Το θαύμα αυτό ορίστηκε να εορτάζεται τώρα μέσα στην Πεντηκοστή, γιατί ο Χριστός το έκανε κατά την περίοδο της Πεντηκοστής των Εβραίων. Ανέβηκε δηλαδή, κάποτε στα Ιεροσόλυμα για την εορτή της Πεντηκοστής και πήγε στην κολυμπήθρα (δεξαμενή) με τις πέντε στοές, που την είχε φτιάξει ο Σολομών και ονομαζόταν Προβατική.
Είχε αυτό το όνομα είτε επειδή εκεί γινόταν το πλύσιμο των εντοσθίων των ζώων που θυσιάζονταν, είτε γιατί εκεί γινόταν υγιής όποιος έμπαινε μέσα πρώτος (πρό+βαίνω=προβατική) μετά την αναταραχή του νερού από άγγελο Κυρίου, πράγμα που συνέβαινε μόνο μία φορά το χρόνο.
Σ’ αυτόν λοιπόν τον παράλυτο, που ονομαζόταν Ίαρος, έρχεται ο Χριστός και τον ρωτάει αν θέλει να γίνει υγιής. Κι εκείνος Του παρουσιάζει το πρόβλημά του, ότι δηλαδή δεν έχει άνθρωπο να τον βάλει στην κολυμπήθρα, όταν ταραχθεί το νερό. Κι ο Χριστός γνωρίζοντας πόση υπομονή έχει κάνει τόσα χρόνια, του λέει: «Σήκωσε το κρεβάτι σου και περπάτα». Κι αμέσως έγινε καλά. Απ’ αυτό βλέπουμε πόσο μεγάλο καλό είναι η υπομονή κι η καρτερικότητα. Κι ο πρώην παράλυτος σήκωσε το κρεβάτι του (για να μη νομισθεί ότι η θεραπεία του ήταν μόνο στα λόγια) κι έφυγε για το σπίτι του.
Επειδή όμως ήταν Σάββατο, τον μάλωναν οι Ιουδαίοι, γιατί δεν επιτρεπόταν ούτε να σηκώνει κανείς το κρεβάτι του ούτε και να βαδίζει περισσότερο δρόμο απ’ όσον όριζε ο νόμος για το Σάββατο. Αυτός όμως τους απαντούσε ότι τέτοια εντολή είχε από Εκείνον που τον θεράπευσε: Να περπατήσει σηκώνοντας το κρεβάτι του και να πάει στο σπίτι του, έστω κι αν ήταν Σάββατο. Δε γνώριζε όμως ποιος ήταν Αυτός που τον έκανε καλά, γιατί ο Χριστός εκμεταλλεύθηκε τον πολύ κόσμο και κρύφτηκε μέσα στο πλήθος.
Μετά απ’ αυτά τον ξαναβρίσκει ο Χριστός στο Ιερό και του λέει: «Κοίταξε, έγινες καλά. Πρόσεξε μην αμαρτήσεις πλέον, για να μη σου συμβεί κάτι χειρότερο».
Μερικοί λένε ότι το είπε αυτό ο Χριστός γιατί αυτός ήταν εκείνος που επρόκειτο να Του δώσει ράπισμα, όταν θα ήταν μπροστά στον αρχιερέα Καϊάφα και ότι του έλαχε πλέον όχι το βάσανο της παραλύσεως όπως πριν, αλλά το να βασανίζεται στο αιώνιο πυρ για ολόκληρη την αιωνιότητα. Το πιο ορθό όμως είναι ότι ο Κύριος με τα λόγια αυτά έδειξε ότι η παράλυσή του οφειλόταν στις αμαρτίες του. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι κάθε ασθένεια προέρχεται από τις αμαρτίες. Άλλες έχουν φυσικά αίτια, άλλες την πολυφαγία, άλλες την αδιαφορία και πολλά άλλα.
Ο παράλυτος, όταν έμαθε ότι ο Χριστός ήταν ο ευεργέτης του, το έκανε γνωστό στους Ιουδαίους. Αυτοί τότε θεώρησαν ότι ο Χριστός με τη θεραπεία που έκανε κατέλυσε την αργία του Σαββάτου. Αποφάσισαν, λοιπόν, να αντιδράσουν κι έψαχναν να βρουν ευκαιρία να Τον θανατώσουν. Ο Χριστός όμως συνομιλούσε φανερά μαζί τους και δίδασκε ότι είναι δίκαιο και πρέπον να ευεργετούμε κατά την ημέρα του Σαββάτου. Κι ακόμη, ότι Αυτός είναι Εκείνος ο οποίος εδίδαξε την αργία του Σαββάτου και επειδή είναι ίσος με τον Πατέρα, εργάζεται κι Αυτός, όπως ακριβώς εργάζεται και ο Πατήρ…
Πρέπει δε να γνωρίζουμε ότι άλλος είναι ο σημερινός παραλυτικός και άλλος εκείνος που αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Εκείνο το θαύμα που αναφέρει για τον παράλυτο ο Ματθαίος, έγινε σε σπίτι. Εκεί υπηρετούσαν τον άρρωστο άνθρωποι διάφοροι και αυτός άκουσε απ’ το στόμα του Χριστού: «Αφέωνται σοι αι αμαρτίαι». Το σημερινό όμως θαύμα έγινε σε μία στοά της Προβατικής Κολυμπήθρας. Τούτος ο παράλυτος δεν είχε κανέναν άνθρωπο να τον βοηθήσει, όπως λέει το ιερό Ευαγγέλιο, και σήκωσε και αυτός το κρεβάτι του, όπως εκείνος.
Το θαύμα αυτό εορτάζεται σήμερα, επειδή έγινε την περίοδο της Πεντηκοστής των Εβραίων, όπως και το γεγονός με τη Σαμαρείτιδα και το θαύμα της θεραπείας του τυφλού. Έτσι τα σχετικά με το Θωμά και τις Μυροφόρες τα εορτάζουμε για να βεβαιωνόμαστε στην πίστη μας για την Ανάσταση του Χριστού, επειδή ήταν αυτόπτες και ερευνητικοί μάρτυρες. Τα υπόλοιπα γεγονότα όμως μέχρι της Αναλήψεως τα εορτάζουμε, επειδή συνέβησαν -όπως είπαμε- κατά την περίοδο της εορτής της Πεντηκοστής των Εβραίων κι επειδή αυτά τα αναφέρει σχεδόν όλα μόνο ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, του οποίου το Ευαγγέλιο διαβάζεται κατά την εκκλησιαστική αυτή περίοδο. Αμήν.
