Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΚΑΙ ΕΝΔΟΞΟΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΤΡΥΡΑ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΝ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΤΡΥΡΑ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΝ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ





Ο Ιερεύς:
Ευλογητὸς ο Θεὸς ημών, πάντοτε· νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο Χορός:
Αμήν. 

Ψαλμός ρμβ΄ (142)

Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιοθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. ’Οτι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου. Εταπείνωσε εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνας, και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, πρός σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν τό θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία, ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου, και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.

Και ευθύς το.

Ήχος δ΄

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στίχ. α΄ Ἐξομολογείσθε τω Κυρίῳ, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον Αυτού.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στίχ. β΄ Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με, και τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στίχ. γ΄ Παρὰ Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστὴ εν ὀφθαλμοίς ημών.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

 Είτα τα παρόντα Τροπάρια.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι. 
 Ήχος πλ. δ΄«Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ»

 Ως στρατιώτην του Χριστού γενναιότατον, και Αναργύρων Ιατρόν τον σοφώτατον, ανευφημούμεν άπαντες εκ βάθους ψυχής, πόθω εορτάζοντες, την αγίαν σου Μνημην, Παντελεήμων ένδοξε, και πιστώς σοι βοώμεν∙ τας νόσους πάντων ίασαι ημών, ταίς προς Χριστόν τον Θεόν, θερμαίς σου δεήσεσι.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 
 Θεοτοκίον.

Ου σιωπήσωμεν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ειμή γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, εως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού. Σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

Ψαλμός ν΄ (50)

Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου,  εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου έστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα,  όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις σου, και νικήσης  εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδοί γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινομένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί  ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνησον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με  από του προσώπου σου, και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στηριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αινεσίν Σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινομένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον,  Κύριε , εν τη ευδοκίαν σου την Σιώ, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Είτα ψάλλομεν τον κανόνα.

 Ωδή α΄ Ειρμός  Ήχος πλ. δ΄

Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, και την αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα, Τω Λυτρωτή και Θεώ ημών άσωμεν.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Πρό του Μαρτυρίου του σου , Σοφέ, ως περ, τον θανόντα , ανεζώωσας εν Χριστώ, ούτω νεκρωθέντας δήγματι αμαρτίας, ημάς ταίς σαίς πρεσβείαι πάντας ανάστησον.

 Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Αφθόνως την χάριν παρά Θεού , λαβών ιαμάτων , τας ιάσεις πάσας Σοφέ, παρέχεις αφθόνους τοίς εν πίστει , Παντελεήμων προσιούσι τη Εικόνι σου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Νεκρωθείς τω Κόσμω και τον Χριστόν , ω Παντελεήμων , ενδυσάμενος εν χαρά, γέγονας δοχείον του Πνεύματος θεόφρον, τοίς πάσιν αναργύρως βραβεύων ίασιν.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 
Θεοτοκίον. 

Σταγόνα κατανύξεως τω οικτρώ, όμβρησόν μοι , Κόρη, αναστάλλουσα βλαβερόν, καύσωνα καρδίας μου Παρθένε, εξαίρουσα πάθη τα πολεμούτα με.

  Ωδή γ΄ Ειρμός

Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, και της Εκκλησίας δομήτορ, συ με στερέωσον, εν τη αγάπη τη ση, των εφετών η ακρότης, των πιστών το στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τας νόσους θεράπευσον , Παντελεήμων , του δούλου σού , και την εμήν ,
ευχαίς σου καρδίαν ,  τη δυνάμει σου εύφρανον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
 
Ένδοξε, συ καύχημα, του προσιόντος σοι πέφυκας, συ Ιατρός, εμού τηκομένου ,
υπό νόσων και θλίψεων.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Λαβών , ω Ανάργυρε, παρά Χριστού χάριν άφθονον, δούναι πιστοίς, ιάσεις των νόσων ,
τούτων συ με διάσωσον.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 
Θεοτοκίον.

Έχεις εν αγκάλαις σου, τον Ποιητήν πάσης Κτίσεως∙ τούτον διό, δυσώπει ,
Παρθένε, εκ κινδύνων ρυσθήναί με.

 Ωδή δ΄ Ειρμός

Εισακήκοα, Κύριε, της οικονομίας σου το μυστήριον, κατενόησα τα έργα σου, και εδόξασά σου την θεότητα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
 
Επί σε νύν κατέφυγον , ω Παντελεήμων θείε Ανάργυρε, μη παρίδης με τον άθλιον, αλλ ευχαίς σου θείαις διαφύλαξον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ηρεμίαν μοι δώρησε, Μάρτυς εν τω βίω και νόσων ίασιν, ταίς ενθέρμοις σου
εντεύξεσι τω τη ση Εικόνι προσπελάζοντι.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.
 
Μάρτυς ένδοξε πρόφθασον , και της αμαρτίας με κυματούμενον, δεινώ σάλω ταίς πρεσβαίαις σου, όρμον προς ακύμαντον οδήγησον.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 
Θεοτοκίον.

Ράβδον θείαν ο ένδοξος, πάλαι Ησαΐας σε κατωνόμασεν, άνθος φέρουσαν τον Κύριον, Θεοτόκε Μήτερ Αειπάρθενε.

 Ωδή δ΄ Ειρμός

Εισακήκοα, Κύριε, της οικονομίας σου το μυστήριον, κατενόησα τα έργα σου, και εδόξασά σου την θεότητα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Όμβρησον μοι νύν , υετόν τον του ελέους σου, και της αμαρτίας μου τα οβρήματα,
Παντελεήμων ,  ταίς ευχαίς σου καταξήρανον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νύν αι δωρεαί, ως πηγαί Πιστοίς ιάσεων , ταίς λιταίς σου επιχέονται , Παντελεήμων ,
εκ Θεού τοίς προσιούσι σε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Απαντας ημας, πεπτωκότας εις τα χάσματα, της αμαρτίας τα βαθύτατα,
ταίς προς Θεόν σου , πρεσβείαις έγειρον ’γιε.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 
Θεοτοκίον.

Αχραντε ψυχής , της εμής τα αρρωστήματα, και του σώματος μου ίασαι, ταίς Μητρικαίς σου πρεσβείαις , Κόρη Πανάμωμε.

Ωδή στ΄ Ειρμός

Την δέησιν εκχεώ προς Κύριον,  και αυτώ απαγγελώ μου τας θλίψεις, ότι κακών η ψυχή μου επλήσθη, και η ζωή μου τω Άδη προσήγγισε, και δέομαι ως Ιωνάς, Εκ φθοράς, ο Θεός με ανάγαγε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τα νάματα σου, Σοφέ, ως περ πηγή Σιλωάμ ποτέ, εκβλύζουσι τοίς Πιστοίς , παντοία ιάματα, παύων τα νοσήματα, των προσπελαζόντων , τη ση σκέπη , Παναοίδιμε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Οι προσιόντες, Παντελεήμων Μακάριε, εν τω σεπτώ σου Ναώ, την ρώσιν λαμβάνουσι, και την απολύτρωσιν, πάντων των κινδύνων, και δεινών ταίς ικεσίαις σου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Νοός μου του ασθενούς, ως θησαυρός των ιάσεων , Παντελεήμων κλεινέ, αφθόνως την ίασιν , δώρησαιι του κάμνοντος, και οδυνωμένου , τη του Πνεύματος χάριτι.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 
Θεοτοκίον.

Φιλάγαθε Μαριάμ, ταίς σαίς πρεσβείαις αγάθυνον, την ρυπαράν μου ψυχήν, και ρύσαι κολάσεως, και πάσης κακώσεως, σον θερμόν οικέτην , τον εκ πόθου ανυμνούντα σε.

Προς το Διάσωσον

Ανάργυρε Παντελεήμων , ταίς θείαις λιταίς σου, τα της ψυχής ημών πάθη θεράπευσον , και δώρησαι ίασιν τοίς νοσούσιν.
 
Θεοτοκίον.

Αχραντε Ευλογημένη Μαρία, ταίς ικεσίαις Παντελεήμονος του κλεινού διαφύλαξον , εκ νόσων τε και κινδύνων σούς δούλους.

Αίτησις και το Κοντάκιον.
  Ήχος β΄

Θείον Ιατρόν εν γη πλουτούντές σε, Ανάργυρε, εν θερμοτάτη πίστη και ευσέβεια σου δεόμεθα∙ πάντα νοσούντα και καταπονούμενον , ταίς λιταίς σου διάσωσον , τας ρίζας των επωδύνων παθών , τη του Σωτήρος ισχύϊ εκτέμνων , και αναστέλλων τας χαλεπάς της αθυμίας επικλύσεις, Παντελεήμων Μάρτυς αξιάγαστε.

«Προκείμενον» 
Ήχος δ΄

Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει , και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Στίχος: Πεφυτευμένος εν τω Οίκω , εν ταίς αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσουσιν.

Ο Ιερεύς:  Και υπέρ του καταξιωθήναι... και τα λοιπά.

 Ευαγγέλιον.

Τω καιρώ εκείνω ήλθε προς τον Ιησούν όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ λαού, από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθαν ακούσαι αυτού, και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων και εθεραπεύοντο. Και πας ο όχλος εζήτει απτεσθαι αυτού∙ ότι δύναμις παρ αυτού εξήρχετο, και ιάτο πάντας. (Θ΄. 1-2) Συγκαλεσάμενος δε τους δώδεκα Μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοίς δύναμιν και εξουσίαν επί πάντα τα δαιμόνια, και νόσους θεραπεύειν. Και απέστειλέν αυτούς κηρύσειν την βασιλείαν του Θεού, και ιάσθαι τους ασθενούντας. (Ι΄. 16-21). Και έλεγεν αυτοίς. Ο ακούν υμών , εμού ακούει∙ και ο αθετών υμάς, εμέ αθετεί∙ ο δε εμέ αθετών , αθετεί τον αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς , λέγοντες. Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου. Είπε δε αυτοίς. Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίνων , και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού , και υμάς ου μη αδικήση. Πλήν εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πεύματα υμίν υποτάσσεται∙ χαίρετε δε μάλλον , ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοίς ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλιάσατο τω Πνεύματι ο Ιησούς , και είπεν∙ Εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλλυψας αυτά νηπίοις∙ ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθεν σου.

Ο Χορός: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.
 
Ταίς του Αναργύρου πρεσβείες Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 
Θεοτοκίον. 

Ταις της Θεοτόκου πρεσβείες Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων

Στίχος: Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος
των οικτιρμών Σου,  εξάλειψον το ανόμημά μου.

Ήχος πλ. β΄ «Όλην αποθέμενοι»

Δεύτε οι Ορθόδοξοι , πνευματικών ευρανθώμεν, δεύτε τον Ανάργυρον πάντες καταστέψωμεν θείοις άσμασι, προς αυτόν λέγοντες∙ ω Παντελεήμων , ιατρέ νοσούντων άριστε, λιμήν τε εύδιε, των χειμαζομένων τοίς πταίσμασι, προφθάσας δός την ίασιν , πάσι τοίς θερμώς σοι προστρέχουσι, και δεινών παντοίων , απάλλαξον ημάς ταίς σαίς ευχαίς, και ειρηναίαν κατάστασιν , τω Κόσμω πρυτάνευσον.

Ο Ιερεύς: Σώσον ο Θεὸς τον λαόν σου…

Ωδή ζ΄ Ειρμός

Οι εκ της Ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ, τη πίστει της Τριάδος, την φλόγα της καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες, Ο των Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός ει.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Θείαις , Ανάργυρε, ευχαίς σου, προς τον Κτίστην διάσωσον σον δούλον∙ συνταράσσει με γαρ, βυθός αμαρτημάτων , χειμάζει και κλυδώνιον , και φλογμός των παθημάτων.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Έφθασαν άπαντες εν πίστει, , εις λιμένα του θείου Αναργύρου, οι εν νόσοις δειναίς , ποντούμενοι βοώντες∙ ευχαίς σου , ω Ανάργυρε, την υγείαν ημίν δίδου.

 Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Ίνα , Ανάργυρε, τιμώ σε, και δοξάζω τα ένδοξα σου άθλα, ασθενείας δεινάς, σον δούλον τυραννούσαν , ιάτρευσον και δώρησαι, την κατ άμφω υγείαν.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 
Θεοτοκίον. 

Έστησας ρύμην του θανάτου , τον αθάνατον Θεόν και Βασιλέα, ως τεκούσα Αγνή, ον πάντες ανυμνούμε, ευλογημένος λέγοντες, ο καρπός της σης κοιλίας.

Ωδή η΄ Ειρμός

Τον Βασιλέα των ουρανών, ον υμνούσι στρατιαί των Αγγέλων, υμνείτε, και υπερυψούτε   εις πάντας τους αιώνας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Όσοι εν πίστει, ειλικρινεί προσιούσι, τω Ναώ σου Παντελεήμων Μάρτυς, ψυχών και σωμάτων λάμβάνουσι την ρώσιν.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών. 

Ναός του θείου, επί γης Αναργύρου, ιατρείον πρόκειται τοις πάσι, παύων αυτών νόσους, ψυχών τε και σωμάτων.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Σαίς προς τον Κτίστην, Παντελεήμων πρεσβείαις , τοίς τυφλοίς παρέχεις ιατρείαν ,και νοσούσοις πάσι την ποθητήν υγείαν.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 
Θεοτοκίον. 
 
Ικεσίαις, ταίς προς Θεόν σου, Παρθένε, των του βίου δυσχερών με συ σώσον, και τον σάλον παύσον ασθενειών παντοίων.

Ωδή θ΄ Ειρμός

Κυρίως Θεοτόκον, σε ομολογούμεν, οι δια σου σεσωσμένοι, Παρθένε αγνή, συν Ασωμάτοις χορείαις, σε μεγαλύνοντες.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ευχαίς σου τας σειράς μου , των πτασμάτων λύσον, και το χειρόγραφον Μάρτυς, διάρρηξον, της αμαρτίας του σοι πιστώς προσπελάζοντος.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
  
Βοηθείας χείρα, προφθάσας όρεξόν μοι, και αδοκήτων δεινών με απλάλλαξον, Παντελεήμων , ταίς θείαις όντως πρεσβείαις σου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Ω Παντελεήμων , στήσον μου τον σάλον , των λογισμών και την λύπην κατάπαυσον , της ταλαιπώρου ψυχής μου , θείε θείε Ανάργυρε.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 
Θεοτοκίον.

Μαρία , μη με δείξης, επίχαρμα δαιμόνων, εν τη της Κρίσεως ώρα, Πανάμωμε, αλλ ευμενώς τον Σωτήρα μου εξιλέωσαι.

Άξιον εστίν, ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβεὶμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν· την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν. 

 Μεγαλυνάρια.

Τους μετ’ ευλαβείας την ιεράν , εικόνα σου Μάρτυς, προσκυνούντας σαίς ιεραίς, προς Θεόν πρεσβείαις, σώζε δεινών παντοίων , Παντελεήμων θείε, Ιατρέ μέγιστε.

Δόξη , Αθλοφόρε, Μαρτυρική, παρεστώς τω θρόνω, του Παντάνακτος και Θεού, μέμνησο των πίστει, την Μνήμην σου τελούντων , Παντελεήμων θείε, Ιατρέ άμισθε.

Ως αστήρ ανέτειλας νοητός, άθλοις Μαρτυρίου, απαστράπτων και των παθών, την αχλύν διώκων, Παντελεήμων Μάρτυς, των επικαλουμένων σε μετά πίστεως.

Τους ανεφημούντας σε ευλαβώς, τους λαμπρούς αγώνας και τους άθλους , Μάρτυς Χριστού, την τε θείαν μνήμην , τελούντας ετησίως, Παντελεήμων Μάκαρ,
σώζε πρεσβείαις σου.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς,
οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τω σωθήναι ημάς.

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (τρις)

Δόξα Πατρὶ και Υιώ και Αγίῳ Πνεύματι.
Και νυν και αεὶ και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα
 συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας
ημών ένεκεν τού ονόματός Σου.

 Κύριε ελέησον. (τρις) 

Δόξα Πατρὶ και Υιώ και Αγίῳ Πνεύματι.
Και νυν και αεὶ και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτῳ το όνομά Σου, ελθέτῳ η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επὶ της γης· τον άρτον ημών των επιούσιον δος ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλὰ ρύσαι ημάς απὸ του πονηρού.

Ο Ιερεὺς: Ότι σου έστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, νυν και ἀεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

«Απολυτίκον» 
Ηχος γ΄.

Αθλοφόρε άγιε και ιαματικέ Παντελεήμων , πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν , παράσχη ταίς ψυχαίς ημών.

 Ο Ιερεύς μνημονεύει των υπέρ ων η Παράκλησις.
Εις την Απόλυσιν ψάλλομεν τα παρόντα.

Ήχος β΄ «Ότε εκ του ξύλου».

Χάριν συ παρέχεις τοίς Πιστοίς, αναργύρως Μάρτυς Παμμάκαρ, Παντελεήμων Σοφέ, και τη ικεσία σου διώκεις πνεύματα, και τυφλοίς την ανάβλεψιν, ένδοξε βραβεύεις, ως θεράπων γνήσιος, του Παντεπόπτου Χριστού∙ όθεν Ιατρέ Ορθοδόξων , πάντας τους πιστώς σε ανυμνούντας, ρύσαι εκ παντοίας περιστάσεως.

Ήχος πλ. δ΄

Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι
ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Ήχος β΄

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού,
φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.


Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.

nektarios-gr.blogspot.gr

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΗΛΙΑΝ

Παρακλητικός Κανών 
στον Άγιο Προφήτη Ηλία τον Θεσβίτην



ερεύς: Ελογητός Θεός μν πάντοτε, νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων.

ναγνώστης: μήν.



Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εσάκουσον τς προσευχς μου, νώτισαι τήν δέησίν μου ν τή ληθεία σου, εσάκουσόν μου ν τή δικαιοσύνη σου• καί μή εσέλθης ες κρίσιν μετά το δούλου σου, τι ο δικαιωθήσεται νώπιόν σου πς ζν. τι κατεδίωξεν χθρός τήν ψυχήν μου, ταπείνωσεν ες γν τήν ζωήν μου, κάθισε μέ ν σκοτεινος ς νεκρούς αἰῶνος καί κηδίασεν π μέ τό πνεμά μου, ν μοί ταράχθη καρδία μου. μνήσθην μερν ρχαίων, μελέτησα ν πάσι τος ργοις σου, ν ποιήμασι τν χειρν σου μελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χεράς μου, ψυχή μου ς γ νυδρος σοί. Ταχύ εσάκουσόν μου, Κύριε, ξέλιπε τό πνεμά μου μή ποστρέψης τό πρόσωπόν σου π μο, καί μοιωθήσομαι τος καταβαίνουσιν ες λάκκον. κουστόν ποίησον μοί τό πρωΐ τό λεός σου, τι πί σο λπισα• γνώρισον μοί, Κύριε, δόν, ν πορεύσομαι, τι πρός σέ ρα τήν ψυχήν μου• ξελού μέ κ τν χθρν μου, Κύριε, τι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ το ποιεν τό θέλημά σου, τι σύ ε Θεός μου• τό πνεμά σου τό γαθόν δηγήσει μέ ν γ εθεία. νεκεν το νόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ν τή δικαιοσύνη σου ξάξεις κ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ν τ λέει σου ξολοθρεύσεις τούς χθρούς μου καί πολες πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, τι γώ δολός σου εμι.



Θεός Κύριος, καί πέφανεν μίν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Στίχος ΄. ξομολογεσθε τ Κυρίω, καί πικαλεσθε τό νομα τό γιον ατο.
Θεός Κύριος, καί πέφανεν μίν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τά θνη κύκλωσαν μέ, καί τ νόματι Κυρίου μυνάμην ατούς.
Θεός Κύριος, καί πέφανεν μίν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου γένετο ατη, καί στι θαυμαστή ν φθαλμος μν.
Θεός Κύριος, καί πέφανεν μίν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.



Ετα τά παρόντα Τροπάρια.
χος δ΄ Τή Θεοτόκω...
Τόν τν ρρήτων μυστηρίων πόπτην, καί ζηλωτήν Θεο το ζντος προφήτην, νευφημοντες κράξωμεν κ βάθους ψυχς, λία μεγαλώνυμε, τας πρεσβείαις σου ρύσαι, κ τν ναγκν μς, καί παντοίων κινδύνων, μή πάσης λλης βλάβης καί φθορς, τούς προσφυγόντας, θεόπτα, τή σκέπη σου.



Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί γίω Πνεύματι. χριστιανος.gr
Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.



Θεοτοκίον.
Ο σιωπήσομεν πότε Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεν ο νάξιοι, ε μή γάρ σύ προΐστατο πρεσβεύουσα, τίς μς ρρύσατο κ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν ως νν λευθέρους; οκ ποστμεν Δέσποινα κ σού, σούς γάρ δούλους σώζεις εί κ παντοίων δεινν. 



Ψαλμός ν΄ (50)
λέησον μέ, Θεός, κατά τό μέγα λεός σου καί κατά τό πλθος τν οκτιρμν σου ξάλειψον τό νόμημά μου•πί πλεον πλνον μέ πό τς νομίας μου καί πό τς μαρτίας μου καθάρισον μέ. τι τήν νομίαν μου γώ γινώσκω, καί μαρτία μου νώπιόν μου στι διαπαντός. Σοί μόνω μαρτον καί τό πονηρόν νώπιόν σου ποίησα, πως ν δικαιωθς ν τος λόγοις σου, καί νικήσης ν τ κρίνεσθαι σέ. δού γάρ ν νομίαις συνελήφθην, καί ν μαρτίαις κίσσησε μέ μήτηρ μου. δού γάρ λήθειαν γάπησας, τά δηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου δήλωσας μοί. Ραντιες μέ σσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνες μέ, καί πέρ χιόνα λευκανθήσομαι. κουτιες μοί γαλλίασιν καί εφροσύνην, γαλλιάσονται στέα τεταπεινωμένα. ποστρεψον τό πρόσωπόν σου πό τν μαρτιν μου καί πάσας τάς νομίας μου ξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ν μοί, Θεός, καί πνεμα εθές γκαίνισον ν τος γκάτοις μου. Μή πορρίψης μέ πό το προσώπου σου καί τό πνεμά σου τό γιον μή ντανέλης π μο. πόδος μοί τήν γαλλίασιν το σωτηρίου σου καί πνεύματι γεμονικ στήριξον μέ. Διδάξω νόμους τάς δούς σου, καί σεβες πί σέ πιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ξ αμάτων Θεός, Θεός τς σωτηρίας μου•γαλλιάσεται γλσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου νοίξεις, καί τό στόμα μου ναγγελε τήν ανεσίν σου. τι ε θέλησας θυσίαν, δωκα ν•λοκαυτώματα οκ εδοκήσεις. Θυσία τ Θε πνεμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην Θεός οκ ξουδενώσει. γάθυνον, Κύριε, ν τή εδοκία σου τήν Σιν, καί οκοδομηθήτω τά τείχη ερουσαλήμ• τότε εδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ναφοράν καί λοκαυτώματα• τότε νοίσουσιν πί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.



Καί Κανών το Κυρίου ωσήφ, φιορθωθες, ο κροστιχίς. Νέμοις μάκας μοί θείαν λιο χάριν. ωσήφ.



δή ΄. χος πλ. δ΄. ρματηλάτην Φαραώ.
Νενεκρωμένην τήν ψυχήν μου ζώωσον, ς τόν τήν χήρας υόν, καί ρετας θείαις, μάκαρ καταλάμπρυνον, καί πρός ζωήν δήγησον, καί τς αωνιζούσης, τρυφς ναδεξον μέτοχον, σού κατατρυφν φιέμενον. χριστιανος.gr
ν τ σέ τίκτεσθαι σός μεμύηται, γεννήτωρ μέγιστον, ς ληθς θαμα, πρ γάρ σιτιζόμενο, φλογί τέ σπαργανούμενον, σέ τεθέαται μάκαρ, διό τας σας παρακλήσεσι, ρύσαι μέ πυρός αωνίζοντος.
Μεγαλυνθες τας πρός Θεόν σου νεύσεσι, ζηλν ζήλωσας, ς ληθς μάκαρ, τ Κυρίω πάντοτε, διό μέ νδυνάμωσον, ζήλου θείου πλησθέντα, τό νθεον πράττειν βούλημα, να σέ γεραίρω σωζόμενος.



Θεοτοκίον.
περούσιος Θεός, Πανάμωμε, κ σού σεσάρκωται, καί δί’ μς φθη, καθ’ μς ς νθρωπος, ν κτενς κέτευε, πέρ πάντας νθρώπους, μαρτηκότα μέ, Παναγνέ, σσαι καί κολάσεως ρύσασθαι.
xristianos.gr
δή γ’. Ορανίας ψίδος...
ερες τς ασχύνης, ς δυσμενες κτεινας, νδοξε προφήτα ζήλω, Θεο πυρπολούμενος, θεν κραυγάζω σοί, τν τς ασχύνης μέ ργων, καί διαιωνίζοντος πυρός ξάρπασον.
Σέ προβάλλομαι πρέσβυν, πρός τόν Θεόν μέγιστον, σώζειν μέ δυνάμενον, πάσης, μάκαρ, κακώσεως, προσεπικάμφθητι, τή ταπεινή μου δεήσει, καί μή περίδης μέ παρακαλοντα σέ.
Μεγαλύνει Θεός σέ, παντουργός νδοξε, πάλαι, λιο, δί’ ρνέου, τρέφων προφτα σέ, ν κδυσώπησον, τς αωνίου τρυφς μέ, καί φωτός το μέλλοντος ποισαι μέτοχον.



Θεοτοκίον.
διόδευτε πύλη, πρός Θεόν φέρουσα, πύλας μετανοίας μοί, Κόρη, νοιξον δέομαι, ποκαθαίρουσα, μαρτιν μου τόν ρύπον, μβροις το λέους σου, Θεοχαρίτωτε.



δή δ΄. Σύ μου σχύς, Κύριε...
Κάμπτει τόν σόν, ζλον Θεός πυρακτούμενον, καί πρός χήραν, πέμπει διατρέφεσθαι, τόν γυναικός, πάλαι πειλ, λιο, φυγάδα γεγενημένον, θεσπέσιε, διό σέ κετεύω, τήν ψυχήν μου πεινώσαν, διαθρέψαι νθέοις χαρίσμασιν.
μαρτιν, νέφη δεινά συγκαλύπτει μέ, τρικυμίαι, βίου μέ χειμάζουσι, καί πιπνέουσι χαλεπς, κατά τς ψυχς μου, τς πονηρίας τά πνεύματα. Προφήτα θεηγόρε, κυβερνήτης γενού μοί, σωτηρίας πρός ρμον θύνων μέ.
Ρσιν ψυχς, ρσιν παρασχου μοί σώματος, τόν τάς νόσους, πάντων φαιρούμενον, κδυσωπν, μάκαρ λιο, Κύριόν της δόξης, καί βλαβς διατρέχειν μέ, τά σκάνδαλα το βίου, κατευόδωσον σέ γάρ, γαθόν μου προστάτην προβάλλομαι. χριστιανος.gr



Θεοτοκίον.
Μετά πασν, τν ορανίων Δυνάμεων, μετά πάντων, Δέσποινα πανάμωμε, τν προφητν καί τν θλητν καί τν ποστόλων, καί τν σίων κέτευε, τυχεν μέ σωτηρίας, τόν πολλά μαρτώντα, καί ρυσθναι μελλούσης κολάσεως. χριστιανος.gr



δή ΄. να τί μέ πώσω...
μβροτόκους νεφέλας, εργεις πυρακτούμενος ζήλω τς πίστεως, λλά δέομαί σου, λιο, ερας μεσιτείαις σου, τήν φλογμ τακείσαν, τν δονν ψυχήν μου, θείαις πομβρίαις, ρδευσαι καί σσαι μέ.
ερεύς δεδειγμένος, τέθυκας θώοις σου χερσί, πανόλβιε, τν προσοχθισμάτων, ερες νεργοντας τά τοπα, λλά δέομαί σου, πάσης τόπου μαρτίας, βλαβ μέ, προφήτα, συντήρησον.
Θαυμαστοσαι, προφήτα, θείαις πικλήσεσι φλέγων τά θύματα, κτελέσας πίστει, διά τοτο παύστως σου δέομαι, τή μή καρδία, τόν ερόν νάψαι πόθον, τά λώδη μου πάθη συμφλέγοντα.



Θεοτοκίον.
πί σέ σπερ μβρος, Λόγος καταβέβηκεν περούσιος, ν δυσώπει, Κόρη, πομβρίσαι μοί νν κατανύξεων, καθαρς σταγόνας, ποπλυνούσας πάντα ρύπον, τν μέτρων κακν μου, πανάμωμε. χριστιανος.gr



δή στ΄. λάσθητι μοί...
λάσθητι μοί, Σωτήρ, πολλά σοί φρόνως πταίσαντι, καί τς μενούσης κε, κολάσεως λύτρωσαι, χων δυσωπούντα σέ, λιο τόν μέγαν, καί τήν χραντον Μητέρα σου.
γνείας ς φυτουργός, γνόν ψυχή μέ συντήρησον, ς ζηλωτής, λιο, ζήλου θείου πλήρωσον, τήν μήν διάνοιαν, πως τς κακίας, τάς φόδους ποκρούσωμαι.
Νηστεύεις βρώσει μία, δόν τεσσαρακονθήμερον, νύων θεία ροπή, διό κετεύω σέ, πάσης παραβάσεως, γκρατεύεσθαι μέ, θεοφόρε, νδυνάμωσον. 



Θεοτοκίον.
πύλη το Θεο, εσόδους θείας πάνοιξον, τή ταπεινή μου ψυχή, ν ας εσελεύσομαι, ξομολογούμενος, καί κακν τήν λύσιν, Θεοτόκε πολήψομαι.
Κατασβεσον, προφήτα νδοξε λιο Θεσβίτα, τν παθν μν τούς φλογώδεις νθρακας, σχύϊ σής πρεσβείας, θεοφρον.
xristianos.gr
Καί τό Θεοτοκίον.
πιβλεψον, ν εμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, πί τήν μήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ασαι τς ψυχς μου τό λγος.





ερεύς μνημονεύει. Ετα τό Κοντάκιον. χος β΄.
Προφήτα Θεο λιο μεγαλώνυμε, τούς ποθ σέ εί νυμνοντας καί γεραίροντας, κινδύνων τν ν βίω πολυειδν, νόσων παντοδαπν, καί πάσης της ξ χθρν, προερχομένης θλίψεως, ρύσαι τας νθέρμοις πρεσβείαις σου, καί τας θείαις μαρμαρυγας, τάς ψυχς μν καταύγασον.



Καί εθύς τό Προκείμενον. χος δ΄.
Σύ ερεύς ες τόν αώνα κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ. 



Στίχος. Επεν Κύριος τ Κυρίω μου. Κάθου κ δεξιν μου, ως ν θ τούς χθρούς σου ποπόδιον τν ποδν σου.



Εαγγέλιον. κ το κατά Λουκν (δ΄ 22-30)
Τ καιρ κείνω θαύμαζον ο χλοι πί τος λόγοις τς χάριτος, τος κπορευομένοις κ το στόματος το ησο, καί λεγον. Οχ ατός στιν υός ωσήφ; Καί επε πρός ατούς, Πάντως ρετε μοί τήν παραβολήν ταύτην ατρέ, θεράπευσον σεαυτόν, σα κούσαμεν γενόμενα ν τή Καπερναούμ, ποίησον καί δε ν τή πατρίδι σου. Επε δέ, μήν λέγω μίν, τε οδείς προφήτης δεκτός στιν ν τή πατρίδι ατο. π’ ληθείας δέ λέγω μίν. Πολλαί χραι σαν ν τας μέραις λιο ν τ σραήλ, τε κλείσθη ορανός πί τη τρία καί μήνας ξ, ς γένετο λιμός μέγας πί πάσαν τήν γν, καί πρός οδεμίαν ατν πέμφθη λίας, εμή ες Σάρεπτα τς Σιδνος πρός γυναίκα χήραν. Καί πολλοί λεπροί σαν πί λισαίου το προφήτου ν τ σραήλ, καί οδείς ατν καθαρίσθη, εμή Νεεμν Σύρος. Καί πλήσθησαν πάντες θυμο ν τή συναγωγή, κούοντες τατα. Καί ναστάντες ξέβαλον ατόν ξω της πόλεως, καί γαγον ατόν ως τς φρύος το ρους, φ ο πόλις ατν κοδόμητο, ες τό κατακρημνίσαι ατόν. Ατός δέ, διελθν διά μέσου ατν, πορεύετο.



Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί γίω Πνεύματι.
Τας τού σου προφήτου, πρεσβείαις λεμον, ξάλειψον τά πλήθη τν μν γκλημάτων.
Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.
Τάίς της Θεοτόκου, πρεσβείαις λεμον, ξάλειψον τά πλήθη τν μν γκλημάτων.



λεμον, λέησον μέ, Θεός, κατά τό μέγα λεός σου, καί κατά τό πλθος τν οκτιρμν σου, ξάλειψον τό νόμημά μου.



χος πλ. β΄. λην ποθέμενοι...
Προφήτα θεοσοφέ, τν παθν ατοκράτωρ, πίγειε γγελε, καί βροτέ οράνιε, σού δεόμεθα. Ζηλωτά προφθασον, καί ρύσαι σκανδάλων, καί κινδύνων τήν ζωήν μν, καί πάσης θλίψεως, χθρν νομούντων πρεσβείας σου, καί πάσαν νόσον δίωξον, καί πταισμάτων φεσιν ατησαι, λιο θεόπτα, προστάτα τν πιστν καί ατρέ, καί τς το δου διασωσον, δεινς κατακρίσεων.



Σσον Θεός τόν λαόν σου καί ελόγησον τήν κληρονομίαν σου. πισκεψαι τόν κόσμον σου ν λέει καί οκτιρμος. ψωσον κέρας Χριστιανν ρθοδόξων καί καταπεμψον φ’ μς τά λέη σου τά πλούσια. Πρεσβείαις τς παναχράντου Δεσποίνης μν Θεοτόκου καί ειπαρθένου Μαρίας. Δυνάμει το Τιμίου καί Ζωοποιο Σταυρο. Προστασίαις τν τιμίων πουρανίων Δυνάμεων σωμάτων. κεσίαις το Τιμίου καί νδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστο ωάννου. Τν γίων νδόξων καί πανευφήμων ποστόλων. Τν ν γίοις Πατέρων μν, μεγάλων εραρχν καί οκουμενικν διδασκάλων Βασιλείου το Μεγάλου, Γρηγορίου το Θεολόγου καί ωάννου το Χρυσοστόμου, θανασίου καί Κυρίλλου, ωάννου το λεήμμονος, πατριαρχν λεξανδρείας. Νικολάου το ν Μύροις, Σπυρίδωνος πισκόπου Τριμυθοντος, τν Θαυματουργν. Τν γίων νδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου το Τροπαιοφόιρου, Δημητρίου το Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος καί Στρατηλάτου, τν ερομαρτύρων Χαραλάμπους καί λευθερίου, τν γίων νδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τν σίων καί θεοφόρων Πατέρων μν. Τν γίων καί δικαίων θεοπατόρων ωακείμ καί ’ννης. Το γίου λιο το Θεσβίτα, καί πάντων σου τν γίων. κετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε. πάκουσον μν τν μαρτωλν δεομένων σου καί λέησον μς.



δή ζ΄. Θεο συγκατάβασιν...
Λαόν πολλύμενον, κατοικτειρήσας, ζήλω τς πίστεως, πικλήσεσι θείοις, πρ κατηγάγου φλογίζον, νδοξε, σιον θύμα, διό κετεύω σέ, τς αωνίου φλογός, ρύσαι καί σσον μέ.
δεν κατηξίωσαι, Θαβώρ ν ρει, Θεο τό πρόσωπον, ν δυσώπει, προφήτα, το παραβλέψαι τάς μαρτίας μου, καί ν μέρα τς δίκης, θεάσασθαι, καταγνώστω ψυχή, 
ατο τό πρόσωπον.
δόν πορευόμενος, το βίου πλάνας, πολλς φίσταμαι, γαθέ μου προστάτα, κυβέρνησον μέ τή προστασία σου, πιστηρίζων γνώμη, σαλευόμενον, καί πρός σαρκός δονς,λιο νεύοντα.



Θεοτοκίον.
μν σέ Πανύμνητε καί μεγαλύνω Θεοχαρίτωτε, τήν γνήν σου λοχείαν, βοήθησον μοί βίου τος κύμασι, χειμαζομένω, καί δίδου κατάνυξιν, τή ταπεινή μου ψυχή, καθαρτικήν μολυσμν.



δή ΄. πταπλασίως κάμινον...
Χωρητικόν δοχεον σέ, θείου Πνεύματος γνωμεν, γγελον ν γ, πρ ζήλου θείου πνέοντα, δυσσέβειαν τρέποντα, καί βασιλες λέγχοντα, χρίοντα προφήτας λιο, καί ασχύνης συγκόπτοντα μαχαίρα, ερε, διά τοτο βομεν σο, μελλούσης μς ασχύνης ρύσαι.
ρμα πυρός σέ λαβεν, πό γής πυρακτούμενον, ζήλω, λιο, τ θεϊκ, θεόπνευστε, διό κετεύω σέ, τν ν τή γ πάντων κακν, τν σν ρετν, πικουφίζειν τόν νον μου, τεθρίππω, καί πρός νύσσαν, ορανίαν μέ φθάσει, τόν πάντων κδυσώπει, Θεόν καί Βασιλέα.
Ρήματι ζώντι κλεισας ορανόν ετίζοντα, ρήματί σου νν, πνευματικ διανοιξον, τάς πύλας μοί δέομαι, τς μετανοίας, γιε, πέμπων τή ψυχή μου κατανύξεως μβρους, καί σσον μέ βοώντα, ερες ελογετε, λαός περυψοτε, Χριστόν ες τούς αώνας.



Τριαδικόν.
σοσθενή μότιμον, μοούσιον συνθρόνον, σέβοντες Τριάδα, ν μία θεοτητι, Πατέρα δοξάζομεν, Υόν καί Πνεμα γιον, δυτον αγήν μοβασίλειον κράτος, καί μέλπομεν συμφώνως, ερες ελογετε, λαός περυψοτε, ες πάντας τούς αώνας.



Θεοτοκίον.
Νομοθετν εσέβειαν, καί διδάσκων μετάνοιαν, μμανουήλ, κ σού τεχθες πέφανενο νν κδυσώπησον, περαγία Δέσποινα, τς δικαιοσύνης πανοξαι μοί πύλας, καί σσαι μέ βοώντα, ερεΐς ελογετε, λαός περυψοτε, Χριστόν ες τούς αώνας.



δή θ΄. ξέστη πί τούτω...
δεν ν λεπτοτάτη αρα Θεόν, δεν δυνατόν κατηξίωσαι, σκητικας, πρότερον τό σμα διαγωγας, καταλεπτύνας, νδοξε, θεν δυσωπ σέ σας προσευχας, τό πάχος το νοός μου, λεπτύνας μετανοίας, μαρμαρυγας θείαις καταύγασον.
ς πάλαι ορδάνην τή μηλωτή, διαρρήξας διέβης, πανόλβιε, οτω καμού, τν μαρτημάτων τν χαλεπν, τάς διεκχύσεις ξήρανον, μβρους πιπέμπων μου τή ψυχή, δακρύων καθ’ κάστην, προφήτα θεηγόρε, τρυφς χειμάρρουν προξενοντας μοί.
Σκανδάλων τν ν βίω πολυειδν, νομούντων χθρν πάσης θλίψεως, σωματικς, νόσου ψυχικς τέ παρεκτροπς, τας προσευχαίς σου ρύσαι μέ, νδοξε προφήτα ς γαθός, προστάτης μου βο σοί, καί τς ν τή γεένη, αωνιζούσης κατακρίσεως.
ρπάγης πρός τό ψος, λισαιέ, δισσουμένην τήν χάριν το Πνεύματος, καταλιπν, νδοξε ατήσαντι λιο, μεθ’ ο παύστως ατησαι, νίκην ορανόθεν κατά παθν, τος σέ νευφημούσι, καί πόθω τήν σήν μνήμην, περιχαρς πανηγυρίζουσι.



Θεοτοκίον.
Φωνς τν οκετν σου ς γαθή, μή παρίδης, πανάμωμε Δέσποινα, λλ’ κτενς, ατησαι τόν πάντων Δημιουργόν, τος εσεβέσιν φεσιν, καί τήν ερωστίαν τήν ψυχικήν, δωρήσασθαι Παρθένε, καί θείας βασιλείας, τήν μετουσίαν καί λαμπρότητα.
ξιον στιν ς ληθς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ειμακάριστον καί παναμώμητον, καί Μητέρα το Θεο μν.
Τήν τιμιωτέραν τν Χερουβείμ, καί νδοξοτέραν συγκρίτως τν Σεραφείμ, τήν διαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοσαν, τήν ντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Χαίροις ρθοδόξων καλλονή, χαίροις διωχθέντων, καταφύγιον σχυρόν, χαίροις τν ν θλίψει, καί τν ν ξορία, Προκόπιε Θεοφρον, τό παραμύθιον.



Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια.
Δετε τόν πυρίπνουν καί ζηλωτήν, τόν διά τεθρίππου ρπαγέντα πό τς γής, τς Χριστο δευτέρας Πρόδρομον παρουσίας, λίαν τόν Θεσβίτην μνοις τιμήσωμεν.
Χάριν αμάτων παρά Θεο, εληφς λία, θεραπεύεις πάθη δεινά, διό τος ν πίστει σέ πικαλουμένοις, θεράπευσον τά πάθη ψυχς καί σώματος.



Καί τό Θεοτοκίον.
Πσαι τν γγέλων α στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, ποστόλων δωδεκάς, ο γίοι πάντες, μετά τς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, ες τό σωθναι μς.



Τρισάγιον, ετα τό Τροπάριον. χος β΄
νσαρκος γγελος, τν προφητν κρηπίς, δεύτερος Πρόδρομος τς παρουσίας Χριστο, λίας νδοξος, νωθεν καταπέμψας, λισαίω τήν χάριν, νόσους ποδιώκει καί λεπρούς καθαρίζει διό καί τος τιμσιν ατόν βρύει άματα.



Ετα μνημονεύει ερεύς.
ν τή πολύσει ψάλλεται τό παρόν
χος β΄. τε κ το ξύλου σέ νεκρόν...
Δετε ρθοδόξων πληθύς, μέλος ναρμόνιον ντως, ψαλμικς σωμεν, καί τόν χριστοκήρυκα νευφημήσωμεν, τόν οράνιον νθρωπον, λίαν τόν θεον, καί ναβοήσωμεν, πρός ατόν λέγοντες πάντας τούς πιστς σου τελοντας, μνήμην τήν γίαν λιταίς σου, ρύσαι κ παντοίων περιστάσεων.

www.xristianos.gr