Ιωαννίνων προστάτα, κλεινέ Γεώργιε,

            

Ιωαννίνων προστάτα, κλεινέ Γεώργιε, 

ως παρρησίαν έχων πρός Θεόν,   

μη ελλίπης πρεσβεύων καθ' εκάστην, μάρτυς,  

Αυτώ πέμψει πάσιν υγείαν
         και επομβρίσαι ικέταις σου δαψιλώς

Η 17η Ιανουαρίου, αδελφοί μου, είναι η ημέρα που η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του οσίου πατρός ημών Αντωνίου του μεγάλου, είναι και η ημέρα που ο νεομάρτυρας Γεώργιος, σε ηλικία 30 ετών, το 1838, βρήκε μαρτυρικό θάνατο δι’ απαγχονισμού στην πόλη των Ιωαννίνων.    Ο νεομάρτυρας Γεώργιος υπήρξε ένα από τα τελευταία θύματα του παιδομαζώματος από την ηλικία των 12 χρονών, αλλά παρόλα αυτά κατάφερε να διατηρήσει άσβεστη μέσα του τη χριστιανική πίστη, για την οποία και μαρτύρησε, παρά το γεγονός ότι το τουρκογιαννιώτικο περιβάλλον τον θεωρούσε Τούρκο και τον προσέλαβε στον τουρκικό στρατό ως ιπποκόμο, με το όνομα «Γκιαούρ Χασάν». Ο νεομάρτυρας Γεώργιος, σεμνός στους τρόπους του, φορούσε πάντα την πατροπαράδοτη μακριά φουστανέλα του χωριού του και κεντητό γιλέκο, με το οποίο μάλιστα απεικονίζεται και στις εικόνες.

Πράος και ταπεινός στην καρδιά, άκακος, άφοβος, απλός και "φύσει ολιγόλογος". Ήταν ακόμα το καμάρι κυρίου και αφέντη μου, και κέρδιζε τίμια το ψωμί του. Ήταν πιστός μέχρι θανάτου. Έπεσε όμως θύμα του Μουσουλμανικού φανατισμού, κι έτσι εκδόθηκε μια άδικη απόφαση μιας παραστρατημένης δικαιοσύνης με τη χειρότερη των ποινών.

Ο Άγιος από τα 13 του δούλευε σκυλίσια στους τυράννους για ένα στρώμα και λίγο φαΐ και ο φόβος του πάντα μεγάλος μήπως έρθει η κακιά η ώρα και χάσει και τα δύο. Το όνομά του και η ύπαρξή του ανακατεύονται με άλλα τούρκικα ονόματα, πρόσωπα υπαρκτά που έζησαν στην πόλη των Ιωαννίνων την ίδια εποχή και το καθένα έπαιζε το δικό του ρόλο στην ιστορία και οδήγησε στην αγκαλιά του Κυρίου έναν ακόμα μάρτυρα, ο οποίος αγωνίσθηκε σθεναρά για να φυλάξει από τη μία τη Χριστιανική πίστη κι από την άλλη να διατηρηθεί ορθόδοξος χωρίς να υποκύψει στις τουρκικές βιαιότητες και μάλιστα στους βίαιους εξισλαμισμούς.

Ο Ρεσίτ-Πασάς είχε το πασαλίκι των Ιωαννίνων και όταν αναγκάστηκε να κατέβει στο νότο για την καταστολή της επανάστασης, άφησε εδώ τον γιο του Εμίν-Πασά με σύμβουλο και βοηθό τον αξιωματικό Αβδτουλλάχ, ο οποίος ήταν άνθρωπος θεοσεβής και καλόψυχος. Ήταν ακόμα σοβαρός, συγκρατημένος και τυπικότατος στα στρατιωτικά του και θρησκευτικά του καθήκοντα. Στη δούλεψη αυτού του γενναίου άνδρα βρισκόταν ο Γεώργιος ή Χασάν, όπως τον φώναζαν οι Τούρκοι. Ο Γεώργιος είχε καταλάβει πως το αφεντικό του ταίριαζε στο δικό του χαρακτήρα και επειδή είχε επιπλέον το προσόν να αγαπά τους υπηρέτες του και να βοηθά, ομολόγησε σ' αυτόν πρώτα - πρώτα την πίστη του.

"Είμαι Χριστιανός, Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θα πεθάνω. Με λένε Γιώργο, κι επειδή από τα 13 μου έπιασα δουλειά στους Τούρκους με φωνάζουν Χασάν".

Τέτοια λόγια ζεστά, δυνατά και σταράτα είπε το παιδί και ξαλάφρωσε η ψυχούλα του, μα την ίδια στιγμή πίστεψε πως σφυρηλάτησαν κιόλας την καταδίκη του. Ένιωσε πως έβαλε το κεφάλι του στον τορβά και μέσα του παρακαλούσε το Θεό να μη στερηθεί τον ύπνο του και το φαϊ του.
      Τα λόγια όμως αυτά φανέρωσαν στον Τούρκο και την ταυτότητα του παιδιού γι' αυτό η απάντηση του μεγαλόκαρδου αφεντικού ήρθε να ξαφνιάσει το παλικάρι και να προσφέρει συνάμα δροσιά στα πανιασμένα του χείλη και αγαλλίαση στη βασανισμένη του ψυχή, κι ένιωσε αυτόματα ευγνωμοσύνη για το άθρησκο αφεντικό του.

"Μείνε στη δούλεψή μου, μα θα σε φωνάζω Χασάν". Μ' αυτά τα γερά και σταράτα λόγια έριξε γαλήνη στη νεανική μορφή κρατώντας κρυφά το μυστικό.
      Από εκείνη την ώρα ο Γεώργιος δούλευε χωρίς σταματημό και τις ελεύθερες ώρες έτρεχε κρυφά σε καμία εκκλησούλα να ανάψει κεράκι στην Παναγία. Και το Γενάρη του 1836 ο δούλος του Θεού Γεώργιος ενυμφεύθει τη δούλη του Θεού Ελένη στον Αγιο Νικόλαο Κοπάνων. Από εκείνη την ώρα αρματώθηκε τη φουστανέλα και το φέσι, όπως τον βλέπουμε στις αγιογραφίες κι όπως ταίριαζε σε Χριστιανό της εποχής του. Τούτο το γεγονός στάθηκε η αφορμή για τον αφανισμό του. Δεν μπόρεσαν να χωνέψουν ποτέ πως ένας σεϊτζής Τούρκου αξιωματικού αλλαξοπίστησε και πήρε Χριστιανή και ειδικά ένας χότζας. Η υπόθεση έφθασε στον Κατή (ιατροδικαστής) όπου εκεί ο Γεώργιος ομολόγησε με παρρησία "Ποτέ δεν υπήρξα Τούρκος" και έκανε το σημείο του Σταυρού. Επειδή ο Γεώργιος ήταν ολιγόλογος δεν έλεγε κάτι που θα μπορούσαν να στηρίξουν βαριά κατηγορία και βλέποντας να χάνει έδαφος έστειλε την υπόθεση στο Βαλή, ο οποίος στηριζόμενος στην κατάθεση του αφεντικού του Γεώργιου τον άφησε, αφού γράφτηκε στα πρακτικά ότι ήταν Χριστιανός στο Θρήσκευμα. Ο Τούρκικος φανατισμός πειράχτηκε θανάσιμα από την απαλλακτική απόφαση. Όταν ο Βαλής που δεν ήταν άλλος από τον Εμίν - πασά μετατέθηκε, υποχρεωτικά ακολούθησε τον Αβδουλλάχ και ο Γεώργιος. Μα στις 30 Δεκεμβρίου 1837 έγινε πατέρας, επέστρεψε στα Γιάννινα, βάφτισε τον γιο του στις 7 Ιανουαρίου 1838 και στις 12 του ίδιου μήνα και έτους η εκδίκηση και ο Μουσουλμανικός φανατισμός φούντωσαν ξανά.

Τον συνέλαβαν και τον βασάνισαν σκληρά στα μπουντρούμια του Κάστρου και στην πλατεία, απένναντι από την πύλη του κάστρου, στο Κουρμανιό όπου στήθηκε η αγχόνη παρέδωσε το πνεύμα του προσευχόμενος συνέχεια μη τύχει και δειλιάσει την ύστατη στιγμή και ώρα. Το Αγιο Λείψανο αφέθηκε να αιωρείται μεταξύ ουρανού και γης τρία μερόνυχτα κι όταν οι Χριστιανοί κατόρθωσαν να εξαγοράσουν το άγιο κορμί και να το ενταφιάσουν εκεί όπου και ο τάφος του σήμερα, στο παρεκκλήσι τη Μητρόπολης, το σώμα του ήταν ζεστό και μαλακό σαν να κοιμόταν.

Ο Άγιος έμεινε στον τόπο του και στην ορθοδοξία μας, προστάτης και βοηθός κι ας είναι ευλογημένο το όνομά του. Δεν λησμόνησε δύο πράγματα: Ότι ήταν Χριστιανός και Έλληνας. Με την πράξη του καταπολέμησε την ειδωλολατρία και κήρυξε την Ορθοδοξία. Το θάρρος και η μαρτυρική του θυσία εμψύχωσε τους Έλληνες και τους κράτησε γερά ενωμένους στα σκοτάδια γερά ενωμένους στα σκοτάδια της τυρρανίας, γιατί αντίκρισαν πίσω απ' αυτά τη λευτεριά

Χαίροις, νεομάρτυς περικλεές,
των Ιωαννίνων φύλαξ, καύχημα και φρουρέ,
Χαίροις, των απίστων, Γεώργιε ολέτης
και στήριγμα εν βίω πάντων ασάλευτον.

 ΓΕΝΟΙΤΟ