώπινες αξίες, με πρώτες την ειρήνη, την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας του.
Όλοι οι Έλληνες ενωμένοι σαν ένα σώμα, με μια ψυχή, ξεχύθηκαν στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και σαν ημίθεοι έδωσαν τη μάχη όχι μόνο για να ανακόψουν τον Ιταλό εισβολέα, αλλά για να νικήσουν το σκοταδισμό και τους δυνάστες γιατί οι Έλληνες, πιο πολύ από όλους, γνώριζαν καλά τι θα πει σκλαβιά και δυνάστης.
Η ώρα για το μεγάλο αγώνα είχε σημάνει. Ο Ελληνικός στρατός ακαταπόνητος ρίχνεται στη μάχη. Η Ελλάδα με την κήρυξη του πολέμου ήταν σχεδόν ανεπιστράτευτη. Στην Ελληνοαλβανική μεθόριο διέθετε ελαφρές δυνάμεις προκάλυψης. Αντίθετα οι Ιταλικές δυνάμεις ήταν αριθμητικά υπέρτερες και άριστα εξοπλισμένες.
Σύμφωνα με το Ιταλικό σχέδιο πολέμου, προβλεπόταν αιφνιδιαστική εισβολή με ταχυκίνητα μέσα προτού συμπληρωθεί η επιστράτευση και η συγκέντρωση του Ελληνικού στρατού, υποστηριζόμενη με έντονη δράση της αεροπορίας. Επίσης είχε προβλεφθεί για την παρακώλυση του σχεδίου επιστρατεύσεως και συγκεντρώσεως του Ελληνικού Στρατού, συστηματικός και ανηλεής βομβαρδισμός των συγκοινωνιακών κόμβων και των σπουδαιότερων πόλεων.
            Η επιχείρηση από Ελληνικής πλευράς θα εκτελείτο σε δύο στάδια, όπως είχε προβλεφθεί ήτοι: Αμυντική στάση στην Ήπειρο, με επιβράδυνση του εχθρού και τελική αναχαίτιση προ της τοποθεσίας ΕΛΑΙΑ-ΚΑΛΑΜΑΣ ή και νοτιότερα αυτής ανάλογα με τις συνθήκες.
            Στη Δυτική Μακεδονία, στην αρχή, αμυντική στάση και στη συνέχεια ανάληψη επιθετικών επιχειρήσεων, μετά τη συγκέντρωση των απαραιτήτων δυνάμεων. Η ορεινή περιοχή της Πίνδου θα χρησιμοποιείτο για την εξασφάλιση του συνδέσμου μεταξύ Ηπείρου καιΔ. Μακεδονίας και για τη συνέχιση του μετώπου.
Την 05.40 ώρα τα Ιταλικά στρατεύματα εισβάλλουν στο έδαφος μας. Ταυτόχρονα εκδηλώνεται σφοδρή δράση της Ιταλικής αεροπορίας στο μέτωπο και στα μετόπισθεν. Οι ελαφρές δυνάμεις της προκάλυψης μπροστά στη συντριπτική υπεροχή του εχθρού, συμπτύσσονται προβάλλοντας πείσμονα αντίσταση και επιβραδύνουν την προχώρηση αυτού στο έδαφός μας.
            Από την πρώτη στιγμή η Ιταλική εισβολή σκόνταψε πάνω στην αλύγιστη αντίσταση του Έλληνα στρατιώτη. Ο ολιγάριθμος Ελληνικός στρατός παρά τις αντίξοες συνθήκες φαίνεται να είναι ο νικητής.
            Πραγματικά, με τη συμπλήρωση της επιστράτευσης και της συγκέντρωσης των δυνάμεων, ο Ελληνικός στρατός αναχαιτίζει τους εισβολείς και αναλαμβάνει την πρωτοβουλία των επιχειρήσεων. Σε λίγο, η μία νίκη δια δέχεται την άλλη: Καλαμάς, Δελβινάκι, Φάρσαρι, Μοράβας, ΙβάνΤόμαρος, Τρεμπεσίνα, Μπούρμπεσι, γίνονται ο τάφος τους. Η ιαχή ‘’αέρα’’ των Ελλήνων πολεμιστών αντηχούσε στα Ηπειρωτικά βουνά και γέμιζε φόβο και τρόμο τις ψυχές των φασιστικών ορδών του Μουσολίνι.
            Σε μικρό χρονικό διάστημα ύστερα από την εισβολή, δεν υπάρχουν στο Ελληνικό έδαφος εχθρικές δυνάμεις, παρά μόνο αιχμάλωτοι. Ο Ελληνικός στρατός προχωρεί κεραυνοβόλα και ελευθερώνει τις πόλεις της Β. Ηπείρου την μια μετά την άλλη: Κορυτσά, Μοσχόπολη, Πρεμετή, Αργυρόκαστρο, Χειμάρα και Κλεισούρα. Η σθεναρή αυτή αντίσταση της Ελλάδος υπήρξε ιστορικό γεγονός, κρίσιμο για την πορεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ουσιαστική η προσφορά των γυναικών της Πίνδου και των γυναικών στα μετόπισθεν.
Μουσολίνι και Χίτλερ
            Οι απροσδόκητες επιτυχίες του Ελληνικού στρατού και ιδιαίτερα η κατάληψη της Κορυτσάς προξένησαν στη Ρώμη κατάπληξη και οργή. Τόση ήταν η αγανάκτηση και ο θυμός του Μουσολινι ώστε αποφάσισε όταν περάσει βαρύς χειμώνας, να μεταβεί στην Αλβανία για να παρακολουθήσει αυτοπροσώπως τη νέα επίθεση την οποία είχε ετοιμάσει. Για την επίθεση αυτή συγκέντρωσε τις πιο επίλεκτες μονάδες και τα πιο ισχυρά όπλα για να αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο αποτυχίας. Τόσο σίγουρος ήταν ότι θα νικούσε, ώστε δεν ζήτησε βοήθεια από τον Χίτλερ. Όμως και η νέα επίθεση  των Ιταλικών στρατευμάτων αποκρούστηκε από τον Ελληνικό στρατό με την ίδια επιτυχία όπως και την πρώτη φορά.
            Η Ελλάδα αγωνίστηκε σθεναρά και κράτησε τα σύνορά της επί επτά(7) περίπου μήνες. Ο αγώνας όμως έγινε άνισος, όταν σε λίγο επιτέθηκε η πανίσχυρη Γερμανική πολεμική μηχανήΤέλη Μαΐου 1941 η Ελλάδα υπέκυψε στις δυνάμεις του Άξονα και γνώρισε τις φρικαλεότητες μιας στυγνής κατοχής. Τις ένδοξες μέρες του πολέμου 1940-1941 δια δέχθηκε η μεγάλη νύχτα της κατοχής και της συμφοράς. Για τρισήμισυ περίπου χρόνια ο Ελληνικός λαός είχε την πιο απάνθρωπη μεταχείριση από τους Γερμανοιταλούς κατακτητές και τους τότε συμμάχους τους.
            Παρ΄  όλα αυτά η Ελληνική ψυχή παρέμεινε υπερήφανη και αδούλωτη περιφρονώντας τους βαρβάρους. Οι κατακτητές διέπραξαν ανήκουστα εγκλήματα σε βάρος της χώρας μας. Οι πόλεις και τα χωριά γνώρισαν την πιο στυγνή τρομοκρατία και τις αγριότερες λεηλασίες, ενώ άνδρες, γυναίκες αιχμαλωτίζονταν για να υποβληθούν στα πιο φρικτά βασανιστήρια.
            Ο θαυμασμός των ισχυρών για την Ελλάδα γρήγορα ξαπλώνεται παντού. Ακόμα και αυτός ο Χίτλερ σε λόγο του στις 4 Μαίου του 1941 είπε:’ Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να παραδεχθώ, πως απ΄όλους τους αντιπάλους, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με ύψιστο ηρωισμό και αυτοθυσία και συνθηκολόγησε μόνον όταν η περαιτέρω αντίσταση ήταν αδύνατη και συνεπώς μάταιη’’.
Έλληνες στρατιώτες την ώρα της μάχης
            Οι Άγγλοι έγραφαν:’’ Οι γενιές του μέλλοντος από τώρα και στο εξής θα διδάσκονται ότι και πάλι οι ολίγοι Έλληνες έσωσαν με τη θυσία τους τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Στο εξής δεν θα λέγεται ότι οι Έλληνες πολέμησαν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολέμησαν σαν Έλληνες’’.
            Οι Αμερικανοί σχολίαζαν ‘’Η Ελλάδα έδωσε το παράδειγμα το οποίο όλοι πρέπει να ακολουθήσουν μέχρις ότου οι σφετεριστές της ελευθερίας οπουδήποτε της γης κι αν βρίσκονται να υποστούν τη δίκαιη καταδίκη τους’’.
            Αυτός υπήρξε ο μεγάλος Ελληνικός αγώνας που άρχισε την 28η Οκτωβρίου 1940. Ένας αγώνας που η Ελλάδα είχε τις περισσότερες μέρες αντίστασης.

ΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Ελλάς:           219  ημέρες
Νορβηγία        61   ημέρες
Γαλλία            43    ημέρες (Η υπερδύναμη της εποχής)
Πολωνία         30   ημέρες
Βέλγιο             8   ημέρες
Ολλανδία         4   ημέρες 
Γιουγκοσλαβία 3  ημέρες
Δανία                0  ημέρες(Οι Δανοί παραδόθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή  για να το πάει στο Βερολίνο και στον ….Χίτλερ)
Τσεχοσλοβακία 0   ημέρες
Λουξεμβούργο   0  ημέρες
   
 ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ
Οι νεκροί Έλληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών  στους 13.676.
Αλβανοί:1165  (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία)
Ιταλοί:8000
Boύλγαροι:25000, 
Γερμανοί:50000

Συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες) Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε, οι ανθρώπινες απώλειες πάσης φύσεως, ήσαν :
Ελλάδα 10% (750.000)
Σοβ. Ένωση  2,8%
Ολλανδία      2,2%
Γαλλία          2%
Πολωνία      1,8%
Γιουγκοσλαβία  1,7%
Βέλγιο         1,5%

Την  επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 δεν πρέπει να την προσπερνάμε επιπόλαια και χωρίς εθνική έξαρση. Αντίθετα, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά που απειλείται η εθνική μας ανεξαρτησία και η εδαφική μας ακεραιότητα πρέπει να την κάνουμε λάβαρο ιερό και αφετηρία των προσπαθειών μας για τη διαφύλαξη της εθνικής μας υπόστασης.
            Σήμερα , πάνω από όλα, πρέπει να δείξουμε το δρόμο των ιδανικών που δημιούργησε το ‘’Σαράντα’’ και να μεταδώσουμε όλα αυτά στις νέες γενιές. Είναι το χρέος μας, ο φόρος τιμής, στις ηρωικές στρατιές των προγόνων μας. Γιατί όποιος λαός ξεχνά την ιστορία του χάνεται.

                                                Τιμή και δόξα στους αγωνιστές του  1940-41
imverias.blogspot.co

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2018

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ ΛΟΥΚΑ

  «Ὁ δὲ εἶπε· Λεγεών»
     Ο Κύριος μν ησος Χριστός, γαπητοί μου χριστιανοί, π τν ρα πο γκατέλειψε τν φάνεια καβγκε σ δημοσία δρση, δνμεινε σ᾿ να μέρος. Πήγαινε πχωρι σ χωριό, π πόλη σπόλη και π παρχία σπαρχία διδάσκοντας ένα νέο τρόπο ζωής και συμπληρώνοντας τον Μωσαϊκό νόμο που έμοιαζε φτωχός πια μετά την έλευση Του.
   Ἐπισκεπτόμενος λοιπν κάθε μέρος τς Παλαιστίνηςφτασε κάποτε, πως λέει τΕαγγέλιο της Κυριακής 25ης Οκτωβρίου 2015, κα στ χώρα τν Γαδαρηνν, μια περιοχ που ταν νατολικά στν χθη τς περίφημης λίμνης τς Τιβεριάδος. Κατοικετο δ η περιοχή αυτή π γροίκους ουδαίους, πο δν εχαν ούτε ερούτε σιο, λλ  νος τους ταν διαρκς στν λη, κατ τ σύνθημα τνλιστν «Φάγωμεν κα πίωμεν, αριον γρ ποθνσκομεν» (σ. 22,13· Α΄ Κορ. 15,32).
   Ἦταν δε πολ φιλάργυροι και μόνο τους μέλημα ήταν η ύλη κα το χρμα. φιλοχρηματία τους φτανε δε μέχρι το σημείου στε, ν  μωσαϊκς νόμοςπαγορεύε τ χοιριν κρέας, ατο  τν είχαν καταπατήσει και βοσκαν κοπάδια με χοίρους και μάλιστα εμπορεύονταν τ κρέας τους για ν κερδίζουν πουλώντας το κριβά σε κάποιους που επίσης παράνομα το αγόραζαν και το κατανάλωναν για φαγητό. Ένα είδος μαύρης αγοράς της εποχής εκείνης δηλαδή. Μέχρι και σήμερα ο βραοι έχουν μείνει πιστο σ᾿ ατό, καθς πίσης κα ο μωαμεθανοί, διότι κα τ Κοράνιο παγορεύει τ χοιριν κρέας.
Αποτέλεσμα εικόνας για ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ Λουκ. η' 26-39
   Ἀλλ  καταπάτησις τονόμου το Θεο δν μένει χωρς συνέπειες. ποιος ναιδς κακατ σύστημα καταφρονε τς θεες ντολές, χάνει τν προστασία το Θεο κα θβρεθεί κτεθειμένος στν κακία τν δαιμόνων. Τ πάθη διώχνουν π τν ψυχ τ Θεκα φέρνουν τος δαίμονες, ποδν ργον ν κάνουν κατοχή. Ατ  κατάστασις πικρατοσε στ χώρα κείνη.
   Δεγμα καντιπροσωπευτικς τύπος τν Γαδαρηνν ταν ναςνθρωπος, πο ερίσκετο σ μιξαλλο κατάσταση. Τ μάτι του ταν βλοσυρό· τ λεξιλόγιό του ταν κάθαρτο·νδυμασία δν φοροσε, λλ σχιζε τ ροχα του κα περπατοσε γυμνός· τνύχτα δν πήγαινε στ σπίτι του ν κοιμηθείλλ κοιμόταν στ μνήματα· τν πιάνανε, τν δένανε μ λυσίδες, κι ατς εχε τέτοια περφυσικ δύναμη, στεσπαζε λες τς λυσίδες· ταν  φόβος κα τρόμος λων τν νθρώπων τς περιοχς κείνης. Ατς λοιπν ταν  δαιμονιζόμενος το σημερινο εαγγελίου.
   Ατς μως, πο τν τρεμε λος  κόσμος, τρέμει τώρα  ίδιος γιατί βρίσκεται νώπιον το Χριστο μας, πο εναι  νικητς κα θριαμβευτς τν δαιμόνων, κα τρέμει πως τρέμουν από τον αέρα τ φύλλα μέσα στ δάσος, τρέμει και οδύρεται όπως το ψάρι έξω από το νερό. Κα λέει αναγνωρίζοντας τον Θεό μπροστά του «ησο, υἱὲ το Θεο το ψίστου», γιατί ρθες δ σ᾿ μς, τί θέλεις;  Χριστς τν ρωτ· Ποιό εναι τ νομά σου; Κ᾿ κενος παντ·«Λεγεών» (Λουκ. 8,28-30).
   Τί θ π «λεγεών»; Εναι λέξις  ποία σημαίνει να στρατιωτικ σμα το ωμαϊκοστρατο· διότι τν ποχ κείνη βασίλευε, κυριαρχοσε σ λο τν κόσμο κα στν Παλαιστίνη  ωμαϊκ ατοκρατορία. Λεγεν λοιπν σημαίνει μεγάλη στρατιωτικ μονάδα,,τι εναι σήμερα  μεραρχία. ταν μιδύναμις 6.000 νδρν. Δηλαδ 6.000 δαιμόνια «βοσκούσανε» μέσα στν καρδιά του και κατέτρωγαν την ψυχή του ανθρώπου αυτού.
   Δαιμόνια και δαιμονισμένοι, θ πείκάποιος, στην σημερινή εποχή,  στν αἰῶνα, πο οι άνθρωποι πηγαινοέρχονται στο διάστημα και που η επιστήμη έχει κάνει τεράστια άλματα; Και που είναι γιατί δεν τα βλέπουμε; Τι μπορεί να μας κάνουν; Πως μας επηρεάζουν στην καθημερινότητα μας; Εναι πολλο αδελφοί μου πο δν πιστεύουν στ δαιμόνια. ν τούτοις εναι μύριες οποδείξεις τι πάρχουν δαίμονες και πως το δαιμονικ στοιχεο, τυραννε τννθρωπότητα και τν κόσμο λόκληρο.
   Αρχικά ρίξτε μι ματι μέσα σας, παρατηρήστε για λίγο τν αυτό σας  και αν εστε τίμιοι κα ελικρινες, ἐὰν χετε τ «γνθι σαυτόν», να μυριοστ αν έχετεπ τν ατογνωσία πο δίδασκε  Σωκράτης, θα δείτε και θ διαπιστώσετε μέσα στ πνευματικ τοτο σύμπαν πο κλείνετε μέσα σας, τις νέργειες το πονηροπνεύματος και την ύπαρξη των διαμόνων.
      Από την καθημερινότητα μας καταλαβαίνουμε πως δύο είναι τα σύμπαντα στα οποία ζούμε. Τ να εναι τ λικ, που είναι μικρό, πεπερασμένο και ορατό, και είναι αυτό πο μς περιβάλλει, ενώ τ λλο εναι τ αόρατο, το πνευματικ,αυτό πο νοίγεται μέσα μας και είναι ατέρμονο. Αυτός ο πνευματικός κόσμος, δεν είναι μόνο μεγάλος, δεν είναι απλά πέραντος και μυστηριδης, και φυσικά δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον αυτό μας.
  Ἐν λοιπν ίξετε να βλέμμα στν αυτό σας, ἐὰνξετάσετε τς λέξεις σας, τς φράσεις σας, τς νέργειές σας, τ βάθη τς καρδις σας, θ δείτε κε μέσα μιλεγενα δαιμόνων. νθρωπος το 21ου αἰῶνος πειράζεται π λεγενα δαιμονίων. Ποιά δαιμόνιανεργον μέσα του; Θέλετε ν τ ριθμήσουμε, ή τουλάχιστον να αναφέρουμε μερικά αντιπροσωπευτικά από αυτά; να π τ σχυρότερα δαιμόνια εναι τδαιμόνιο τς φιλαργυρίας· εναι ατ πο κανε τν ούδα ν πουλήσει τΔιδάσκαλό του ντ τριάκοντα ργυρίων. λλο δαιμόνιο εναι αυτό τς κενοδοξίας, πο θε τν νθρωπο ν πιζητεί λο κα ψηλότερα ξιώματα. λλο δαιμόνιο εναι τς σαρκολατρείας, τς πορνείας, τς μοιχείαςλλο δαιμόνιο εναι τς περιεργείαςλλα δαιμόνια εναι τν λλων κακιν κα παθν ποταλαιπωρον τν ψυχή μας και όλη την νθρωπότητα και ο κατάλογος αυτός είναι ατελείωτος.
   Ἕνας διάσημος συγγραφεύς,  Ῥῶσος Ντοστογιέφσκυ, πρ κατ τν, προέβλεψε τ μέλλον τς νθρωπότητος. Κάθισε κα γραψενα βιβλίο το οποίο λέγεται «Ο δαιμονισμένοι». Εναι μι ψυχογραφία μ βαθεις παραρητήσεις,ληθιν ψυχολογία το βάθους. ρεύνησε τννθρωπο κα προέβλεψε, πρν π κατ χρόνια, καεπε, αναφερόμενος στο βιβλίο του για την ωσία βέβαια, αλλά εμείς μπορούμε να το επεκτείνουμε, πως μετ π λίγο θ γίνεις λεγεών… Κα γινε λεγεν τελικά   ανθρωπότητα.  προφητεία βγκε αληθινή, γιατί λεγεν δαιμονίων, θεΐας κα λλων παθν, κυριάρχησε στον κόσμο μας.
   Κα μ νομίζετε τι μες, οι Έλληνες, πμε πίσω. Η Ελάδα μας, η ελληνορθόδοξη πατρίδα μας που τόσο καμαρώνουμε ακολούθησε αυτήν την παγκοσμιοποιημένη συνταγή και να τι κατάφερε. Λεγενες πια δαιμονίων πάρχουν τώρα σ μι χώρα γίων καμαρτύρων, μια χώρα που κρατά ακόμα ψηλά την Ορθοδοξία και τα ιδανικά της. Τώρα όμως, που ν πς, βρίσκεις λεγενα. Μερικο ριθμο τ ποδεικνύουν.λλοτε διαζύγιο δν βγαινε στν λλάδα, αλλά μόνο ο θάνατος χώριζε τνδρόγυνο. Τώρα χιλιάδες τ διαζύγια. Και μόνο αυτό; Λεγεών τα φαινόμενα τς κλοπς, των βιασμών, των εγκλημάτων, της εξαπάτησης,  Λεγεών η μάστιγα των ναρκωτικών, Λεγεών είναι ο αριθμός των δαιμόνων που περιστοιχίζει όλη μας την βιωτή.
  ν κοιτάξουμε τν αυτό μας, λεγεών και εκεί. ν ξετάσουμε τν κοινωνία μας, λεγεών, επίσης. ναρίθμητα δαιμόνια, πως τ περιγράφει  Ντοστογιέφσκυ, τ ποα ασθάνεται  νθρωπος ν τν νοχλον μέσ’ στν καρδιά του. Τί πρέπει ν κάνουμε; ν᾿ πελπισθομε; χι. πάρχει  νικητς τν δαιμόνων. Κα νικητς τν δαιμόνων εναι νας. Εναι  Κύριος μν ησος Χριστός. κενοςρθε ν συντρίψει τ κράτος το διαβόλου. Κα χει τὴν δύναμη ν συντρίβει τς φάλαγγες τν δαιμόνων.
   Μόνο να μην τον διώξουμε όπως έκαναν οι Γαδαρηνοί του Ευαγγελίου μας, επειδή τους ξεβόλεψε από την αμαρτωλή ζωή τους, αλλά να τον καλοδεχθούμε, να τον αφήσουμε να αγγίξει τις ψυχές μας και να αρματωθούμε με τα όπλα Του για να νικήσουμε την Λεγεώνα των δαιμόνων που μας περιβάλλει.  Να καταταγούμε στον ειρηνικό στρατό Του και μ τα όπλα που θα παίρνουμε κάθε Κυριακή και κάθε καθημερινή ημέρα, εδώ μέσα στους Ιερούς Ναούς μας, τον Τίμιο Σταυρό, τα Μυστήρια της Εκκλησίας Του, το Βάπτισμα και το Χρίσμα στην αρχή της ζωής μας, την Θεία Ευχαριστία δηλαδή την προσευχή που τώρα κάνουμε και την Θεία Κοινωνία αμέσως μετά, την Εξομολόγηση, τον Γάμο μας  και το άλλο Μυστήριο του Ευχελαίου εδώ στον Ναό μας ή καλώντας τον ιερέα στο σπίτι μας και αν θέλει ο Θεός και το άλλο μεγάλο Μυστήριο της Ιεροσύνης για τους νέους που θα θελήσουν να διακονήσουν την Εκκλησία μας μέσα από την Ωραία Πύλη, αλλά και άλλα όπλα δυνατά και ανίκητα όπως η Πίστις μας που με την Ορθοδοξία για οδηγό, η Λεγεώνα του Σατανά θα αναγκαστεί να πέσει στον γκρεμό και θα πνιγεί στην λίμνη της μεγάλης δύναμης μας, γιατί δεν θα μπορεί να πάρει ανάσα όταν ο Χριστός βρεθεί μπροστά της.
   Μην σας ενοχλεί λοιπόν, αγαπητοί μας αναγνώστες και μην σας φοβίζει η αριθμητική υπεροχή της Λεγεώνας των δαιμόνων που σας περιβάλλουν, ημείς κηρύσσομεν  Ιησούν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον και Αναστάντα.  

http://intheopatoron.blogspot.com