Η ΘΕΙΑ ΚΟΝΩΝΙΑ

 

 

   ΟΜΙΛΙΑ  8^Η

1.    ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ  ΕΝ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ   (ΣΤ΄) .

 

Όταν , αγαπητοί Χριστιανοί, ο μακαριστός Μητροπολίτης Χίου, Παντελεήμων Φωστίνης, (+1962), ήτανε ιεροκήρυκας στην Ι. Μητρόπολη Αττικής ,πήγε μια μέρα να λειτουργήσει στο τότε φθισιατρείο «Σωτηρία». Εκεί λοιπόν όταν πλησίαζε η ώρα της θείας Κοινωνίας οι νοσοκόμοι του έφεραν μια μεγάλη πιατέλα με πολλά κουταλάκια.

- Τι τα φέρατε αυτά ; τους ρώτησε .

- Μας τα έδωσαν οι γιατροί να κοινωνήσετε μ’ αυτά τους ασθενείς, αρχίζοντας από τους πιο ελαφρά και προχωρώντας στους πιο βαριά.
- Δεν χρειάζονται αυτά, απάντησε με πίστη. Έχω την λαβίδα.
Πραγματικά, κοινώνησε κανονικά τους ασθενείς και στο τέλος πλησίασε στην Ωραία Πύλη, για να καταλύσει ότι είχε απομείνει στο Άγιο Ποτήριο. Το έκανε αυτό για να τον βλέπουν όλοι , και να μάθουν οι γιατροί , ότι η Θεία Κοινωνία είναι φωτιά που κατακαίει τα πάντα. ( «ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» Ι. ΜΟΝΗ. ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ. Σελ. 149 ). 

Αναφερθήκαμε σήμερα, αγαπητοί Χριστιανοί, σ’ αυτό το περιστατικό γιατί θέλουμε να μιλήσουμε για μια ακόμη παρανόηση ,μια ακόμη λανθασμένη και αρνητική στάση, απέναντι στο μεγάλο θέμα της Θείας Κοινωνίας. 
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά ξεκινώντας από μια επερώτηση στη Βουλή ενός ανοήτου βουλευτού –ευτυχώς παλιά -και την οποία δεν μπορώ να ξεχάσω λόγω της αλγεινούς εντύπωσης που μου έκανε όταν τότε την διάβασα σε μια εφημερίδα.

«Σύμφωνα με τους Ιερούς κανόνες της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας, -ανέφερε ο υπέρ-εκσυγχρονιστής και φωταδιστής, δυστυχώς αμαθέστατος και ασεβέστατος, αυτός βουλευτής - προβλέπεται η Θεία Μετάληψις των πιστών μέσα στους Ιερούς Ναούς. Έτσι, σε κάποιο σημείο της λειτουργίας μέσα στις Εκκλησίες, ο μητροπολίτης ή ο αρχιερέας μεταλαμβάνει όλους τους ιερείς και διακόνους της εκκλησίας, οι οποίοι πίνουν τρεις (3) φορές από το «ίδιο Δισκοπότηρο» και στη συνέχεια, πάντα από το ίδιο Δισκοπότηρο, το αγίασμα που έμεινε, με ένα μεταλλικό κουταλάκι, μεταλαμβάνει τους πιστούς, ηλικίας 6 μηνών έως 80-90 ετών, οπότε παρατηρείται το θλιβερό και απαράδεκτο φαινόμενο, το κουταλάκι να μπαίνει στο στόμα γέροντα ή γερόντισσας 80-90 ετών με σαπισμένα δόντια κ. λ. π. και στη συνέχεια στο τρυφερό στοματάκι του βρέφους των 6 μηνών ή του νηπίου των 2-3 ετών, γεγονός που προκαλεί αποστροφή, προβληματισμό και ανησυχία για μεθόδους αναχρονιστικές και πικίνδυνες στη σύγχρονη κοινωνία και δημόσια υγεία». (Β. Αγοράστης. Βλέπε εφημ.»Αυριανή» 3-2-88 ). 

Δεν είναι του παρόντος, αγαπητοί Χριστιανοί, να σχολιάσουμε τις ανακρίβειες και τις ανοησίες με τις οποίες βρίθει η εισήγηση αυτή γιατί δεν μας αρκεί μιας ολόκληρη ομιλία. Λόγια αθεολόγητα , που δείχνουν άνθρωπο ο οποίος δεν γνωρίζει ούτε που βρίσκεται ο Να-ός της ενορίας του . Και μόνο ότι ονομάζει «αγίασμα» το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου που βρίσκεται μέσα στο Άγιο ποτήριο, αρκεί για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται.
Όμως - και το λέμε με λύπη αυτό - τέτοιες απόψεις δεν είναι μόνο κάποιων οι οποίοι θέλουν να κάνουν εντύπωση, ή να βγουν απ΄ την αφάνεια χρησιμοποιώντας έναν αρρωστημένο εκσυγχρονισμό, ούτε λόγια αθέων και αποκομμένων απ’ την Εκκλησία ανθρώπων, μόνο. Δυστυχώς, ευκαίρως – ακαίρως, ακούγονται και από στόματα Χριστιανών Ορθοδόξων, ανθρώπων της Εκκλησίας ,ανθρώπων που όπως μας λένε επιθυμούν να προσέρχονται εις το «Ποτήριον της ζωής» όμως… αποφεύγουν μη τυχόν και κολλήσουν καμιά αρρώστια. Αυτό λοιπόν ξεκαθαρίζουμε σήμερα. Πόσο Χριστιανός είναι αυτός που αποφεύγει, ή ακόμη κοινωνεί τρέμοντας, όχι από φόβο Θεού, αλλά από φόβο…μικροβίων .

10. Μικρόβια…και Θεία Κοινωνία.

Λέγει λοιπόν σχετικά ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος .

«Η Θεία Κοινωνία είναι ένας ποταμός πιο δυνατός και πιο σφοδρός, απ’ τη φωτιά, που όμως δεν κατάκαιει αλλά περιλούει, πυρπολεί αφλέκτως αυτόν που τον παίρνει μέσα του. Να! Όπως παίρνεις το χρυσό και καθώς λειώνει στη φωτιά, αν ήταν δυνατόν να βουτούσες μέσα το χέρι σου ή τη γλώσσα σου σ’ αυτόν, τότε αμέσως θα γινόταν χρυσή ,έτσι εδώ κι ακόμα πιο πολύ χρυσώνει την ψυχή σου το σώμα του Χριστού». Χρυσώνει λοιπόν τη ψυχή, δεν την ζημιώνει. Πηγή αγαθών και όχι πηγή… ασθενειών. Σημειώνει επίσης ο Άγιος Νεκτάριος, ο επίσκοπος Πενταπόλεως, ο εν Αιγίνη. «Ο επαξίως κοινωνήσας έλαβεν ως αρραβώνα την Ουράνιον Βασιλείαν . Ευρίσκεται δε εν-δεδυμένος την Θείαν πανοπλίαν, ήτις προφυλάσσει αυτόν από παντός κακού και πάσης του πονηρού επιβολής και καθιστά επίφοβον αυτόν και αυτοίς τοις δαίμοσιν».

Σε άλλο δε σημείο πάλι μας λέγει: «Ω! Πόσον ευδαίμων και μακάριος δέον να λογίζηται ο επαξίως των Θείων μεταλαμβάνων μυστηρίων ! Ούτος εξέρχεται του Ναού όλος ανακαινισθείς, διότι το πυρ της Θεότητος, το διά της Θείας μεταλήψεως κοινωνήσαν μετά της ψυχής του ανθρώπου, τας μεν αμαρτίας αυτής κατέφλεξεν, αυτήν δε Θείας ενέπλησε Χάριτος, τας φρένας ηγίασε, τον νουν διεφώτισε, και την καρδίαν τω φόβω Θεού καθήλωσε, και τέλος ανέδειξε σκήνωμα πνεύματος». Όποιος λοιπόν επάξια κοινωνεί ενδύεται Θεία πανοπλία. Ανακαινίζεται ,διαφωτίζεται, αγιάζεται .Το πυρ της Θεότητος κατακαίει τα πάντα . Τώρα το κατά πόσο είναι δυνατόν από τη μια να γινόμαστε σκηνώματα Πνεύματος Αγίου και από την άλλη σκηνώματα… μικροβίων μόνο η θολοκουλτούρα της εποχής μας μπορεί να εξηγήσει και η απιστία μας να παραδεχθεί .

Το  θέμα όμως της Θείας Κοινωνίας, αγαπητοί Χριστιανοί και όλων φυσικά των μυστηρίων είναι θέμα πίστεως. Ή πιστεύουμε πραγματικά στα μυστήρια μας ή όχι. Αν δεν πιστεύουμε στη δύναμη τους, αν δεν πιστεύουμε συνειδητά σ΄ αυτό που κάνουμε τότε γιατί να προσερχόμαστε;

Αδελφοί μου!

Αυτός που παρέδωσε, Αυτός που συνέστησε το Μυστήριο είναι ο Ι. Χριστός. Ο ίδιος μας διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται πλέον για άρτο και οίνο ,αλλά για το Σώμα Του και το Αίμα Του. «Εσθιόντων δέ αυτώνν λαβών ο Ιησούς τόν άρτον καί ευλογήσας έκλασε καί εδίδου τοις μαθηταίς καί ειπε. Λάβετε φάγετε τούτο εστί τό σώμα μου. καί λαβών τό ποτήριον καί ευχαριστήσας έδωκεν αυτοίς λέγων πίετε εξ αυτού πάντες. Τούτο εστί τό αίμα μου. τό της Καινής Διαθήκης τό υπέρ ημών καί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ. ΚΣΤ 26-28 ).

«Τούτο ποιείτε εις τήν εμήν ανάμνησιν» (Λουκά. ΚΒ 19).
Πως είναι λοιπόν δυνατόν, το Σώμα και το Αίμα του Θεού, να γίνει φορέας και μέσο μετάδοσης διαφόρων νόσων; Ένας ήλιος που δεν μπορεί να ζεστάνει και να μας χαρίσει ζωή τότε τι ήλιος είναι ; Είναι άχρηστος. Πώς είναι δυνατόν το «Φάρμακον Αθανασίας» να αποβεί προς βλάβην του ανθρώπου; Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για «Χριστοποίηση», του ανθρώπου και συνάμα να φοβόμαστε να κοινωνήσουμε, να κοιτάζουμε ποιος κοινώνησε πριν από μας, να δυσανασχετούμε, να σπρώχνουμε για να κοινωνήσουμε τη στιγμή που εμείς θεωρούμε κατάλληλη ;

Απ’ τη στιγμή λοιπόν που βάζουμε μέσα μας το Θεό, δεν χωρεί τίποτε άλλο. Η λογική παραμερίζεται ,τα λόγια περιττεύουν. Μιλάει η ψυχή. 
Το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας δίδεται εις «άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αώνιον». Με αδιάκριτη πίστη και φόβο Θεού πλησιάζουμε την Θεία πραγματικότητα, όπου γεμίζουμε με ζωή, γεμίζουμε με Θεό ,μεταμορφωνόμαστε. Οι ανθρώπινοι ,οι φυσικοί παράγοντες εδώ σταματούν. Υπάρχει μόνο το θαύμα. Τίποτε άλλο…

Αγαπητοί Χριστιανοί.

Σε μια ευχή της Θείας Λειτουργίας, προσευχόμαστε: «…Συ ουν Δέσποτα τα προκείμενα πάσιν ημίν εις αγαθόν εξομάλισον κατά την εκάστου ,ιδίαν χρείαν. Τοις πλέουσι σύμπλευσον,  τοις οδοιπορούσι συνόδευσον,  τους νοσούντας ίασαι ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών». Είναι λοιπόν δυνατόν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, να αποβεί εις βλάβην, να μεταδώσει ασθένειες; Από τη μια να δεόμαστε «τούς νοσούντας ίασαι» και από την άλλη να φεύγουμε με αρρώστιες από το «Ποτήριον της Ζωής»;

«Ένα σχετικό περιστατικό συνέβη και το 1942 στα Ιωάννινα .Ο ιεροκήρυκας π. Βενέδικτος Πετράκης (+1961),μετά τη Θ. Λειτουργία στο εκκλησάκι του Κάστρου ,πήγε στο εκεί νοσοκομείο ,όπου στεγαζόταν και το φθισιατρείο, για να κοινωνήσει τους αρρώστους . Ένας βαριά φυματικός ,μόλις μετάλαβε έκανε αιμόπτυση πάνω στο σεντόνι. Αμέσως ο π. Βενέδικτος την πήρε αγία λαβίδα, την έφαγε και είπε να κάψουν το σεντόνι .Οι γιατροί το είδαν και τρόμαξαν. «Τι κάνει αυτός ο τρελός»; φώναξαν. Σε λίγο θα τον δείτε με καλπάζουσα φυματίωση»! Μα ούτε σε λίγο ,ούτε σε πολύ τον είδαν με καλπάζουσα. Η χάρη του μυστηρίου δεν επέτρεψε να πάθει τίποτε.» (ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ Σελ. 150 ).

Τελειώνουμε με μια διαβεβαίωση του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου:
«Το ιερότατο Σώμα του Χριστού , καλώς εσθιόμενο… τους ασθενείς ενισχύει, τους υγιείς ευφραίνει , τις αρρώστιες γιατρεύει, την υγείαν φυλάσσει….».
Γι’ αυτό. Αν είμαστε σωστοί χριστιανοί, Αν πιστεύουμε στα Μυστήρια μας , στην Αγία Γραφή, στην Ιερά Παράδοση τότε προσερχόμαστε στη Θεία Κοινωνία, χωρίς κανένα ενδοιασμό, χωρίς καμιά αμφιβολία. Διαφορετικά κοινωνούμε κατά λάθος και κακώς κοινωνούμε.