Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ

Χαιρετισμοί ες τόν Τίμιον Σταυρόν

Αποτέλεσμα εικόνας για ΤΙΜΙΟΣ ΣτΑΥΡΟΣ
Τούς Χαιρετισμούς μπορομε νά τούς διαβάζουμε κάθε Παρασκευή, μέρα φιερωμένη στό Σταυρό, τήν Κυριακή τς Σταυροπροσκυνήσεως, στήν ορτή τς παγκοσμίου ψώσεως το Τιμίου Σταυρο (14 Σεπτεμβρίου) καί τήν Μεγάλη Παρασκευή.

Κοντάκιον.

χος πλ. δ’. Τ περμάχ.

τρισμακάριστε Σταυρέ καί πανσεβάσμιε, σέ προσκυνομεν ο πιστοί καί μεγαλύνομεν, γαλλόμενοι τ θεί σου νυψώσει. λλ’ ς τρόπαιον καί πλον προσμάχητον, περιφρούρει τε καί σκέπε τ σ χάριτι, τούς σοί κράζοντας· χαρε, Ξύλον μακάριον.

Ο ΚΔ’ (24) Οκοι

γγελοι ορανόθεν οράτως κυκλοσι, Σταυρόν τόν ζωηφόρον ν φόβ (τρίς) καί φωτοπάροχον χάριν λαμπρς παρεχόμενον, νν τος πιστος βλέποντες, ξίστανται καί στανται βοντες πρός ατόν τοιατα·

Χαρε Σταυρέ, οκουμένης φύλαξ·
χαρε, δόξα τς κκλησίας.

Χαρε, πηγάζων φθόνως άματα·
χαρε, φωτίζων το κόσμου τά πέρατα.

Χαρε, ξύλον ζωομύριστον, καί θαυμάτων θησαυρέ·
χαρε, συνθετοτρισόλβιε, καί χαρίτων παροχε.

Χαρε, τι πάρχεις ποπόδιον θεον·
χαρε, τι τέθης ες προσκύνησιν πάντων.

Χα
ρε κρατήρ το νέκταρος μπλεως·
χαρε, λαμπτήρ τς νω λαμπρότητος.

Χαρε, δι’ ο ελογεται κτίσις·
χαρε, δι’ ο προσκυνεται Κτίστης.

Χαρε, Ξύλον μακάριον.

Βλέπουσα
λένη αυτήν ν φέσει, φησί τ Βασιλε θαρσαλέως· Τό παμπόθητόν σου τς ψυχς εχερέστατόν μου τ σπουδ φαίνεται· ζητοσα γον τό κράτιστόν σοι τρόπαιον, ς λέγεις, κράζω·

λληλούϊα.

Γνσιν γνωστον πρώην Βασίλισσα γνοσα, βόησε πρός τούς πουργοντας· κ λαγόνων τς γς ερεν ν τάχει, καί δοναι τόν Σταυρόν σπεύσατε, πρός ν δοσα φησεν ν φόβ, πλήν κράζουσα οτω·

Χαρε, χαρς τς ντως σημεον·
χαρε, ρς τς ρχαίας λύτρον.

Χαρε, θησαυρός ν τ γ φθόν κρυπτόμενος·
χαρε, φανείς ν τος στροις τυπούμενος.

Χαρε, τετρακτινοπύρσευτε καί πυρίμορφε Σταυρέ·
χα
ρε, κλμαξ ψοστήρικτε, προοραθεσά ποτε.

Χαρε, τό τν γγέλων γαληνόμορφον θαμα·
χαρε, τό τν δαιμόνων πολυστένακτον τραμα.

Χαρε, τερπνόν το Λόγου κειμήλιον·
χαρε, πυρός τς πλάνης σβεστήριον.

Χαρε, Σταυρέ, πορούντων προστάτα·
χαρε, στερρέ εδρομούντων λεπτα.

Χαρε, Ξύλον μακάριον.

Δύναμις το Ξύλου, πιδέδεικται τότε, πρός πίστωσιν ληθ τος πσι· καί τήν φωνόν τε καί νεκράν πρός ζωήν νέστησε, φρικτόν θέαμα τος μέλλουσι καρποσθαι σωτηρίαν, ν τ μέλπειν οτως·

λληλούϊα.

χουσα λένη, τ ήττητον πλον, νέδραμε πρός τόν ταύτης γόνον· δέ, μέγα σκιρτήσας εθύς, πιγνούς τόν μέγιστον Σταυρόν χαιρε, καί λμασιν ς σμασιν, βόα πρός ατόν τοιατα·

Χαρε Σταυρέ, το φωτός δοχεον·
χαρε, Σταυρέ, τς ζως ταμεον.

Χαρε, δοτήρ χαρισμάτων το Πνεύματος·
χαρε, λιμήν ποντοπόρων χείμαστος.

Χαρε, τράπεζα, βαστάζουσα σπερ θμα τόν Χριστόν·
χαρε, κλμα, βότρυν πέπειρον φέρον ονον μυστικόν.

Χαρε, τι τά σκπτρα τν νάκτων φυλάττεις·
χαρε, τι τάς κάρας τν δρακόντων συνθλάττεις.

Χα
ρε, λαμπρόν τς πίστεως γνώρισμα·
χαρε, παντός το κόσμου διάσωσμα.

Χαρε, Θεο πρός θνητούς ελογία·
χαρε, θνητν πρός Θεόν μεσιτεία.

Χαρε, Ξύλον μακάριον.

Ζλον νδοθεν θεον, λένη λαβοσα, ζήτησε καί ερε σπουδαίως, τόν ν γ κρυπτόμενον Σταυρόν, καί δεικνύμενον ν οραν νακτι· ν ψωσε· καί βλέπων τό πολίτευμα, ν πίστει φη·

λληλούϊα.

λιόμορφος φθη, Σταυρός ν τ κόσμ, καί πάντες φωτισμο μπλησθέντες, καί δραμόντες ς πρός στέρα, θεωροσι τοτον ς καλν ατιον, ν τας χερσί τας θείαις ψωθέντα· ν μνοντες επον·

Χαρε, αγή νοητο λίου·
χαρε, πηγή κενώτου μύρου.

Χαρε, το δάμ καί τς Εας νάκλησις·
χαρε, τν ρχόντων το δου νέκρωσις.

Χαρε, τι νυψούμενος, συνανυψος νν μς·
χαρε, τι προσκυνούμενος, καθαγιάζεις τάς ψυχάς.

Χα
ρε, τν ποστόλων κοσμοκήρυκτον κλέος·
χαρε, τν θλοφόρων εμενέστατον σθένος.

Χαρε Σταυρέ, βραίων λεγχος·
χαρε, πιστν νθρώπων παινος.

Χαρε, δι’ ο κατεβλήθη δης·
χαρε, δι’ ο νατέταλκε χάρις.

Χαρε, Ξύλον μακάριον.

Θεοβράβευτον Ξύλον, θεωρήσαντες πάντες, τ
τούτου νν προσέλθωμεν σκέπ· καί ς πλον κρατοντες ατό, δι’ ατο τροπομεν τν χθρν φάλαγγας, καί ψαύοντες τόν ψαυστον, τος χείλεσιν ατ βομεν·

λληλούϊα.

δε φς ορανόθεν, Κωνσταντνος Μέγας, δεικνύμενον Σταυρο τό σημεον, δι’ στέρων, ν καί νικν πολεμίων πληθύν, σπευσε τό Ξύλον φανερσαι, καί βοσαι πρός ατό τοιατα·

Χαρε, βουλς τς ρρήτου πέρας·
χαρε, λαο εσεβοντος κέρας.

Χαρε, πολεμίων τρέπων τάς φάλαγγας·
χαρε, φλόξ καθάπερ φλέγων τούς δαίμονας.

Χα
ρε, σκπτρον πουράνιον το Βασιλέως το στρατο·
χαρε, τρόπαιον ήττητον το φιλοχρίστου στρατο.

Χαρε, τν βαρβάρων τήν φρύν καταβάλλων·
χαρε, τν νθρώπων τάς ψυχάς περιέπων.

Χαρε, κακν πολλν μυντήριον·
χα
ρε, καλν πολλν βραβευτήριον.

Χαρε, δι’ ο Χριστοφόροι σκιρτσι·
χαρε, δι’ ο ουδαοι θρηνοσι.

Χαρε, Ξύλον μακάριον.

Κλμαξ ορανομήκης, Σταυρός το Κυρίου γένετο, τούς πάντας νάγων, πό γς πρός ψος ορανο, το χορος γγέλων συνοικεν πάντοτε, φέντας τά νν ντα ς μή ντα, καί εδότας ψάλλειν·

λληλούϊα.

Λάμψας φς πί πσιν, Σωτήρ τος ν δη, φώτισας τούς κάτω κειμένους· πυλωροί δέ δου τήν αγήν μή νέγκαντές σου, ς νεκροί πεπτώκασιν· ο τούτων δέ ρυσθέντες, νν ρντες τόν Σταυρόν βοσι·

Χαρε, νάστασις τεθνεώτων·
χαρε, παράκλησις τν πενθούντων.

Χαρε, τν ταμείων το δου κένωσις·
χαρε, Παραδείσου τρυφς πόλαυσις.

Χαρε, ράβδος ποντίσασα τόν Αγύπτιον στρατόν·
χαρε, αθις, ποτίσασα σραηλίτην λαόν.

Χαρε, μψυχον Ξύλον, το Λστο σωτηρία·
χαρε, εοσμον ρόδον, εσεβν εωδία.

Χαρε, τροφή πεινώντων ν πνεύματι·
χαρε, σφραγίς, ν λαβον νθρωποι.

Χαρε Σταυρέ, μυστηρίων θύρα·
χαρε, ξ ο ρεθρα χέονται θεα.

Χαρε, Ξύλον μακάριον.

Μέλλοντος Μωϋσέως, τό πολύμοχθον γένος λυτρώσασθαι κ το λυμενος, πεδόθης ς ράβδος ατ, λλ’ γνώσθης τούτ καί Θεο σύμβολον· διόπερ κατεπλάγη σου Σταυρέ, τήν δυναστείαν κράζων·

λληλούϊα.

Νόμον ν Σιναί, τ Θεόπτ δούς πάλαι, Σταυρ θελοντί προσηλοται, πέρ νόμων νόμως νδρν, καί κατάραν νόμου παλαιάν λυσεν, να Σταυρο τήν δύναμιν ρντες, παντες νν βομεν·

Χαρε, νόρθωσις πεπτωκότων·
χαρε, κατάπτωσις κοσμολάτρων.

Χαρε, ναστάσεως Χριστο τό γκαίνισμα·
χαρε, μοναζόντων τό θεον ντρύφημα.

Χαρε, δένδρον εσκιόφυλλον, φ’ ο σκέπονται πιστοί·
χαρε, Ξύλον προφητόφθεγκτον, πεφυτευμένον ν γ.

Χαρε, τς Βασιλείας κατ’ χθρν συμμαχία·
χαρε, τς πολιτείας κραταιά προστασία.

Χαρε, Κριτο δικαίου φανέρωσις·
χαρε, βροτν πταιόντων κατάκρισις.

Χα
ρε Σταυρέ, ρφανν ντιλπτορ·
χαρε Σταυρέ, πλουτιστά τν πενήτων.

Χαρε, Ξύλον μακάριον.

Ξένον θαμα δόντες, ξένον βίον βιμεν, τόν νον ες ορανόν νυψοντες· διά τούτο γάρ ν τ Σταυρ Χριστός πάγη, καί σαρκί πέπονθε, βουλόμενος λκσαι πρός τό ψος, τούς ατ βοντας·

λληλούϊα.

λος λθεν ξ ψους, τήν Θεότητα χων, μόνος προαιώνιος Λόγος· καί τεχθείς κ Παρθένου Μητρός, καί φανείς τ κόσμ ταπεινός νθρωπος, Σταυρόν καταδεξάμενος, ζώωσε τούς ατ βοντας.

Χαρε Σταυρέ, τς ερήνης πλον·
χα
ρε, βαλβίς τν δοιπορούντων.

Χαρε, σωζομένων σοφία καί στήριγμα·
χαρε, πολλυμένων μωρία καί σύντριμμα.

Χαρε, εκαρπον, θάνατον καί ζωηφόρον φυτόν·
χαρε νθος, περ νθησε τήν σωτηρίαν μν.

Χαρε, τι συνάπτεις τά ν γ σύν τος νω·
χαρε, τι φωτίζεις τάς καρδίας τν κάτω.

Χαρε δι’ ο φθορά ξωστράκισται·
χαρε, δι’ ο λύπη φάνισται.

Χαρε, καλν μυριάριθμος λβος·
χαρε, πιστν μυριώνυμος εχος.

Χαρε, Ξύλον μακάριον.

Πέπτωκε τν δαιμόνων παμβέβηλος φάλαγξ, καί γένος τν βραίων σχύνθη, προσκυνούμενον τόν Σταυρόν παρά πάντων, μετά πόθου βλέποντες, εί δέ ναβλύζοντα άματα τος κβοσιν·

λληλούϊα.

Ρεύματα συνεστάλη, λογισμν κακοδόξων παγέντος σου Χριστέ πί ξύλου· ποροσι γάρ ντως τό, Πς καί Σταυρόν πέστης, καί φθοράν πέφευγας· μες δέ τήν νάστασιν δοξάζοντες ναβομεν.

Χαρε, σοφίας Θεο τό ψος·
χαρε, προνοίας Ατο τό βάθος.

Χαρε, μωρολόγων λόγων γνοια·
χαρε, μαντιπόλων φρόνων πώλεια.

Χαρε, τι τήν νάστασιν μφανίζεις το Χριστο·
χαρε, τι τά παθήματα νακαινίζεις Ατο.

Χαρε, τν πρωτοπλάστων τήν παράβασιν λύσας·
χαρε, το Παραδείσου τάς εσόδους νοίξας.

Χαρε Σταυρέ, τος πσι σεβάσμιε·
χαρε, θνν πίστων ντίπαλε.

Χαρε Σταυρέ, ατρέ τν νοσούντων·
χαρε, εί βοηθέ τν βοώντων·

Χαρε, Ξύλον μακάριον.

Σσαι θέλων τόν κόσμον, το κόσμου κοσμήτωρ, κατλθε πρός ατόν πορρήτως· καί Σταυρόν πέστη, Θεός ν, δι’ μς, τά πάντα καθ’ μς δέχεται· διό καί λυτρωσάμενος μς, κούει παρά πάντων·

λληλούϊα.

Τεχος τς οκουμένης, Σταυρέ ζωηφόρε, πόρθητον καί θεον νοομεν· γάρ το ορανο καί τς γς, κατασκευάσας σέ Ποιητής τάννυσι τάς χερας, ξένον κουσμα· καί παντας κφωνεν διδάσκει.

Χαρε, βάσις τς εσεβείας·
χαρε, τό νκος τς κληρουχίας.

Χαρε, μαλήκ νοητόν τροπούμενος·
χαρε, ακώβ τας χερσί προτυπούμενος.

Χαρε, σύ γάρ νεμόρφωσας τάς παλαιτάτας σκιάς·
χαρε, σύ γάρ νεπλήρωσας προφητοφθέγκτους φωνάς.

Χαρε, τόν Σωτρα τν πάντων βαστάσας·
χαρε, τόν φθορέα τν ψυχν καταργήσας.

Χαρε, δι’ ο γγέλοις νώθημεν·
χαρε, δι’ ο φωτί κατηυγάσθημεν.

Χαρε, σέ γάρ προσκυνομεν τιμντες·
χαρε, σοί γάρ προσφωνομεν, βοντες·

Χαρε, Ξύλον μακάριον.

μνος πας μειοται, συνακολουθεν θέλων, τ πλήθει τν πολλν σου θαυμάτων· γκωμίων πληθύν καί γάρ ν προσάξωμέν σοι, Σταυρέ τίμιε, οδέν τελομεν ξιον, ν δέδωκας μν· λλ’ ον βομεν·

λληλούϊα.

Φωτοπάροχον αγλην, τος ν σκότει δωρεται, Σταυρός ζωοδώρητος οτος· τό γάρ ϋλον δέδεικται φς, καί πρός γνσιν θείαν δδουχε παντας· ψο δέ νν ψούμενος τόν νον μν, ναμέλπειν ταύτα·

Χαρε, φωστήρ, τος ν σκότει φαίνων·
χαρε, στήρ, τόν κόσμον αγάζων.

Χαρε, στραπή, χριστοκτόνους μβλύνουσα·
χαρε, βροντή τούς πίστους κπλήττουσα.

Χαρε, τι κατελάμπρυνας ρθοδόξων τούς χορούς·
χαρε, τι κατηδάφισας τν εδώλων τούς βωμούς.

Χαρε, οπερ τύπος ορανόθεν φάνη·
χαρε, οπερ χάρις πονηρίας λαύνει.

Χαρε, σαρκός σημαίνων τήν νέκρωσιν·
χαρε, παθν κτείνων πέγερσιν.

Χαρε, ν Χριστός σταυρώθη·
χαρε, δι’ ο πς κόσμος σώθη.

Χαρε, Ξύλον μακάριον.

Χάριν δο
ναι θελήσας, Χριστός τος νθρώποις, τάς χερας πί Ξύλου κτείνει, καί τά θνη πάντα συγκαλε, καί βασιλείαν πσιν ορανν δίδωσι, τος μέλπουσι τόν μνον παξίως, καί πιστς βοσιν·

λληλούϊα.

Ψάλλοντές σου τόν μνον, εφημομεν κ πόθου, ς μψυχον Κυρίου σε Ξύλον· πί σοί γάρ παγείς ν σαρκί, δεσπόζων τν δυνάμεων, γίασεν, δόξασεν, δίδαξε βον σοι τατα·

Χαρε Σταυρέ, νοητή ρομφαία·
χαρε, γίων γιον βλέμμα.

Χαρε, Προφητν καί Δικαίων προκήρυγμα·
χαρε, το Χριστο λαμπροφόρον στρατήγημα.

Χα
ρε, κάλλος καί διάδημα βασιλέων εσεβν·
χαρε, κράτος καί χύρωμα ερέων ελαβν.

Χαρε, τς ληθείας εκλεέστατος κόσμος·
χαρε, τς σωτηρίας ετυχέστατος ρμος.

Χαρε, φαιδρόν πάντων γλάϊσμα·
χαρε, υἱῶν τς γαρ φυγάδευμα.

Χαρε, φωτός κηράτου λυχνία·
χαρε, ψυχς τς μς θυμηδία.

Χαρε, Ξύλον μακάριον.

πανύμνητον Ξύλον, τό βαστάσαν τόν πάντων γίων, γιώτατον Λόγον (τρίς)· δεδεγμένον μν τάς λιτάς, πό πάσης ρσαι συμφορς παντας καί αωνίου λύτρωσαι κολάσεως τούς σοί βοντας·

λληλούϊα.