Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Αποτέλεσμα εικόνας για ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ ΜΑΤΘΑΙΟΥ θεραπεία το 
παραλυτικο
γιος ωάννης Χρυσόστομος
(Ματθ θ, 1-8)

«Κα φο μπκε στ πλοο πέρασε δι μέσου τς λίμνης στ πέναντι μέρος κα λθε στ δική του πόλη. Κα ν φεραν σ’ ατν να παραλυτικ πάνω στ κρεβάτι. Κα  ησος, ταν εδε τν πίστη τους, επε στν παραλυτικό· χε θάρρος, παιδί μου, σο χουν συγχωρηθε ο μαρτίες σου»

Δική του πόλη νομάζει δ τν Καπερναούμ.  Βηθλεμ τν φερε στ ζωή,  Ναζαρτ τν μεγάλωσε,  Καπερναομ τν εχε μόνιμο κάτοικό της.  παραλυτικς δ εναι λλος π κενον πο ναφέρει  εαγγελιστς ωάννης. κενος ταν κατάκοιτος στν κολυμβήθρα, ατς ταν στν Καπερναούμ. κενος ταν ρρωστος τριάντα κτ χρόνια· γι’ ατν δ δ λέγεται τίποτα τέτοιο. κενος δν εχε κανένα ν τν προστατέψει, ατς μως εχε ατος πο τν φρόντιζαν, πο τν σήκωσαν κιόλας κα τν φεραν. Κα σ’ ατν λέει, «παιδί μου, συγχωρονται ο μαρτίες σου» σ’ κενον, «θέλεις ν βρες τν γεία σου»; Κι κενον τν θεράπευσε τ Σάββατο, ατν μως χι. Γιατί βέβαια θ τν κατηγοροσαν ν τ κανε· κα γι’ ατ ο ουδαοι σ’ ατν σιώπησαν, σ’ κενον μως πιτέθηκαν κα τν καταδίωκαν. Ατ τ επα χι χωρς λόγο λλ γι ν μ νομίσει κανένας πς πάρχει διαφωνία, πειδ σχημάτισε τν ποψία πς ταν  διος παραλυτικός.

μες ς προσέξουμε τ μετριοφροσύνη κα τν καλωσύνη το Κυρίου. Γιατί κα πρν π’ ατ πέφυγε τν κόσμο· κι ταν τν διωξαν ο Γαδαρηνοί, δν ντιστάθηκε. φυγε κα μόνο πο δν πγε μακρυά. Κα πέρασε φο ξαναμπκε στ πλοο, νμποροσε ν πάει περπατώντας. Δν θελε ν πραγματοποιε πάντα θαύματα, στε ν μν καταστρέψει τ ργο τς θείας οκονομίας.

 Ματθαος λοιπν γράφει τι τν φεραν κοντ στν Κύριο. Ο λλοι εαγγελιστές, τι φο νοιξαν κα τ σκεπ τν κατέβασαν. Κι βαλαν μπροστ στ Χριστ τν ρρωστο χωρς ν το πον τίποτα λλ φήνοντάς τα λα στ διάθεσή του. Στν ρχ το ργου του  Χριστς πήγαινε π τ να μέρος στ λλο, κα δ ζητοσε τόσο μεγάλη πίστη σ’ σους τν πλησίαζαν. δ κα τν πλησίασαν κα φανέρωσαν τν πίστη τους. ταν εδε, γράφει, τν πίστη τους, δηλ. κείνων πο νοιξαν τσκεπή. Δν γυρεύει παντο τν πίστη π τος ρρώστους μονάχα, π.χ. ταν παραφέρονται  τ χουν χαμένα π τν ρρώστια. δ φαίνεται, πς  πίστη ταν κα το ρρώστου• δ θ δεχόταν ν τν κατέβαζαν π τ σκεπή, ν δν πίστευε.

φο ατο δειξαν τόση πίστη, δείχνει κι ατς τ δύναμή του, συγχωρώντας τς μαρτίες μ πλήρη ξουσία, κα μ λη του τ συμπεριφορ δείχνοντας τι εναι σότιμος μ’ κενον πο τν γέννησε. Προσέξτε· προηγουμένως τ δειξε ατ μ τδιδασκαλία του, ταν τος μιλοσε σν κενον πο χει ξουσία· μ τν λεπρό, ταν επε θέλω, καθαρίσου· μ τν κατόνταρχο, πο τν θαύμασε κα τν νέβασε ψηλότερα π’ λους· μ τ θάλασσα, ταν τν πόταξε μ τ λόγο μόνο· μ τος δαίμονες, ταν τν παραδέχονταν ς κριτή, κα τος διωξε μ πολλ ξουσία. δ πάλι μ λλο νώτερο τρόπο τος διους τος χθρος ναγκάζει ν παραδεχτον τν σοτιμία κα μ τ στόμα τους τ κάνει φανερό.  διος  Κύριος φανερώνει τι δν γαποσε τς τιμς -ταν πολλο θεατς πο κλειναν τν εσοδο, γι’ ατ κα τν κατέβασαν π ψηλ – δν βιάστηκε ν θεραπεύσει μέσως τ σμα πο εναι ρατ λλ παίρνει τν φορμ π’ ατος κα θεραπεύει τ όρατο πρτα, τ ψυχή, συγχωρώντας τς μαρτίες. Τοτο τν ρρωστο τν σωζε, στν διο μως δν προξενοσε μεγάλη δόξα. κενοι κινημένοι π πονηρία κα θέλοντας ν πιτεθον καναν τ θαμα ν λάμψει παρ τ θέλησή τους. Γιατί τσι πως ταν κενοςφευρετικός, χρησιμοποίησε τ φθόνο τους γι τν νάδειξη το θαύματος. πειδ λοιπν καναν θόρυβο μεταξύ τους κι λεγαν «Ατς βλασφημε· ποις μπορε ν συγχωρε μαρτίες παρ μόνο  Θεός;». ς δομε τί λέει  διος. «ραγε διέλυσε τν ποψία;». Κα βέβαια ν δν ταν σος μ τν Πατέρα πρεπε ν πε· Γιατί μο ποδίδετε δύναμη πο δν μο ταιριάζει; Πολ πέχω γ π τ δύναμη ατή. Τώρα μως δν επε κάτι τέτοιο. σα -σα βεβαίωσε κα πικύρωσε τ ντίθετο κα μ τ λόγο του κα μ τ θαμα. πειδ  περιαυτολογία φαινόταν τι στενοχωροσε τος κροατές, μ τ στόμα τν λλων βεβαιώνει ,τι τν φορ. Κα θαυμαστ εναι τι τ κάνει χι μόνο μ τ στόμα τν φίλων λλ κα τν χθρν. Ατ ποτελε τπλθος τς σοφίας του.

Μ τ στόμα τν φίλων του πιβεβαιώθηκεταν επε «θέλωκαθαρίσου» κα ταν επε «οτε νάμεσα στος βραίους δ βρκα τόση πίστη». Μ τ στόμα τν χθρων του τώρα. πειδ επαν κανένας δν μπορε ν συγχωρε μαρτίες παρ μόνο Θεός, συμπλήρωσε: «Γι ν μάθετε τι  Υἱὸς το νθρώπου χει ξουσία ν συγχωρε μαρτίες πάνω στ γ κοστε». Γυρίζει τότε κα λέει στν παράλυτο. Σήκω πάρε τ κρεβάτι σου κα πήγαινε στ σπίτι σου. Κι χι δ μονάχα λλ κι σ λλη περίπτωση, ταν κενοι το λεγαν τι δ σ λιθοβολομε γι μία καλή σου πράξη, λλ γι τ βλασφημία σου κι τι ν εσαι νθρωπος, κάνεις τν αυτό σου Θεό, οτε κε δν νέτρεψε τ γνώμη ατή, λλ τν πικύρωσε λέγοντας· «ν δν κάνω τ ργα το πατέρα μου, μ μ πιστεύετε· ν μως τ κτελ, κι ν δν πιστεύετε σ μένα, πιστέψτε στ ργα.

δ στόσο παρουσιάζει κι λλο σημάδι τς θεότητάς του -χι μικρ – κα τς σοτιμίας μ τν Πατέρα. κενοι λεγαν τι  συγχώρηση τν μαρτημάτων νήκει μόνο στ Θεό. Ατς μως χι μόνο τ μαρτήματα συγχωρε λλ κα πρν π’ ατκάνει κάτι λλο πο εναι ποκλειστικ προνόμιο το Θεο· ποκαλύπτει τ μυστικ πο εναι κρυμμένα στν καρδιά. Δν εχαν κφράσει ατ πο σκέφτηκαν. Μερικο γραμματες επαν μέσα τους· Ατς βλασφημε. Κα πειδ  Χριστς ξερε τς σκέψεις τους επε· «Γιατί κάνετε μ τ νο σας πονηρς σκέψεις;». τι μόνο στ Θε νήκει ν γνωρίζει τ μυστικά, κουσε τί λέει  προφήτης· «Σ μόνος π’ λους γνωρίζεις τς καρδιές»· κα πάλι· «σ  Θες πο ξετάζεις τν σωτερικό μας κόσμο». Κα  ερεμίας λέει· «Βαθύτερη π’ λα εναι  καρδι το νθρώπου· κα ποις θ τν κατανοήσει;»

Κα τοτο· « νθρωπος κοιτάζει τ πρόσωπο,  Θες βλέπει τν καρδιά». Κα π λλα πολλ χωρία τς Γραφς μπορομε ν διαπιστώσουμε τι νήκει στ Θε ν γνωρίζει τ ψυχή. ποδεικνύοντας λοιπν τι εναι Θες σος μ τν Πατέρα τοποκαλύπτει κα φανερώνει ατ πο συλλογίζονταν. Γιατί ατο πειδ φοβονταν τν κόσμο, δν τολμοσαν ν διατυπώσουν μπροστ σ’ λους τ γνώμη τους. Κι δ δείχνει πολλ πραότητα. Γιατί, λέει, κάνετε μέσα στν καρδι σας πονηρς σκέψεις; Κα βέβαια, ν πρεπε κάποιος ν’ γανακτήσει, ατς ταν  ρρωστος, πειδ εχε ξεγελαστε. Μποροσε ν πε· «γι λλο ρθα ν μ θεραπεύσεις κι λλο σ διορθώνεις; π πο εναι φανερ τι συγχωρονται ο μαρτίες μου;». Τώρα στόσο ατς τίποτα τέτοιο δ λέει λλ παραδίδει τν αυτό του στ διάκριση κείνου πο τν θεραπεύει. ν κενοι, περβολικο κα φθονερο καθς εναι, πονομεύουν τ φιλάνθρωπη δράση τν λλων. Γι’ ατ τος πιπλήττει βέβαια λλ μλη τν πιείκεια. ν δν σς φαίνεται πιστευτ τ πρτο κα νομίζετε εναι μεγάλα λόγια ,τι επα, ρίστε προσθέτω σ’ ατ κα κάτι κόμα· θ’ ποκαλύψω τ μυστικά σας. Κι λλο πάλι πειτα π’ ατό. Τ τι θ σφίξω τς ρθρώσεις τοπαραλυτικο.

Κι ταν μίλησε στν παράλυτο δν φανέρωσε καθαρ τν ξουσία του μ τος λόγους του. Δν επε «συγχωρ τς μαρτίες σου», λλ «συγχωρονται ο μαρτίες σου». Κι ταν ατο τν νάγκασαν, παρουσιάζει λαμπρότερα τν ξουσία του, λέγοντας· «Κα γι ν μάθετε τι  Υἱὸς το νθρώπου χει ξουσία ν συγχωρε μαρτίες πάνω στ γ». Βλέπετε πόσο θελε ν θεωρεται σος μ τν πατέρα; Οτε επε τι χει νάγκη π κάποιον λλο  Υἱὸς το νθρώπου  τι το δωσε ξουσία, λλ τι χει ξουσία, κα δν τ λέει ατ γι πίδειξη λλ «γι ν σς πείσω», λέγει, «τι δ βλασφημ κάνοντας τν αυτό μου σο μ τ Θεό». Παντο θέλει ν δίνει ποδείξεις σαφες, ναντίρρητες, πως ταν λέει· «Πήγαινε, δεξε τν αυτό σου στν ερέα». Κι ταν δείχνει τν πεθερ το Πέτρου ν πηρετε. Κι ταν πιτρέπει ν κατακρημνιστον ο χοροι. τσι λοιπν κι δ.

Τ σύσφιξη τν ρθρώσεων τν κάνει πόδειξη τς συγχωρήσεως τν μαρτημάτων. Κα τ σήκωμα το κρεβατιο πόδειξη τς σύσφιξης. στε ν μ νομισθε τι εναι φαντασία ατ πο εχε γίνει. Κα δν τ κανε ατ παρ φο τος ρώτησε· «Τί εναι πι εκολο ν πες συγχωρονται ο μαρτίες σου  ν πες σήκωσε τ κρεβάτι σου κα πήγαινε στ σπίτι σου». Ατ πο λέει εναι τ ξς. «Τί σς φαίνεται εκολότερο ν σφίξετε χαλαρωμένες ρθρώσεις  ν συγχωρήσετε μαρτίες; Φανερ τι ν σφίξετε τς ρθρώσεις». σο  ψυχ εναι νώτερη π τ σμα τόσο νώτερη εναι  συγχώρηση τν μαρτιν. πειδ μως τ να εναι όρατο κα τ λλο φανερό, γι’ ατ προσθέτω κα τ κατώτερο λλ φανερότερο. τσι τ μεγαλύτερο κι όρατο ν λάβει μ’ ατ τν πόδειξη. π ατ τν ρα φανέρωνε προκαταβολικ μ τ ργα του ατ πο  ωάννης εχε πετι ατς σηκώνει τς μαρτίες το κόσμου.

φο τν θεράπευσε, τν στέλνει στ σπίτι. Κα πάλι δ δείχνει μετριοφροσύνη κι τι δν ταν φαντασία ,τι εχε γίνει. Τος μάρτυρες τς ρρώστιας, τος κάνει κα τς γείας μάρτυρες. γ θ θελα, λέει, μ τ δική σου σθένεια, ν θεραπεύσω κι ατος πο νομίζουν πς εναι γιες ν τ πνεμα τους νοσεπειδ μως δ θέλουν πήγαινε στ σπίτι, γι ν διορθώσεις τος δικούς σου. Βλέπετε πς δείχνει τι εναι δημιουργς κα ψυχς κα σωμάτων; Το καθενς π’ ατ θεραπεύει τν παράλυση κα κάνει φανερ τ όρατο π τ ρατό. Σέρνονται μως κόμα στ γ. «ταν εδε  κόσμος θαύμασαν κα δόξασαν τ Θε πο δωσε τέτοια ξουσία στος νθρώπους». Τος μπόδιζε  σάρκα.

Ατς μως δν τος κατηγόρησε λλ προχωρε νεβάζοντάς τους μ τ ργα κα κάνοντας ψηλ τ φρόνημά τουςπ τέλους δν ταν μικρ ν θεωρεσαι πς εσαι μεγαλύτερος π’ λους τος νθρώπους κι τι ρχεσαι π τ Θεό. ν εχαν ποκτήσει γι’ ατ σ σημαντικ βαθμ βεβαιότητα, προχωρώντας θ καταλάβαιναν, τι ταν κα Υἱὸς το Θεο. Δν τ συνέλαβαν μως ατ καθαρ γι’ ατ κα δν μπορον ν τν πλησιάσουν. λεγαν πάλι· ατς  νθρωπος δν ρχεται π τΘεό. Πς εναι ατς π τ Θεό; Κα συνεχς λεγαν τ δια, σν προκαλύμματα τν παθν τους. Τ διο κάνουν πολλο κα τώρα, παρόλο πο νομίζουν τι περασπίζουν τ Θεό, κανοποιον δικά τους πάθη, ν πρέπει σ’ λα ν εμαστε μετριοπαθες.

Πρέπει λοιπν ν θεραπεύουμε τ πάθος μ μετριοπάθεια. Γιατί ατς πο γίνεται καλύτερος π φόβο νθρώπων, γρήγορα θ γυρίσει πάλι στν κακία. Γι’ ατ διέταξε ν φεθον τ ζιζάνια, παραχωρώντας πάλι μι προθεσμία γι μετάνοια. Πολλοπ’ ατος λοιπν μετάνιωσαν κι γιναν σπουδαοι π κακο πο σαν πως  Παλος,  τελώνης,  ληστής. Ατο σαν ζιζάνια, γιναν μως σιτάρι μεστωμένο. Στος σπόρους φαίνεται τοτο δύσκολο· εναι μως εκολο κα κατορθωτ σχετικ μ τθέληση· δν χει ατ δεθε μ τος φυσικος νόμους λλ χει τιμηθε μ λευθερία.

ταν συναντήσεις λοιπν χθρό της λήθειας, θεράπευσέ τον, περιποιήσου τον, ξανάφερέ τον στν ρετ δείχνοντάς του τέλεια ζωή, παρέχοντας λόγο κατηγόρητο, γίνε προστάτης κα κηδεμόνας του. Χρησιμοποίησε κάθε τρόπο γι διόρθωση πως κάνουν ο ριστοι γιατροί. Οτε ατο δν θεραπεύουν μ να τρόπο μόνο· ταν δον τι δν ποχωρε  πληγ μ τ πρτο φάρμακο, προσθέτουν δεύτερο, κι πειτα τρίτο. Κάνουν γχειρήσεις, χρησιμοποιον πιδέσμους. Κα σ λοιπν πο εσαι γιατρς τν ψυχν, μεταχειρίσου κάθε θεραπευτικ τρόπο κατ τος νόμους το Χριστο, γι ν λάβεις μισθ κα τς δικς σου κα τς φέλειας τν λλων. Πράξε τα λα γι τ δόξα το Θεο κι τσι θ δοξαστες κα σύ. «Θ δοξάσω», λέει, «ποιους μδοξάσουν. Κι ποιοι μ περιφρονον θ τος περιφρονήσω».

ς τ πράττουμε λοιπν λα γι τ δόξα τουγι ν πιτύχουμε ατ τ μακάριο τέλοςΑτ μακάρι λοι μας ν τ πιτύχουμε μ τ χάρη κα τ φιλανθρωπία το Κυρίου μας ησο Χριστο. Δική του  δόξα κα  δύναμη στος αἰῶνες.

μήν.

 http://alopsis.gr