Τι γιορτάζουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας;
“Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων,
αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν.”
.
Κατά την τάξιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας,την Κυριακή Α΄των
Νηστειών, γίνεται η Λιτάνευσις των ιερών εικόνων των εκκλησιών γύρω από
τους ναούς και η ομολογία της πίστης μας στον Θεό, στον Υιό Του τον
Χριστό, σε όλους τους προφήτες, στην Παναγία
μας και στην πλειάδα των οσίων, αγίων και μαρτύρων της Μίας Αγίας
Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας Του. Και οι ιερείς εκφωνούν κατά την διάρκεια της Λιτανείας:
“Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς
παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ
χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ
σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω
λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ
Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν
Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ
σέβοντες, τοὺς δὲ διὸ τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας
τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμονες”. Και συνεχίζουν οι ιερείς μας: “Αὕτη
ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν
Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν. Ἐπὶ τούτοις τοὺς τῆς
εὐσεβείας Κήρυκας ἀδελφικῶς τε καὶ πατροποθήτως εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῆς
εὐσεβείας, ὑπὲρ ἧς ἀγωνίσαντο, ἀνευφημοῦμεν καὶ λέγομεν· Τῶν τῆς
Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων,
Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη”.
.
Λίγα λόγια για την εικονομαχία και την Αναστήλωση των εικόνων.
Υπήρξε μια σκοτεινή περίοδος της εκκλησιαστικής ιστορίας, όπου κάποιοι χριστιανοί,
επηρεασμένοι από την ειδωλολατρική παράδοση και πρακτική, νόμιζαν πως
οι εικόνες είναι σαν τα είδωλα. Έτσι, μερικοί από αυτούς τις λάτρευαν με έναν τρόπο παγανιστικό, ειδωλολατρικό,
φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να αντικαθιστούν την Θεία Κοινωνία με
ξύσματα από τα υλικά των εικόνων που τα διέλυαν στο νερό. Κάποιοι άλλοι
δε χριστιανοί, βλέποντας αυτές τις ακρότητες,.τις απέρριπταν εντελώς.
. .
Έτσι άρχισε η περίοδος των εικομαχιών, που προσπάθησε να την
σταματήσει το 787 μ.Χ, η Ζ΄Οικουμενική Σύνοδο στην Νίκαια της
Βιθυνίας, που συγκλήθηκε από την ευσεβέστατη Αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία, με την συμμετοχή 350 περίπου Επισκόπων, με προεδρεύοντα τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιο, και πλήθους μοναχών. Η Εικονομαχία καταδικάστηκε ως αίρεση και αποφασίστηκε η αναστήλωση των Ιερών Εικόνων.
Η τιμή και προσκύνηση των Εικόνων διαχωρίστηκε από αντίστοιχες
εκδηλώσεις των ειδωλολατρών με την διευκρίνιση και τον λεπτομερή
προσδιορισμό του τελικού αποδέκτη της προσκύνησης: προσκυνάμε βέβαια την εικόνα, όμως η προσκύνηση δεν αναφέρεται στην εικόνα αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο.
.
Έμελλε όμως η αίρεσις αυτή να ταλαιπωρήσει την Εκκλησία
και την Αυτοκρατορία για πάνω από έναν αιώνα, μέχρι το 843μ.Χ. Κατά την
διάρκεια αυτής της περιόδου πολλές εικόνες βεβηλώθηκαν και καταστράφηκαν
με ποικίλους τρόπους, μοναστήρια διαλύθηκαν, μοναχοί εξορίστηκαν και
βασανίστηκαν για την στάση τους υπέρ των εικόνων. Τελικά η αναστήλωση
των εικόνων και η αποκατάσταση της τιμής τους πραγματοποιήθηκε από την Θεοδώρα και τον ανήλικο γιο της αυτοκράτορα Μιχαήλ τον Μάρτιο του 843. Από τότε, ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας γιορτάζεται κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
.
Του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Τελίδη, από :http://www.katixitiko.gr.
