ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΝ

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΚΑΙ ΕΝΔΟΞΟΝ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ

Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Ο Ν

Ποίημα Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου.

Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον,

το Θεός Κύριος και το εξής του Αγίου.

Ήχος Δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ως Ιεράρχης και στερρός Αθλοφόρος, και πρεσβευτής υπέρ ημών προς τον Κτίστην, Ιερομάρτυς Πάτερ Ελευθέριε, πάσης ελευθέρωσον, προσβολής εναντίας, τους πιστώς προστρέχοντας, τη αγία σου σκέπη, και των σωμάτων άμα και ψυχών, πάσι χορήγει, υγείαν δεόμεθα.

Θεοτόκιον.

Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε…

Ο Ν’. Ψαλμός και ο κανών ου η ακροστιχίς.

«Ελευθέριε ρύου ημάς κινδύνων. Γερασίμου».

Ωδή Α’. Ήχος Δ’. Υγράν διοδεύσας.

Εν πάσαις του βίου επιφοραίς, θερμόν αρωγόν σε, κεκτημένοι παρά Θεού, πάσης λυτρωθείημεν ανάγκης, τη ση πρεσβεία σοφέ Ελευθέριε.

Λιτάνευσον Πάτερ ειλικρινώς, τον πάντων Δεσπότην, ως αν λύσιν των δυσχερών, και χάριν και έλεος και ρώσιν, οι προσιόντες σοι εύρωμεν άνωθεν.

Επίκουρος έσο και βοηθός, θερμότατος ρύστης, και υπέρμαχος εν παντί, ημίν Ελευθέριε παμμάκαρ, τοις ευφημούσι τους θείους αγώνάς σου.

Θεοτόκιον.

Υδάτων αΰλων ζωοποιών, γλυκύρροε κρήνη, Παντευλόγητε Μαριάμ, βλύσον μετανοίας μοι τα ρείθρα, τω προσιόντι πιστώς τη ση χάριτι.

Ωδή Γ’. Ουρανίας αψίδος.

Θρασυνόμενον σφόδρα, τον δυσμενή δράκοντα, κατά των πιστών ικετών σου, και ωρυόμενον, οία περ λέοντα, σύντριψον Πάτερ υψόθεν, τούτου της κακώσεως, ημάς ρυόμενος.

Ευσπλαγχνίας της θείας, τους οικτιρμούς ένδοξε, ευπαρρησιάστοις λιταίς σου, ημίν υπάνοιξον, ως συμπαθέστατος, και τον κατώδυνον βίον, ημών μεταποίησον, τρόποις χρηστότητος.

Ρωστική σου πρεσβεία, τα των ψυχών ίασαι, και τα των σωμάτων παμμάκαρ, ημών αλγήματα, και την ζωήν ημών, φόβω κυβέρνησον θείω, ως αν τω Παντάνακτι, σεμνώς λατρεύσωμεν.

Θεοτόκιον.

Ιλαστήριον θείον, χρυσοειδές έμψυχον, ώφθης σωματώσασα Κόρη, τον ιλασμόν ημών, Χριστόν τον Κύριον˙ διο τοις σοι προσιούσιν, αίτησαι την άφεσιν, ων εξημάρτομεν.

Διάσωσον, ώ Ελευθέριε θείε Ιερομάρτυς, εκ παντοίων οδυνηρών περιστάσεων, τους τη σεπτή σου προστρέχοντας προστασία.

Επίβλεψον εν ευμενεία…

Αίτησις και το Κάθισμα.

Ήχος Β’. Τα άνω ζητών.

Πρεσβεύειν αεί, Χριστώ τω Πανοικτίρμονι, ως Μάρτυς αυτού, και λειτουργός ευπρόσδεκτος, μη παύση Ελευθέριε, ίνα πάσης ρυσθείημεν θλίψεως, και ειρηναίαν ανύωμεν ζωήν, οι μέγαν προστάτην σε πλουτήσαντες.

Ωδή Δ’. Εισακήκοα Κύριε.

Επωδύνων συμπτώσεων, και ανιαρών σκανδάλων και θλίψεων, Ελευθέριε μακάριε, τους σοι αφορώντας ελευθέρωσον.

Ρώσιν θείαν πρυτάνευσον, τοις εν ασθενείαις δειναίς στενάζουσιν, ευπραγίαν δε και άνεσιν, τοις εν λυπηροίς του βίου κάμνουσιν.

Υπερτέρους ανάδειξον, εν τοις πειρασμοίς ημάς Ελευθέριε, ως αν λύσιν κομισώμεθα, παρά του Χριστού ων εσφαλόμεθα.

Ουρανόθεν επίβλεψον, ίδε συνηγμένους προ της Εικόνος σου, ημάς ήδη Ελευθέριε, και παράσχου πάσι τα αιτήματα.

Θεοτόκιον.

Υψηλόν ενδιαίτημα, του Υψίστου Λόγου και Παντοκράτορος, τον πεσόντα νουν μου ύψωσον, προς υψώσεις Κόρη βίου κρείττονος.

Ωδή Ε’. Φώτισον ημάς.

Ήρεμον ημών, την ζωήν και αστασίαστον, διατήρει Ελευθέριε σοφέ, εν ειρήνη και αγάπη και σεμνότητι.

Μάστιγι των σων, θεοδέκτων παρακλήσεων, τα κυκλώσαντα ημάς πλείστα δεινά, διασκέδασον εν τάχει Ελευθέριε.

Αύγασον ημίν, σελασφόροις ικεσίαις του, ευφροσύνην και χαράν την αληθή, και την λύπην των ψυχών ημών διάλυσον.

Θεοτόκιον.

Σθένωσον Αγνή, την ψυχήν μου ασθενήσασαν, ταις ποικίλαις προσβολαίς του δυσμενούς, ίνα τούτου κατισχύσω ο προστρέχων σοι.

Ωδή ΣΤ’. Την δέησιν.

Κατεύνασον, πειρασμών τα κύματα, τα χειμάζοντα ημάς ολεθρίως, και προς τον εύδιον όντως λιμένα, των του Θεού θελημάτων κυβέρνησον, Ιερομάρτυς Αθλητά, τους την σην εκζητούντας αντίληψιν.

Ιάσεων, ειληφώς το δώρημα, ως λαμπρός Ιερομάρτυς Κυρίου, τα των ψυχών ημών ίασαι πάθη, και των σωμάτων τους πόνους μετάβαλε, εις ευρωστίαν αληθή, μυστική επισκέψει σου ένδοξε.

Νοσούσι μεν, ιατήρ πανάριστος, τοις δε πάσχουσι θερμός παρακλήτωρ, και λυπουμένοις τερπνή θυμηδία, και τεθλιμμένοις σεπτόν παραμύθιον, ώ Ελευθέριε, γενού ως Χριστού μιμητής γνησιώτατος.

Θεοτόκιον.

Δοχείον με, θεϊκών ελλάμψεων, θεοκόσμητε ναέ του Σωτήρος, Ευλογημένε Παρθένε Μαρία, δι’ εμμελείας ηθών τελειότητος, και αρετών θεουργικών, τον πιστώς σε υμνούντα ανάδειξον.

Διάσωσον ώ Ελευθέριε θείε Ιερομάρτυς, εκ παντοίων οδυνηρών περιστάσεων, τους τη σεπτή σου προστρέχοντας προστασία.

Άχραντε, η δια λόγου…

Αίτησις και το Κοντάκιον.

Ήχος Β’. Προστασία των Χριστιανών.

Ιεράρχα του Σωτήρος ενθεώτατε, και γενναίε Αθλητά και Μάρτυς αήττητε, μη παρίδης σων ικετών ικέσιον ωδήν, αλλά πρόσδεξαι ως ευμενής, τας εν αιτήσει προσφοράς, των θερμώς εκβοώντων σοι˙ Φύλαττε πάσης βλάβης, και πάσης εχθρών μανίας, τους αιτουμένους σε πιστώς, Ελευθέριε πανεύφημε.

Προκείμενον.

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού.

Στίχος. Τοις Αγίοις τοις εν τη γη αυτού…

Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Μάρκον (β’. 23-28 και γ’. 1 -2)

Τω καιρώ εκείνω επορεύετο ο Ιησούς τοις Σάββασι δια των σπορίμων, και ήρξαντο οι Μαθηταί αυτού οδόν ποιείν, τίλλοντες τους στάχυας. Και οι Φαρισαίοι έλεγον αυτώ˙ Ίδε, τι ποιούσιν εν τοις Σάββασιν, ο ούκ έξεστι; Και αυτός έλεγεν αυτοίς˙ Ουδέποτε ανέγνωσε τι εποίησε Δαβίδ, ότε χρείαν έσχε και επείνασαν αυτός και οι μετ’ αυτού; Πώς εισήλθεν εις τον οίκον του Θεού, επί Αβιάθαρ του Αρχιερέως, και τους άρτους της προθέσεως έφαγεν, ούς ούκ έξεστι φαγείν, ειμή τοις Ιερεύσι, και έδωκε και τοις συν αυτώ ούσι; Και έλεγεν αυτοίς˙ Το Σάββατον δια τον άνθρωπον εγένετο, ούχ ο άνθρωπος δια το Σάββατον˙ ώστε κύριος εστίν ο Υιός του ανθρώπου και του Σαββάτου˙  Και εισήλθε πάλιν εις την συναγωγήν˙ και ήν εκεί άνθρωπος εξηραμμένην έχων την χείρα˙ και παρετήρουν αυτόν, ει τοις Σάββασι θεραπεύσει αυτόν, ίνα κατηγορήσωσιν αυτού. Και λέγει τω ανθρώπω, τω εξηραμμένην έχοντι την χείρα˙ Έγειραι εις το  μέσον. Και λέγει αυτοίς˙ Έξεστι τοις Σάββασιν αγαθοποιήσαι, ή κακοποιήσαι; Ψυχήν σώσαι, ή αποκτείναι; Οι δε εσιώπων. Και περιβλεψάμενος αυτούς μετ’ οργής, συλλυπούμενος επί τη πωρώσει της καρδίας αυτών, λέγει τω ανθρώπω. Έκτεινον την χείρά σου. Και εξέτεινε˙ και αποκατεστάθη η χείρ αυτού υγιής, ως η άλλη.

Δόξα.

Ταις του Ιεράρχου…

Και νύν.

Ταις της Θεοτόκου…

Προσόμιον.

Ήχος Πλ. Β’. Όλην αποθέμενοι.

Στίχος. Ελέησόν με ο Θεός…

Πάσαις κλονιζόμενοι, επιβουλαίς του Βελίαρ, και περιστατούμενοι, ταις ευρούσαις θλίψεσιν ημάς Άγιε, τη σεπτή σκέπη σου, πίστει αδιστάκτω, καταφεύγομεν κραυγάζοντες˙ Πρόφθασον ένδοξε, και των θλιβερών περιστάσεων, απάλλαξον δεόμεθα, την πολυπαθή ημών ύπαρξιν, και τον πάντων Κτίστην, δυσώπει Ελευθέριε σοφέ, ίνα το πλούσιον έλεος, πέμψη ταις ψυχαίς ημών.

Ωδή Ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.

Υπό πλήθους πταισμάτων, συνεσχέθημεν πλήθει βιοτικών συμφορών, άλλ’ ώ Ιερομάρτυς, η ση επιστασία, προφθασάτω τους δούλους σου, και λυτρωσάσθω ημάς, των νυν παρενοχλούντων.

Νενομένη αθλίως, την ζωήν ημών πάσαν η της κακίας φορά, εις βάθη αθυμίας, ημών τας διανοίας, μεθιστά βιαιότατα˙ συ ούν ημάς εξελού, τοιαύτης τυραννίδος.

Ως λαμπρός υποφήτης, της εν Πνεύματι θείω ελευθερίας ψυχών, παθών των ακαθέκτων, και πόνων ανηκέστων, ελευθέρωσον άπαντας, Ιερομάρτυς Χριστού, τους σε παρακαλούντας.

Θεοτόκιον.

Νάμα θείον μοι βλύσον, χαριτόβρυτε κρήνη θεουργικών δωρεών, δροσίζον την ψυχήν μου, την καταφλεγομένην, της κακίας τοις άνθραξιν ίνα υμνώ σε αεί, Υπερδεδοξασμένη.

Ωδή Η’. Τον Βασιλέα.

Γνώμη ευθεία, εν αληθεί μετανοία, πολιτεύεσθαι ικάνωσον παμμάκαρ, ως Ιερομάρτυς, τους σε υμνολογούντας.

Ελευθερίαν, της εν ημίν αμαρτίας, και απάλλαξιν πάσης κακοπραγίας, πρέσβευε δοθήναι τοις σε υμνολογούσι.

Ρύσαί με γλώσσης, δολιοτρόπων ανθρώπων, και στενώσεων παντοδαπών εν βίω ίνα σε γεραίρω, σοφέ Ιερομάρτυς.

Θεοτόκιον.

Αγγέλων δόξα, ώ Υπερένδοξε Κόρη, αδοξίας με παθών των ακαθάρτων, κάθαρον τοις ρείθροις, της σης αγαθωσύνης.

Ωδή Θ’. Κυρίως Θεοτόκον.

Σωμάτων αρρωστίας, και ψυχών τα βάρη, τη δεδομένη σοι χάριτι σκέδασον, των την σην κλήσιν φωνούντων ώ Ελευθέριε.

Ιλέωσαι παμμάκαρ, τοις σοι προσιούσι, τον αγαθόν και φιλάνθρωπον Κύριον, ως αν της τούτου χρηστότητος απολαύσωμεν.

Μη παύση εποπτεύων και φρουρών και σκέπων, και των εν βίω δεινών εξαιρούμενος, τους σε θερμόν αντιλήπτορα ευμοιρήσαντας.

Ορμαίς ακατασχέτοις, προς την αμαρτίαν, κατολισθήσας Θεού απεμάκρυνα, αλλά συ με πανεύφημε επανάγαγε.

Θεοτόκιον.

Υπέρφωτε λυχνία, του αδύτου φέγγους, την σκοτισθείσαν ψυχήν μου καταύγασον, όπως φωτί του Κυρίου Κόρη πορεύσωμαι.

Το Άξιον εστίν, και τα Μεγαλυνάρια.

Πνεύματος αγίου από παιδός, πλήρης χρηματίσας, Ελευθέριε ιερέ, της ελευθερίας, της εν Χριστώ εκφάντωρ, τοις δουλωθείσιν ώφθης, φθόνω του όφεως.

Άνθος της Ανθίας της ευκλεούς, πανεύοσμον ώφθης, γεωργία ηθών σεμνών, και του Ανικήτου, του ιερού φυτεία, καρποφορήσας Πάτερ, τα υπέρ έννοιαν.

Χαίροις Εκκλησίας βάσις στερρά, και παθών Κυρίου, αφομοίωμα και εικών˙ χαίροις ο βραβεύων, δεινών ελευθερίαν, τοις σε παρακαλούσιν ώ Ελευθέριε.

Άμωμον θυσίαν και μυστικήν, θύων τω Σωτήρι, ώσπερ θείος ιερουργός, αυτώ πορσηνέχθης, καθάπερ ιερείον, νομίμως εναθλήσας, ώ Ελευθέριε.

Ήνεγκας βασάνους τας χαλεπάς, εν τη ση αθλήσει, δι’ αγάπην του Ιησού˙ όθεν τας οδύνας, ημών αεί κουφίζεις, τη ση επιστασία ως ιερώτατος.

Φύλαττε ατρώτους ταις σαις ευχαίς, εκ παντός σκανδάλου, και απάσης επιβουλής, του δεινού Βελίαρ, και νόσων και κινδύνων, τους σε υμνολογούντας ώ Ελευθέριε.

Πάσαι των Αγγέλων…

Το τρισάγιον. Και το τροπάριον. Ήχος Πλ. Α’.

Ιερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, και αιμάτων τοις ρείθροις επισταζόμενος, τω Δεσπότη σου Χριστώ Μάκαρ ανέδραμες, Ελευθέριε σοφέ, καθαιρέτα του σατάν. Διο μη παύση πρεσβεύων, υπέρ των πίστει τιμώντων την μακαρίαν σου Άθλησιν.

Εν τη απολύσει το παρόν.

Ήχος Β’. Ότε εκ του ξύλου.

Πάσης επηρείας και οργής, βλάβης και παντοίας ανάγκης, και περιστάσεως, πάντας ελευθέρωσον, Ιερομάρτυς Χριστού, Ελευθέριε ένδοξε, τους εξαιτουμένους, την θερμήν αντίληψιν, της προστασίας σου˙ συ γαρ βοηθός Ορθοδόξοις, και τοις κινδυνεύουσι ρύστης, προς Θεού εδόθης ιερώτατε.

Δίστιχον.

Παθών παντοίων ελεύθερόν με δείξον

Γεράσιμον παμμάκαρ σοι προσιόντα.

 Η/Υ επιμέλεια, Σοφίας Μερκούρη.