Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

Σήμερα Κυριακή μετά τά Φτα, μετά τήν βάπτιση το Κυρίου, θά σχοληθομε μέ να πό τά βαπτίσματα, μέ ατό τν ρθοδόξων.
Κατ᾿ἀρχήν τό γιον Βάπτισμα εναι να πό τά πτά Μυστήρια καί μάλιστα μυστήριο θεοσύστατο. Τό συνέστησε διος Κύριος μν ησος Χριστός, δρυτής τς κκλησίας μας. Μετά τήν νάστασή του παρήγγειλε  στούς ποστόλους, πορευθέντες ον μαθητεύσατε πάντα τά θνη βαπτίζοντες ατούς ες τό νομα το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος. Στό κατά Μρκον Εαγγέλιο διαβάζουμε, πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, δέ πιστήσας κατακριθήσεται. Στό κατά ωάννην Εαγγέλιο χουμε τήν συνομιλία το Χριστο μέ τόν Νικόδημο, πού το λέγει, άν δέν ναγεννηθε κάποιος πό τό νερό καί  γιο Πνεμα, δέν μπορε νά σωθε, δέν θά μπε στήν βασιλεία το Θεο.
Διά το μυστηρίου το βαπτίσματος, μέ ρατά-ασθητά σημεα, ρχεται καί μεταδίδεται στόν νθρωπο όρατη χάρις το Θεο. Λέγει Τερτυλλιανός: Μέ τό γιο βάπτισμα πλύνεται τό σμα, γιά νά καθαρισθε ψυχή. Χρίεται τό σμα, γιά νά γιασθε ψυχή. Τό σμα σφραγίζεται, γιά νά νδυναμωθε ψυχή. Σκεπάζεται τό σμα μέ τήν πίθεση τν χειρν, γιά νά φωτισθε ψυχή μέ τό γιο Πνεμα.
Τό γιο βάπτισμα, πως καί λα τά μυστήρια τελονται πό ατούς πού χουν τό εδικό χάρισμα τς ερωσύνης, δηλαδή τούς  ερες καί τούς πισκόπους. Τά μυστήρια ναί μέν τελονται πό τούς ερες, χάρις μως μεταδίδεται πό τόν Θεό. Εναι μυστήριο ποχρεωτικό, πωσδήποτε πρέπει νά βαπτισθε νθρωπος, γιατί τότε μπαίνει στήν κκλησία, τσι γίνεται μέλος Χριστο. Εναι θύρα, διά τς ποίας εσερχόμεθα στήν κκλησία καί μπορομε κατόπιν νά συμμετάσχουμε καί στά λλα μυστήρια.
λέξις βάπτισμα βαπτίζω σημαίνει παίρνω κάποιον καί τόν βουτάω λόκληρο μέσα στό νερό. Γι᾿ ατό, λέγει γιος Κοσμς Ατωλός, πρέπει νά χουμε μεγάλες κολυμβθρες, νά παίρνουν πολύ νερό, στε νά κολυμπάει μέσα τό παιδί καί νά μή μένει οτε σαμε το ψύλλου τό μάτι βρεχο, γιατί καί πό κε μπορε νά μπε διάβολος. Γι᾿ ατό τά παιδιά δαιμονίζονται καί γίνονται κοκορίζικα, γιατί δέν εναι σωστά βαπτισμένα.
Τώρα ο Παπικοί καί ο λλοι αρετικοί πού πλς ραντίζουν μέ κάποιες σταγόνες μόνο νερο εναι τελικά βάπτιστοι. λλά καί ν κόμη βαπτίζοντο κανονικά, πειδή δέν χουν τήν σωστή πίστη, πάλι μένουν βάπτιστοι. Γιατί τότε, ταν δέν χουμε τήν σωστή πίστη, δέν χουμε φώτισμα, λλά μίασμα. βαπτιζόμενος μολύνεται καί σκοτίζεται, δέν φωτίζεται. Μέ τίς εχές τς κκλησίας τό νερό τς κολυμβήθρας γίνεται νέος ορδάνης.
κάθε νθρωπος χει κληρονομήσει πό τόν δάμ τήν πεπτωκυα νθρώπινη φύση. χει μέσα του τήν φθορά, φέρει τά ποτελέσματα καί τίς συνέπειες το προπατορικο μαρτήματος. Ατή πεσμένη φύσις πρέπει νά πεθάνει, γιά νά γεννηθε μία καινούργια φύσις. Πρέπει νά πεθάνει παλαιός νθρωπος, πού πάρχει μέσα μας καί νά γεννηθε καινούργιος, κατά Θεόν κτισθείς. θάνατος πραγματοποιεται μέ τό βάπτισμα, μέ τήν τριπλ κατάδυση το νθρώπου στό γιασμένο νερό τς κολυμβήθρας.κε μέσα πνίγεται μαρτία καί βγαίνει νθρωπος ντυμένος τόν Χριστό, πού εναι ζωή. λα ατά τά νεργε δύναμις το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος καί πως Χριστός κανε τρες μέρες καί τρες νύχτες μέσα στόν τάφο, τσι καί ο βαπτισμένοι μιμονται ατό μέ τήν τριπλ κατάδυση.
βάπτιση λοιπόν χει σχέση μέ τόν σταυρικό θάνατο, τήν ταφή καί τήν νάσταση το Χριστο. Συνετάφημεν διά το βαπτίσματος ες τόν θάνατον, διαβάζουμε στό ποστολικό νάγνωσμα το μυστηρίου τς βαπτίσεως. Πεθαίνουμε μέ τόν Χριστό κατά τήν κατάδυση, ναστηνόμαστε πάλι μαζί του βγαίνοντας πό τό νερό.
λοι ο βαπτισμένοι δέν εμαστε πλέον ξένοι καί ποχωρισμένοι μεταξύ μας. νήκουμε στήν κκλησία το Χριστο καί εμαστε λλήλων μέλη κατά τόν πόστολο Παλο. Δέν εμαστε καρπα καί γρια δέντρα, λλά μβολιασθήκαμε καί γίναμε καλιέλαιοι, μερα καί καρποφόρα δέντρα. Δέν εμαστε δολοι, λλά παιδιά το Θεο γνήσια. Κληρονόμοι μέν Θεο, συγκληρονόμοι δέ Χριστο. Συμπολται τν γίων καί οκεοι το Θεο. Δέν εμαστε πλς δισύνθετοι, ποτελούμενοι πό ψυχή καί σμα. Εμαστε τρισύνθετοι πό ψυχή, σμα καί γιο Πνεμα. Δέν σχύει γιά μς τό γ ε καί ες γν πελεύσει, λλά παρ᾿ τι εσαι πό γ, προορίζεσαι γιά τόν ορανό.
Λέγει νας ρσος θεολόγος, νάμεσα στόν βαπτισμένο καί σ᾿ ναν βάπτιστο πάρχει μεγάλο χάος, μεγίστη διαφορά. βάπτιστος μένει γυμνός, προστάτευτος, ν βαπτισμένος χει σύμμαχον τήν Θείαν Χάριν.
Στό μυστήριο το βαπτίσματος καλονται λοι νά προσέλθουν, νδρες καί γυνακες, μικροί καί μεγάλοι, φο γιά λους εναι σωτηρία καί κανείς δέν ξαιρεται πό ατήν. Θεός θέλει πάντας νθρώπους σωθναι.
Τς βαπτίσεως προηγεται κατήχησις, ξομολόγησις (ν πρόκειται γιά μεγάλους) καί νηστεία. Διδαχή τν Δώδεκα ποστόλων γράφει σχετικά: Νά βαπτίζεις ες τό νομα το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος σέ νερό πού μόλις ντλήθηκε, δηλαδή  νά εναι φρέσκο. ν δέν χεις τέτοιο, βάπτισε σέ λλο. ν δέν μπορες σέ δροσερό, βάπτισε σέ χλιαρό. Καί πρίν πό τό βάπτισμα νά νηστεύουν κενος πού θά βαπτίσει καί κενος πού θά βαπτισθε, κόμη καί σοι λλοι μπορον. Νά προστάξεις ατόν πού πρόκειται νά βαπτισθε, νά νηστεύσει μία δύο μέρες πρίν. τσι παλαιότερα λούζονταν καί τρωγαν τήν Πέμπτη, νήστευαν Παρασκευή καί Σάββατο καί βαπτίζονταν τήν Κυριακή.

Τό νομα τώρα πού θά δώσουμε, πρέπει νά εναι να καί χριστιανικό, νομα γίου τς κκλησίας μας καί χι κακόηχο χθρν τς Πίστεώς μας. δέ νάδοχος νά εναι πιστός καί εσεβής, χι πιστος αρετικός, οτε μικρό παιδί, λλά νήλικας, πως ρίζουν ο εροί Κανόνες καί ο ποφάσεις τς ερς Συνόδου. Πάνω σ᾿ ατό λέγει γιος Συμεών Θεσσαλονίκης: Πρέπει νά προσέχουμε, νά κάνουμε ναδόχους φίλους τς εσεβείας καί διδασκάλους τς πίστεως. λλ᾿ γώ κουσα πργμα πολύ τοπο καί βαρύ, τι μερικοί γιά κάποιο φελος προσκαλον τούς διώκτας καί βριστάς τς πίστεως καί θέους καί αρετικούς νά ναδεχθον τά παιδιά τους. λλ᾿ ατοί προσβάλλουν τό μυστήριο καί τά παιδιά τους, χι μόνο δέν φωτίζουν, λλά μλλον τά σκοτίζουν περισσότερο. Πς εναι δυνατόν κενος πού βλασφημε τόν Θεό, νά διδάξει τήν εσέβεια;
Κοντά σ᾿ ατά ς πομε καί τά ξς: κτός πό τό κανονικό βάπτισμα χουμε καί τό εροβάπτισμα, πού εναι βάπτισμα νάγκης. ταν κάποιο βρέφος κινδυνεύει νά πεθάνει καί δέν προλαβαίνουμε νά τελέσουμε τό κανονικό, τότε οοσδήποτε παρευρισκόμενος τό παίρνει στά χέρια, τό σηκώνει ψηλά, στρέφεται κατά νατολάς καί σχηματίζει μέ τό παιδί τρες σταυρούς λέγοντας τά δρυτικά λόγια το βαπτίσματος, βαπτίζεται δολος το Θεο... ες τό νομα το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος. ν τό παιδί πεθάνει, θεωρεται βαπτισμένο. ν συνέλθει καί γίνει καλά, τότε τό βαπτίζουμε κανονικά. Ο γονες πρέπει νά εναι πολύ προσεκτικοί στό θέμα ατό. ν πό μέλεια καί διαφορία τους πεθάνει τό παιδί τους βάπτιστο, ο εροί Κανόνες τούς πιτιμον, τούς βάζουν κανόνα.
πίσης βάπτισμα πού γινε πό αρετικούς σχισματικούς εναι κυρο καί νυπόστατο. Π.χ. εναι κάποιοι πού βάπτισαν τό παιδί τους, πολύ κακς βέβαια, σέ παλαιοημερολογίτικη κκλησία μέ παλαιοημερολογίτη παπ. Νά γνωρίζουν τι τό παιδί τους εναι βάπτιστο καί θά πρέπει νά συμβουλευτον  γιά τό τί πρέπει νά κάνουν τόν ερέα τς νορίας τους τήν . Μητρόπολη.


γαπητοί μου,
ς φροντίζουμε νά τελομε κανονικά λα τά τς βαπτίσεως, χωρίς νά παραβαίνουμε τό παραμικρό πό τά θεσπισμένα, γιά νά μς φελήσει τό μυστήριο, στό ποο προσερχόμεθα. Μέ τό μυστήριο διάβολος ναχωρε-φεύγει πό τήν καρδιά το νθρώπου. Τόν πειράζει μως π᾿ ξω μέ τίς ασθήσεις, ο ποες γεννον τά πάθη. Γι᾿ ατό μετά τήν βάπτισή μας πρέπει νά γωνιζώμαστε, στε νά μή πιτρέψουμε στόν διάβολο νά μς ρίξει πάλι στήν μαρτία. Τέλος λέγει γιος ωάννης Χρυσόστομος, κατά τήν βάπτιση το Κυρίου σχίσθηκαν ο ορανοί καί κατέβηκε τό γιο Πνεμα ν εδη περιστερς, γιά νά μάθεις τι καί στή δική μας βάπτιση κατεβαίνει τό γιο Πνεμα καί νοίγουν γιά μς ο ορανοί. ς εναι τέτοια ζωή μας, στε νά μή κλείσουμε ποτέ τούς ορανούς μέ τίς μαρτίες μας, λλά πάντοτε νά παραμένουν νοιχτοί καί νά μς περιμένουν νοιχτοί. μήν.