ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΑΘΗΤΙΩΣΑΝ ΝΕΟΛΑΙΑΝ

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

διά την μαθητιώσαν νεολαίαν

Ο Ιερεύς

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε· νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο Αναγνώστης·  Αμήν.

Ψαλμός ρμβ' (142).

Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αλήθεια Σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη Σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου Σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιον Σου πας ζων. Ότι εν πάσι τοις έργοις Σου, εν ποιήμασι των χειρών Σου εμελέτων. Διεπέτασα προς Σε τας χείρας μου· η ψυχή μου ως γη άνυδρός Σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν Σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωΐ το ελεός Σου, ότι επί Σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς Σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά Σου, άτι Συ ει ο Θεός μου. Το Πνεύμα Σου το αγαθόν οδηγή­σει με εν γη ευθεία ένεκεν του ονόματος Σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τή δικαιοσύνη Σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου· και εν τω ελέει Σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου, και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος Σου ειμί.

………………………………………………………………………….

Και ευθύς ψάλλομεν

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν ευλογημέ­νος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στίχ. α'. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.

Θεός Κύριος, καί έπέφανεν ήμιν...

Στίχ. β'. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.

Θεός Κύριος, και έπέφανεν ημίν...

Στίχ. γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν...

Είτα τα παρόντα τροπάρια.

Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ

Ως τετοκυία τον Θεόν των απάντων, ταις μητρικαίς Σου προς αυτόν ικεσίαις, Θεογεννήτορ Κόρη Αειπάρθενε, χάριν επουράνιον, φωτισμόν και ειρήνην, σύνεσιν και φρόνησιν, συμπαθώς αεί δίδου, τη νεολαία τη πανευλαβώς, την σην αιτούση, ταχείαν αντίληψιν.

Δόξα Πατρί καί Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. (όμοιον)

Των ευλαβώς μαθητιώντων Παρθένε, τας διανοίας και τον νουν και καρδίαν, προς την παιδείαν πτέρωσον την κρείττονα, τούτους αποτρέπουσα, εννοιών των ματαίων, ως αν μαθητεύσωσι, εν σπουδή και αγάπη, και του Σωτήρος δούλοι εκλεκτοί αναφανώσι, σοφίας τοις δόγμασι.

Είτα ο Ψαλμός Ν' (50^ος).

Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί διά παντός. Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιον Σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιεις με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι· πλυνεις με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Από-στρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απόρριψης με από του προσώπου Σου, και το Πνεύμά Σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτη­ρίου Σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασε­βείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλωσσά μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελει την αίνεσίν Σου. Ότι, εί ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ, πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη εύδοκία Σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Καί εύθύς ψάλλεται ό Κανών ού ή ακροστιχίς· «Σύ εί Άχραντε μαθητών μήτηρ. Γερασίμου».

Ώδή α'. Ήχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σοφίας τεκούσα τον χορηγόν, σοφίας τω φέγ­γει, τας καρδίας των μαθητών, οδηγεί προς κτήσιν των αρίστων, Θεογεννήτορ Παρθένε Πανάμωμε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υψόθεν επίνευσον συμπαθώς, επί τας δεή­σεις, Θεοτόκε των μαθητών, και δίδου αυτοίς πνεύμα ανδρείας, και ταπεινώσεως Κόρη της κρείττονος.

Δόξα Πατρί...

Επίχεε Κόρη τοις μαθηταίς, της Σης βοήθει­ας, τον σωτήριον γλυκασμόν, ως αν τον ιόν της αμαρτίας, μετά σπουδής αποκρούωσιν Δέσποινα.

Καί νυν...

Ισχύν κατά πάσης επιβουλής, τη μαθητιώση νεολαία του δυσμενούς, χορηγεί ως αν των παιδευμάτων, των ιερών Θεοτόκε μεθέξωσι.

Ώδή γ'. Ουρανίας άψιδος.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αθυμίας και λύπης, και πονηρών σκέψεων, φύλαττε άτρωτους Παρθένε, τη αντιλήψει Σου, των μαθητών τον χορόν, ως αν καλώς παιδευθώσι, και τύποι γενήσονται, βίου χρηστότητος.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χάριν άφθονον δίδου, και φωτισμόν Άχραντε, ζήλον και πολλήν προθυμίαν, προς τα μα­θήματα, τοις μαθητεύουσιν, εν τη Σχολή ταύτη Κόρη, βίου καθαρότητι, τούτους τειχίζουσα.

Δόξα Πατρί...

Ραντισμώ Θεοτόκε, της σης πολλής χάριτος σβέσον των παθών δεινήν φλόγα, εκ των ψυχών ημών ιδού γαρ Δέσποινα, ως ταπεινά Σου τεκνία, πίστει καταφεύγομεν, τη προστα­σία Σου.

Καί νυν...

Ακηδίας το νέφος, το χαλεπόν σκέδασον, και επιμελώς μαθητεύειν, ημάς ενίσχυσον, σπουδή τη κρείττονι, προς τας καλάς επιδό­σεις, της ενθέου γνώσεως, Παρθένε Άχραντε.

…………………………………………….

Διάσωσον, των μαθητών την χορείαν Θεοκυητορ, από πάσης επιβουλής του αλάστορος, τούτοις παρέχουσα σύνεσιν και αγάπην.

Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις του Ιερέως

Ελέησον ημάς ο Θεός κτά το μέγα έλεος Σου, δεόμεθα επάκουσον και ελέησον……

και το Κάθισμα. Ήχος β'. Πρεσβεία θερμή.

Ως Μήτηρ Χρίστου, και συμπαθείας πέλαγος, Παρθένε 'Αγνή, των μαθητών τον όμιλον, οδήγει τη Ση χάριτι, προς την κτήσιν παιδείας της κρείττονος, διά ζωής καθαράς και σεμνής, ως αν καταστώσι πάσι χρήσιμοι.

Ώδή δ'. Είσακήκοα Κύριε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νουν εγρήγορον δώρησαι, τη μαθητιώση Κό­ρη νεότητι, και σοφόν εν πάσι φρόνημα, τού­τους των χειρόνων απαλλάττουσα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τη θερμή αντιλήψει Σου, ακαθάρτου βίου πόρρω συντήρησον, Θεοτόκε Αειπάρθενε, την μαθητιώσαν νεολαίαν Σου.

Δόξα Πατρί...

Ενταλμάτων του Κτίσαντος, πληρωτάς εν βίου σεμνού χρηστότητι, μαθητών δείξον το σύστημα, τη Ση προστασία, Μητροπάρθενε.

Και νυν...

Μαθητών πιστών πέλουσα, μήτηρ Θεοτόκε Χριστόνκυήσασα, μητρικό εις τούτους περίεπε, από των σκανδάλων του αλάστορος.

Ώδή ε'. Φώτισον ημάς.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άθλησιν ζωής, ενάρετου ένδυνάμωσον, Θε­οτόκε τον χορόν των μαθητών, διανύειν και τυχειν θείας χρηστότητος.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θείον φωτισμόν, επιμέλειαν και σύνεσιν, και αγάπην προς την πρόοδον Αγνή, μαθηταίς τοις εύσεβέσιν αεί πάρεχε.

ΔόξαΠατρί...

Η ση αρωγή, νεολαίαν την θεόφρονα, λυτρωσάσθω ψυχοφθόρων λογισμών, οδηγούντων Θεοτόκε προς άπώλειαν.

Και νύν...

Τήρησον Αγνή, καθαρούς πάσης σπιλώσεως, και εκ τόπων συστροφών και επαφών, τους πι­στούς Σου μαθητάς Θεογεννήτρια.

Ωδή ς'. Την δέησιν.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως ούσα, Χριστού φιλεύσπλαγχνος Μήτηρ, μητρικώς τους μαθητάς ως υιούς Σου, σκέπε Αγνή των βελών τού Βελίαρ, και λογι­σμών ακαθάρτων απάλλαττε, και δίδου τούτοις προκοπήν, ευοδούσθαι Παρθένε τοις κρείττοσι.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναμάτων, ζωοποιών Θεοτόκε, μαθητών των ευσεβών τας καρδίας, πλήρου τη Ση αρωγή αοράτως, ως αν καρπόν μαθητείας και πίστεως, και πολιτείας ακραιφνούς, τω Δεσπότη των όλων προσάγωσι.

Δόξα Πατρί...

Ματαίων, απασχολήσεων Κόρη, ανωτέρας τας εννοίας συντήρει, των ευσεβών μαθητών και εν φόβω, και εύσεβεία καλώς αναστρέφεσθαι, δίδου αυτοίς διά παντός, αγαθόν λογι­σμόν τε και δύναμιν.

Καί νυν...

Ηνίκα, αποχωρήσωμεν Κόρη, μαθημάτων και σοφών παιδευμάτων, αρετή διανύειν τον βίον, και πάση ευσεβεία και σεμνότητι, δύναμιν δίδου και ισχύν, Θεοτόκε ημίν τοις οικέταις Σου.

………………………………………………….

Διάσωσον των μαθητών την χορείαν Θεοκυήτορ, από πάσης επιβουλής του αλάστορος, τούτοις παρέχουσα σύνεσιν και αγάπην.

Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις του Ιερέως

και το Κοντάκιον. Ήχος β'.

Τοίς των αιμάτων σου.

Τη προστασία Σου Κόρη προστρέχουσα, η ευσεβής νεολαία κραυγάζει Σοι· Τον νουν ημών φώτισον Άχραντε, του συνιέναι την γνώσιν την κρείττονα, ως αν τω Κυρίω δουλεύσωμεν.

Το Προκείμενον.

Μνησθήσομαι του ονόματος σου, εν πάση γενεά και γενεά (δίς).

Στίχ. Άκουσον, Θύγατερ, και ιδε, και κλίνον το ους σου, και επιλάθου του λαού σου, και του οίκου του πατρός σου, και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου.

Του ονόματος σου μνησθήσομαι, εν πάση γενεά και γενεά.

Το Ευαγγέλιον.

Εκ του κατά Λουκάν (κεφ. A' 39-49,56).

Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου, και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, έσκίρτησε τό βρέφος εν τη κοιλία αυτής και έπλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ, και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν Ευλογημένη Συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας Σου. Και πόθεν μοι τούτο, ινα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με; Ιδού γαρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού Σου εις τα ώτα μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ. Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, και ήγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω Σωτήρι μου. Ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης Αυτού· ιδού γάρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί. Ότι εποίησέ μοι με­γαλεία ο Δυνατός, και άγιον το όνομα Αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις, και υπέστρεψεν εις τον οίκον αύτής.

Δόξα Πατρί...

Ταις τής Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Και νυν...

Ταις τής Παναχράντου, πρεσβείαις, Ελεή­μον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημά­των.

Προσόμοιον.

Ήχος πλ. β'. Όλην αποθέμενοι.

Στίχ. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα ελεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανόμημά μου.

Δίδου ημίν Δέσποινα, τοις ταπεινοίς σου τεκνίοις, φωτισμόν ουράνιον, και φόβον σωτή­ριον δυσωπούμέν σε, πειθαρχείν πάντοτε, εν πολλή συνέσει, διδασκάλων εν τοις ρήμασιν, ινα κτησώμεθα, γνώσεως απάσης το πλήρωμα, της θείας και της θύραθεν, τη επισκοπή Σου Πανύμνητε· Συ γάρ ει προστάτις, ημών και οδηγός και φωτισμός, και την Σην χάριν κηρύττομεν, διά Σου σωζόμενοι.

Ο Ίερεύς·  Σώσον ο Θεός τον λαόν Σου...

ο αναγνώστης:  Αμήν.

Ώδή ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τοις μαθήμασι Κόρη, εν σπουδή προσανέχειν ημάς ένίσχυσον, και πάσης αποκλίνειν, απατηλής έννοιας, ειρωνείας τε χείρονος, και εν αγάπη πολλή, ανέχεσθαι αλλήλων.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ηλιόμορφε Κόρη, μαθητών προστασία των πεποιθότων Σοι, εκ πάσης επηρείας, και φθόνου και κακίας, ασινείς φύλαττε, διατελείν ευσεβώς, ημών την μαθητείαν.

Δόξα Πατρί...

Ρημάτων εκ χειλέων, των σοφών διδασκά­λων πάσαν ανάπτυξιν, εκδέχεσθαι προθύμως, προς γνώσιν των κρειττόνων καταξίωσον Δέ­σποινα, τας διανοίας ημών, των πίστει Σε υμνούντων.

Και νυν...

Γνώσιν πάσαν πλουτίσαι, ιερών μαθημάτων Παρθένε φώτισον, ημών τας διανοίας, των εύλαβώς φοιτώντων, τη Σχολή ταύτη Άχραντε, ινα Χριστώ τω Θεώ, δουλεύσωμεν αμέμπτως.

Ωδή η'. Τον Βασιλέα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εξ αμελείας, διχοστασίας τε πάσης, απολύτρωσαι ημάς Θεογεννήτορ, εν επιμελεία, διδάσκεσθαι τα κρείττω.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρύπων κακίας, ψιθυρισμοί τε και δόλου, κατακρίσεως και γογγυσμού Παρθένε, την μαθητιώσαν, φύλαττε νεολαίαν.

Δόξα Πατρί...

Άφρονος γνώμης, και πονηράς συνήθειας, ρύου πάντοτε και αγωγής εκτρόπου, την μαθητιώσαν, νεότητα Παρθένε.

Καί νυν...

Σύνεσιν δίδου, ως αν χρηστότητα βίου, και σεμνότητα εν ήθεσιν αμέμπτοις, οι μαθητιώντες, κτησώμεθα Παρθένε.

Ώδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.

Ύπεραγια Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιδού εν εύλαβεία, τη ση προστασία, οι μαθηταί ως τεκνία Σου σπεύδομεν, ίνα της Σης ευμοιρήσωμεν Κόρη χάριτος.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαρία Θεοτόκε, Μήτερ του Σωτήρος, τη μη­τρική Σου εύνοια προστάτευε, των μαθητών ανυμνούντων τα μεγαλειά Σου.

Δόξα Πατρί...

Ουράνωσον Παρθένε, των μαθητευόντων, τας διανοίας τη Ση αγαθότητι, εκ γεηρών φρο­νημάτων τούτους απάγουσα.

Και νυν...

Υφέρποντα δολίως, καθ’ εκάστην Κόρη, τον πονηρόν κατασύντριψον δράκοντα, την νεο­λαίαν της τούτου μανίας σώζουσα.

Τα Μεγαλυνάρια.

Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την άειμακάριστον και παναμώμη­τον, και μητέρα του Θεού ημών.

Τήν τιμιωτέραν των Χερουβείμ, καί ένδοξοτέραν, ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την άδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσα, τήν όντως Θε­οτόκον, Σε μεγαλύνομεν.

Xαίροις των Αγγέλων η βασιλίς, και μαθητευόντων, προστασία και οδηγός, χαιρε Θεοτόκε, η του Σωτήρος Μήτηρ, και πάντων των ανθρώπων, το καταφύγιον.

Ίδε ως τεκνία σου συμπαθώς, μαθητών τον δήμον, εξαιτούντων πανευλαβώς, φωτισμόν Παρθένε, παρά της χάριτός Σου, και δίδου τούτοις Κόρη, χάριν και έλεος.

Νουν του συνιέναι ως αληθώς, την των παιδευμάτων, κεκρυμμένην γνώσιν Αγνή, τη μαθητιώσι, παράσχου νεολαία, ως την πηγήν τεκούσα, της αγαθότητος.

Εν επιμελεία γνώμη θερμή, ημάς μαθητεύειν, και πληρούσθαι θείου φωτός, Κεχαριτωμένη, αξίωσον Παρθένε, τους σπεύδοντας εν πίστει, τη άντιλήψει Σου.

Της σοφίας τέξασα την πηγήν, πάσης αγνω­σίας, και αγνοίας ψυχοβλαβούς, ρύσαι Θεοτό­κε, ημάς τα Σα τεκνία, ως αν μαθητευθώμεν, τα έπουράνια.

Σκέπε από πάσης επιβουλής, καί πικρών σκανδάλων, νεολαίαν Σου την πιστήν, Κεχαριτωμένη, υπομονήν διδούσα, αύτοίς και θειον ζήλον, προς βίον ένθεον.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.

Το Τρισάγιον.

Άγιος ο Θεός, Άγιος ’Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, έλέησον ημάς (έκ γ').

Δόξα Πατρί καί Υίώ καί Άγίψ Πνεύματι. Καί νυν καί άεί καί εις τούς αιώνας των αιώνων. ’Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τας ασθενείας ημών, ενεκεν του ονόμα­τος σου.

Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.

Δόξα Πατρί... Και νυν...

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου. Ελθέτω η βασιλεία σου. Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον. Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ο Ιερεύς· Ότι σου έστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο Αναγνώστης:  Αμήν.

Είτα τα Τροπάρια ταύτα.

’Ηχος πλ. β'.

Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς· πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.

Δόξα Πατρί...

Κύριε, έλέησον ημάς· έπι Σοι γαρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών αλλ’ έπίβλεψον και νυν ως εύσπλαγχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών Συ γαρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός Σου· πάντες έργα χειρών Σου, και το όνομά Σου επικεκλήμεθα.

Και νυν...

Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε· ελπίζοντες εις Σε, μη αστοχήσαιμεν ρυσθείημεν διά Σου των περι­στάσεων. Συ γαρ ει η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.

Εκτενής δέησις και Απόλυσις, μεθ’  ην ψάλλομεν το εξής·

'Ηχος β'. Ότε εκ του ξύλου.

Τέξασα σοφίας την πηγήν, Κόρη τον Χρίστον απορρήτους, δι’ αγαθότητα, σύνεσιν καί φρόνησιν, δίδου εκάστοτε, τη πιστή νεολαία Σου, μαθητευομένη, εν πάση σεμνότητι, και ζήλω Άχραντε, πάσης αμελείας και βλάβης, και αναστροφής κακοτρόπου, ημάς απαλλάττουσα δεόμεθα.

Δίστιχον.

Την των μαθητών παράκλησιν Παρθένε Ην σοι Γεράσιμος ανέπλεξε δέχου.

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΕΥΧΙΔΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ