ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Τέκνα έν Κυρίω αγαπητά
Ο προφητάναξ Δαβίδ μας λέει πώς όλα
περνούν και προπαντός περνά ή ζωή μας. Πώς , όμως, κατανοεί αύτη την
παροδιχότητα ό Προφητάναξ; Ό ψαλμός αρχίζει μ' ένα βλέμμα προς τό Θεό. Έσύ -
λέει γιά τό Θεό - είσαι πάντα, ύπάρχεις πάντα σέ κάθε γενιά. Καί έπειδή
είσαι πάντα παρών, είσαι ασφαλώς τό καταφύγιο κάθε γενιάς. Ή ύπαρξη μας -
συνεχίζει ό ψαλμωδός μιλώντας μέ το Θεό, πηγάζει άπό Σένα καί κατευθύνεται σέ
Σένα. Ό Θεός είναι έξω άπό αύτό πού ονομάζουμε χρόνο, γι' αύτό όταν Τού
ζητήθηκε το όνομά Του άπό τό Μωϋσή στό όρος Σινά, τού άπάντησε: '' Είμαι αύτός
πού είμαι ".
Μέ άλλα λόγια ό Θεός ύπάρχει καί ζει
μέ ένα μοναδικό τρόπο πού τόν ξεχωρίζει άπό κάθε δημιούργημα. Από αύτή τή
σκοπιά ή αιωνιότητα τού Θεού καί ή χρονικότητα τού άνθρώπου γίνεται φανερή. Καί
ό παροδικός άνθρωπος στρέφοντας τό βλέμμα του προς τόν αιώνιο Θεό, αύτό τό
βλέμμα μ' ένα μυστηριώδη τρόπο γεμίζει την άνθρώπινη ζωή μέ μιά προαίσθηση τής
αΐωνιότητος. Αύτή τελικά νικάει τήν παροδικότητα και τήν άμαρτία. Γιατί, ναί
μέν, οί άνθρωποι γεννιούνται, μεγαλώνουν καί δημιουργούν μέσα στόν τριδιάστατο
χρόνο. Καί, όμως, δέν είναι λίγοι έκεϊνοι πού ξεπερνούν τον άδυσώπητο έχθρό
πάσης μνήμης καί έργου κατά τόν ποιητή. Και είναι αύτοί άκριβώς πού βιώνουν
μυσταγωγικά αύτή τήν προαίσθηση τής αίωνιότητος στή ζωή τους.
Μέσα στό χώρο καί τό χρόνο δημιουργεί
ό άνθρωπος την ιστορία του. Σκοπός του, όμως, δέν είναι μόνο νά κατακυριεύσει
τή γή καί νά ύποτάξει τήν ύλική δημιουργία. Προορισμός του άκόμα είναι νά
νικήσει καί νά κατακτήσει τόν εαυτό του, καλλιεργώντας τον έσωτερικά καί
έξημερώνοντάς τον ήθικά, νά μοιάζει δηλαδή μέ το Θεό. Ό χώρος καί ό χρόνος τού
βίου είναι στάδιο τής ήθικής τελειώσεώς μας, ό δρόμος άπό τόν όποιο πρέπει νά
περάσουμε, για νά φθάσουμε στόν ουρανό, στόν κόσμο έκεΐνο πού είναι εκτός τόπου
καί χρόνου.
Ό χρόνος είναι τρισυπόστατος: Τό
παρόν, τό παρελθόν, το μέλλον. Κάθε διάσταση άντιστοιχεϊ σε μιά μεγάλη αρετή: Το
παρελθόν είναι ό κόσμος της πίστεως, τό μέλλον είναι οί πλατείς ορίζοντες της
ελπίδος καίτό παρόν είναι ό άγρός της άγάπης. Γι' αύτό βλέπουμε πώς ό κυκλικός
- της καθημερινότητας χρόνος είναι χρόνος χωρίς ελπίδα, ενώ αντίθετα ό
οριζόντιος χρόνος της Θείας Αγάπης καί της Θείας Λατρείας είναι χρόνος της
πληρότητος της άνθρώπινης ύπαρξης καί πάντα γεμάτος στη ζωή τού άνθρώπου άπό πράξεις
καλές καί άγιες.
Σήμερα ανοίγει τήν ώραία πύλη του
ένας νέος χρόνος καί αύτή τήν πύλη, διερχόμενοι, καλούμαστε νά εργασθούμε
πνευματικά για τήν ποθεινή πατρίδα, τόν Παράδεισο. Καί άς μήν επαναπαυόμαστε στίς
μεταξύ μας τυπικές σχέσεις '' αίσιον καί εύτυχές τό νέον έτος ". Βεβαίως
νά είναι "αϊσιον καί εύτυχές " , γιατί ή ευτυχία είναι ή ικανοποίηση άπό τή βίωση τοπυ θελήματος τού
Θεού καί δέν είναι άσφαλώς δώρο τής τύχης, άλλά άποτέλεσμα τής συνεργασίας της Χάρης
τού Θεού καί τής άνθρώπινης θέλησης. Σέ κανένα ό Θεός πού εργάζεται τίς έντολές
Του δέ στερεί τήν εύτυχία Του. Καί όλοι μας εύχομαι τή νέα χρονιά νά είμαστε
γεμάτοι άπό τό Θεό καί τήν εικόνα του στή γη, τόν άνθρωπο.
