ΠΑΡΑΙΝΕΤΙΚΗ,: ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ
ΚΥΡΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΟΥ Α΄ ΤΟΥ ΑΠΟ ΔΥΡΡΑΧΙΟΥ
Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1947
Τέκνα ἐν Κυρίῳ
ἀγαπητά,
Κατὰ τᾶς προηγούμενος αγίας ἡμέρας τῆς ἱερᾶς
αὐτῆς ἑβδομάδος παρηκολουθήσαμεν νοερῶς τᾶς τελευταίας ἡμέρας τῆς ἐπιγείου ζωῆς
τοῦ ἐνανθρωπηήσαντος Υιοῦ τοῦ θεού. Σήμερον Τὸν βλέπομεν ὑψωμένον ἐπάνω εἰς τὸ
ξύλον τοῦ Σταυροῦ, γεμάτον ἀπὸ πληγᾶς, λουσμένον μέσα εἰς τὸ αἵμα Του,
αγκαθοστεφανωμένον, βασανιζόμενον ἀπό τὸν πόνον καὶ ἀπὸ τὴν δίψαν.
Πονεί διὰ τᾶς ἁμαρτίας μας καὶ δίψα δι’ ὅλοὺ
τοῦ κόσμου τὴν σωτηρίαν, χάριν τῆς ὁποίας τρέχει ἀπὸ τᾶς πληγᾶς Τοῦ τὸ τίμιον
αἷμα. Διψᾶ τήνισωτηριαν καὶ ἐκείνων ἀκόμη ποῦ Τὸν ἔχουν σταυρώσει, ἐκείνων ποὺ
ἀκόμη τὸν ὑβρίζουν καὶ τὸν βλασφημοῦν «Πάτερ, ὦφες αὐτοίς, οὐ γὰρ οἴδασι τί
ποιοῦσι».
Ἀποθνήσκει ἐπάνω εἰς τὸν Σταυρὸν ὁ Κύριος
της ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, καὶ μὲ τὸ αἴμα Του ὑπογράφει τὸ συμβόλαιον τῆς
ἀπολυτρώσεως μας. Μὲ τὸν ἰδικόν Του θάνατον ἠθέλησε νά μας χαρίση τὴν ζωήν.
Ἐκεί ὤδηγησε τὸν Υἱόν τοῦ θεοῦ ἡ τελεία Τοῦ ἀγάπη πρὸς τοὺς Ἀνθρώπους.
Ἀπέναντι τῆς τόσον μεγάλης καὶ ἄπειρου αὐτῆς
ἀγάπης τοῦ Ἐσταυρωμένου, τί ἔχομεν νὰ τοῦ προσφέρωμεν ἠμεῖς; Τίποτε τὸ ὑλικόν
δὲν ἠμπορεῖ νὰ προσφέρη ὁ ἄνθρωπος, διὰ
νὰ πλήρωση τὴν τόσην ἄγαπην τοῦ θεοῦ. Δὲν ἔχει Ἐκεῖνος ἀνάγκην
ἀπὸ τὰ ἀγαθά μας. Ἀκούσατε τί εἶπεν ὁ Ἴδιος τὸ τελευταίον βράδυ, ποὺ ἔφαγε μαζὶ
μὲ τοὺς μαθητᾶς. Ἀκούσατε τί ὁ Ἴδιος ζητεῖ ἀπὸ ἐκείνους πόα ἤγαπησε· «Μείνατε—ειπεν
—ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ».
Αὐτὸ θέλει μόνον. Αὐτὸ τοῦ εἶναι ἄρκετον. Νὰ
τὸν ἄγαπησωμεν καὶ ἠμείς. Καὶ ὁ Ἰδιος πάλιν μας εἶπε μὲ ποῖον τρόπον ἡμποροῦμεν
νὰ δείξωμεν αὐτήν μας τὴν ἄγαπην. Μᾶς ἔδειξε τοὺς πάσχοντας ἀδελφούς μας καὶ
μᾶς εἴπεν : «Ἒφ' δσον ἔποιησατε ἑνϊ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἔμοι
ἔποιησατε». Καὶ ἡ τελευταία Του παραγγελία ἦτο,, νὰ ἄγαπωμεθα μεταξύ μας. Ἀπὸ
αὐτὸ θὰ γνωρίζωνται οι ἀληθινοὶ πιστοί «Ἐκ τούτου γνώσονται πάντες, δτι ἐμοί
μαθηταὶ ἔστε, ἐὰν ἄγαπην ἔχητε ἐν ἄλληλοις».
Ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπὸ τὸ πνεύμα αὐτὸ τοῦ Χριστοῦ
ἒφερεν εἰς τὸν κόσμον τὴν σκληρότητα καὶ τὴν σύγχυσιν ποὺ ὤδηγησε τὴν
ἀνθρωπότητα εἰς τὸ σημερινὸν κατάντημά της. Ἡ ἐπιστροφὴ εἰς τὸ πνεῦμα τουἘσταυρωμένου
θὰ ἐπαναφέρη πάλιν καὶ τὰ ἄτομα καὶ τοὺς λαούς εἰς τὸν δρόμον τῆς εὐημερίας καὶ
τῆς προόδου.
Ἐγκολπωθῆτε, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, τὴν ἀγάπην
τοῦ Χριστοῦ καὶ δείξατε μὲ τὰ καλά σας ἔργα, δτι εἶσθε «τέκνα φωτός». Ἐπωφεληθῆτε
τῆς εὐκαιρίας τῶν ἁγίων αὐτῶν ἥμερων, διὰ νὰ δροσίσετε τᾶς ψυχᾶς σας μὲ τὴν
πνοὴν της θείας ἀγάπης. Κάμετε ἀρχὴν νὰ ἀγαπᾶτε καὶ νὰ εὔεργετίτε, δσοὶ δὲν
ἔχετε δοκιμάσει τῶν καλῶν ἔργων τὴν χαράν. Προσπαθήσατε νὰ ἔπανευρετέ τους
ἑαυτούς σας, δσοὶ τυχὸν παρεσύρθητε ἀπὸ τοϋ αἰῶνος τὴν σκληρότητα καὶ ἀπεμακρύνθητε
ἀπὸ τὸν δρόμον τῆς ἀγάπης. Ἐκδηλώσατε ἀκόμη ἐντονώτερα καὶ ἀπόφασιστικότερα τὴν
ἀγάπην σας, ὅσοι ἔχετε τὸ εὐτύχημα νὰ τὴν κρατῆτε ἀκόμη «εἴς τὴν ψυχὴν σας.
Τοιουτοτρόπως θὰ τιμηθῆ πράγματι ὁ Ἐσταυρωμένος καὶ θὰ ἀξιωθῆτε νὰ ἑορτάσετε
τὴν Λαμπροφόρον ἥμεράν της Ἀναστάσεως τοϋ Κυρίου μὲ ἀληθινὴν χαράν, «καί τὴν
χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἄφ’ ὑμῶν».
Οἱ λόγοι αὐτοὶ ἂς γίνουν διὰ τὸν καθένα
χωριστὰ καὶ δι’ δλους μαζὶ
πραγματικότης, διὰ τῆς χάριτος τοῦ ἄγαπησαντος ἠμᾶς Ἰησοῦ Χρστοῦ, «τοῦ δόντος Εαὑτὸν
ἄντιλυτρον ὑπὲρ ἠμῶν». Γένοιτο.
