Η έμπρακτη αγάπη σε όλους μας κάνει παιδιά του Χριστού μας
Δεύτερη Κυριακή του
Λουκά σήμερα, αγαπητοί. Ο Χριστός μας ευρίσκεται πάνω στο όρος των Μακαρισμών
και ομιλεί στους Μαθητάς και Αποστόλους και στους υπόλοιπους ακροατάς Του, και
τους λέγει τον λεγόμενο «χρυσούν κανόνα»: Όπως θέλετε να σας φέρνονται οι άλλοι,
να φέρνεσθε και σεις σ’ αυτούς».
Ξεκινάει ο Χριστός μας
από τον νόμο της φιλαυτίας, τον οποίον έχουμε όλοι. Αγαπούμε τον εαυτό μας, και
μέχρι ενός σημείου είναι καλό, γιατί τον συντηρούμε και τον φροντίζουμε και τον
κάνομε καλύτερο ακόμη, που τον αγιάζομε. Κι ο Κύριος, ως πάνσοφος Διδάσκαλος
και μέγας ρεαλιστής, ξέρει τι κάνει, και μας λέει: «Όπως θέλετε να σας
φέρνονται, να φέρνεσθε και σεις». Κι εδώ ο Χριστός εκτύπησε κέντρο, μίλησε
πάνσοφα και έμπρακτα.
Και στη συνέχεια κάνει
μια ανάλυση και λέγει: «Εάν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, το ίδιο κάνουνε και
οι αμαρτωλοί, αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν. Και εάν κάνετε καλό σ’ αυτούς
που σας κάνουν καλό, δεν έχετε τίποτα παραπάνω, το ίδιο κάνουν και οι
αμαρτωλοί. Και αν δανείζετε και περιμένετε να πάρετε τα ίσα, είτε το κεφάλαιο
είτε με τόκους ή και να σας δανείσουν, δεν κάνετε τίποτα παραπάνω το ίδιο
κάνουν και οι αμαρτωλοί. Εσείς οι Χριστιανοί να αγαπάτε τους εχθρούς, να κάμετε
το καλό και να δανείζετε και να μην περιμένετε τίποτα. Έτσι μοιάζετε, τηρουμένων
των αναλογιών, με τον Θεό, τον Πατέρα σας, ο Οποίος είναι γεμάτος καλοσύνη,
έμπρακτη καλοσύνη, απέναντι στους αχαρίστους και στους πονηρούς. Και να
προσπαθείτε να είσθε και να γίνεσθε συμπονετικοί και εύσπλαχνοι, γιατί κι ο
Πατέρας μου ο ουράνιος είναι εύσπλαχνος σε όλους».
Εδώ βλέπομε τον νόμο της
αγάπης, της έμπρακτης αγάπης, την οποίαν έφερε ο Χριστός στον κόσμο, ως όντως
κάτι άλλο και το πραγματικά διαφορετικό. Γιατί στα χρόνια του Κυρίου εβασίλευε
το σκότος του μίσους, της σκληρότητος, της αδιαφορίας. Οι πτωχοί και οι
αδύνατοι πέθαιναν στο δρόμο, κανείς δεν τους έδινε σημασία, καμία αγάπη και
στοργή και φροντίδα δεν υπήρχε. Γι’ αυτό και ο Χριστός μας, φέρνοντας την
έμπρακτη αγάπη, ζέστανε τις ψυχές και τις καρδιές και έφτιαξε τις σχέσεις των
ανθρώπων. Κι από τότε μέχρι σήμερα, παρότι υπάρχουν δυσκολίες, κατοικεί πάνω
στη γη η θεϊκή αγάπη, η αγάπη του Χριστού μας και αλλάζει τα πάντα και
μεταβάλλει.
Κι εμείς πως και με τι
να Τον ευχαριστήσομε, για το μέγα αυτό καλό, το οποίο μας έφερε και το οποίο
συντηρεί στη γη και στις ψυχές μας; Ας κάνομε προσπάθεια και αγώνα να κρατούμε
και εμείς την έμπρακτη αγάπη, κι αν δεν μπορούμε, τουλάχιστον ας κατηγορούμε
τον εαυτό μας πως δεν τα καταφέραμε, κι ας πέφτουμε συντετριμμένοι στα πόδια
του Χριστού, κι ας Τον παρακαλούμε να μας δίνει έμπρακτη αγάπη.
Ώ θεία καλοσύνη του
Ιησού και αγάπη ουράνια! Ελθέ και σκήνωσον εν υμίν, και ανάδειξον ημάς μαθητάς
της Αυτού αγαθότητος και απείρου καλοσύνης.
Πηγή: † Αρχιμανδρίτη
Ανανία Κουστένη, Το κήρυγμα της Κυριακής, τόμος Β΄, σελ. 100-102, 5 Οκτωβρίου
2003.
