ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΤΕΡΩΝ 

Δ΄.  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία στους αγίους Πατέρας που συγκρότησαν την Τετάρτη (Δ ) Οικουμενική Σύνοδο στην Χαλκηδόνα και δογμάτισε για τις δύο φύσεις στον Χριστό, την θεία και την ανθρώπινη, και για το πως ενεργούσαν οι δύο αυτές φύσεις στο ενιαίο πρόσωπό Του.

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρεται στον λόγο του Χριστού που είπε στους Μαθητές Του ότι είναι φώτα στον κόσμο και ότι θα πρέπει να λάμπουν με την διδασκαλία και τα έργα τους. Αλλά για να μπορεί κανείς να λάμπει τόσο με την διδασκαλία όσο και με τα έργα θα πρέπει ο ίδιος να είναι φως, να έχει λάβει το Φως του Θεού μέσα Του και να έχει σύνδεσμο με το αιώνιο άκτιστο Φως, το Φως του Θεού. Άλλωστε, οι Μαθητές πρώτα έλαβαν το Φως του Θεού και έπειτα έλαμπαν με όλη τους την ύπαρξη.

Θα πρέπει να το δούμε λίγο αυτό. Θα πρέπει να κάνουμε εδώ την αυτοκριτική μας και να δούμε τον εαυτό μας. Τι είμαστε και κατά πόσο είμαστε αυτό που πρέπει. Τι είδους Χριστιανοί είμαστε.

Μέσα από την αυτογνωσία, ο καθένας από μας θα διαπιστώσει ότι μπορεί να καταστεί πρόξενος ωφέλειας στους άλλους, αλλά την ίδια στιγμή θα μπορεί να καταστεί πρόξενος και μεγάλης ζημιάς. Κι αυτό εξαρτάται απόλυτα από τον τρόπο που θα κατανοήσουμε το ρόλο μας ως ανθρώπων και ιδιαίτερα ως Χριστιανών και τα σημερινά αναγνώσματα, αδελφοί μου, μας καθοδηγούν στον πραγματικό τρόπο βίωσης του Χριστιανισμού, όπως παρουσιάζεται μέσα από τη σημερινή γιορτή των Αγίων Πατέρων της τέταρτης Οικουμενικής Συνόδου.

Ορθοδοξία και ορθοπραξία. Αυτό είναι το δίδυμο της επιτυχίας. Ορθή πίστη και ενάρετη ζωή. Με τα δύο αυτά χαρακτηριστικά θα φωτίζουν και θα εξυψώνουν με την ηθική τους την ανθρωπότητα για να οδηγηθούν στο σύνολό τους στην τελειότητα.

Τονίζει ο Απόστολος Παύλος στο' μαθητή του τον Τίτο και κατ' επέκταση σε μας «Ότι ο Θεός φανέρωσε την καλοσύνη του και την αγάπη του στους ανθρώπους, μας έσωσε ... δια του Ιησού Χριστού του σωτήρα μας, για να δικαιωθούμε με τη δική του χάρη και να κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή που προσδοκούμε. Αυτά τα λόγια είναι αξιόπιστα και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία, ώστε όσοι έχουν πιστέψει στο Θεό να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα. Αυτά είναι τα καλά και τα χρήσιμα στους ανθρώπους» (Τίτ. γ" 4 - 8).

Ακόμα πιο αποκαλυπτικός παρουσιάζεται ο Κύριος στο σημερινό Ευαγγέλιο όπου περιγράφει τα χαρακτηριστικά του Χριστιανού ως προτύπου μια και μέσα από τη ζωή, τη χριστιανική ζωή, θα παρουσιαστεί στον κόσμο η καλύτερη απόδειξη για την ορθότητα και την ανωτερότητα της χριστιανικής διδασκαλίας.

«Φως του κόσμου» χαρακτήρισε ο Χριστός τον εαυτό του: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» (Ιωάν. η" 12). Φως του κόσμου θέλει εξίσου τους μαθητές του και κατ' επέκταση τον κάθε χριστιανό, άρα και τον καθένα από μας. «Υμείς εστε το φως του κόσμου». Εσείς είστε το φως του κόσμου. Εσείς είστε το φως των ανθρώπων, που με τη διδασκαλία σας και το παράδειγμά σας θα φωτίζετε τα μάτια των. ψυχών των ανθρώπων, έτσι ώστε να καθοδηγούνται στην ορθή πίστη και την αληθινή ευσέβεια. Εσείς είστε ακόμα τα ηθικά φώτα που μέσα από τη ζωή σας θα σώζετε τον κόσμο από την ηθική σήψη και την κατάπτωση. Ενώ θα ζείτε μέσα στον κόσμο την ίδια στιγμή θα ζείτε πάνω από τον κόσμο, σαν πόλη που είναι κτισμένη π6νω σε βουνό και σαν λυχνάρι τοποθετημένο σε λυχνοστάτη.

Σαν άνθρωποι, λοιπόν, δεν είμαστε και δεν πρέπει να είμαστε αποξενωμένοι από τον κόσμο. Είμαστε κομμάτι του κόσμου. Και σαν τέτοιο κομμάτι καλούμαστε να γίνουμε πρόσωπα ευθύνης αλλά και πρόσωπα ειδικής αποστολής. «Πόλις επάνω όρους κειμένη» και «λύχνος ... επί την λυχνίαν».

Με αυτά τα δεδομένα θα πρέπει να λάμψει το φως μας ενώπιον των ανθρώπων. Και αυτό το φως είναι εκείνο των καλών έργων. Όμως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Ο Κύριος χρησιμοποίησε τη λέξη «λαμψάτω» και όχι τη λέξη «θεαθήναι». Η πίστη, η ευσέβεια και η ηθική ζωή δεν είναι αντικείμενο επίδειξης, αλλά βίωμα ζωής. Ως εκ τούτου ο τρόπος αυτός της ζωής θα πρέπει να είναι πόλος έλξης και όχι αποστροφής. Δια μέσου της όλης ζωής και συμπεριφοράς μας θα πρέπει να συμβάλλουμε στη δόξα του Θεού και όχι εξαιτίας μας να συκοφαντείται ή να βλασφημείται το όνομα του Θεού.

Ο άνθρωπος που ακολουθεί το Χριστό καθρεφτίζει στη ζωή του τη ζωή του Χριστού. «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. β' 20). Αυτή η ζωή ακτινοβολείται στη συν

έχεια προς τον κόσμο. Και οι ακτίνες που ακτινοβολούνται δεν είναι άλλες από τις αρετές που πηγαία φεύγουν από μέσα στον άνθρωπο σαν η καλύτερη μορφή ευχαριστίας προς το Θεό, γιατί Αυτός πρώτος μας αγάπησε και μας έσωσε. Με τον τρόπο αυτό γινόμαστε το φωτεινό πρότυπο που ζει και ενεργεί στη ζωή του όπως και ο Χριστός. Πρότυπο και μέτρο της καθημερινής ζωής είναι ο τέλειος Χριστός και όχι ο άνθρωπος με τις οποιεσδήποτε αδυναμίες του.

Αδελφοί μου, τιμητική η θέση του Χριστιανού, αλλά και βαριά η ευθύνη του. Το έργο του πολυσύνθετο. Έργο που εκπληρώνεται με υπακοή και όχι παρακοή. Με εφαρμογή του νόμου του Θεού ως την πιο μικρή λεπτομέρεια. Γιατί ο νόμος του Θεού έχει αιώνιο κύρος. Ο νόμος του Θεού έχει αιώνια ισχύ. «Έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν ή μία κεραία, ου μη παρέλθει από του νόμου έως αν πάντα γένηται».

Κατά συνέπεια, καλείται ο Χριστιανός κάθε εποχής, ανεξάρτητα από τις αλλαγές που συντελούνται γύρω του να έχει σαν οδηγό του το λόγο του Θεού, που είναι αιώνιος και όχι τον ανθρώπινο λόγο που έρχεται και παρέρχεται.

Αλήθεια, αγαπητοί μου, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν ο καθένας από μας συνειδητοποιούσε αυτό το προνόμιο και συνάμα την μεγάλη ευθύνη. Σίγουρα δε θα μιλούσαμε για χαμένες αξίες και για ανύπαρκτα πρότυπα. Ή δε θα μιλούσαμε για πυγολαμπίδες που προβάλλονται σαν πρότυπα! Χρέος μας, λοιπόν, είναι να γίνουμε «φως του κόσμου», φως μέσα από την κοινωνική ζωή μας, όπως μας το ζητά σήμερα ο Χριστός. Να γίνουμε φως μέσα από την αγάπη που αγκαλιάζει με κατανόηση τις πτώσεις και τις αδυναμίες των άλλων.

Αμήν.