Χριστός Ανέστη, αγαπητοί αδελφοί.
Κυριακή του Θωμά σήμερα.
Το άγιο Ευαγγέλιο (Ιωάννου κεφ. κ', 19-31), αναφέρεται σε δύο εμφανίσεις του Ιησού Χριστού μας, του Αναστάντος, στους Μαθητές και Αποστόλους.
Η πρώτη εμφάνιση έγινε αργά το βράδυ την Κυριακή της Αναστάσεως, κι ενώ οι Απόστολοι ήταν κλεισμένοι στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, διά τον φόβον των Ιουδαίων. Κι εκεί, καθώς ήταν σκυθρωποί και απελπισμένοι και φοβισμένοι, κι ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές, ήρθε ο Ιησούς. Εκείνος που βγήκε από το μνήμα, ενώ ήταν σφραγισμένο, μπήκε και στο ανώι της Ιερουσαλήμ στους
Μαθητές Του, ενώ οι πόρτες ήταν κλεισμένες. Και στάθηκε στη μέση του υπερώου για να είναι ορατός από παντού καιμη θεωρηθεί πως είναι φάντασμα.Και τους είπε: «Ειρήνη σε σας».
Δεν τους μάλωσε που Τον αρνήθηκαν και Τον άφησαν κατά τηνώρα του Πάθους. Δεν τους συμβούλεψε, ούτε τους παρατήρησε, αλλά τους έφερε την ειρήνη, που υπερέχει κάθε νου, την ειρήνη
της Αναστάσεως, την ειρήνη της συμφιλιώσεως με τον Θεό Πατέρα και με Κείνον και με το Αγιο Πνεύμα. Την ειρήνη που συμφιλιώνει και τους Αποστόλους και Μαθητάς και όλους τους ανθρώπους τους χριστιανούς μεταξύ τους.
Και στη συνέχεια ο Κύριος τους έδειξε τα τρυπημένα χέρια και πόδια Του για να βεβαιωθούν πως Εκείνος είναι ο σταυρωθείς και αναστάς εκ νεκρών. Και οι Μαθηταί τότε χάρηκαν που είδαν τον Κύριο. Τα δώρα της Αναστάσεως είναι η ειρήνη και η χαρά, η αληθινή ειρήνη και η αληθινή χαρά.
Και στη συνέχεια ο Κύριος, αφού τους ειρήνευσε και πάλι, τους υπενθύμισε την αποστολή τους. Και τους έδωσε και Πνεύμα Αγιο να συγχωρούν αμαρτίες, αφού ο Κύριος σταυρώθηκε για τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας. Επρεπε, λοιπόν, να φύγει το παλαιό καθεστώς και να έρθει
το νέο καθεστώς, η Καινή Διαθήκη, η Καινή Κτίσις, το έαρ των ψυχών.
Και εδώ τελειώνει η πρώτη εμφάνιση στο ανώγι.
Ηρθε ο Θωμάς μετ' ολίγον -έλειπε εκείνος- και του είπαν πως είδαν τον Αναστάντα. Και κείνος όχι μόνο δεν πίστεψε σε αυτό που του είπαν, αλλά έκανε κάτι χειρότερο: δεν πίστευε ότι ο Κύριος αναστήθηκε. Και ύστερα από οκτώ μέρες, αφού άφησε ο Κύριος τον Θωμά στην απιστία του -και να Τον ποθήσει περισσότερο, αλλά και για να γίνει και πιο άπιστος, που λέει το Συναξάρι- εμφανίζεται πάλι στο ανώγι, εκεί που ήταν οι Μαθητές, όλοι μαζί αυτή τη φορά. Και ο Θωμάς, λοιπόν,
Τον είδε και τα 'χασε. Και αφού τους ειρήνευσε ο Χριστός,πάει κοντά και του λέγει: «Κοίτα! Τα χέρια και τα πόδια μου. Και βάλε το δάκτυλό σου στις τρύπες των καρφιών και βάλε και το χέρι σου στην πλευρά μου, που άνοιξε η λόγχη του αγροίκου Ρωμαίου στρατιώτη. Και να μη γίνεσαι άπιστος, αλλά να είσαι πιστός». Και κείνος αναφώνησε: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου».
Τον ομολόγησε και Τον ανακήρυξε, δηλαδή, Θεάνθρωπον. Κι ο Κύριος, με κάποιο παράπονο, του λέει: «Επειδή με είδες, με πίστεψες; Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που θα με πιστέψουν χωρίς να με δουν. Γιατί η Ανάσταση είναι θαύμα θαυμάτων και γεγονός πέραν του τάφου. Και μόνο με την πίστη, που 'ναι η μέγιστη γνώση στην Εκκλησία, με ψηλαφούν και με αισθάνονται και με ακολουθούν». Και κλείνοντας το Ευαγγέλιο λέει πως ο Ιησούς έκανε κι άλλα μεγάλα θαύματα εκτός απ' την Ανάσταση, που είναι το μεγαλύτερο. Επειδή, όμως, οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα αντέξουν και να τα παραδεχτούν, αποσιωπώνται. Κι αυτά τα λίγα εγράφησαν για να πιστέψουμε πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Μεσσίας και με αυτή την πίστη παίρνουμε την αιώνιο ζωή, τη ζωή τη δική Του, τη ζωή του Παραδείσου, τη χαρά, την ειρήνη και την ομορφιά.
Χριστός Ανέστη!
(Του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη Το κήρυγμα της Κυριακής.
