Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2022

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ



 Ἀπόστολος: 1ης Ἰαν. (Κλσ. β΄ 8-12)

Αδελφοί 8 Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν· 9 ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς, 10 καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλὴ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας, 11 ἐν ᾧ καὶ περιετμήθητε περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῶν ἁμαρτιῶν τῆς σαρκός, ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χρι­στοῦ, 12 συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

8 Προσέχετε μήπως σᾶς ἐξαπατήσει κανείς μέ τήν ψευδοφιλοσοφία καί τήν ἀπάτη πού εἶναι ἄδεια ἀπό ὠφέλιμο περιεχόμενο καί στηρίζεται ὄχι σέ θεία ἀποκά­λυψη ἀλλά στήν παράδοση τῶν ἀνθρώπων. Αὐτή εἶναι φτιαγμένη σύμφωνα μέ τή στοιχειώδη καί παιδαριώδη θρησκευτική διδασκαλία τοῦ πλανεμένου κόσμου καί ὄχι σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. 9 Μείνετε σταθεροί στή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Διότι μέσα στό Χριστό κατοικεῖ ὁλόκληρη ἡ θεότητα σω­μα­τικῶς, δηλαδή μέσα στό σῶμα καί τήν ἀνθρώπινη φύση πού προσέλαβε μέ τή σάρκωσή του. 10 Κι ἐσεῖς ἑνωμένοι μ’ αὐτόν εἶστε πλημμυρισμένοι ἀπό τίς χάριτές του. Αὐτός εἶναι ἡ κεφαλή καί ἡ αἰτία κάθε ἀρχῆς καί ἐξουσίας ἀγγέλων καί ἀνθρώπων. 11 Ἔχοντας κοινωνία μαζί του περιτμηθήκατε μέ πνευ­μα­τική περιτομή, πού δέν γίνεται ἀπό χέρι ἀνθρώπινο, ὅπως ἡ ἰουδαϊκή περιτομή, ἀλλά ἐνεργεῖται ἀπό τό Ἅγι­ον Πνεῦμα. Καί ἡ περιτομή αὐτή συνίσταται στό γδύ­σιμο καί τήν ἀποβολή τοῦ σώματος πού ἦταν ὑπο­δου­λωμένο στίς ἁμαρτίες τῆς σάρκας. Καί τό γδύσιμο αὐτό δέν ἔγινε μέ τήν κατακοπή τοῦ σώματος, ἀλλά εἶναι ἡ πε­ριτομή πού λάβατε ἀπό τόν Χριστό, 12 ὅταν θαφτήκατε μαζί του στό βάπτισμα. Καί δέν θα­φτήκατε μόνο, ἀλλά καί ἀναστηθήκατε μαζί μέ τόν Χρι­στό μυστηριακῶς μέ τό βάπτισμα. Κι ὅλα αὐτά ἔγι­ναν ἐπειδή πιστέψατε στήν ἐνέργεια καί τή δύναμη τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος τόν ἀνέστησε ἀπό τούς νε­­κρούς. Πιστέψατε δηλαδή ὅτι ὁ Θεός μέ τήν ἴδια δύ­να­μη καί ἐνέργεια θά ἀναστήσει κι ἐσᾶς ἀπό τούς νεκρούς.


Ευαγγελική περικοπή για την Πρωτοχρονιά, 01/01/2022

Λουκ. β΄ 20-21 & 40-52

Η Περιτομή του Χριστού

20 Ὑπέστρεψαν οἱ ποιμένες δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον καθὼς ἐλαλήθη πρὸς αὐτούς. 21 Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τό παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ.

40 Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ’ αὐτό. 41 Καὶ ἐπορεύοντο οἱ γονεῖς αὐτοῦ κατ’ ἔτος εἰς Ἱερουσαλὴμ τῇ ἑορτῇ τοῦ πάσχα. 42καὶ ὅτε ἐγένετο ἐτῶν δώδεκα, ἀναβάντων αὐτῶν εἰς Ἱεροσόλυμα κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑορτῆς 43καὶ τελειωσάντων τὰς ἡμέρας, ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτοὺς ὑπέμεινεν Ἰησοῦς ὁ παῖς ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἔγνω Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ. 44 νομίσαντες δὲ αὐτὸν ἐν τῇ συνοδίᾳ εἶναι ἦλθον ἡμέρας ὁδὸν καὶ ἀνεζήτουν αὐτὸν ἐν τοῖς συγγενέσι καὶ τοῖς γνωστοῖς· 45 καὶ μὴ εὑρόντες αὐτόν ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλὴμ ζητοῦντες αὐτόν. 46 καὶ ἐγένετο μεθ’ ἡμέρας τρεῖς εὗρον αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτῶν καὶ ἐπερωτῶντα αὐτούς· 47 ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτοῦ ἐπὶ τῇ συνέσει καὶ ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ. 48 καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπε· Τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως; ἰδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ ὀδυνώμενοι ἐζητοῦμέν σε. 49 καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς· Τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με; 50καὶ αὐτοὶ οὐ συνῆκαν τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησεν αὐτοῖς. 51 καὶ κατέβη μετ’ αὐτῶν καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρέτ, καὶ ἦν ὑποτασσόμενος αὐτοῖς. καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς. 52 Καὶ Ἰησοῦς προέκοπτε σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις.

Απόδοση στη Νέα Ελληνική

20 Οι βοσκοί γύρισαν πίσω δοξάζοντας και υμνώντας το Θεό για όλα όσα άκουσαν και είδαν, όπως τους είχαν ειπωθεί. 21 Και όταν συμπληρώθηκαν οκτώ ημέρες, έκαναν στο παιδί περιτομή και του έδωσαν το όνομα Ιησούς, όπως δηλαδή το είχε ονομάσει ο άγγελος προτού ακόμη συλληφθεί στην κοιλία της μητέρας του.

40 Το παιδί στο μεταξύ μεγάλωνε και δυνάμωνε στο πνεύμα, γέμιζε από σοφία, και η χάρη του Θεού ήταν μαζί του. 41 Και κάθε χρόνο, στην εορτή του Πάσχα, οι γονείς του πήγαιναν στην Ιερουσαλήμ. 42 Και όταν ο Ιησούς έγινε δώδεκα ετών, ανέβηκαν στα Ιεροσόλυμα, στη γιορτή, καθώς συνήθιζαν. 43 ΄Οταν τελείωσε η γιορτή και γύριζαν πίσω, το παιδί ο Ιησούς παρέμεινε στην Ιερουσαλήμ, χωρίς να το ξέρουν ο Ιωσήφ και η μητέρα του. 44 Επειδή δε νόμιζαν ότι ήταν μέσα στο πλήθος των προσκυνητών, περπάτησαν μιας μέρας δρόμο και ύστερα άρχισαν να τον αναζητούν ανάμεσα στους συγγενείς και τους γνωστούς. 45 Επειδή δεν τον βρήκαν, γύρισαν στην Ιερουσαλήμ και τον αναζητούσαν. 46 Έτσι, μετά από τρεις μέρες, τον βρήκαν στο Ναό καθισμένο ανάμεσα στους νομοδιδασκάλους να τους ακούει και να τους κάνει ερωτήσεις. 47 Και όλοι όσοι τον άκουγαν, έμεναν έκπληκτοι για τη νοημοσύνη και τις απαντήσεις του. 48 Μόλις τον είδαν οι γονείς του, απόρησαν και η μητέρα του του είπε: "Παιδί μου, γιατί μας το έκανες αυτό; Ο πατέρας σου κι εγώ σε αναζητούσαμε με πολλή αγωνία". 49 Ο Ιησούς τότε τους απάντησε: "Γιατί με αναζητούσατε; Δεν ξέρατε ότι πρέπει να βρίσκομαι στο σπίτι του Πατέρα μου;" (Τους υπενθύμισε δηλαδή ότι ο πατέρας του δεν ήταν ο Ιωσήφ, αλλά ο Θεός, του οποίου ο οίκος ήταν ο Ναός). 50 Εκείνοι, όμως, δεν κατάλαβαν τα λόγια που τους είπε. 51 Και ο Ιησούς κατέβηκε μαζί τους και ήρθε στη Ναζαρέτ και ζούσε κοντά τους με υπακοή. Η μητέρα του, όμως, διατηρούσε μέσα στην καρδιά της όλα αυτά τα λόγια. 52 Και ο Ιησούς μεγάλωνε και πρόκοβε στη σοφία, και η χάρη που είχε ευαρεστούσε το Θεό και τους ανθρώπους.

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2022

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 ΙΕΡΑ   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

 



ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

επί τη έορτή των Χριστουγέννων

ΙΑΚΩΒΟΣ  έλέω καί χάριτι Θεού Επίσκοπος καί Μητροπολίτης τής Αγιωτάτης Μητροπόλεως Μυτιλήνης, Έρεσσού καί Πλωμαρίου

Πρός

τόν Ιερό Κλήρο

τις Μοναστικές Αδελφότητες καί

τόν ευσεβή λαό τής Θεοσώστου Επαρχίας μας

Τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά,

Ή αγάπη τοϋ Πανοικτίρμονος καί Φιλάνθρωπου Αγίου Θεού μας ευδόκησε καί πάλι νά εορτάζουμε τήν Ένανθρώπιση τοϋ Υιού καί Αόγου τοϋ Θεού Πατρός. Οί δέ κώδωνες των Εκκλησιών μας εύφροσύνως ήχησαν εις τά ώτα μας γιά άκόμη μία φορά, προκειμένου νά άναγγείλλουν " τό μυστήριον τό άποκεκρυμμένον από τών αιώνων έν τώ Θεώ ” ( Έφ. 3, §). Καί έμεΐς άπό τήν πλευρά μας μέ περισσή προθυμία προστρέξαμε όρθρου βαθέος, γιά νά ζήσουμε στή εμπειρία τής Θείας Εύχαριαστίας τό ύψιστο αυτό γεγονός τής Θείας Ένσαρκώσεως.

Ήλθε γάρ ή προσδοκία τών εθνών * ήλθεν έσωσεν ή μάς, έκ τής δουλειάς του εχθρού " ( Στιχ. ίδιομ. εορτής ) μάς λέγει ό ιερός υμνωδός καί κατακλύστηκε ό εσωτερικός μας κόσμος άπό αισθήματα δοξολογίας στόν Ύψιστό Τριαδικό Θεό, διότι άξιωνόμαστε νά καταδεχόμαστε τόν Γεννηθέντα γιά τή σωτηρία μας Ιησού Χριστό. Κλίνουμε , λοιπόν, σήμερα γόνυ ψυχής καί σώματος στόν πρό τών αιώνων Θεόν '' ( Κοντάκιον εορτής ), τόν Τεχθέντα Χριστό, ό Οποίος ένωσε στό πρόσωπο Του τήν άνθρώπινη μέ τή Θεία φύση Του, γιά νά μάς καταστήσει κατά χάριν θεούς. Προσερχόμαστε σήμερα μέ ταπείνωση καί εύλάβεια ξεχωριστή στόν έν φάτνη " Γεννηθέντα Σωτήρα μας, ό Όποίος 


’' έκένωσεν έαυτόν " ( ΦιΛ. 2, 7 ), γιά νά δώσει τή δυνατότητα καί σε μάς νά κενώσουμε τόν εαυτό μας από την πολυποίκιλη άμαρτία , προκειμένου νά καταστήσει την καρδιά μας καθέδρα καί θρόνο

Του. ·                                                                                              _    5 /

Αν ή εμφάνιση ενός άνθρώπου στόν κόσμο άποτελει αιτία

καί άφορμή ιδιαίτερης χαράς καί εύλογίας άπό τό Θεό, ό Οποίος

είναι ή αιτία κάθε καλού καί άγαθοΰ, πόσο μάλλον ή Γέννηση τού

Θεανθρώπου. Ήρθε, επομένως, Εκείνος, πού προκηρύχτηκε άπό τά θεόπνευστα χείλη τών Προφητών καί τών Δικαίων καί ένεργούσε ώς Άσαρκος Λόγος στην Παλαιά Διαθήκη. Εκείνος, πού γεννάται τώρα άπό τή Θεοτόκο καί φανερώνεται ώς Ενσαρκος Λόγος , μέ σκοπό νά μάς οδηγήσει άπό τήν " άλογία τών παθών στό " ένθεο πάθος " τής θεώσεως. Εκείνος, ό μοναδικός καί άνεπανάληπτος Διδάσκαλος , γιά νά μάς φέρει τό Εύαγγέλιο καί τό μήνυμα τής σωτηρίας. Ό Μέγας Παρηγορητής καί θεραπευτής τού άνθρώπου, ό Ιησούς Χριστός , πού μέ τά θαύματά Του καί τή θεανδρική παρουσία Του έθεράπευσε σωματικές καί ψυχικές πληγές. Ό νέος Λδάμ, προκειμένου νά άναπλάσει τήν άμαυρωμένη άπό τήν άμαρτία άνθρώπινη φύση. Γιά νά μείνει τελικά στήν Εκκλησία διά τού Αγίου Πνεύματος , τό Όποιο ένεργώντας διά τών Αγιων Μυστηρίων, μάς μεταδίδει τήν Άκτιστη Χάρη , πού μάς φωτίζει, μάς θεραπεύει άπό τά πάθη καί τίς κακίες, μάς άγιάζει, μάς μεταμορφώνει καί μάς θεώνει. Ήρθε ό Χριστός καί θά ξανάρθει πάλι γιά κρίνει " ζώντας καί νεκρούς " στή Δευτέρα Παρουσία.

Όπως δέ εύστοχα έχει έπισημανθεΐ « ό Χριστός δέν ήρθε στόν κόσμο μέ φαινομενική άνθρώπινη μορφή, άλλά ώς άνθρωπος πραγματικός '1 γενόμενος έκγυναικός 1' . ΌΤίός τού Θεού, πού είναι τέλειος Θεός, έγινε καί τέλειος άνθρωπος. Ακόμη ό Τίός του Θεού δέν εμφανίστηκε άπό τήν Παναγία ώς διά σωλήνος , άλλά δανείστηκε άπό αύτήν τήν κτιστή άνθρώπινη φύση του ».

Δυστυχώς, όμως, όχι λίγοι άνθρωποι διά μέσου τών αιώνων ύπηρετώντας τό μυστήριο τής άνομίας καί πορευόμενοι ώς ύποχείρια τών δαιμονικών επιδράσεων , έπιμένουν νά Τόν άγνοούν, νά Τόν άποστρέφονται, νά Τόν πολεμούν μετά μανίας καί φοβερού καί λυσσαλέου μίσους. Άλλοι νά διατυπώνουν διεστραμμένες καί λανθασμένες θέσεις γιά τό πρόσωπό Του καί τό σωτηριώδες έργο Του , όπως οί πάσης φύσεως αιρετικοί . Άλλοι νά άδιαφορούν γιά τόν πλησίον, νά μήν σέβονται τήν άνθρώπινη ύπαρξη καί τήν κτίση, συνθλίβοντας τούς συνανθρώπους τους καί

αδικώντας τους ποικιλοτρόπως. Άλλωστε τά φαινόμενα τής πάσης φύσεως βίας, πολέμων καί κακοποίησης πού '' ών ούκ έστι αριθμός" καί πού στίς μέρες μας βρίσκονται σέ έξαρση, έπιβεβαιώνουν αρκετά τά ταπεινά λεγάμενα μας . Μαζί δέ μέ όλες αύτές τίς άρρωστημένες καί θλιβερές καταστάσεις νά προστίθεται καί τό τραγικό φαινόμενο τής άσυνέπειας λόγων καί έργων άρκετών χριστιανών, δηλαδή έκκλησιαζομένων καί προσευχομένων, πού γίνονται σκάνδαλο γιά τούς συνανθρώπους τους άντί νά είναι τό ’' άλας τής γής 1

Όλα αυτά, όμως, όσο λυπηρά, άπογοητευτικά , άποκαρδιωτικά καί φοβερά καί άν είναι δέν πρέπει νά μάς φοβίζουν καί νά μάς κάνουν νά λιποψυχούμε. Γιατί έχουμε Ελπίδα . Έχουμε Φάρο Τηλαυγή. Έχουμε Πυξίδα Αλάνθαστη. Λιμάνι άπάμενο. Θεμέλιο άρραγές. Πρόσωπο όχι άνθρώπινο άλλά Θεϊκό. Είναι ό Τεχθείς Χριστός μας, ό Όποιος είπε γιά τόν έαυτό Του:

' Εγώ ήλθον ϊνα ζωήν έχωσι καί περισσόν έχωσιν '' ( Ίω. 10, 10 ). Καί αύτό τό περισσότερο πού δίνει ό Ενσαρκωθείς Θεός δέν είναι έφήμερο καί πεπερασμένο , άλλά άθάνατο καί αιώνιο. Αρκεί νά παραθέσουμε τόν έαυτό μας στή πρόνοιά Του. Αρκεί νά έχουμε ώς προτεραιότητα όχι τήν ύλη, τήν ήδονή καί τήν άνθρώπινη δόξα , άλλά τό έλεος Του καί τό όραμα τής Βασιλείας Του.

Ο συνεπής , λοιπόν, πνευματικός άγώνας μας γιά τή σωτηρία — πού είναι τελικά δώρο Θεού - ή λατρευτική, καί προσευχητική ζωή μας, τό χάρισμα τής μετάνοιας, τών δακρύων, τής ταπείνωσης , τής άγάπης , τής φιλανθρωπίας, τής μελέτης καί κυρίως τής εφαρμογής τού λογου τού Θεού και φυσικά τής συχνής Θείας Κοινωνίας τού Σώματος καί τού Αίματος τού Χριστού μας άς συγκροτούν τά ούσιώδη γιά τή ζωή μας. Ας είναι ή δική μας μυστική άπάντηση στό ποικιλόμορφο κακό . Άς είναι ό δικός μας τρόπος ζωής ώς άδιάλειπτης εύγνωμοσύνης στό μυστήριο τής Θείας Ένσαρκώσεως.

Χρόνια πολλά καί ευλογημένα ρο^πρός τόν Ένανθρωπήσαντα Θεόν





Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2022

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ --- ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Γαλάτες, Δ'(4) 4-7

Ότε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον,
ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.
῞Οτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ.
ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ’ υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ.

Νεοελληνική Απόδοση

Όταν όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός απέστειλε προς τα έξω τον Υιό του, που γεννήθηκε από γυναίκα και που ήταν κάτω από το νόμο,
για να εξαγοράσει αυτούς που είναι κάτω από το νόμο, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία.
Και επειδή είστε γιοι, ο Θεός απέστειλε προς τα έξω το Πνεύμα του Υιού του στις καρδιές μας, που φωνάζει: «Αββά, Πατέρα».
Ώστε δεν είσαι πια δούλος, αλλά γιος. και αν είσαι γιος, είσαι και κληρονόμος μέσω του Θεού.




ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Κατά Ματθαίον Β’ (2) 1-12

Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς ᾿Ιουδαίας ἐν ἡμέραις ῾Ηρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς ῾Ιεροσόλυμα
λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ.
᾿Ακούσας δὲ ῾Ηρῴδης ὁ βασιλεὺς ἐταράχθη καὶ πᾶσα ῾Ιεροσόλυμα μετ᾿ αὐτοῦ,
καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ᾿ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται.
οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ἐν Βηθλεὲμ τῆς ᾿Ιουδαίας· οὕτω γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου·
καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ ᾿Ιούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν ᾿Ιούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾿Ισραήλ.
Τότε ῾Ηρῴδης λάθρα καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσε παρ᾿ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος,
καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλεὲμ εἶπε· πορευθέντες ἀκριβῶς ἐξετάσατε περὶ τοῦ παιδίου, ἐπὰν δὲ εὕρητε, ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ.
οἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν· καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτούς, ἕως ἐλθὼν ἔστη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον·
ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα,
καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν·
καὶ χρηματισθέντες κατ᾿ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς ῾Ηρῴδην, δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν.

Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Τρεμπέλα

1 Όταν δέ ο Ιησούς εγεννήθη εις τήν Βηθλεέμ τής Ιουδαίας κατά τάς ημέρας τού βασιλέως Ηρώδου ιδού σοφοί αστρολόγοι από τά μέρη τής ανατολής ήλθαν εις τά Ιεροσόλυμα

2 2 καί είπαν Πού είναι ο βασιλεύς τών Ιουδαίων, πού τώρα τελευταίως εγεννήθη; Διότι είδαμεν τόν αστέρα του τήν ώραν, πού μέ τήν ανατολήν του έδιδεν είδησιν διά τήν γέννησιν τού νέου βασιλέως καί ήλθαμεν νά τόν προσκυνήσωμεν.

3 3 Όταν όμως ο βασιλεύς Ηρώδης ήκουσε τόν λόγον αυτόν, πού είπαν οι μάγοι, εταράχθη, επειδή εφοβήθη, μήπως ο νέος βασιλεύς γίνη αντίζηλός του.Συγχρόνως όμως εταράχθησαν μαζί μέ αυτόν καί οι κάτοικοι όλης τής πόλεως τών Ιεροσολύμων, επειδή εφοβήθησαν, μήπως η στενοχωρία τού σκληρού Ηρώδου ξεσπάση εις αυτούς.

4 Καί αφού εμάζευσεν ο Ηρώδης όλους τούς αρχιερείς καί τούς γραμματείς τού λαού, πού εθεωρούντο γνώσται καί διδάσκαλοι τού νόμου, εζήτει νά μάθη από αυτούς, εις ποίον μέρος σύμφωνα μέ τάς προφητείας επρόκειτο νά γεννηθή ο Χριστός, ο Μεσσίας δηλαδή καί βασιλεύς τού Ισραήλ.

5 Αυτοί δέ τού είπαν γεννάται εις τήν Βηθλεέμ τής Ιουδαίας, διότι έτσι έχει γραφή από τόν Θεόν διά μέσου τού προφήτου Μιχαίου

6 Καί σύ, Βηθλεέμ, πού περιλαμβάνεσαι εις τήν χώραν τής φυλής τού Ιούδα, μολονότι φαίνεσαι χωρίον μικρόν, δέν είσαι όμως καθόλου η πλέον ασήμαντος από τάς πρωτευούσας πόλεις, πού ηγεμονεύουν εις τήν χώραν τής φυλής τού Ιούδα.Καί δέν είσαι η πλέον,μικρά, διότι από σέ θά βγή άρχων, ο οποίος θά ποιμάνη τόν λαόν μου τόν Ισραήλ.

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2022

 


Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΙA´ Λουκά Των Αγίων Προπατόρων 

Προς Κολοσσαείς (γ΄ 4-11)

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.

 
Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
 
Ἀδελφοί, όταν ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι ἡ ζωή μας, φανερωθῇ, τότε καὶ σεῖς θὰ φανερωθῆτε μαζί του δοξασμένοι. Νεκρώσατε λοιπὸν ὅ,τι γήϊνον εἶναι μέσα σας, δηλαδὴ τὴν πορνείαν, τὴν ἀκαθαρσίαν, τὸ πάθος, τὴν κακὴν ἐπιθυμίαν καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἡ ὁποία εἶναι εἰδωλολατρεία, ἕνεκα τῶν ὁποίων ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπάνω εἰς τοὺς ἀπειθεὶς ἀνθρώπους.
Αὐτὰ ἀκολουθούσατε καὶ σεῖς κάποτε, ὅταν ἐζούσατε αὐτὴν τὴν ζωήν. Ἀλλὰ τώρα ἀποβάλατε καὶ σεῖς ὅλα αὐτά, τὴν ὀργήν, τὸν θυμόν, τὴν κακίαν, τὴν δυσφήμησιν, τὴν αἰσχρολογίαν τοῦ στόματος. Μὴν λέτε ψέμματα ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον, ἀφοῦ ἔχετε ἀποβάλει τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον μὲ τὰς πράξεις του, καὶ ἔχετε ἐνδυθῆ τὸν νέον, ὁ ὁποῖος ἀνανεοῦται εἰς ἐπίγνωσιν κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Δημιουργοῦ του.
Τώρα δὲν ὑπάρχει πλέον Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτμημένος καὶ ἀπερίτμητος, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς εἶναι τὰ πάντα καὶ εἰς πάντας.

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΙA´ Λουκά (ιδ´ 16-24) Των Αγίων Προπατόρων

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ῎Ανθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς· καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ῎Ερχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα. Καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ῾Ο πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ᾿Αγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. Καὶ ἕτερος εἶπε· Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον.

Καὶ ἕτερος εἶπε· Γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν. Καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. Τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ῎Εξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ῥύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε. Καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· Κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. Καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ῎Εξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκός μου. Λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου. Πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.

Απόδοση σε νεολληνική το Ευαγγέλιο Κυριακής ΙΑ´ Λουκά

Εἶπε ὁ Κύριος αὐτὴ τὴν παραβολή· «῞Ενας ἄνθρωπος ἑτοίμασε μεγάλο δεῖπνο καὶ κάλεσε πολλούς. ῞Οταν ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ δείπνου, ἔστειλε τὸν δοῦλο του νὰ πεῖ στοὺς καλεσμένους· “ἐλᾶτε, ὅλα εἶναι πιὰ ἕτοιμα”. Τότε ἄρχισαν, ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλο, νὰ βρίσκουν δικαιολογίες· ῾Ο πρῶτος τοῦ εἶπε· “ἔχω ἀγοράσει ἕνα χωράφι καὶ πρέπει νὰ πάω νὰ τὸ δῶ· σὲ παρακαλῶ, θεώρησέ με δικαιολογημένον”.

῎Αλλος τοῦ εἶπε· “ἔχω ἀγοράσει πέντε ζευγάρια βόδια καὶ πάω νὰ τὰ δοκιμάσω· σὲ παρακαλῶ, δικαιολόγησέ με”. Κι ἕνας ἄλλος τοῦ εἶπε· “εἶμαι νιόπαντρος καὶ γι’ αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ ἔρθω”. Γύρισε ὁ δοῦλος ἐκεῖνος καὶ τὰ εἶπε αὐτὰ στὸν κύριό του. Τότε ὁ οἰκοδεσπότης ὀργισμένος εἶπε στὸν δοῦλο του· “πήγαινε γρήγορα στὶς πλατεῖες καὶ στοὺς δρόμους τῆς πόλης καὶ φέρε μέσα τοὺς φτωχούς, τοὺς ἀνάπηρους, τοὺς κουτσοὺς καὶ τοὺς τυφλούς”. ῞Οταν γύρισε ὁ δοῦλος τοῦ εἶπε· “κύριε, αὐτὸ ποὺ πρόσταξες ἔγινε καὶ ὑπάρχει ἀκόμη χῶρος”. Εἶπε πάλι ὁ κύριος στὸν δοῦλο· “πήγαινε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη στοὺς δρόμους καὶ στὰ μονοπάτια κι ἀνάγκασέ τους νὰ ἔρθουν, γιὰ νὰ γεμίσει τὸ σπίτι μου· γιατὶ σᾶς βεβαιώνω πὼς κανένας ἀπὸ κείνους ποὺ κάλεσα δὲν θὰ γευτεῖ τὸ δεῖπνο μου”. Γιατί, πολλοὶ εἶναι οἱ καλεσμένοι, λίγοι ὅμως οἱ ἐκλεκτοί».