Εὐαγγέλιον: Ματθ. δ' 12-17
᾿Αδελφοί μου χριστιανοί,
῾Η σημερινή Κυριακή ὀνομάζεται
Κυριακή μετά τά Φῶτα, διότι εὑρίσκεται ἡμερολογιακῶς μετά τήν ῾Εορτήν τῶν
῾Αγίων Θεοφανείων, πού ὀνομάζονται καί Φῶτα.
Εἰς τό Εὐαγγέλιον, τό ὁποῖον
διαβάζει σήμερα ἡ ᾿Εκκλησία μας, ἀπό τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, καταγράφεται
ὅτι συνέλαβαν τόν Πρόδρομον ᾿Ιωάννην καί τόν ἐφυλάκισαν, μέ ἐντολήν τοῦ
αἱμοχαροῦς ῾Ηρώδου, διά νά μή ἀκούη τόν ἔλεγχον του. Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός
ἀνεχώρησε εἰς τήν Γαλιλαίαν, ἄφησε τήν Ναζαρέτ καί ἦλθε καί ἔμεινεν εἰς τήν
παραθαλασσίαν πόλιν τῆς Καπερναούμ. Καί αὐτό τό σημεῖον τό προεφήτευσεν ὁ
Προφήτης ῾Ησαΐας, ὅταν ἔγραφε, «Γῆ Ζαβουλών καί γῆ Νεφθαλείμ, ὁδόν θαλάσσης,
πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς
μέγα, καί τούς καθημένους ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς» (῾Ησ.
η' 22). ᾿Από ἐδῶ ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός ἀρχίζει τό κήρυγμα του, καί μάλιστα μέ τά
ἴδια λόγια τοῦ Τιμίου Προδρόμου. «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ».
Βλέπομεν λοιπόν, τήν ἐναρμόνισιν
τῶν Γραφῶν καί τοῦ Κηρύγματος. Προφητεύουν οἱ Προφῆται ἑκατοντάδες χρόνια πρό
Χριστοῦ, καί ἀποκαλύπτονται ὅλα εἰς τό πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ. ῾Ο Τίμιος
Πρόδρομος καλεῖ τόν λαόν νά ἑτοιμασθῆ διά τῆς μετανοίας καί νά ὑποδεχθῆ τόν
Μεσσίαν. Καί ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός ἀρχίζει τό κήρυγμα του, μέ τό κήρυγμα τῆς
μετανοίας, πού ἐκήρυττεν ὁ Τίμιος Πρόδρομος. Διότι ἡ μετάνοια εἶναι ἡ μόνη ὁδός
πρός τήν σωτηρίαν. Βλέπομεν τόν ᾿Ιησοῦν Χριστόν, ὅταν ἀποστέλλει τούς Μαθητάς
του εἰς τό Κήρυγμα, τούς παραγγέλλει νά κηρύξουν μετάνοιαν εἰς ὅλους τούς
λαούς.
῾Η συνισταμένη τοῦ θείου
Κηρύγματος τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μετάνοια. Καί τό χαροποιόν μήνυμα τοῦ
Κηρύγματος εἶναι, ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός ἀναμένει ὅλους εἰς ἐπιστροφήν, εἰς
μετάνοιαν, διά νά δώση τήν συγχώρησιν καί τήν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν. Θά κηρύξη ὁ
᾿Ιησοῦς Χριστός: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ
ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. ια' 28).
῾Ο ῞Αγιος Νικόδημος ὁ ῾Αγιορείτης
γράφει, ὅτι «ὁ ᾿Ιορδάνης ποταμός συμβολίζει τήν μετάνοιαν. Διότι εἰς τόν
᾿Ιορδάνην ποταμόν, ἐβάπτιζεν ὁ ῞Αγιος ᾿Ιωάννης ὁ Βαπτιστής, βάπτισμα μετανοίας.
Καί ἡ ἀξίνη πού ἀναφέρεται ἐκεῖ, εἶναι ἡ
ἁμαρτία. Διότι καί ἡ ἁμαρτία εἶναι βαρεῖα καί κατωφερής, ὡς ὁ σίδηρος καί τό
μολύβι. Διά τοῦτο καί ὁ Δαβίδ γράφει εἰς τόν Ψαλμόν του, «αἱ ἀνομίαι μου
ὑπερῆραν τήν κεφαλήν μου, ὡσεί φορτίον βαρύ ἐβαρύνθησαν ἐπ᾿ ἐμέ» (Ψαλμ. λθ' 4).
Καί συνεχίζει ὁ ῞Αγιος Νικόδημος
ὁ ῾Αγιορείτης. «Μή φοβηθῆς ἀδελφέ μου, μπροστά εἰς τήν ἁμαρτίαν, μηδέ ἀπελπίσης
τήν σωτηρίαν σου. Στάσου ἀνδρεῖος, καί ἀντιπολέμησον τόν ἐχθρόν διάβολον, ὁ
ὁποῖος ζητεῖ νά σέ ἀπολέση μέ τήν ἀπόγνωσιν. Δεῖξον μετάνοιαν ἀληθινήν εἰς τόν
Θεόν. Πήγαινε εἰς τόν Πνευματικόν, καί ἐξομολογήσου μέ κατάνυξιν ὅλες τίς
ἁμαρτίες σου. Σύντριψον τήν καρδίαν σου. Δέξαι τόν Κανόνα, πού θά
σοῦ δώση ὁ Πνευματικός καί κάμε τελείαν ἀποχήν τῆς ἁμαρτίας. Δέν ὑπάρχει
ἁμαρτία ἀσυγχώρητος, παρά μόνον ἡ ἀμετανόητος.
᾿Εάν
ἔτσι μετανοήσης, ἀγαπητέ, ἤξευρε ὅτι ἡ γνησία αὐτή μετάνοια σου, θά σέ ἀνεβάση
ἀπό τό βάθος τῆς κακίας, διά τῆς Χάριτος τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, εἰς τό ὕψος τῆς
θείας συγγνώμης. Καθώς τότε καί ὁ ᾿Ιορδάνης, ὁ εἰς τύπον τῆς μετανοίας παραλαμβανόμενος,
ἀνεβίβασε τήν βαρεῖαν ἐκίνην ἀξίνην διά τῆς Χάριτος τοῦ Σταυροῦ.
῾Ο
διάβολος εἶναι δράκων μέγας εἰς τήν θάλασσαν τοῦ βίου καί τῶν ἡδονῶν διατριβῶν,
καί εἶναι ἕτοιμος νά καταβρωχθίση κάθε ἁμαρτωλόν ἀμετανόητον. ᾿Εάν ὅμως δέν
ἀπελπισθῆ ὁ ἁμαρτωλός καί φωνάξει μέσα ἀπό τήν ἁμαρτίαν του ἐκ βάθους καρδίας,
Κύριε σῶσον με, τόν ἀκούει ὁ Θεός καί δίδει εἰς αὐτόν τρόπον καί τόπον διά νά
μετανοήση καί νά σωθῆ».
῞Ενας
ἀσκητής σημειώνει, ὅτι δέν θά καταδικασθοῦμε διότι ἁμαρτήσαμε ἁπλῶς, ἀλλά διότι
δέν μετανοήσαμεν. Δύο δρόμοι ὑπάρχουν τῆς σωτηρίας, οἱ ὁποῖοι διαβαίνουν μέσα
ἀπό τήν ᾿Εκκλησίαν. ῾Η ὁδός τῆς ἀθωότητος καί τῆς ἁγιότητος, τήν ὁποίαν
καθαγιάζει ἡ ᾿Εκκλησία διά τῶν Μυστηρίων, καί ἡ ὁδός τῆς μετανοίας, ἡ ὁποία
διαβαίνει μέσα ἀπό τό Μυστήριον τῆς ἱερᾶς ᾿Εξομολογήσεως καί ἐπαναφέρει τόν
χριστιανόν εἰς τήν ἀθωότητα.
῞Οταν
ὁ Χριστός ἀρχίζει τό Κήρυγμα μέ τήν φράσιν: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία
τῶν Οὐρανῶν», κηρύττει καί ἐννοεῖ, ὅτι εἴμεθα προσκεκλημένοι εἰς τήν σωτηρίαν,
εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, εἰς τήν ὁποίαν ὁδηγεῖ ἡ ὁδός τῆς ἀθωότητος καί
τῆς ἁγιότητος. ῾Επομένως, προσέξετε τήν ἁμαρτίαν, καί ἐάν ἔχετε πέσει εἰς
αὐτήν, μετανοήσατε, διά νά ἐπανέλθετε εἰς τήν ὁδόν τῆς σωτηρίας.
Μᾶς
περιμένει λοιπόν ὁ Κύριος εἰς τήν ἐπιστροφήν, εἰς τήν μετάνοιαν, εἰς τήν ὁδόν
τῆς μετανοίας, εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Καί ἔδωκε τήν ᾿Εκκλησίαν, ἡ ὁποία
ἱερουργεῖ τόν Λόγον καί τά ἱερά Μυστήρια, ὡς τήν Κιβωτόν τῆς σωτηρίας, μέσα εἰς
τήν ὁποίαν ἐνσωματωμένοι οἱ χριστιανοί, σώζονται.
῎Ετσι
λοιπόν, σημειώνει ὁ ῞Αγιος Νικόδημος ὁ ῾Αγιορείτης, «διά τῆς πίστεως εἰς τόν
᾿Ενανθρωπήσαντα Θεόν, τόν ᾿Ιησοῦν Χριστόν, ἡμεῖς μέν θέλομεν φανῆ νικηταί τῆς ἁμαρτίας καί
ἀνώτεροι, ἡ δέ ἁμαρτία θέλει μείνη νικημένη ἀπό ἡμᾶς. Διότι καθώς ἐκεῖνοι ὅπου
θέλουν νά νικήσουν ἕναν γίγαντα καί μεγαλόσωμον ἐχθρόν, ἀναβαίνουν εἰς μίαν
ὑψηλήν καί στρερεάν πέτραν, καί ἀπό ἐκεῖ κτυποῦν καί θανατώνουν τόν ἐχθρόν,
ἔτσι καί ὅποιος χριστιανός θέλει νά νικήση τήν ἁμαρτίαν καί τόν ἐχθρόν του
Διάβολον, πρέπει νά ἀναβαίνη νοερῶς ἐπάνω εἰς τήν ὑψηλήν καί στερεάν Πέτραν τόν
᾿Ιησοῦν Χριστόν, καί ἀπό ἐκεῖ νά κτυπᾶ τόν ἐχθρόν του καί νά τόν καταβάλη διά
τῆς Χάριτος καί δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ».
Αὐτά
τά Μηνύματα μᾶς προσφέρει σήμερα ἡ ῾Αγιωτάτη ᾿Εκκλησία μας, καθώς ἐκλείσαμεν
τόν κύκλον τῶν ῾Εορτῶν τῶν Χριστουγέννων καί ἀκούσαμεν τό πρῶτον Κήρυγμα τοῦ
᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. «Μετανοεῖτε,
ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν».
῾Ο Χριστός μᾶς καλεῖ νά γίνωμεν οὐρανοπολῖται. ῎Ας Τόν ἀκούσωμεν, ἄς Τόν
ἀκολουθήσωμεν. ᾿Αμήν.