Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ!


Μέσα στο μήνα Αύγουστο με την αμέριστη συμπαράσταση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης του Νομού Λέσβου ξεκίνησαν εργασίες αναμόρφωσης του αυλείου χώρου του Ναού μας καθώς και ανέγερσης Ενοριακού Πολιτιστικού κέντρου.
Τα έργα τούτα, απαραίτητα για την ενορία μας, όχι μόνο δεν τολμούσαμε να τα συζητήσουμε αλλά ούτε καν να τα ονειρευτούμε. Ο οικονομικός παράγοντας βλέπετε μας απέτρεπε από κάθε αναφορά σε τέτοιου είδους θέματα.
Στην ενορία μας ένα παλιό γραφείο και μια αποθήκη δίπλα σ’ αυτό, ήσαν τα μόνα προσκτίοσματα που μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για τη λειτουργία και τις ανάγκες της. Η τουαλέτα επίσης παλιά και σε κακή κατάσταση και με μπόλικα σκαλιά ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. ¨όλα σε κακά χάλια και ετοιμόρροπα. Και το γραφείο και την αποθήκη τα είχαμε εκκενώσει, με σκοπό την κατεδάφισή τους.
Απέναντι επίσης από το Ναό μας και σε ψηλότερο επίπεδο γύρω στα έξι μέτρα είχαμε άλλα χαλάσματα. Το παλιό κελί της ενορίας – παλιό σχολείο – μισογκρεμισμένο, επικίνδυνο και τόπος συγκέντρωσης σκουπιδιών. Εσκεμμένα δεν είχαμε απολύτως τίποτα κάνει γι’ αυτό γιατί σκεφτήκαμε ότι σε ένα παλιό και σε κακή κατάσταση οικοδόμημα είναι τζάμπα λεφτά να προσπαθήσεις να το φτιασιδώνεις.
Για όλα λοιπόν αυτά περιμέναμε οπόταν ο Θεός θελήσει να τα ξαναφτιαχτούν. Να ξαναφτιάξουμε τουλάχιστον το γραφείο με την αποθήκη και μια καινούρια τουαλέτα.
Και ο Θεός γρήγορα θέλησε!
Άκουσε τους ενδόμυχους πόθους μας και αμέσως άπλωσε στην ενορία μας το δημιουργικό του χέρι. Και φρόντισε όχι μόνο γι’ αυτά τα ετοιμόρροπα κτίσματα αλλά πολύ περισσότερο!
Η Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση του Νομού μας, είδε την κατάσταση, μας άκουσε και άμεσα στάθηκε στο πλευρό μας αρωγός και συμπαραστάτης. Ανέλαβε ευχαρίστως και τις χωματουργικές εργασίες αλλά και χρηματοδότηση για να ξεκινήσουμε την κατεδάφιση και την επανίδρυση των ερειπωμένων κτισμάτων της ενορίας μας.
Ο σκοπός μας τώρα πλέον είναι να διαμορφωθεί ο χώρος της αυλής του Ναού μας στο σημείο που ήταν κτισμένο το γραφείο και η αποθήκη να εξωραϊστεί και να φτιαχτούν δυο τουαλέτες.
Στο πάνω μέρος, απέναντι από το Ναό και αφού χαμηλώσει το υπερυψωμένο επίπεδο με εκχωμάτωση, να φτιαχτεί μια μεγάλη αίθουσα για να λειτουργήσει σαν ενοριακό κέντρο για χρήση και εξυπηρέτηση όλων των ενοριτών.
Εδώ θα φιλοξενούνται πολυποίκιλες ενοριακές εκδηλώσεις.
Εδώ θα μπορούν να συγκεντρωθούν οι ενορίτες μας, μετά τη Λειτουργία, για ένα συναπάντημα αγάπης και επικοινωνίας μαζί με το μεταλειτουργικό καφέ.
Εδώ θα είναι και το νεανικό στέκι της ενορίας μας να μαζεύονται τα παιδιά για δικές τους υγιείς δραστηριότητες.
Εδώ θα φτιάξουμε τη «Γωνιά Παράδοσης και Πολιτισμού» για να συγκεντρώσουμε και να σώσουμε απ’ τη μανία του χρόνου τη λαϊκή μας παράδοση, το Λισβοριανό νοικοκυριό και τα μισοξεχασμένα πλέον χρηστικά αντικείμενά του.
Εδώ θα υπάρχει και το καινούριο πλέον γραφείο του Ναού μας, το απαραίτητο για τη σωστή λειτουργία της ενορίας μας.
Εδώ και πάνω από την αίθουσα αυτή φιλοδοξούμε στο άμεσο μέλλον να κτίσουμε και το κελί της ενορίας, για τον εκάστοτε εφημέριο. για να έχει αυτός που θα αναλάβει εφημεριακά καθήκοντα στο χωριό, να βάλει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του. Να έχει ένα χώρο για να μείνει!
Πρόβλημα και εμπόδιο σ’ αυτά τα σχέδια το ένα από τα δυο πεύκα που κάποτε κάποιοι είχανε φυτέψει ακριβώς στην άκρη του υπερυψωμένου αυτού επιπέδου. Τότε που έγινε βέβαια κίνηση αυτή ο χώρος προσφερόταν. Μα πέρασαν τα χρόνια. Κάποιοι μιλάνε για 100 χρόνια. Τα πεύκα μεγάλωσαν. έγιναν πανύψηλα. Θέριεψαν και με τα κλαδιά τους κάλυψαν τη σκεπή του Ναού. Καθημερινά γεμίζουν με τις βελόνες και τις κουκουνάρες τους και τα κεραμίδια και πρέπει να φροντίζουμε για τον καθαρισμό της σκεπής για την αποφυγή εισχώρησης ομβρίων υδάτων. Το χειρότερο όμως είναι τα κλαδιά τους. Κλαδιά τεράστια και σε βάρος και σε μέγεθος που κρέμονται και απειλητικά κουνιούνται πάνω από το Ναό κάθε φορά που ο νοτιάς δυναμώνει.
- Ε! Δεν έπεσαν τόσα χρόνια, ισχυρίζονται κάποιοι, τώρα θα πέσουν;
- Μα το κακό δεν γίνεται κάθε μέρα! Μια φορά γίνεται και αν δεν το έχουμε προβλέψει, τότε αλίμονο μας!
Πέρα όμως από την πάγια αυτή επικινδυνότητα, το ένα από τα δύο βρίσκεται και μέσα στον υπό εκσκαφή και διαμόρφωση χώρο των παραπάνω έργων. Εμπόδιο που πρέπει να παραμεριστεί αφού δεν είναι δυνατόν ένα δένδρο – έστω και πεύκο με αναμνήσεις παλαιοτέρων - να διαμορφώνει το χώρο σου, αλλά ο χώρος και τα έργα θα σου δείξουν που μπορούν να υπάρξουν δένδρα.
Επιχειρήματα του τύπου, φτιάξε αλλιώς το έργο σου, πήγαινε παραπέρα ή σκάψε λιγότερο για να μην πλησιάσεις στο πεύκο είναι αίωρα και ανεφάρμοστα.
Δικαίως λοιπόν και νομίμως, με την άδεια των αρμόδιων υπηρεσιών φροντίσαμε και προχωρήσαμε στην κοπή του ενός από τα δύο πεύκα το οποίο πέραν όλων των άλλων έχει χαρακτηρισθεί επικίνδυνο.

Ξέρει λοιπόν όχι μόνο «ένας Θεός» τι θέλουμε να φτιάξουμε, αλλά και ο μέγας των προφητών Τίμιος Πρόδρομος τον οποίο 26 ολόκληρα χρόνια υπηρετούμε, γνωρίζει τους πόθους και τα όνειρα μας. Ξέρει καλά τι προσπαθούμε να φτιάξουμε στην αυλή του!
Ξέρει η Μητρόπολη και ο Δεσπότης μας.
Ξέρει τι έχει αποφασίσει το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο.
Ξέρει η Ν.Α του νομού μας, ξέρει η Δημοτική Αρχή, ξέρουν και ποθούν η συντριπτική πλειοψηφία των ενοριτών μας!
Αλλά έχουμε «και οικολογική συνείδηση» και όχι μόνο!
Και οικολογική και περιβαλλοντική και διαπολιτισμική και πολιτιστική συνείδηση έχουμε! Το έχουμε δείξει 26 ολόκληρα χρόνια.
Δεν έχουμε «κοντοφθαλμία», δεν είμαστε «ανεγκέφαλοι» δεν είμαστε στενόμυαλοι!
Έχουμε τα χρόνια και την πείρα που μας επιτρέπει, με λογική να περπατάμε το δρόμο μας χωρίς παρωπίδες.
Μπορούμε να δούμε με εύρος και πολύ μακρύτερα από τη μύτη μας και να κρίνουμε ανοιχτά.
Μπορούμε να προχωρήσουμε με το χέρι στην καρδιά.
Αγαπάμε τον πολιτισμό και την ομορφιά και γι’ αυτά πασχίζουμε!