|
|
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
έπί τώ Αγίω Πάσχα
έλέω και χάριτι Θεού
Έπίσκοπος και Μητροπολίτης τής Αγιωτάτης Μητροπόλεως
Μυτιλήνης, Έρεσσού καί Πλωμαρίου
πρός τόν Ιερόν Κλήρον τίς Μοναστικές Αδελφότητες καί τόν
εύλογημένον λαόν τής Έπαρχίας μας
Τέκνα
έν Κυρίω άγαπητά καί περιπόθητα,
Δοξολογία
καί εύχαριστία άρμόζει έκ μέρους μας στόν 
Αναστάντα έκ νεκρών ι ι Κύριό
μας, γιατί όδήγησε καί πάλι τά βήματά μας στήν T ' κλητή καί άγία
ήμέρα , στή ' ' μία τών Σαββάτων , στή λαμπροφόρο Ανάσταση Του . Η Σταύρωση τού
Χριστού καί ή Ανάστασή Του είναι οί δύο όψεις μιάς ένιαίας 
πραγματικότητος, γιατί ό δρόμος γιά τό Πάσχα
περνάει άπαραιτήτως μέσα άπό τό Σταυρό καί μέσα άπό τό Πάθος. Η Ανάσταση είναι 
ή χαρά πού ήλθε διά τού Σταυρού σέ
όλο τόν κόσμο ' Είναι ή νίκη τού Χριστού έπάνω στό κράτος τού διαβόλου. Είναι ό
θρίαμβος τής Έκκλησίας μας στίς σκοτεινές δυνάμεις τού άδου. Είναι ή σωτήριος
άπάντηση τού Θεανθρώπου Ιησού Χριστού στόν αίώνιο έχθρό τού άνθρωπίνου γένους,
δηλαδή τόν Έωσφόρο.
Θανάτου έορτάζομεν νέκρωσιν καί είναι φυσικό νά
πλημμυρίζει τήν ύπαρξή μας άνεκλάλητη καί άνείπωτη εύφροσύνη, άνάπαυση
έσωτερική καί βαθυτάτη είρήνη. Ως γνωστόν τό άνθρώπινο γένος μετά τήν άνυπακοή
τών πρωτοπλάστων στό θέλημα τού Θεού, άγκάλιασε τή ματαιότητα καί ένδύθηκε τούς
δερμάτινους χιτώνες τής φθοράς καί τής θνητότητας, ζώντας πρώτα τόν πνευματικό
θάνατο, πού είναι ή άπομάκρυνση καί ή διάζευξη τού άνθρώπου άπό τή Χάρη τού Θεού
καί στή συνέχεια τόν σωματικό, ό όποϊος τελικά λειτούργησε ώς φιλανθρωπία καί
εύεργεσία άπό τήν άγάπη τού Αγίου Τριαδικού Θεού , γιά νά μήν διαιωνίζεται τό
κακό σύμφωνα μέ τήν πατερική σοφία καί σκέψη.
Συντριβή , λοιπόν, τού θανάτου άπό τόν
Αναστάντα Χριστό έχει όχι άπλά μεγάλη σημασία γιά τόν άνθρωπο , άλλά καθίσταται
ύπαρξιακό καί καίριας σημασίας ζήτημα γιά έκεϊνον, γιατί τελικά τό μόνο κατ'
ούσίαν πρόβλημα στή ζωή τού άνθρώπου είναι ό θάνατος, ώς άποτέλεσμα τής
έλεύθερης άνθρώπινης έπιλογής νά έκφρασθεί άρνητικά έναντι τού Θείου θελήματος.
Άλλωστε μάς τό λέγει ξεκάθαρα ό Απόστολος τών Έθνών Παύλος:
Μέσω ένός άνθρώπου μπήκε μέσα στόν κόσμο ή άμαρτία καί
μέσω τής άμαρτίας ό θάνατος. Έτσι έξαπλώθηκε ό θάνατος σ' όλους τούς άνθρώπους ,
γιατί όλοι άμάρτησαν ( Ρωμ. 5, 12 ).
Ό θάνατος, ώς γέννημα τής άμαρτίας έχει σχέση μέ τό
αύτεξούσιο τού άνθρώπου καί όχι μέ τή φύση του, διότι ό Θεός είναι Ποιητής καί
Δημιουργός μόνο άγαθών πραγμάτων. Γιά κάθε είδους παραμόρφωση πού συμβαίνει στή
ζωή τού άνθρώπου καί τής κοινωνίας δέν έχει εύθύνη ό Θεός , άλλά μόνον ό
άνθρωπος. Άσχετα άν ό Θεός σεβόμενος τήν άνθρώπινη έλευθερία άνέχεται καί
παραχωρεί άκόμη καί τίς πιό έμπαθε~ις άνθρώπινες έπιλογές.
Αποτελεί
γεγονός άδιαμφισβήτητο ότι ή ζωή τού άνθρώπου είναι μία πορεία πρός τό θάνατο
καί τόν τάφο. Τό νήπιο έξερχόμενο άπό τήν κοιλιά τής μητέρας του, πού είναι
ένας τάφος, μεγαλώνει, γίνεται όλοκληρωμένος άνθρωπος, ένηλικιώνεται , γηράσκει
καί καταλήγει πάλι σε έναν τάφο. Έπίσης ή άνθρώπινη ζωή, όσο άξιόλογη καί
σημαντική καί άν είναι , καλύπτεται τελικά άπό τό πέπλο τού θανάτου. ' ' Πάντα
ματαιότης τά άνθρώπινα όπως μάς λέγει χαρακτηριστικά ό ίερός ύμνωδός.
"Ομως, ή Ανάσταση τού Χριστού , πού σέ τελευταία
άνάλυση δέν άνήκει στό Χριστό άλλά σέ όλη τήν άνθρωπότητα ', μάς λύτρωσε άπό τό
θάνατο, συνδέοντας τό πρόσκαιρο μέ τό αίώνιο καί τό έφήμερο μέ τό άϊδιο, διότι
αύτός είναι ό άναστημένος έν Χριστώ άνθρωπος. Χωρίς νά παύει νά είναι κτιστός
γίνεται κατά χάριν άθάνατος καί αίώνιος. Ταυτόχρονα έπίγειος καί ούράνιος,
φθαρτός καί άφθαρτος. Άγιος. Αύτό είναι τό μεγάλο δώρο τής Αναστάσεως, δηλαδή ή
άγιότητα, πού προσφέρεται μέσα στήν Έκκλησία μας κυρίως μέ τά ίερά μυστήρια τού
Βαπτίσματος καί τής Θείας Εύχαριστίας , καταθέτοντας άπό τήν πλευρά του ό
άγωνιζόμενος πιστός τήν διά βίου άσκησή του .
Νά, γιατί , λοιπόν, ό σωματικός θάνατος είναι μόνο ένας
μακρύς ύπνος μέχρι τήν κοινή άνάσταση καί παύει νά έχει τρομακτικές διαστάσεις
μετά τή Σταύρωση καί τήν Ανάσταση τοϋ Χριστού μας. Τά πάντα πλέον στή ζωή μας
καί στή κτίση φέρουν τό άρωμα καί κομίζουν τή σφαγίδα τής Αναστάσεως,
γνωρίζοντας ότι τό νεκρό σώμα τού κάθε άνθρώπου πού κατατίθεται κάποια στιγμή
στή γή θά τό άναστήσει όπωσδήποτε ό Κύριός μας στή Δευτέρα Παρουσία Του γιά νά
εισέλθει έκ νέου ή ψυχή σ' αύτό καί τότε ό όλος άνθρωπος, ώς Ψυχοσωματική
όντότητα , πού δέν θά έχει άνάγκη ύπνου, φαγητού καί ένδυμασίας, θά άπολαμβάνει
αίωνίως ή τό Φώς τού Χριστού ή θά βιώνει αύτό ώς σκοτάδι, πού μακάρι νά μή
συμβεί σέ κανέναν καί όπως έλεγε χαρακτηριστικά ό άγιος Παϊσιος : ' ' Ούτε ένα
πουλί νά μήν πάει στήν κόλαση
Μπορεί ό θάνατος νά είναι Ί θρήνος καί όδύνη
ΙΙ , άλλά ό Χριστός τό είπε ξεκάθαρα: Έγώ είμαι ή άνάσταση καί ή ζωή
έκεϊνος πού πιστεύει σε έμένα, κι άν πεθάνει, θά ζήσει 
( Ιω. ΙΙ, 25-26 )
Αγαπητοί
μου άδελφοί,
Μέσα στή
ζοφερή καί σκοτεινή άπό κάθε άποψη άτμόσφαιρα τών ήμερών πού αύξάνεται έσχάτως
μέ τόν άνακύΨαντα πόλεμο λίγο πάνω άπό έμάς, άς παρακαλέσουμε τόν Αναστάντα
Κύριό μας νά τόν παύσει τάχιστα καί άς φωτίζει όλους μας, γιά νά συνετιζόμεθα,
νά ταπεινωνόμεθα, νά άγαπάμε, νά συγχωρούμε , νά μετανοούμε συνεχώς καί νά
κοινωνούμε τό Σώμα καί τό Αίμα τού Κυρίου μας, ώστε, όταν θά έλθει καί γιά έμάς
ή ώρα τής έξόδου μας άπό αύτόν τόν κόσμο νά μεταβούμε ' ' άπό τό θάνατο στή ζωή
( Ιω. 5, 24 δηλαδή στόν δοξασμένο
Χριστό.
Χριστός Άνέστη
