ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
"ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ"
Ακούμε
αγαπητοί αδελφοί, στο Ευαγγέλιο της ΙΖ Κυριακής του Ματθαίου για τη συνάντηση που είχε ό Χριστός με μια γυναίκα, Χαναναία, στην περιοχή της Τύρου και της Σιδώνος. Στα σύνορα δηλαδή του Ισραήλ, εκεί πού κα¬τοικούσαν περισσότερο ειδωλολάτρες και όχι πιστοί στον Θεό. Το Ευαγγέλιο αυτό το ακούμε μία Κυριακή πριν αρχίσει το Τριώδιο. Μπορούμε να πούμε και πάλι πώς μας προετοιμάζει γι' αυτή την τόσο σπουδαία περίοδο, για τη συνάντησή μας με το Θεό, φέρνοντας μας ως παράδειγμα στάσης μπροστά στον Θεό τη γυναίκα που δεν ανήκει επίσημα στο λαό του.
Ενώ την προηγούμενη Κυρια¬κή μας έδειξε έναν άνδρα. τον Ζακχαίο, σαν πρότυπο αληθινής αναζήτησης του Θεού. τώρα μας δείχνει μία γυναίκα, που όχι μό¬νο αναζητά το Θεό άλλα και τον ανακα¬λύπτει στο πρόσωπο του Χριστού. Ο Ζακχαίος ανέβηκε στο δένδρο για να δει το Χριστό. Η Χαναναία ξετρυπώνει το Χριστό, μέσα από το πλήθος .
Και τότε;
«Κυνάριον», σκυλάκι, αποκαλεί ο Χριστός τη Χαναναία, την ειδωλάτρισσα που τον ακολουθεί με παρακλητικές κραυγές. Με αβάστακτο ανθρώπινο μητρικό πόνο, προσέρχεται στο Χριστό. Ζήτησε προηγουμένως την βοήθεια και από γιατρούς, μα κόρη της εξακολουθεί να δαιμονίζεται και εκείνη είναι ανήμπορη να τη βοηθήσει με τα ανθρώπινα μέσα που διαθέτει. Τώρα πλέον αφού είδε ότι τίποτα δεν κατάφερε, προσφεύγει στο Χριστό. Αποδέχεται την δύναμη Του. Πιθανόν έμμεσα δέχεται και την θεία Του προέλευση. Ζητά να την ελεήσει, να θεραπεύσει την κόρη της. Κι ενώ είναι ιδιαίτερα πιεστική και απαιτητική, Εκείνος της αρνείται τη βοήθεια. Της αρνείται γιατί πρώτα, λέει, πρέπει να φροντίσει «τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ». Πρέπει πρώτα να βοηθήσει τους Ισραηλίτες που ξέφυγαν από τον νόμο του Θεού. «Ουκ έστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και βαλείν τοις κυναρίοις». Επομένως δεν είναι σωστό να παίρνει το ψωμί των παιδιών Του και να το δίνει στα σκυλιά. Ωστόσο την άρνηση του Κυρίου αντιμετωπίζει με την έξυπνη απάντησή της. Ναι, αλλά τα σκυλάκια, απαντά στον Χριστό, τρέφονται από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι του κυρίου τους.
Η απάντηση του Κυρίου μας, αγαπητοί μου, αναμενόμενη άλλωστε, είναι απλή αλλά και θετικά αποτελεσματική. «Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις, γενηθήτω σοι ως θέλεις».
Σημαντικά τα διδάγματα, που μάς προσφέρει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Η πειστική αλλά και έξυπνη απλότητα που φανερώνει την πίστη της ειδωλολάτρισσας, που επιτυγχάνει την θαυματουργική θεραπεία της κόρης της, είναι το ένα. Η δύναμη της προσευχής είναι το άλλο.
Ο Κύριος, αγαπητοί Χριστιανοί, βρίσκεται σε περιοχές που κατοικούνται κυρίως από ειδωλολάτρες, εθνικούς. Η Χαναναία τρέχει φωνάζοντας πίσω από τον Κύριο. Εκείνος την διώχνει. Αυτή επιμένει. Επιμένει και κερδίζει. Πείθει τελικά τον Κύριο για την πίστη της. Να γίνει ό,τι θέλεις. Να γίνει αυτό που πιστεύεις. Καταπληκτική απάντηση. «Και ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης». Γιατρεύτηκε η κόρη της από εκείνη τη στιγμή. Επιβεβαιώνει ένα ακόμη υπερφυσικό θαύμα.
Χαρακτηριστικός τρόπος της προσφυγής μας στο Θεό, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η προσευχή.
Η προσευχή, είτε ιδιαίτερα, μακριά από άλλους, με λόγους ή και με σκέψεις, είτε δημόσια, στο ναό, μαζί με τους άλλους αδελφούς μας, με ψαλμούς ή ενδόμυχες ευχές, είναι ο τρόπος επικοινωνίας με το θείο. Προσευχή σταθερή και καθαρή από αμφιβολίες, με βαθιά πίστη. Αυτή η προσευχή θα έχει ασφαλώς αποτελέσματα στην ζωή μας, στα καθημερινά προβλήματά μας. Και εφόσον διακρίνεται και για την επιμονή, την ακαταπόνητη προσευχή, δεν θα είναι μακριά από εμάς η απάντηση του Κυρίου μας: «γενηθήτω σοι ως θέλεις». Ας γίνει ό,τι θέλεις προς το συμφέρον της ψυχής σου, της σωτηρίας σου.
Αδελφοί μου! Αναφερόμενοι στην προσευχή, περίοδος προσευχής, έντονης προσευχής είναι εξάλλου και η περίοδος ου από την επόμενη Κυριακή ξεκινά και στη δύναμη της, τούτη τη στιγμή και μάλιστα στο μέσον της Θείας Λειτουργίας, ας πούμε δυο λόγια και για την πιο μικρή μα αφάνταστα δυνατή προσευχή. Ποια είναι αυτή; Σε κάθε δέηση που αναπέμπει η Εκκλησία, που ζητούμε υλικά και πνευματικά αγαθά, τι απαντούν οι ψάλτες εκ μέρους του λαού; «Κύριε, ελέησον». Το λέει μόνο ο ψάλτης• πρέπει να το λέει όλη η Εκκλησία. «Κύριε, ελέησον», σώσε μας, δος μας αυτά πού έχουμε ανάγκη σαν πατέρας πού είσαι. Το «Κύριε, ελέησον» είναι ή πιο σύντομη προσευχή. Δυο λέξεις είναι, αλλά Τι δύναμη έχουν, όταν λέγονται όπως πρέπει, με βαθιά πίστη και αφοσίωση!
Το «Κύριε, ελέησον» το είπε και ή γυναίκα του σημερινού ευαγγελίου και έκανε θαύμα. Ένα ψίχουλο, Κύριε, θέλω• δε ζητώ το ψωμί σου ολόκληρο... Τι μεγάλα λόγια αυτά! Ένα ψίχουλο από την άπειρο δύναμη του Χριστού ζήτησε. Κι ο Χριστός, που είδε αυτή την πίστη, αυτή την ταπείνωση, αυτή την επίμονο προσευχή, της είπε• «Ω γύναι, μεγάλη σου ή πίστης! γενηθήτω σοι ως θέλεις...» (ε.ά. 15,28).
Ας διδαχθούμε, απ’ αυτό κι εμείς. Η Εκκλησία μας δεν είναι ψέμα• δεν μας παραπλανά• δεν μας κοροϊδεύει• δεν μας οδηγεί σε απατηλά, ψεύτικα και καταστρεπτικά μονοπάτια όπως κάνουν όλοι οι άλλοι. Όλοι οι άλλοι, που ζούνε σε βάρος δικό μας, που ξευτελίζουν την προσωπικότητά μας, που επιβάλλουν στη ζωή μας μια στυγνή δικτατορία, με πρώτους και καλυτέρους τους πολιτικούς των ημερών μας. Το βλέπουμε αυτό καθημερινά στη ζωή μας και μάλιστα πολύ –πολύ έντονα. Το πώς μεταχειρίζεται ο άνθρωπος, το πόσο τον κοροϊδεύουν και τον εξαπατούν, το πώς καθημερινά κλέβουν τη ζωή του, το πώς τον οδηγούν σε αδιέξοδο. \
Όμως! Η επικοινωνία με το Θεό είναι ζωντανή, ολοζώντανη. Μπορεί να είναι και είναι ψέμα το χρήμα, η δόξα, οι θέσεις, οι πολιτικοί μας! Ο ήλιος, ακόμα και η γη, μπορεί να είναι ψέμα• τα πάντα. Ένα μονάχα δεν είναι ψέμα. Ο Κύριος μας. Η πίστη μας. Η εκκλησία μας. Να μιμηθούμε λοιπόν κι εμείς τη Χαναναία. Να γονατίζουμε τούτες τις στιγμές και να προσευχόμαστε λέγοντας ακαταπαύστως το «Κύριε, ελέησον».
«Κύριε, ελέησον» η πιο μικρή και η πιο μεγάλη προσευχή. Μπορεί να την πει ένας αγράμματος, μπορεί να την πει το μικρό παιδί, το νήπιο, ο ασπρομάλλης γέρος. Ο άρρωστος, ο ανήμπορος, ο κλινήρης, ο κουρασμένος, ο καθένας. όλοι μας• παντού και πάντα σε κάθε στιγμή, σε κάθε περίπτωση και περίσταση. Και ό Θεός ακούει το «Κύριε, ελέησον».
Αδελφοί μου! Οι περιστάσεις, κακώς βέβαια, και η τρεχάλα της ζωής, οι του βίου μέριμνες, μας κλέβουν συνεχώς το χρόνο της προσευχής. Ακόμα και στην Εκκλησία δυσκολευόμαστε να πάμε. Τουλάχιστον ας λέμε, εκεί που είμαστε, το «Κύριε, ελέησον». Κάθεσαι να φας, «Κύριε, ελέησον». Βράδιασε, «Κύριε, ελέησον». Ξημέρωσε, «Κύριε, ελέησον». Πας στη δουλειά, «Κύριε, ελέησον». Σκάβεις τη γη, «Κύριε, ελέησον». Βόσκεις τα ζώα, «Κύριε, ελέησον». Είσαι εργάτης, «Κύριε, ελέησον». Είσαι αμαρτωλός, «Κύριε, ελέησον».
Το «Κύριε, ελέησον» κάνει θαύματα. Αυτό που ζητούμε θα μας το δώσει ο Θεός, γιατί είναι πατέρας. Λέει ο Χριστός• «Ποιος πατέρας ζητεί το παιδί του ψωμί, και του δίνει πέτρα; ή ζητεί ψάρι, και του δίνει φίδι;» (Ματθ. 7,9-10' Λουκ. 11,11). Αν ό επίγειος πατέρας ενδιαφέρεται για τα παιδιά του, πολύ περισσότερο εκείνος πού του λέμε «Πάτερ ημών...». Θα μας τα δώσει αυτά ο Θεός, εάν πιστεύουμε πραγματικά, εάν είμεθα Χριστιανοί!
ΑΜΗΝ.
