1η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ. Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 

Μιά ξεχασμένη γιορτή...

https://www.apolytrosis.gr/

 Πρωτομηνιά. Παίρνω στά χέρια μου τό Μηναῖο τοῦ Αὐγούστου... Θυμόμουν ὅτι γιορτάζουν οἱ ἑπτά Μακκαβαῖοι. Ὅμως μόλις ἀνοίγω τό βιβλίο, βλέπω πώς πρῶτα ἀναφέρεται μία ἄλλη γιορτή: ἡ Πρόοδος τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ. «Γι’ αὐτό», σκέφτομαι, «στόν Ἑσπερινό ψάλαμε “Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν Σου...”». Αὐθόρμητα μία ἀπορία μοῦ δημιουργήθηκε: Τί ἀκριβῶς γιορτάζουμε; Μήπως ἀπό τόν Αὔγουστο ἑτοιμαζόμαστε γιά τήν Ὕψωση τοῦ τιμίου Σταυροῦ στίς 14 Σεπτεμβρίου; Μᾶλλον εἶναι πολύ μακρινός ὁ συσχετισμός...

 Ἀναζητώντας τίς ρίζες αὐτῆς τῆς γιορτῆς ἔφτασα στά χρόνια τοῦ Βυζαντίου. Στά μέσα τοῦ 10ου αἰώνα βρῆκα στόν πολυγραφότατο Κωνσταντῖνο Πορφυρογέννητο μία ἐνδιαφέρουσα μαρτυρία. Στό ἔργο του «Ἔκθεσις Βασιλείου Τάξεως» ἀναφέρει πώς στήν Κωνσταντινούπολη ἄρχιζε ἀπό τίς 23 Ἰουλίου ἡ προσκύνηση τοῦ Τιμίου Ξύλου, πού διαρκοῦσε ἑπτά ἡμέρες. Στή συνέχεια, ἀπό τήν 1η Αὐγούστου καί γιά δύο ἑβδομάδες, γινόταν ἡ «Πρόοδος», δηλαδή ἡ περιφορά τοῦ Τιμίου Ξύλου σχεδόν σ’ ὅλη τήν Πόλη καί τά περίχωρα πρός ἁγιασμό τῶν πιστῶν. Τήν παραμονή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (14 Αὐγούστου) περιέφεραν τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου στά ἀνάκτορα καί τέλος, τόν ἐναπέθεταν στό ἐκκλησάκι τῶν Ἁγίων Θεοδώρων πού βρισκόταν μέσα στό παλάτι.

 Ἡ ἐπίσημη ἑορτή θεσπίστηκε, ὅπως φαίνεται, ἀργότερα. Τόν 12ο αἰώνα, στά χρόνια της αὐτοκρατορίας τοῦ Μανουήλ Κομνηνοῦ, οἱ Βυζαντινοί σώθηκαν ἀπό ἐπιδρομή τῶν Σαρακηνῶν μέ τή βοήθεια τοῦ Τιμίου Ξύλου. Ἔκτοτε ἡ ἑορτή ὁρίστηκε τήν πρώτη μέρα τῆς νηστείας τοῦ Δεκαπενταυγούστου (1 Αὐγούστου) καί συνοδευόταν ἀπό λιτάνευση (πρόοδο) τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Ὁ Πατμιακός κώδικας 266 ἀναγράφει ὅτι ἐπίσης κατά τήν 1η Αὐγούστου στή Μεγάλη Ἐκκλησία ἐτελεῖτο «ἡ Βάπτισις τῶν τιμίων Ξύλων». Ὁ Σ. Εὐστρατιάδης σημειώνει: «Κατά τήν ἡμέραν ταύτην ἐξήγετο ἐκ τοῦ σκευοφυλακίου τῆς μεγάλης ἐκκλησίας ὁ τίμιος Σταυρός, περιήγετο ἀνά τήν πόλιν καί ἐξετίθετο εἰς διαφόρους ναούς πρός προσκύνησιν καί ἁγιασμόν τῶν πιστῶν καί πάλιν ἀπετίθετο εἰς τό σκευοφυλάκιον».

 Ταξιδεύω μέ τόν νοῦ στούς δρόμους τῆς Πόλης καί βλέπω τήν περιφορά τοῦ Σταυροῦ. Οἱ πιστοί στέκουν στά πλάγια καί κάνουν εὐλαβικά τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ. Ἄλλοι συνοδεύουν τήν πομπή μέ κατάνυξη καί προσεύχονται καθώς ἁγιάζεται κάθε γωνιά τῆς Βασιλεύουσας. Καμαρώνεις καί χαίρεσαι γιά τήν εὐλάβεια τῶν χριστιανῶν πού τιμοῦσαν τόσο ἔντονα τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ... Σοφά θεσπίστηκε αὐτή ἡ γιορτή. Ἡ Ἐκκλησία εἶχε πείρα τῆς δυνάμεως τοῦ Σταυροῦ ἀπό τή γέννησή της, ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῶν διωγμῶν. Ἔτσι σέ κάθε δυσκολία ἀτομική ἤ συλλογική οἱ πιστοί προσέτρεχαν πάντοτε στό Τίμιο Ξύλο, πού κατατρόπωσε τόν κοσμοκράτορα τοῦ αἰῶνος τούτου, πού νίκησε τό μεγαλύτερο κακό στόν κόσμο, τήν ἁμαρτία...

 Σήμερα, ὡστόσο, πόσο ξεθώριασε τούτη ἡ γιορτή! Κι ὅμως ἔχουμε ἀνάγκη τήν ἀναβίωσή της περισσότερο ἀπό ποτέ, θαρρῶ. Μπορεῖ σήμερα νά μή γίνονται ἐπιδρομές Σαρακηνῶν, ἀλλά ἡ πατρίδα μας πλήττεται ἀπό χειρότερες ἐπιδρομές. Δέν εἶναι μόνο οἱ ἐπιθέσεις τῶν δυνατῶν, ἀλλά καί οἱ ὕπουλες χρόνιες διαβρωτικές ἐπιθέσεις ἐκ τῶν ἔνδον, πού ροκάνισαν τίς ρίζες τῆς φυλῆς μας.

 Βρισκόμαστε σέ τόσο δεινή θέση... κι ἐξακολουθοῦμε νά βυθιζόμαστε στήν ἀπελπισία... Μά τέλος πάντων, τί συμβαίνει; Μήπως στέρεψε ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ; Ἄπαγε τῆς βλασφημίας! Τότε ποῦ βρίσκεται τό πρόβλημα; Μήπως λείπουν οἱ χριστιανοί πού προστρέχουν στόν Σταυρό τοῦ Κυρίου καί προσεύχονται μέ πίστη ἀταλάντευτη;

 Ἡ ἱστορία μας ἔχει τόσα νά μᾶς διδάξει... Ἡ πίστη μας εἶναι τόσο ζωντανή... Στό χέρι μας εἶναι νά ἀναβιώσουν ἐκεῖνες οἱ μέρες πού οἱ πιστοί δέονταν μέ ὅλη τή θέρμη τῆς καρδιᾶς τους, μέ ἐμπιστοσύνη ἀκουμποῦσαν ὅλα τά θέματά τους στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ Πατέρα ἦταν βεβαία, ὄχι γιά νά φέρει τήν ἀπαλλαγή ἀπό τά δεινά κατά τό δικό μας θέλημα, ἀλλά γιά νά φέρει τήν ἔκβαση κατά τό ἅγιό του θέλημα καί τό συμφέρον τῶν ψυχῶν.

Ἀγγελική Τσιραμπίδου

Φιλόλογος

«Ἐκκλησία καί ἐπιστήμη στόν ἀγῶνα κατά τῆς πανδημίας»

 

ΕΛ­ΛΗ­ΝΙ­ΚΗ ΔΗ­ΜΟ­ΚΡΑ­ΤΙ­Α

Η Ι­Ε­ΡΑ ΣΥ­ΝΟ­ΔΟΣ

ΤΗΣ ΕΚ­ΚΛΗ­ΣΙ­ΑΣ ΤΗΣ ΕΛ­ΛΑ­ΔΟΣ

 

Δ/νσις : Ἰωάννου Γενναδίου 14 – 115 21, Ἀθῆναι

Τηλ. 210-72.72.204, Fax 210-72.72.210, e-mail: contact@ecclesia.gr

 

 

 

            ðñùô.  3074

áñéè.                                                       Αθηνησι τη‚ 14ῃ Ἰουλίου 2021

            äéåêð.  1365

 

 

 

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ  3 0 4 5

 

 

Πρός

τό Χρι­στε­πώ­νυ­μον Πλή­ρω­μα

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

 

Θέμα: «Ἐκκλησία καί ἐπιστήμη στόν ἀγῶνα κατά τῆς πανδημίας»

 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Τό τε­λει­ό­τε­ρο δη­μι­ούρ­γη­μα τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι ὁ ἄν­θρω­πος, ὁ ὁ­ποῖ­ος πλά­στη­κε γιά νά ζεῖ αἰ­ώ­νια. Ὁ ἐ­γω­ι­σμός ὁ­δή­γη­σε τόν ἄν­θρω­πο στήν πτώ­ση καί ἡ πτώ­ση ἔ­φε­ρε ὡς συ­νέ­πεια τίς ἀ­σθέ­νει­ες καί τόν θά­να­το.

Ὁ Δη­μι­ουρ­γός μας, γιά νά ἁ­πα­λύ­νει τόν πό­νο τῶν ἀν­θρώ­πων ἀπό τίς ἀ­σθέ­νει­ες, μᾶς χά­ρι­σε τήν ἰ­α­τρι­κή ἐ­πι­στή­μη καί τά φάρ­μα­κα. Στήν Πα­λαι­ά Δι­α­θή­κη ὁ Προ­φή­της Ἠ­σα­ΐ­ας μέ τήν βο­ή­θεια τῆς τό­τε ἰ­α­τρι­κῆς, ἐ­θε­ρά­πευ­σε τόν Ἐ­ζε­κί­α.

Στήν Και­νή Δι­α­θή­κη ἐξ ἄλ­λου, ὁ Ἴ­διος ὁ Κύ­ριός μας το­νί­ζει τήν ἀ­ναγ­και­ό­τη­τα τῆς ἰ­α­τρι­κῆς ἐ­πι­στή­μης λέ­γον­τας: «οὐ χρεί­αν ἔ­χου­σιν οἱ ἰ­σχύ­ον­τες ἰα­τροῦ, ἀλ­λ’ οἱ κα­κῶς ἔ­χον­τες» (Ματθ. 9, 12), πού ση­μαί­νει πώς ὅταν τό σῶ­μα ἀ­σθε­νεῖ, ὑ­πάρ­χει ἀ­νάγ­κη τῆς συν­δρο­μῆς τῶν ἰα­τρῶν.

Ὁ Ἅ­γιος Νε­κτά­ριος ἐ­πί­σης, λί­γο πρίν ἀπό τόν θά­να­τό του, μή ἀν­τέ­χον­τας τούς πό­νους τῆς ἀ­σθε­νείας του, ζή­τη­σε ἰ­α­τρι­κή φρον­τί­δα στό Ἀ­ρε­ταί­ει­ο Νο­σο­κο­μεῖ­ο, ὅ­που καί ἐκοιμήθη.

Ἀλ­λά καί ὁ Ἅ­γιος Λου­κᾶς ὁ Ἰ­α­τρός, πρω­το­πό­ρος σέ ἰ­α­τρι­κά ἐ­πι­στη­μο­νι­κά ἐ­πι­τεύγ­μα­τα, χά­ρι­ζε καί ἐ­ξα­κο­λου­θεῖ καί με­τά τήν κοί­μη­σή του νά χα­ρί­ζει, μέ τήν δύ­να­μη τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, στούς ἀν­θρώ­πους τήν ὑ­γεί­α τοῦ σώ­μα­τος, ἀλ­λά καί τῆς ψυ­χῆς.

Στήν ἐ­πο­χή μας, ὁ Ὅ­σιος Πορ­φύ­ριος ἀ­νε­δεί­χθη ὁ κα­τ’ ἐ­ξο­χήν Ἅγιος τῶν Νο­ση­λευ­τι­κῶν Ἱ­δρυ­μά­των καί, γνω­ρί­ζον­τας ὅ­σο κα­νείς ἄλ­λος τόν πό­νο τῶν ἀ­σθε­νῶν, ζη­τοῦ­σε ἀ­πό τούς ἀν­θρώ­πους νά προ­σεύ­χον­ται γιά τόν φω­τι­σμό τῶν ἰα­τρῶν καί ὅ­ταν τούς ἐ­πι­σκέ­πτε­ται ἡ ἀρ­ρώ­στια νά ἀ­πευ­θύ­νον­ται σέ αὐ­τούς γιά βο­ή­θεια.

Ἔ­τσι καί σή­με­ρα, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ἐμ­πι­στεύ­ε­ται τήν ἐ­πι­στη­μο­νι­κή κοι­νό­τη­τα τῶν ἰα­τρῶν, ἡ ὁ­ποί­α νυ­χθη­με­ρόν ἀ­γω­νί­ζε­ται γιά τήν ἀ­παλ­λα­γή τῶν ἀν­θρώ­πων ἀ­πό τήν θα­να­τη­φό­ρο παν­δη­μί­α. Μέ τόν φω­τι­σμό τοῦ Θε­οῦ καί τήν ἐ­πί­πο­νη προ­σπά­θεια τῶν ἐ­πι­στη­μό­νων ἐ­ρευ­νη­τῶν, ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα ἔ­χει πλέ­ον στήν δι­ά­θε­σή της τό ἐμ­βό­λιο, τό ὁ­ποῖ­ο εἶ­ναι ἱ­κα­νό νά ὑ­ψώ­σει τεῖ­χος στήν ἐ­ξά­πλω­ση τῆς παν­δη­μί­ας. Ἡ ἐλ­πί­δα ἔ­χει ἀ­να­τεί­λει γιά ἐ­πι­στρο­φή στήν κα­νο­νι­κό­τη­τα, ἀλ­λά, κυ­ρί­ως, γιά τήν ἀνεμ­πό­δι­στη συμμετοχή στά Θεῖα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ κο­ρύ­φω­ση τήν Κοι­νω­νί­α ὅ­λων μας κατά τό Μυ­στή­ριο τῆς Θεί­ας Εὐ­χα­ρι­στί­ας.

Ἡ Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, γνω­ρί­ζον­τας πώς ὁ ἐμ­βο­λια­σμός ἀ­πο­τε­λεῖ μέ­γι­στη πρά­ξη εὐ­θύ­νης ἀ­πέ­ναν­τι στόν συ­νάν­θρω­πο, συ­νι­στᾶ σέ ὅ­λους, σέ συνεννόηση μέ τόν ἰατρό τους, νά ἀ­ξι­ο­ποι­ή­σουν τό δῶ­ρο αὐ­τό πού μᾶς χά­ρι­σε ὁ Θε­ός, προ­κει­μέ­νου νά προ­στα­τεύ­σου­με τούς ἑ­αυ­τούς μας, ἀλ­λά καί κά­θε ἄν­θρω­πο «ὑ­πέρ οὗ Χρι­στός ἀ­πέ­θα­νε» (Ρωμ. 14, 15). Καί θέ­λει αὐ­θεν­τι­κῶς νά δι­α­βε­βαι­ώ­σει πώς αὐ­τό τό ἐμ­βό­λιο δέν ἔρ­χε­ται σέ κα­μί­α ἀν­τί­θε­ση μέ τήν Ἁ­γι­ο­γρα­φι­κή, Πα­τε­ρι­κή καί Κα­νο­νι­κή δι­δα­σκα­λί­α τῆς Ἁ­γί­ας μας Ἐκ­κλη­σί­ας.

Ὁ φό­βος γιά ὁ­τι­δή­πο­τε εἶ­ναι πρω­τό­γνω­ρο συ­χνά δη­μι­ουρ­γεῖ ἀντι­δρά­σεις ἤ κα­χυ­πο­ψί­α μέ ἀ­πο­τέ­λε­σμα, πολ­λές φο­ρές, νά ἀ­κού­γον­ται φω­νές, πού προ­κα­λοῦν σύγ­χυ­ση καί δι­α­χω­ρι­σμό. Αὐ­τό ὅ­μως ἔρ­χε­ται σέ ἀν­τί­θε­ση μέ τό αἴ­τη­μα τοῦ Κυ­ρί­ου μας, κα­τά τήν Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κή Του Προ­σευ­χή, «ἵ­να πάν­τες ἕν ὦ­σι» (Ἰω. 17, 21).

Στήν δύ­σκο­λη αὐ­τή συγ­κυ­ρί­α χρει­ά­ζε­ται πί­στη, σύ­νε­ση, τα­πεί­νω­ση, ὑ­ψη­λό αἴ­σθη­μα εὐ­θύ­νης, ἀλ­λη­λεγ­γύ­η, ἀ­γά­πη πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλη­σί­ον δι­ό­τι ἐάν αὐ­τά ἐ­κλεί­ψουν, ὁ φό­βος κυ­ρι­εύ­ει τίς καρ­διές τῶν ἀν­θρώ­πων καί κα­τά τόν Προ­φή­τη Δα­βίδ «ἐ­κεῖ ἐ­δει­λί­α­σαν φό­βῳ, οὗ οὐκ ἦν φό­βος» (Ψαλμ. 13, 5).

 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Σᾶς κα­λοῦ­με νά ἀ­κοῦ­τε τήν φω­νή τῆς ἐπι­στή­μης καί τῶν εἰ­δι­κῶν, οἱ ὁ­ποῖ­οι πάν­το­τε μέ ὑ­ψη­λό αἴ­σθη­μα εὐ­θύ­νης ἐ­νη­με­ρώ­νουν τούς πολίτες, προ­τεί­νον­τας ἐν­δε­δειγ­μέ­νες λύ­σεις προ­σαρ­μο­σμέ­νες στήν ἀν­τι­με­τώ­πι­ση τῶν δυ­σχε­ρει­ῶν, πού κά­θε φο­ρά προκύ­πτουν.

Πολ­λές φο­ρές, στά μέ­σα κοι­νω­νι­κῆς δι­κτυώσεως προ­βάλ­λον­ται ἀβα­σά­νι­στα ἀ­πό­ψεις, οἱ ὁ­ποῖ­ες στε­ροῦν­ται ἐ­πι­στη­μο­νι­κό­τη­τος, ἀλ­λά καί ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ πνεύ­μα­τος. Γι’ αὐ­τό ἐ­φι­στοῦ­με τήν προ­σο­χή, ὑπεν­θυ­μί­ζον­τας τά λό­για τοῦ Εὐαγγελιστοῦ τῆς Ἀγάπης Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου «μή παν­τί πνεύ­μα­τι πι­στεύ­ε­τε, ἀλ­λά δο­κι­μά­ζε­τε τά πνεύ­μα­τα εἰ ἐκ τοῦ Θε­οῦ ἐ­στιν» (Ἰω. Α΄, 4, 1).

 

Παιδιά μας,

Κα­λοῦ­με ὅ­λους σέ παν­στρα­τιά προ­σευ­χῆς, ἡ ὁ­ποί­α ἄλ­λω­στε ἀ­πο­τε­λεῖ καί τό κα­τ’ ἐ­ξο­χήν ὅ­πλο τῶν Χρι­στια­νῶν, ὥ­στε μα­ζί καί μέ τήν τή­ρη­ση τῶν ἰ­α­τρι­κῶν ὁ­δη­γι­ῶν καί μέ τήν βο­ή­θεια τῶν ἐ­πι­στη­μο­νι­κῶν ἐ­πι­τευγ­μά­των, νά ἐ­κλεί­ψει ἡ παν­δη­μί­α καί ἡ ὀ­σμή θα­νά­του ἀ­πό τήν ἀν­θρω­πό­τη­τα καί ὅ­λοι ἑ­νω­μέ­νοι νά δο­ξά­ζου­με τόν Ἀρ­χη­γό τῆς Πί­στε­ώς μας, Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό, ὁ Ὁ­ποῖ­ος ἦλ­θε σέ αὐ­τόν τόν κό­σμο «­ἵνα ζω­ήν ἔχω­μεν καί πε­ρισ­σόν ἔ­χω­μεν» (Ἰω. 10, 10).

Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καί πολλῶν πατρικῶν εὐχῶν.

 

   † Ὁ Ἀθηνῶν  Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

   † Ὁ Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου Ἰάκωβος

   † Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου Δημήτριος

   † Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων

   † Ὁ Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου Δαμασκηνός

   † Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Ἀνδρέας

   † Ὁ Ξάνθης καί Περιθεωρίου Παντελεήμων

   † Ὁ Ἄρτης Καλλίνικος

   † Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως Ἀθηναγόρας

   † Ὁ Ζακύνθου Διονύσιος

   † Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ Κύριλλος

   † Ὁ Νέας Ἰωνίας, Φιλαδελφείας, Ἡρακλείου καί Χαλκηδόνος Γαβριήλ

   † Ὁ Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης Ἀντώνιος

    Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

    † Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος

 

Ἀκριβές Ἀντίγραφον

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

 

 

 

† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος

 

Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής των Αγίων Πατέρων Δ΄ Οικ. Συνόδου

 Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής των Αγίων Πατέρων Δ΄ Οικ. Συνόδου

Τέκνον Τίτε, 8 πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· 9 μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. 10 αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, 11 εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος.

12 ῞Οταν πέμψω ᾿Αρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. 13 Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ ᾿Απολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. 14 μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι. 15 ᾿Ασπάζονταί σε οἱ μετ’ ἐμοῦ πάντες. ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. ῾Η χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.

Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Κυριακής των Αγίων Πατέρων Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου

Τέκνον Τίτε, εἶναι ἀξιόπιστα τὰ λόγια αὐτά, καὶ αὐτὰ θέλω νὰ διαβεβαιώνῃς, ὥστε νὰ φροντίζουν ἐκεῖνοι ποὺ ἐπίστεψαν εἰς τὸν Θεὸν νὰ εἶναι πρωτοπόροι καλῶν ἔργων. Αὐτὰ εἶναι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα διὰ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ’ ἀπόφευγε μωρὰς συζητήσεις, γενεαλογίας, ἔριδας καὶ φιλονεικίας διὰ τὸν νόμον, διότι εἶναι ἀνωφελεῖς καὶ μάταιαι. Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν, ἄφηνέ τον. Νὰ γνωρίζεις ὅτι ἕνας τέτοιος ἔχει διαστραφῆ, ἁμαρτάνει καὶ ἔτσι καταδικάζει ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτόν του.

Ὅταν θὰ στείλω τὸν Ἀρτεμᾶν σ’ ἐσὲ ἢ τὸν Τυχικόν, φρόντισε νὰ ἔλθῃς σ’ ἐμὲ εἰς τὴν Νικόπολιν, διότι ἐκεῖ ἀπεφάσισα νὰ περάσω τὸν χειμῶνα. Τὸν Ζηνᾶν τὸν νομικόν, καὶ τὸν Ἀπολλὼ κατευόδωσέ τους μὲ ἐνδιαφέρον, διὰ νὰ μὴ τοὺς λείψῃ τίποτε. Ἂς μαθαίνουν καὶ οἱ δικοί μας νὰ εἶναι πρωτοπόροι καλῶν ἔργων εἰς ἐπειγούσας ἀνάγκας, διὰ νὰ μὴν εἶναι ἄκαρποι. Σὲ χαιρετοῦν ὄλοι ὅσοι εἶναι μαζί μου. Χαιρέτησε ἐκείνους ποὺ μᾶς ἀγαποῦν ἐν πίστει. Ἡ χάρις νὰ εἶναι μαζὶ μὲ ὅλους σας. Ἀμήν.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 

 

 

        Με το μάτι παρομοιάζει ο Κύριος τον  νου του ανθρώπου. Το μάτι, λέει, είναι το λυχνάρι που δίνει φως σε όλο το σώμα. Όταν το μάτι είναι υγιές, όλο το σώμα φωτίζεται. Όταν όμως το μάτι είναι βλαμμένο, τότε όλο το σώμα βυθίζεται στο σκοτάδι. Εάν λοιπόν, επισημαίνει ο Κύριος, ο νους που έχει τεθεί εντός μου σαν φως είναι σκοτάδι, τότε πόσο πολύ θα γίνει το εσωτερικό σου σκοτάδι;

     Το συγκλονιστικό αυτό ερώτημα του Κυρίου θα πρέπει όλους μας πολύ να μας απασχολήσει. Να δούμε δηλαδή μήπως ο νους μας, που είναι το μάτι της ψυχής, είναι τυφλός, οπότε και η ψυχή μας ολόκληρη θα είναι βυθισμένη στο πνευματικό σκοτάδι.

        Πότε ο νους είναι τυφλός, σκοτάδι, όπως τον αποκαλεί ο Κύριος; Όντως γίνεται σκοτάδι πράγματι, όταν βρίσκεται μακριά από το Θεό, ο οποίος είναι το φως το αληθινό. Και βρίσκεται μακριά από τον Θεό, όταν δεν επιθυμεί να ζει σύμφωνα με το θέλημά του και δεν φωτίζεται από την διδασκαλία του.

        Τα αποτελέσματα τώρα τα αντιλαμβανόμαστε όλοι μας. Η ψυχή, καθώς δεν έχει πλέον φως να την καθοδηγεί, χάνει τον προσανατολισμό της και κινείται σε λανθασμένες κατευθύνσεις. Παύει να αναζητά, την αιώνια ζωή της βασιλείας του Θεού, για την οποία είναι πλασμένη, και επιδιώκει τις απολαύσεις αυτού εδώ του κόσμου. Λησμονεί  τον  δημιουργό της και στρέφεται μανιωδώς προς τα κτίσματα,  οπότε γίνεται θύμα ποικίλων όσων ψευδών θεών και ειδώλων. Παρασύρεται δηλαδή σε αιρέσεις, σε σκοτεινές οργανώσεις του τύπου της μασονίας και τον ιεχωβιτών, στα ινδουιστικά παραθρησκευτικά συστήματα διαφόρων γκουρού, ακόμη και στο σατανισμό! «Νοῦς ἀποστᾶς τοῦ Θεοῦ ἢ κτηνώδης γίνεται ἢ δαιμονιώδης», έλεγαν οι άγιοι πατέρες. Ο νους  εκείνος που θα απομακρυνθεί από το Θεό γίνεται όμοιος  με τα  κτήνη ή με τους δαίμονες! ( Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς).

     Λοιπόν αυτό να προσέξουμε .Να είμαστε κοντά στον Κύριο , να μελετούμε με προσοχή  και άγιο  φόβο τη διδασκαλία του, να  αγωνιζόμαστε να ζούμε κατά  το θέλημα του, για να φωτίζεται από τη Θεική  Του χάρη ο νους μας και να καθοδηγεί  έτσι  την ψυχή προς τον ύψιστο προορισμό της, που δεν είναι άλλος από την Ένωση της με τον δημιουργό της.

    Κανένας, υπογραμμίζει στη συνέχεια ο  Χριστός μας, δεν είναι δυνατόν να είναι δούλος σε δύο κυρίους συγχρόνως. Γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο, ή θα προσκολληθεί στον πρώτο και θα περιφρονήσει τον δεύτερο. Επομένως και εσείς, καταλήγει, δεν μπορείτε να είστε συγχρόνως δούλοι  και του Θεού και του Μαμμωνά, του πλούτου δηλαδή. Και τι προτείνει;  Ιδού :

    μη φροντίσετε, λέγει, με αγωνία και στενοχώρια για τη ζωή σας, τι θα φάτε, τι θα πιείτε ή για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. Δεν αξίζει περισσότερο η ζωή σας από την τροφή, και το σώμα από τα ενδύματα; Ο Θεός λοιπόν, που  σας έδωσε την ζωή και το σώμα, δεν θα σας δώσει και τα απαραίτητα για να ζήσετε;

    Κοιτάξτε τα πουλιά, που πετούν στον αέρα. Αυτά ούτε σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε μαζεύουν σε αποθήκες, και όμως ο Ουράνιος πατέρας σας τα τρέφει. Τι λέτε εσείς δεν αξίζετε περισσότερο από αυτά; Ποιός από σας, όσο και αν πασχίσει, μπορεί να προσθέσει στο ανάστημά του έναν πήχη; Κανένας. Επομένως, έχετε εμπιστοσύνη στο Θεό και όχι στους δικούς σας  κόπους και αγώνες.

      Και για την ενδυμασία σας γιατί ανησυχείτε και αγωνιάτε ; Παρατηρήστε τα αγριολούλουδα που αυξάνουν. Ούτε κουράζονται ούτε γνέθουν. Και όμως, σας βεβαιώνω, πως ούτε ο δοξασμένος βασιλιάς Σολομών δε ντύθηκε τόσο όμορφα σαν αυτά. Αν λοιπόν  ο Θεός τα αγριόχορτα , που καταλήγουν στο φούρνο, τα ντύνει τόσο όμορφα, δε θα το κάνει αυτό περισσότερο για σας, ολιγόπιστοι άνθρωποι;

     Λοιπόν μη καταληφθείτε από τέτοια αγωνία λέγοντας : τι θα φάμε, τι θα πιούμε ή τι θα ντυθούμε; Αυτά οι ειδωλολάτρες άνθρωποι το επιδιώκουν. Δεν ταιριάζει αυτή η συμπεριφορά σε σας. Διότι γνωρίζει ο Ουράνιος πατέρας σας ότι σας χρειάζονται όλα αυτά. Αλλά να στρέψετε όλο το ενδιαφέρον σας πρωτίστως στη βασιλεία του Θεού και στο τι πρέπει να κάνετε για να την αποκτήσετε, και όλα αυτά τα ουράνια θα σας το δώσει ο Θεός μαζί με τα αναγκαία επίγεια.

       «Ζητεῖται πρώτον τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Αυτό είναι το τελικό συμπέρασμα των λόγων του Κυρίου μας. Είναι φανερό ότι αυτό, από το οποίο επιμένει ο Κύριος να απαλλαγούμε, δεν είναι η απλή φροντίδα και εργασία, τα οποία είναι χρέος όλων μας, αλλά η αγωνιώδης μέριμνα που βασανίζει την ψυχή, την πνίγει, δεν την αφήνει να αναπνεύσει.

      Και τι είναι  αυτή η αγωνιώδης μέριμνα; Είναι αυτό το περίφημο άγχος της εποχής μας, που μετατρέπεται σε αγχόνη της ψυχής. Αγχόνη  πράγματι. Σφίγγει ασφυκτικά τον άνθρωπο, τον πνίγει, τον οδηγεί σε απελπισία. Τί θα κάνω; Πώς θα τα βγάλω πέρα; Πώς θα μεγαλώσω τα παιδιά μου; Πώς θα τα σπουδάσω; Πως θα τα  αποκαταστήσω; Ερωτήματα  τυρρανικά , που βασανίζουν πλήθη ανθρώπων και συχνά τους βυθίζουν σε απόγνωση.

        Τι έχει συμβεί εδώ; Είναι φανερό. Ο άνθρωπος έχει υποδουλωθεί στο Μαμμωνά, έχει εγκλωβιστεί στο σχήμα του παρόντος κόσμου. Κατά συνέπεια έχει λησμονήσει το Θεό, δεν προωθεί την αληθινή του πατρίδα. Έχει δώσει στον δευτερεύοντα την πρώτη θέση και στα πρώτα τη δεύτερη ή την τελευταία. Γι αυτό και όλη του η αγωνία και ο αγώνας του όμως είναι ,το πως θα αποκτήσει αυτά τα πράγματα . Ξενύχτια, τρεχάματα, σχέδια επί σχεδίων, νύχτα και μέρα ο νους του στριφογυρίζει διαρκώς σε αυτά, με αυτά ασχολείται μόνο.

      Το αποτέλεσμα; Να είναι δυστυχής κυνηγώντας διαρκώς ένα άπιαστο όνειρο. Διότι ο άνθρωπος, πλασμένος για το άπειρο και το αιώνιο, ποτέ δεν μπορεί να ευτυχήσει επί της γης, όσα και αν αποκτήσει . Δυστυχής και ανικανοποίητος μένει, ως την ώρα που  ενώ  δεν το περιμένει χτυπάει ο συναγερμός για την οριστική «ἐκκένωση τοῦ κτιρίου» και τη μεγάλη αναχώρηση! Και τότε ; τότε διαπιστώνει πως τα έχει χάσει όλα. Και τα πρόσκαιρα, τα οποία είχε απολυτοποιήσει, και τα αιώνια, που είχε λησμονήσει.

    Λοιπόν  η λύση είναι ακριβώς αυτή  που υποδεικνύει ο Κύριος, : «ζητεῖται πρώτον τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Πρώτα από όλα, παραπάνω από οτιδήποτε άλλο να επιζητούμε τη βασιλεία του Θεού. Αυτή  είναι το  υπέρτατο όραμα της  ζωής μας. Όλες οι σκέψεις μας, τα σχέδια μας, οι  μεγάλοι  μας κόποι να αποβλέπουν σε αυτό, στο πως θα αποκτήσουμε τη βασιλεία του Θεού μας. Και τότε όλα τα αναγκαία επίγεια θα μας τα χαρίζει ο Κύριος. Μέσα στο  θαύμα θα κυλάει η ζωή μας. Ως ότου  τα μάτια μας ανοίξουν στην αιώνια Άνοιξη!

https://imkby.com/ 

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

ΙΕΡΑ  ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

http://www.immyt.net/publications/theia_latreia/arxeia/akolouthia_agion_lesvou.pdf

ΕΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ 

ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΤΗ ΝΗΣΩ ΛΕΣΒΩ ΔΙΑΛΑΜΨΑΝΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

«Ἐμοί δέ λίαν ἐτιμήθησαν οἱ φίλοι σου, ὁ Θεός…»

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

1 Σεπτεμβρίου - Ὁσίου Συμεών Στυλίτου τοῦ έκ Λέσβου.

4 Σεπτεμβρίου – Ἀνακομιδή Λειψάνων Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Χατζῆ.

14 Ὀκτωβρίου – Ἁγίου Ἰγνατίου Ἀρχιεπισκόπου Μηθύμνης.

9 Νοεμβρίου - Ἁγίας Θεοκτίστης Λέσβιας.

Α΄ Κυριακή μετά την 10η Νοεμβρίου - Ἀνακομιδή Λειψάνων Ἁγ. Γρηγορίου, Ἐπισκόπου Ἄσσου.

26 Νοεμβρίου - Ἁγίου Γεωργίου Χιοπολίτου.

30 Νοεμβρίου - Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Ἀρχιεπισκόπου Μηθύμνης.

2 Ἰανουαρίου - Ἁγίου Γεωργίου (Ζώρζη) Ἴβηρος.

3 Ἰανουαρίου - Ὁσίας Θωμαϊδος Λεσβίας.

16 Ἰανουαρίου - Ἁγίου Νικολάου Μυτιληναίου.

30 Ἰανουαρίου - Ἁγίου Θεοδώρου Χατζῆ Μυτιληναίου τοῦ ἐκ Πύργων Θερμῆς.

1 Φεβρουαρίου - Ὁσίων Δαβίδ, Συμεών καί Γεωργίου τῶν Λεσβίων.

14 Φεβρουαρίου - Ἁγίου Γεωργίου Πασγιάνου ἐκ Πλαγιᾶς.

17 Φεβρουαρίου - Ἁγίου Θεοδώρου Βυζαντίου.

23 Μαρτίου - Ἁγίου Λουκᾶ.

24 - Μαρτίου -Ἀγίου Παρθενίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

5 Ἀπριλίου - Ἁγίων Πέντε νεανίδων Μαρτύρων τῶν ἀπό Λέσβου.

7 Ἀπριλίου - Ἀγίου Γεωργίου Σημειοφόρου, Ἀρχιεπισκόπου Μυτιλήνης.

8 Ἀπριλίου - Ἁγίου Δημητρίου τοῦ ἐκ Μυστεγνῶν.

9 Ἀπριλίου καί Τρίτη Διακαινησίμου - Ἀγίων Ραφαήλ, Νικολάου, Εἰρήνης καί τῶν σύν αὐτῶ.

24 Ἀπριλίου - Ἁγίου Δούκα τοῦ Μυτιληναίου.

Δ΄ Κυριακῆ τοῦ Πάσχα, Ἀνάμνησις θαύματος τοῦ Ἀγίου Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου ἐν ἔτει 1832 καί τῆς ἀνακομιδῆς τοῦσεπτοῦ αὐτοῦ Λειψάνου.

11 Μαΐου - τῶν ἐν Θερμῆ Ὁσιομαρτύρων Ὁλυμπίας καί Εὐφροσύνης.

12 Μαΐου – Εὔρεση Λειψάνων Ἁγίας Εἰρήνης ἐν Θερμῆ.

16 Μαΐου - Ἁγίου Γεωργίου Ὁμολογητοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μυτιλήνης.

29 Μαἰου - Ἁγίου Εὐθυμίου, Ἐπισκόπου Ζήλων.

Β’ Κυριακῆ Ματθαίου, τῶν ἐν Λέσβω διαλαμψάντων Ἁγίων.

2 Ἰουνίου - Ἁγίου Κωνσταντίνου Ὑψηλομετώπου τοῦ ἐξ Ἀγαρηνῶν.

13 Ἰουνίου - Εὔρεσις Λειψάνων Ἁγίου Νικολάου ἐν Καρυαῖς τῆς Θερμῆς.

3 Ἰουλίου - Εὔρεσις Λειψάνων Ἁγίου Ραφαήλ ἐν Καρυαῖς τῆς Θερμῆς.

4 Ἰουλίου - Ἀγίου Ἀνδρέου Ἐπισκόπου Κρήτης ἐν Ἐρεσῶ.

10 Ἰουλίου - Ἁγίου Γρηγορίου Ἐπισκόπου Ἄσσου.

10 Αὐγούστου - Ἁγίων Ἀναστασίου ἐξ Ἀσωμάτου καί Δημητρίου ἐξ Ἀγιάσου.

23 Αὐγούστου - Μετακομιδή τῆς Θαυματουργοῦ εἰκόνος Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου

ἐξ Ἱεροσολύμων εἰς Ἀγιάσον καί Ἁγίου Ἀγάθωνος Ἐφεσίου.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΛΕΣΒΩ ΑΓΙΩΝ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

ΜΗΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

ΤΗ Α΄ (1η) ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Συμεών Στυλίτου τοῦ ἐκ της Λέσβου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Ἡ Λέσβος σέ βλάστημα, καί πρεσβευτήν πρός Χριστόν, μετά τῶν συγγόνων σου, προβαλλομένη πιστῶς, γεραίρει σε Ὅσιε. Σύ γάρ νέος Στυλίτης, Συμεών θεοφόρε, ὤφθης καί ἐπληρώθης, οὐρανίων χαρίτων, ἐξ ὧν μετάδος Ἅγιε, τοῖς μακαρίζουσι.

ΤΗ Δ΄ (4η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΡΒΙΟΥ

Εὔρεσις τῶν Ἁγίων Λειψάνων τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Θεοδώρου Χατζῆ τοῦ Μυτιληναίου τοῦ έκ Πύργων Θερμῆς καταγομένου, ἐν ἔτει 1967, οὗ ἡ μνήμη τῆ Λ΄ Ἰανουαρίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Ἐκ Πύργων ἐβλάστησας, καί ἐν Μυτιλήνη σαφῶς, ἀθλήσας Θεόδωρε, ὑπέρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀξίως δεδόξασαι. Ὅθεν τά λείψανά σου, Νεομάρτυς εὐρόντες, χάριν ἐκ τούτων θείαν, κομιζόμεθα πίστει, δοξάζοντες τόν Κύριον, τόν σέ στεφανώσαντα.

ΜΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

ΤΗ ΙΔ΄ (14η) ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Ἀρχιεπισκόπου Μηθύμνης τοῦ Θαυματουργοῦ.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄.

Τόν ποιμενάρχην Μηθύμνης Ἰγνάτιον ἄσμασι, τόν μετά πάντων Ἁγίων δοξασθέντα ἐν θαύμασιν, ὑμνήσωμενἀπαύστως οἱ πιστοί, συμφώνως ἐν τῆ τούτου ἑορτή καί ὡς πλεῖστα κατιδόντες ὑπ’ αὐτοῦ, θεραπευθέντα πάθηἐκβοήσωμεν. Δόξα τῶ σέ δοξάσαντι, Δόξα τῶ σέ στεφανώσαντι, Δόξα τῶ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πάσιν ἰάματα.

ΜΗΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

ΤΗ Θ΄ (9η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ

Μνήμη τῆς Ἁγίας Θεοκτίστης τῆς Λεσβίας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄.

Τῆς Μηθύμνης τόν γόνον καί θεῖον βλάστημα καί Παρίων τό κλέος καί τό ἐντρύφημα, Θεοκτίστην τήν Ἁγίαν εὐφημήσωμεν. Χαίροις βοῶντες πρός Αὐτήν, καλλιπάρθενε ἀμνάς καί Νύμφη τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὧ καί πρεσβεύεις ἀδιαλείπτως τοῦ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

ΤΗΝ Α΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ Ι΄ (10η) ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Ἡ ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Ἐπισκόπου Ἄσσου τοῦ Θαυματουργοῦ, ἐν ἔτει 1936 καί τῆμετακομιδή αὐτῶν εἰς Σκόπελον Γέρας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Τούς ἄθλους τῶν Ἁγίων θερμῶς ἐπιζηλώσας, ἐδείχθης ἐν τῶ κόσμω ἰσάγγελος τόν βίον, ἐτίμησας ἥν εἴληφαςἀρχήν, τό τάλαντον αὐξήσας τοῦ Χριστοῦ καί ὁσίως διαπρέψας ταῖς ἀρεταῖς σου πάντας κατεφώτισας. Δόξα τῶ ὅν ἠγάπησας πολύ, δόξα τῶ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῶ ὧ παρίστασαι Χριστῶ, Πάτερ Γρηγόριε.

ΤΗ ΚΣΤ΄ (26η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Χιοπολίτου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Πληθύς Κυδωνιέων ἐν ὠδαῖς εὐφημήσωμεν, ἡμῶν τόν πολιοῦχον, καί τῆς Χίου τό καύχημα, τῆς πίστεως πρόμαχον θερμόν, Γεώργιον ὁλίτην τόν στερρόν, ἐπλάκη γάρ γενναίως τῶ δυσμενεῖ, καί τοῦτον κατηκόντισεν.Ὅθεν ἐν οὐρανοῖς στεφηφορῶν, μάρτυσι συναγάλλεται, καί ἡμῖν ἐξευμενίζεται, τόν μόνον φιλάνθρωπον.

ΤΗ Λ΄ (30η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Ἀρχιεπισκόπου Μηθύμνης.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Τριάδα ἐκήρυξας τήν Παναγίαν σοφέ, φυλάξας ἁγνότητα καί παρθενίαν καλῶς Πατέρων ἐκλόγιον. Ὅθεν καί τοῦ Κυρίου φίλος γνήσιος ὤφθης, ὧ καί θερμῶς πρεσβεύεις, ποιμενάρχα Μηθύμνης, Ἀλέξανδρε θεοφόρε, Λεσβίων καύχημα.

ΜΗΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

ΤΗ Β΄ (2α) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Ἴβηρος.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Παμμάκαρ Γεώργιε, τῆς Ἰβρίας βλαστός Λεσβίων ἀγλάϊσμα, Νεομαρτύρων λαμπρόν καί θεῖον ὑπόδειγμα. Κύριον νῦν δυσώπει εἰρηνεῦσαι τόν κόσμον, δοῦναι δέ τοῖς ὑμνοῦσι τῶν πταισμάτων τήν λύσιν, ὡς ἔχων παρρησίαν ἀξιοθαύμαστε.

ΤΗ Γ΄ (3η)ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Μνήμη τῆς Ὁσίας μητρός ἡμῶν Θωμαΐδος τῆς Λεσβίας τῆς Θαυματουργοῦ.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Τάς θλίψεις τοῦ βίου σου, ὡς προσφοράν λογικήν, Χριστῶ προσενέγκασα, τήν τῶν θαυμάτων ἰσχύν, Ὁσίαἀντείληφας. Ὅθεν ὡς συζυγίας, ὑποτύπωσιν θείαν, μέλπομεν Θωμαΐς σε, καί πιστῶς σοι βοῶμεν, χαῖρε τῆς νήσου Λέσβου, σεμνόν ἐγκαλλώπισμα.

ΤΗ ιςτ΄ (16η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ἁγίου καί Ἐνδόξου Νεομάρτυρος Νικολάου τοῦ Μυτιληναίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄.

Νεομάρτυς Κυρίου ἀξιοθαύμαστε, τού τήν μνήμην τελοῦντας τοῦ μαρτυρίου σου, καί ἀθροισθέντας τῶ ναῶπεριφρούρησον, ἀπό πάσης ἀπειλῆς σεισμοῦ, λοιμοῦ τε καί ὀργῆς, Νικόλαε νεομάρτυς, βραβεύων πᾶσιν εἰρήνην πταισμάτων λύσιν καί μέγα ἔλεος.

ΤΗ Λ΄ (30η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Θεοδώρου Χατζῆ τοῦ Μητιληναίου +1784

Βλ. Ἀπολυτίκιο στίς 4 Σεπτεμβρίου.

ΜΗΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

ΤΗ Α΄ (1η)ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Μνήμη τῶν Ὁσίων καί Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν καί αὐταδέλφων Δαβίδ, Συμεών καί Γεωργίου τῶν Λεσβίων.

Άπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τριάς ἡ τῶν Ὁσίων τά τῆς Λέσβου βλαστήματα, Δαβίδ ὁ θεοφόρος, Συμεών καί Γεώργιος, οἱ ζήσαντεςἰσάγγελον ζωήν, καί δόξης μετασχόντες θεϊκῆς, πάσι δότε αἰτημάτων τάς δωρεάς, τοῖς πίστει άνακράζουσι, δόξα τῶ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῶ θαυμαστώσαντι, δόξα τῶ ἐνεργοῦντι δι’ ὑμῶν, πᾶσιν ἰάματα.

ΤΗ ΙΔ΄ (14η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Γεωργίου τοῦ ἐκ Πλαγιᾶς Πλωμαρίου τοῦ Πασγιάνου +1693.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Ἡ πληθύς τῶν Λεσβίων τέρπου καί χόρευε, καί τήν πάμφωτον μνήμην τοῦ Νεομάρτυρος Γεωργίου, τοῦστερροῦ ὁπλίτου τίμησον, ὅτι ἐν χρόνοις χαλεποῖς ἐναθλήσας καρτερῶς ἐνίκησε τόν βελίαρ, καί νῦν ἐν πόλω πρεσβεύει ὑπέρ τῶν πίστει γεραιρόντων αὐτόν.

Δόξα. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Ἡ Λέσβος εὐφραίνεται σῆ πανηγύρει φαιδρῶς καί ἄδει ἑόρτια ἄσματα μέλπουσα τούς ἄθλους σου, Ἅγιε. Σύ γάρ Νεομαρτύρων τῆ χορεία συνήφθης, αἵματι καί βασάνοις ἐναθλήσας γενναίως, Γεώργιε παμμάκαρ, ὑπέρ τῆς πίστεως.

ΤΗ ΙΖ΄ (17η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄.

Τῶ Θεῶ ὥσπερ δῶρον φερωνύμως, Θεόδωρε, δι’ ἀθλήσεως πόνον προσηνέχθης πολύτιμον, καί ἄμωμον θῦμα καί δεκτή, παμμάκαρ, ἐγένου προσφορά, ὅθεν πόθω συνελθόντες, τούς σούς ἀγῶνας ἐν ὕμνοις γεραίρομεν, καί δόξαν προσάγομεν Θεῶ, τῶ θαυμαστῶς σε ἐνισχύσαντι, κατ’ ἐχθρῶν ὁρωμένων καί ἀοράτων, πολύαθλε.

ΜΗΝ ΜΑΡΤΙΟΣ

ΤΗ ΚΓ΄ (23η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Λουκᾶ +1802.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῶ Σταυρῶ.

Ἀσκητικῶς προγυμνασθείς ἐν τῶ Ἄθω, τάς νοητάς τῶν δυσμενῶν παρατάξεις, τῆ πανοπλία ὤλεσας παμμάκαρ τοῦ Σταυροῦ, αὔθις δέ πρός ἄθλησιν, ἀνδρικῶς ἀπεδύσω, κτείνας τούς τῆς πίστεως αἰσθητούς πολεμίους.Ὁσιομάρτυς ξίφει νοητῶ, διό ἐστέφθης, Λουκᾶ διττοῖς στέμμασιν.

ΤΗ ΚΔ΄ (24η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ἁγίου καί ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Παρθενίου Πατριάρχου

Κωνσταντινουπόλεως +1657.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θεῖον βλάσημα, τῆς Μυτιλήνης, ποιμήν ἔνθεος, τοῦ Βυζαντίου, ἀνεδείχθης Ἱεράρχα Παρθένιε- καί μαρτυρίου ἀνύσας τόν δίαυλον, τόν δι’ ἀγχόνης ὑπέμεινας θάνατον. Πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

ΜΗΝ ΑΠΡΙΛΙΟΣ

ΤΗ Ε΄ (5η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Μνήμη τῶν Ἁγίων πέντε Μαρτύρων νεανίδων τῶν ἀπό Λέσβου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Αἱ πεντάριθμοι κόραι καί καλλιπάρθενοι, ἐκ τῆς Λέσβου ὠς ἄνθη τερπνά ἐξήνθησαν, καί ἀγάπη θεϊκῆ τόν νοῦν πτερώσασαι, ὡμολόγησαν Χριστόν, ὑπέρ οὗ τάς κεφαλάς, ἐτμήθησαν στερροψύχως- ἄς εὐφημήσωμεν πάντες, ὡς εὐκλεεῖς Παρθενομάρτυρες.

ΤΗ Ζ΄ (7η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Μνήμη τοῦ ἐν Ἀγίοις Πατρός ἡμῶν Γεωργίου Ἀρχιεπισκόπου Μυτιλήνης τοῦ Σημειοφόρου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Ὁ πύργος ὁ ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ὁ μέγας Γεώργιος, τῆς Μυτιλήνης ποιμήν, φωστήρ ὁπαμμέγιστος, ἄνωθεν συγκαλεῖται τῶν ἀγγέλων τάς τάξεις, κάτωθεν συναθροίζει τῶν ἀνθρώπων τά πλήθη,ὁμόφωνον ἀναπέμψαι δόξαν Χριστῶ τῶ Θεῶ.

ΤΗ Θ΄ (9η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Μνήμη τῶν Ἁγίων νεοφανῶν Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης. (Ἡ μνήμη αὐτῶν εἶναι μετατιθεμένη καί ἑορτάζεται τήν Τρίτη τῆς Διακαινησίμου ἑβδομάδος).

ΤΗ ΚΔ΄ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ἁγίου καί ἐνδόξου Νεομάρτυρος Δούκα τοῦ Μυτιληναίου μαρτυρήσαντος ἐν Κωνσταντινουπόλειἐν ἔτει 1564.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄.

Ὡς τῶν Ὀρθοδόξων ὁ ἐμψυχωτής, Νεομαρτύρων ὁ ἐμπνευστής, τῶν Λεσβίων ὁ βλαστός, Ἐκκλησίαςὑπέρμαχος, ἀθλητά Δούκα, μεγαλοφώνως τιμῶμέν σε, πρέσβευε Χριστῶ τῶ Θεῶ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

ΜΗΝ ΜΑΪΟΣ

ΤΗ ΙΑ΄ (11η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ

Μνήμη τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος Ὀλυμπίας τῆς νεοφανοῦς ἀσκησάσης καί ἀθλησάσης ἐν τῆ Ἱερᾶ ΜονῆΚαρυῶν, Θερμῆς Λέσβου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Ὁσίως μονάσασα, τῶν Καρυῶν τῆ Μονῆ, ἐν ταύτη ἐνήθλησας, τῶν πειρατῶν τῆ χειρί, κτανθεῖσα θεόληπτε,Ὅθεν ἄρτι γνωσθεῖσα, ἐπινεύσει τῆ θεία, ἔδειξας Ὁλυμπία, τήν σήν ἄθλησιν πᾶσι, διό σε Ὁσιομάρτυς, Χριστοῦ μακαρίζομεν.

Ἔτερον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Θεῶ ἀνατεθεῖσα ἐκ νεότητος πάνσεμνε, ἐμόνασας ὁσίως, καί ἀνδρείως ἐνήθλησας, διό ἐπιφανεῖσα μυστικῶς,ἐδήλωσας τήν ἄθλησιν τήν σήν, ἥν ὑμνοῦμεν Ὀλυμπία ἀσματικῶς βοῶντες Ὁσιομάρτυς, δόξα τῶ δεδωκότι σοιἰσχύν δόξα τῶ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῶ τοῖς Ἁγίοις Ἀθληταῖς, λαμπρῶς σέ ἀριθμήσαντι.

ΤΗ ΙΒ΄ (12η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ

Εὔρεσις τῶν ἱερῶν Λειψάνων τῆς Ἁγίας Παρθενομάρτυρος Εἰρήνης ἐν Καρυαῖς τῆς Θερμῆς. (Ψάλλεται τῆι΄(10η) Ἰουλίου ἐπί τῆ εὐρέσει τῶν σεπτῶν Λειψάνων τῶν νεοφανῶν Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης).

ΤΗ Ιςτ΄ (16η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ

Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός ἡμῶν Γεωργίου Ἀρχιεπισκόπου Μυτιλήνης τοῦ Ὁμολογητοῦ.

(βλ. 1η Φεβρουαρίου όπου ο Άγιος Γεώργιος συνεορτάζει με τους Αγίους αδελφούς του).

ΜΗΝ ΙΟΥΝΙΟΣ

ΤΗ Β΄ (2α) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Κωνσταντίνου Ὑψηλομετώπου τοῦ ἐξ Ἀγαρηνῶν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Πᾶσαν ηὔφρανας, πιστῶν χορείαν, καί κατήσχυνας, τούς Ἄγαρ γόνους, ἀνακηρύξας λαμπρῶς τήν εὐσέβειαν, καί ὑπομείνας ἀνύποιστα βάσανα, ὦ Κωνσταντῖνε Μαρτύρων ἀγλάϊσμα. Ὡς οὖν ἔτυχες, οὗπερ ἐπόθειςἀοίδιμε, μνημόνευε ἡμῶν τῶν εὐφημούντων Σε.

Ἔτερον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Φωσφόρος ἀνέτειλε, τῆ Ἐκκλησία Χριστοῦ, ἡ μνήμη τῶν ἄθλων σου, φωτός πληροῦσα αὐτήν, Μαρτύρωνἐκσφράγισμα, ἔνδοξε Κωνσταντῖνε, λύουσα τήν ἀπάτην, γόνων τῶν ἐκ τῆς Ἄγαρ, λάμπουσα δέ πλουσίως, τάς ψυχάς τῶν ἐν πίστει, τήν μνήμην σου τελούντων ἀειμακάριστε.

ΤΗ ΙΓ΄ (13η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ

Εὔρεσις τῶν σεπτῶν Λειψάνων τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἁγίου Νικολάου ἐν Καρυαῖς τῆς Θερμῆς. (Ψάλλεται τῆ Γ΄ (3η) Ἰουλίου).

ΜΗΝ ΙΟΥΛΙΟΣ

ΤΗ Γ΄ (3η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ

Εὔρεσις τῶν σεπτῶν Λειψάνων τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἁγίου Ραφαήλ ἐν Καρυαῖς τῆς Θερμῆς.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Τῆς Λέσβου τό πλήρωμα καί ὀρθοδόξων πληθύς, ἐν πίστει ἀθροίσθητε ἐν Καρυαῖς τῆς Θερμῆς, ἐνθέως κραυγάζοντες. Κύριε, Ἱκεσίαις, Σῶν ἱερομαρτύρων, Ραφαήλ, Νικολάου καί παρθένου Εἰρήνης, ἡμῖν πᾶσι παράσχου, πταισμάτων ἄφεσιν.

ΤΗ Δ΄ (4η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ἀγίου Ἀνδρέου Ἐπισκόπου Κρήτης, ποητοῦ τοῦ Μ. Κανόνος, τοῦ ἐν Ἐρεσῶ ἐνταφιασθέντος.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Σοφία διέπρεψας, καί ἀρετῶν τῶ φωτί, καί Κρήτης γεγένησαι, ἀρχιερεύς εὐκλεής, Ἀνδρέα Πατήρ ἡμῶν, ὅθενἐν Ἐρεσῶ δέ, κοιμηθείς Ἱεράρχα, ταύτην καθαγιάζεις,τῶ ἁγίω σου σκήνει, αἰτούμενος τοῖς πᾶσιν, εἰρήνην καί θεῖον ἔλεος.

Ἔτερον. Ἦχος α΄.

Αἰνέσωμεν συμφώνως τῆς Κρήτης τόν Ποιμένα καί τόν ποιητήν τοῦ Μεγάλου Κανόνος καί ἀριστέα, Ἀνδρέαν τόν ἔνδοξον πιστοί καί μέγιστον προστάτην Ἐρεσοῦ καί βοήσωμεν οἱ πάντες, τῶ Χριστῶ τῶ σώζοντι ἡμᾶς ἐκ πειρασμῶν. Δόξα τῆ ἀγαθότητι τῆ σῆ δόξα τῆ εὐσπλαχνία σου, δόξα τῆ οἰκονομία σου μόνε φιλάνθρωπε.

Ἦχος πλ. α΄. Τόν συνάναρχον Λόγον.

Τοῦ Δαβίδ τήν κινύραν Πάτερ μιμούμενος, ἐν Ἐκκλησία Ὁσίων προσάδεις ἄσμα καινόν, ὡς σοφός ὑφηγητής τοῦ θείου Πνεύματος, σύ γάρ ἐβρόντησας ἡμῖν, τάς τῆς χάριτος ὠδάς, καί λόγον δικαιοσύνης, Ἀνδρέα Πατέρων κλέος, πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

ΤΗ Ι΄ (10η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ

Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Γρηγορίου Ἐπισκόπου Ἄσσου τοῦ Θαυματουργοῦ.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄.

Τούς ἄθλους τῶν Ἁγίων θερμῶς ἐπιζηλώσας ἐδείχθης ἐν τῶ κόσμω ἰσάγγελος τόν βίον, ἐτίμησας ἥν εἴληφαςἀρχήν, τό τάλαντον αὐξήσας τοῦ Χριστοῦ καί ὁσίως διαπρέψας ταῖς ἀρεταῖς σου πάντας κατεφώτισας. Δόξα τῶ ὅν ἡγάπησας πολύ, δόξα τῶ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῶ ὦ παρίστασαι Χριστῶ, Πάτερ Γρηγόριε.

ΜΗΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

ΤΗ ΙΑ΄ (11η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Μνήμη τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων Ἀναστασίου ἐξ Ἀσωμάτου καί Δημητρίου ἐξ Ἀγιάσου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θεῖοι ὄρπηκες τῆς νήσου Λέσβου, ἀνεδείχθητε, χρόνοις ὑστέροις, Ἀναστάσιε ὁμοῦ καί Δημήτριε, ὑπέρ Χριστοῦ ὁμοφρόνως ἀθλήσαντες, καί τόν ἀρχαῖον ἐχθρόν καταισχύναντες. Νέοι Μάρτυρες, Χριστῶ τῶ Θεῶπρεσβεύσατε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

ΤΗ ΚΓ΄ (23η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Ἡ Μετακομιδή τῆς Ἱερᾶς καί Θαυματουργοῦ εἰκόνος Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐξ Ἱεροσολύμων εἰςἈγιάσον καί Ἀγάθωνος τοῦ Ἐφεσίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Τῆ θεία Εἰκόνι σου ἡ Ἀγιάσος ἁγνή χορεύει καί γάνυται καί μεγαλύνει ἀεί. Τήν δόξαν σου ἄχραντε, ταύτην γάρ μεταχθεῖσαν ἐκ Σιών τῆς ἁγίας κέκτηται πλοῦτον μέγαν, καί βοᾶ καυχωμένη. Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁΚύριος μετά σοῦ.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΙ ΚΙΝΗΤΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ

Τῆ Τρίτη τῆς Διακαινησίμου, ἡ Μνήμη τοῦ Ἀγίου Ραφαήλ καί τῶν σύν αὐτῶ.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Ἐν Λέσβω ἀθλήσαντες, ὑπέρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, αὐτήν ἡγιάσατε, τῆ τῶν Λειψάνων ὑμῶν, εὐρέσει μακάριοι,ὅθεν ὑμᾶς τιμῶμεν, Ραφαήλ θεοφόρε, ἅμα σύν Νικολάω, καί παρθένω Εἰρήνη, ὡς θείους ἡμῶν προστάτας, καί πρέσβεις πρός Κύριον.

Ἔτερον. Άπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Ἰθάκης τόν γόνον καί τῆς Λέσβου τό καύχημα, Ὀσιομαρτύρων τήν δόξαν, Ραφαήλ εὐφημήσωμεν, ἀρτίως γάρ ἡμῖν φανερωθείς, ἰάματα πηγάζει τοῖς πιστοῖς, καί κατ’ ὄναρ καί καθ’ ὕπαρ, ὑπερφυῶς ὀπτάνεται τοῖς κράζουσι. Δόξα τῶ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῶ σε θαυμαστώσαντι, δόξα τῶ ἐκπληροῦντι διά σοῦ, ἡμῶν τά αἰτήματα.

Τῆ Δ΄ Κυριακῆ τοῦ Πάσχα, ἡ Ἀνάμνησις τῆς διά τοῦ θαύματος τοῦ Ἀγίου Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου διασώσεως τῆς πόλης Μυτιλήνης καί νήσου τῆς Λέσβου ἀπό τῆς θανατηφόρου πανώλους ἐν ἔτει 1832 καί τῆςἀνακομιδῆς τοῦ σεπτοῦ αὐτοῦ Λειψάνου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Τό πάντιμον Λείψανον τοῦ Θεοδώρου, πιστοί, ἐνδόξως τιμήσωμεν ὡς θησαυρόν τιμαλφῆ, καί πάντες βοήσωμεν, Σῶσον ἐκ τῶν κινδύνων τούς πιστῶς σε ὑμνοῦντας, ὡς πότε σύ ἐρρύσω ἐκ πανώλους τήν πόλιν καί πάντας περιφρούρησον ταῖς ἱκεσίαις σου.

Τῆ Β’ Κυριακῆ Ματθαίου, ἡ Ἀκολουθία τῶν ἐν Λέσβω διαλαμψάντων Ἁγίων.

Άπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τούς ἐκ Λέσβου ὡς ἄστρα νοητά ἀνατείλαντας, καί ἀπό χωρῶν διαφόρων ἐν αὐτῆ διαπρέψαντας, Ὁσίους τε καί Μάρτυρας ὁμοῦ, καί θείους Ϊεράρχας τοῦ Χριστοῦ, ἐν μιᾶ ἀνευφημήσωμεν ἑορτῆ οἱ Λέσβιοι κραυγάζοντες, δόξα τῶ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῶ θαυμαστώσαντι, δόξα τῶ δι’ ὑμῶν περιφανῶς, τήν νῆσονἡμῶν κλείσαντι.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θεῖον σύστημα κλεινῶν Ὁσίων, καί ὁμήγυριν Ἀρχιερέων, καί Μαρτύρων ἀκαθαίρετον φάλαγκα, ἡ νῆσος Λέσβος γεραίρει χορεύουσα, ὡς ἐν αὐτῆ τόν Χριστόν μεγαλύνοντας, καί πρεσβεύοντας δωρήσασθαι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν εἰρήνην ἀληθῆ καί μέγα ἔλεος.

ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΚΥΡΙΟΥ

http://stratisandriotis.blogspot.com/2009/05/blog-post_5072.html?spref=fb