Μετά από την κάθοδο από το όρος των μακαρισμών ο Ιησούς πηγαίνει στην Καπερναούμ, το κέντρο της δράσης του στην περιοχή της Γαλιλαίας.
Εκεί ήλθε να τον συναντήσει ένας εκατόνταρχος από την ρωμαϊκής φρουρά της πολίχνης.
Η Καπερναούμ είχε τελωνείο και στρατιωτική φρουρά.
Ο εκατόνταρχος ( βαθμός ανάλογος του σημερινού λοχαγού ) ήταν μεγάλο αξίωμα στην ρωμαϊκή ιεραρχία.
Όπως αναφέρει ο Λουκάς αγαπούσε τους εντόπιους και μάλιστα φρόντισε αυτός για την ανοικοδόμηση της Συναγωγής της μικρής πολίχνης.
Οι Ιουδαίοι πρόκριτοι της Καπερναούμ μεσολαβούν γι΄ αυτόν στον Ιησού, λέγοντας ότι είναι άξιος κάθε βοήθειας.
Ο εκατόνταρχος αναφέροντας το αίτημα του στον Ιησού αποδεικνύει την αγάπη του προς τους συνανθρώπους του.
Ο δούλος του ήταν κατάκοιτος από παράλυση, αλλά ταυτόχρονα είχε και άλλες παρενέργειες από την αρρώστια που τον βασάνιζαν σε μεγάλο βαθμό.
Οι δούλοι εκείνη την εποχή και μάλιστα για τους ρωμαίους ήταν ένα τίποτα.
Ο εκατόνταρχος θα μπορούσε να τον πετάξει στον δρόμο και να αγοράσει άλλον.
Η αγάπη του όμως για τον άνθρωπο, τον πλησίον του, οδηγεί αυτό τον έγκριτο ρωμαίο να ζητήσει βοήθεια όχι για τον γιό του, όχι για την οικογένειά του αλλά για ένα δούλο.
Ο Κύριος αναγνωρίζοντας την ποιότητα του ρωμαίου και θέλοντας να αποκαλύψει την πίστη και την ταπείνωση του δηλώνει την επιθυμία του να πάει αυτοπροσώπως στο σπίτι του και να θεραπεύσει τον παράλυτο.
‘’ Ἐγώ ἐλθῶν θεραπεύσω αύτόν ‘’
Ρητή φανέρωση της δυνάμεως του, της θεότητας του.
Δεν είπε θα προσευχηθούμε στο Θεό να τον θεραπεύσει, αλλά ΕΓΩ.
Ποιος άραγε μπορεί να πεί ΕΓΩ.
Χωρίς να τον λοιδορήσουν η έστω να τον θεωρήσουν λογά και υπερήφανο που θα μείνει στα λόγια όταν βρεθεί μπροστά στον παράλυτο.
Ο λόγος του είναι σημείο της θεότητας Του, δείγμα της εξουσίας που έχει επάνω στη φθορά και τον θάνατο.
Ο Κύριος που με μόνο τον λόγο του υποτάσσει τις δυνάμεις που βασανίζουν τον άνθρωπο, ανοίγει ένα παράθυρο για να καταλάβουμε και να δούμε πως θα είναι η κτίση στον μέλλοντα αιώνα.
Τότε που θα απουσιάζει η αρρώστια και όλα τα δεινά και προβλήματα που μας βασανίζουν σήμερα.
Την ζωή μας στη χώρα της επαγγελίας, της κληρονομιάς, της Βασιλείας του Πατέρα μας.
Στη συνέχεια φανερώνεται η μεγάλη ταπείνωση του εκατόνταρχου.
Θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο να δεχθεί τον Ιησού στο σπίτι του.
Αισθάνεται λόγο της αγαθής προαίρεσης του, ότι ο Ιησούς είναι κάτι το ανώτερο, το εξαιρετικό, το υψηλό.
Έχει προσωπική πείρα τόσο της υπακοής στις διαταγές των ανωτέρων, όσον και της δυνατότητος να δίνει διαταγές σε υφισταμένους και δούλους.
ΟΜΩΣ αποδίδει στον Ιησού την ίδια δυνατότητα επί των δυνάμεων της φθοράς και της αρρώστιας.
Αναγνωρίζει ότι ο Ιησούς είναι ο μόνος που μπορεί με μόνο τον λόγο του να νικήσει την ασθένεια και την φθορά.
Αρκείτε μόνο στο λόγο του Ιησού διότι έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στη δύναμη του.
Τα λόγια του εκατόνταρχου εντυπωσιάζουν σε μεγάλο βαθμό τον Ιησού, χαρακτηρίζει την πίστη του ‘’ τοσαύτη ‘’ και θαυμάζει γι΄ αυτή.
Τα Ευαγγέλια αναφέρουν μόνο δύο περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Κύριος
‘’ εθαύμασε ‘’ .
Η μία ήταν με αφορμή την απιστία των Ναζαρινών ( Μαρκ 6,6) και η δεύτερη με αφορμή την πίστη του εκατόνταρχου.
Στη συνέχεια υπενθυμίζει τις προφητείες της Π. Διαθήκης που αναφέρονται στη συναγωγή των εθνών στην Ιερουσαλήμ για την προσκύνηση του μόνου Θεού κατά το τέλος του κόσμου.
Φυσικά αντίθετα προς τις παχυλές εθνικές προσδοκίες των Ιουδαίων.
Ο Κύριος δεν αναφέρεται σε κάποια υποταγή των εθνών, αλλά για την συμμετοχή τους στην εσχατολογική Βασιλεία.
Αυτή παρουσιάζεται με την συνηθισμένη εικόνα του Δείπνου.
Εκεί θα παρακαθίσουν μαζί με τους γενάρχες των Ιουδαίων, τους τρείς Πατριάρχες.
Η σωτηρία είναι παγκόσμια, αφορά όλα τα δημιουργήματα του Κυρίου.
Δεν λαμβάνονται υπ΄ όψη διακρίσεις ανθρώπινες, εθνικές η φυλετικές.
Ο άνθρωπος σώζεται από τον δημιουργό τότε και μόνο εάν θέλουν την σωτηρία τους και τον αναγνωρίζουν ως τον μόνο αληθινό Θεό και Σωτήρα.
Το ‘’ ανακλιθήσονται ‘’ συμφωνεί με την συνήθεια των ανθρώπων της εποχής να τρώνε ξαπλωμένοι στο ένα χέερι.
Τα παιδιά της Βασιλείας, ο περιούσιος λαός, αυτοί που δέχθηκαν την κλίση και την απέρριψαν.
Αυτοί που καυχόνται ότι είναι παιδιά του Αβραάμ, αλλά και σήμερα αυτοί που καυχόνται ότι είναι παιδιά της Εκκλησίας, αλλά έχουν την ‘’πίστη ηρνημένη ‘’.
Οι αιρετικοί, οι οικουμενισται ‘’ ἐκβληθήσονται ‘’ .
Όχι ότι θα τους διώξουν όταν μπουν στο χώρο του Δείπνου, αλλά ότι δεν θα τους επιτραπεί να εισέλθουν.
Το ‘’ εξώτερο ‘’
Μακριά από την φωτισμένη γη του Δείπνου υπάρχει σκοτάδι.
Η μακριά του Θεού ζωή είναι μια ζωή στο σκοτάδι, στην αγνωσία των πραγμάτων, στο ψέμα, στα ψυχοφάρμακα, στον ψυχικό πόνο.
Πράγματα που τα βλέπουμε στην καθημερινότητα μας.
Ο ‘’ κλαυθμός ‘’ είναι η λύπη και η στεναχώρια.
Ο ‘’ τριγμός των οδόντων ‘’ δείχνει την απελπισία γιατί χάθηκε οριστικά η δυνατότητα να μπουν στο νυμφώνα.
Αθανάσιος Κατσίκης
