Ενώ ζούσε στον Παράδεισο ο άνθρωπος άκουσε το ψέμα που μεγαλύτερό του ούτε έχει μα ούτε και πρόκειται να ειπωθεί. Με διαβολική παρέμβαση μετεστράφη και διεστράφη. Και ενώ Ενώ ζούσε στον Παράδεισο ο άνθρωπος άκουσε το ψέμα που μεγαλύτερό του ούτε έχει μα ούτε και πρόκειται να ειπωθεί. Με διαβολική παρέμβαση μετεστράφη και διεστράφη. Και ενώ θαύμαζε και δοξολογούσε τον Θεό, υπάκουε στις εντολές του Θεού και χαιρότανε την αφοσίωση του στον Θεό, έγινε εγωιστής και εγωκεντρικά αυτονομημένος. Ήθελε τα πράγματα να γίνουν κατά το δικό του θέλημα, κατά το συμφέρον του, όπως εκείνος βέβαια το εννοούσε και όχι πλέον όπως το εννοούσε ο Θεός. Άκουσε τη συμβουλή του διαβόλου και επαναστάτησε, επειδή θεώρησε ότι είναι πλέον συμφερότερο σε αυτόν να ακούσει την οδηγία του διαβόλου παρά την εντολή του Θεού.
Έκτοτε, αγαπητοί χριστιανοί, όλοι εμείς πορευόμαστε με έναν εγωκεντρισμό αδυσώπητο και άκαμπτο. Κι αυτός ο εγωκεντρισμός ξεκινάει από αυτή τη γέννησή μας και δυστυχώς, μας συνοδεύει μέχρι τον τάφο. Το σύνθημά μας τι έχω και τι είμαι. Στηρίζω όλα μου τα βιώματα, όλα μου τα αισθήματα για οντότητα και για υπεροχή στο τι έχω, τι απολαμβάνω, τι κάνω, και συνάμα συγκεντρώνω την προσοχή μου στο τι είμαι, πως με θεωρεί ο κόσμος, πόσο μεγάλος είμαι, αλλά και πόσο μικροί, πόσο μηδαμινοί, πόσο τιποτένιοι είναι όλοι οι άλλοι.
