«Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα…»

Ο Κύριος, αναβαίνει εις Ιεροσόλυμα. Πορεύεται την πορεία της υπέρτατης προσφοράς. Πορεύεται τη θυσιαστική πορεία την υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας. Πορεύεται και προγνωρίζει. Προγνωρίζει λεπτομερώς «τα μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν».

«Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται…». Μπροστά Του η φρικτή εικόνα όλων όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Και όμως προχωρεί!

Θριαμβευτική, αδελφοί μου, και μεγαλόπρεπος η είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Πλήθη αναρίθμητα συγκεντρώθηκαν για να ζητωκραυγάσουν τον Κύριο της ζωής και του θανάτου, τον αναμενόμενο Μεσσία. Τέτοια ήταν η υποδοχή ώστε, «Εισελθόντος αυτού εις Ιεροσόλυμα εσείσθη πάσα η πόλις». Προχωρεί. Εισέρχεται στη αγία πόλη. Την πόλη την φονεύσασα τους προφήτας, την πόλη που έσβηνε κάθε φωνή που ήταν ελεγκτική γι’ αυτήν. Εισέρχεται «καθήμενος επί πώλον όνου», γνωρίζοντας ότι στην κορυφή του Γολγοθά τον περιμένει ο Σταυρός. Γνωρίζοντας ότι όλος αυτός ο κόσμος, όλος αυτός ο ενθουσιασμός , αμέσως μετά, άρδην θα μετατραπούν. Το μίσος, ο φθόνος, ο φανατισμός, η εκδίκηση, θα μεταβάλουν το «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», σε «Άρον άρον σταύρωσον Αυτόν». Έρχεται εκουσίως. Έρχεται για να ξεπλύνει με το αίμα του Σταυρού Του, τις αμαρτίες όλων εκείνων που με πίστη θα στρέφουν τα βλέμματά τους σ’ Αυτόν.

Αδελφοί μου!

Τούτες τις άγιες και ευλογημένες ημέρες, η Αγία μας Εκκλησία μας καλεί σε πορεία, μας καλεί σε μια λυτρωτική και σωτηριακή συμπορεία.. Μας καλεί να συμπορευθούμε με τον Κύριο Ιησού στη μεγάλη και σωτήρια πορεία του, που καταλήγει στο Σταυρό. Είναι πορεία αγάπης, προσφοράς και θυσίας για τον άνθρωπο και τον κόσμο.

Μας προτρέπει να ακολουθήσουμε κι εμείς την μεγάλη πομπή του Κυρίου, που μπαίνει στα Ιεροσόλυμα, επί πώλου όνου, και μαζί να ψάλουμε το «Ωσαννά». Να ζήσουμε και να βιώσουμε τη συγκλονιστική και ανεπανάληπτη αυτή στιγμή της παρουσίας του Κυρίου, με συντριβή και κατάνυξη. Μας ζητά ακόμη να συμμετάσχουμε μαζί Του στο Μυστικό Δείπνο. Είναι θεμελιώδες και ουσιαστικό καθήκον η συμμετοχή του πιστού στο μεγάλο και ζωοποιό αυτό μυστήριο. Μαζί με τον Κύριο, στον κήπο της Γεθσημανή σε μια προσευχή αγάπης και θυσίας, όχι κοιμώμενοι, αλλά αγρυπνούντες. Κοντά στον Κύριο την ώρα της συλλήψεώς του, όχι για να του δώσουμε το φίλημα της προδοσίας, αλλά το φίλημα της πίστης και αφοσίωσής μας. Να συνοδεύσουμε τον Κύριο στην μεγάλη Του πορεία και να φθάσουμε μαζί, στον Άννα και τον Καϊάφα. Εδώ αποφασίζεται η θανάτωσή Του. Εδώ οι παράνομοι αποφασίζουν για τον Νομοθέτη και τον καταδικάζουν.

Και η πορεία συνεχίζεται. Στον Πόντιο Πιλάτο, τον ηγεμόνα, στη θανατική καταδίκη, στο Σταυρό. Και με το βαρύ Σταυρό επ’ ώμου, ανάβαση στο Γολγοθά.

Πορεία ευλογημένη, αδελφοί μου, και αγία. Πορεία θυσίας, αγάπης, προσφοράς του Θεού στον άνθρωπο. Μαζί και ο Σίμων ο Κυρηναίος, συμπαραστάτης και βοηθός, ξεκουράζει τον Κύριο και μαζί Του συνανανεβαίνει στον Κρανίου τόπο. Μαζί κι εμείς, καλούμαστε να ακολουθήσουμε σιωπηρά και με συντριβή, το τέλος της ευλογημένης αυτής πορείας.

Και το θείο δράμα τελειώνει. Η θεία προσφορά στο τέλος της. Η αγάπη του Θεού προσέφερε στον άνθρωπο και στον κόσμο, Σωτήρα και λυτρωτή, τον Κύριο Ιησού. Η προσφορά φθάνει μέχρι το Σταυρό. Ο Κύριος πεθαίνει σωματικά για να ζήσει ο άνθρωπος αιώνια κοντά Του. Το πανάγιο αίμα του Χριστού ρέει από το πανάχραντο σώμα Του και ξεπλένει τις αμαρτίες όλων και χαρίζει αθανασία και αιωνιότητα.

Αλλά αδελφοί μου, η ιστορία αυτή τόσο παλιά, μα και τόσο καινούρια. Ο Χριστός σταυρώθηκε μεν πριν 2000 περίπου χρόνια, αλλά έκτοτε συνεχίζει καθημερινά να ξανασταυρώνεται. Το «Ωσαννά» και το «Σταυρωθήτω», στο πρόσωπο του Χριστού είναι δυο αλληλένδετες έννοιες που ποτέ δεν ξεχώρισαν, ποτέ δεν έπαψαν να συνοδεύουν το Χριστό, και παράλληλα να είναι η πτώση και η ανάσταση η δική μας.

Ακούει και σήμερα ο Χριστός το «Σταυρωθήτω», από πολλούς και διαφόρους «Χριστοκάπηλους». Από πολλούς που βάζουν σε καλούπια τη διδασκαλία Του, που τον χρησιμοποιούν σύμφωνα με τα συμφέροντα τους, και τον εκμεταλλεύονται για τις προσωπικές τους επιδιώξεις. Ακούει το «Σταυρωθήτω» από αυτούς που δεν διστάζουν να τον ανταλλάξουν με το χρυσό στην πρώτη ευκαιρία, από αυτούς που εύκολα τον ξεπουλάνε και τον αποστρέφονται μη τυχόν και διακινδυνεύσουν τον ευδαιμονισμό τους, κάτι δικό τους.

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, απ’ τους διώκτες της πίστεως, τους καταφρονητές της Εκκλησίας, τον υλισμό, τον ορθολογισμό την αθεΐα. Χιλιάδες οι στομφώδεις διαλέξεις, οι πομπώδεις στα τηλεοπτικά παράθυρα αμπελοφιλοσοφίες, ατέλειωτη η αμφισβήτηση από γνωστούς και μη εξαιρετέους αρνητές και Χριστομάχους Σε τόνους μετριέται η μελάνη που καθημερινά χύνεται, με στόχο μοναδικό να σπιλωθεί το όνομα Του, να υβριστεί η θεότητα Του, να συκοφαντηθεί και να γελοιοποιηθεί η εκκλησία Του. Δηλητήριο δραστικότατο, περιτυλιγμένο με το χρυσόχαρτο, άλλοτε της ελευθερίας, άλλοτε της δημοκρατίας, άλλοτε της τέχνης, που προσπαθεί να δηλητηριάσει τις ψυχές και να κρημνίσει την πίστη. Ξανασταυρώνεται ο Χριστός απ’ την θολοκουλτούρα της εποχής, που εκτινάζει στο πρόσωπο Του τη λάσπη που έχει συσσωρεύσει μέσα της, τα αμαρτωλά της απωθημένα, τα βλαβερά και τοξικά κατάλοιπα του υποσυνείδητου της.

Συνεχώς και ετησίως αυτή η θολοκουλτούρα, παραμονές της Μ. Εβδομάδας μας μιλά για τον «κώδικα Νταβίντσι» και το «Ευαγγέλιο του Ιούδα». Τον επόμενο χρόνο νέα επίθεση. Μας λέει πως βρήκε τον οικογενειακό Τάφο του Χριστού και ένα σωρό παρόμοιες σαχλαμάρες.. Κάνουν τα πάντα για να παραπλανήσουν. Μεταχειρίζονται τα πάντα θεμιτά, και αθέμιτα για να σβήσουν τη πίστη και να σπιλώσουν το πρόσωπο του Χριστού.

«Ζούμε σ' έναν κόσμο, έγραφε σύγχρονος Ρώσος θεολόγος και κληρικός ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν, κάτω από κυβερνήσεις, πού, παγκοσμίως, έχουν απαρνηθεί το Θεό και ασχολούνται μόνο με τον εαυτό τους, φυλάγοντας ζηλότυπα την εξουσία, τη δύναμη και τις νίκες τους. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένας τόπος σ' αυτόν τον κόσμο για την αγάπη του Θεού, το φως και τη χαρά του Θεού. Αυτή όμως τη μοναδική μέρα του χρόνου. όταν βρισκόμαστε στις εκκλησίες, σηκώνοντας τους κλάδους φοινίκων και ξανακούγοντας τη βροντή του βασιλι¬κού "Ωσαννά", λέμε στους εαυτούς μας και στον κόσμο: ή Βασιλεία τού Χριστού ζει. Ή βασιλεία πού έλαμψε τόσο φωτεινά εκείνη την ήμερα στα Ιεροσόλυμα δεν πέθανε, δεν αφανίστηκε, δεν εξαφανίστηκε από προσώπου της γης. Λέμε στο Θεό: είσαι ο μόνος Κύριος, είσαι ο μόνος μας Βασιλιάς- γνωρίζουμε και πιστεύουμε και βεβαιώνουμε πως αυτή η βασιλεία της αγάπης Σου θα νικήσει την αμαρτία, το κακό και το θάνατο. Κανείς δεν μπορεί να μας αφαιρέσει τη χαρά αυτής της πίστης, ακόμη κι όταν οι άλλοι κατευθύνουν κάθε ελπίδα τους στη δύναμη και τη βία. Ακόμη κι όταν πιστεύουν μόνο στις σφαίρες, στις φυλακές, στον τρόμο και στα βασανιστήρια. Όχι, αυτή ή βασιλεία της βίας, του κακού και του ψεύδους δε θα σταθεί. Θα καταρρεύσει, όπως κάθε προηγούμενη βασιλεία κατέρρευσε, όπως εξαφανίστηκε κάθε πρώην τύραννος. Άλλα το Βασίλειο Σου, Κύριε, θα παραμείνει. Και ο καιρός θα έρθει όταν με την αγάπη Σου θα σκουπίσεις κάθε δάκρυ από τα μάτια μας, θα διαλύσεις κάθε λύπη με τη χαρά Σου. και θα γεμίσεις τον κόσμο πού Εσύ δημιούργησες με το φως της αθανασίας.

Μετά τη νίκη Του την Κυριακή των Βαΐων, γνωρίζουμε πως ο Χριστός αρχίζει την κάθοδο του στην οδύνη και στο θάνατο. Ό πυρσός όμως πού άναψε εκείνη τη μέρα θα φωτίσει ακόμη και εκείνο το αβυσσαλέο σκοτάδι. Πέρα από το σταυρό και το θάνατο ανατέλλει η αυγή της ανέκφραστης χαράς της ανάστασης. Αυτή είναι λοιπόν ή σημασία και η δύναμη αυτών των δύο σημαντικών ήμερων, όταν, έχοντας ολοκληρώσει τη Σαρακοστή. προετοιμαζόμα¬στε να ακολουθήσουμε το Χριστό στο εθελούσιο πάθος Του, στη νικητήρια κάθοδο Του στο θάνατο, και στην πανενδοξη ανάσταση Του την τρίτη ήμερα.