Ότι εάν ομολογήσεις εν τω στόματι σου Κύριον Ιησούν και πιστεύσεις εν τη καρδία σου, ότι ο Θεός , αυτον ήγειρεν εκ νεκρών σωθήσει
Σε μια τραγική διαπίστωση,αγαπητοί αδελφοί, σ` ένα συμπέρασμα που δεν χωράει αμφισβητήσεις, καταλήγουμε ,καθώς μελετάμε την βιωτή του μεγάλόυ και τροπαιοφόρου μάρτυρος, τον οποίο για δεύτερη φορά μέσα στο εκκλησιαστικό έτος, τιμάει σήμερα η Εκκλησία μας.
Μια διαπίστωση που βέβαια ξεκινάει από τα χρόνια κείνα –τα μαρτυρικά- του ζωντανού Χριστιανισμού, των διωγμών και της ομολογίας., της οποίας όμως τις προεκτάσεις και την πλήρη επαλήθευση πρέπει να ψάξουμε στο σήμερα. Στη … δική μας εποχή . Την εποχή της 3ης χιλιετίας , την εποχή της προόδου, της επιστήμης, των θαυμάτων της τεχνικής, μα και εποχή συνάμα υποκουλτούρας, αμφισβήτησης και ισοπέδωσης των πάντων, εποχή, που κατάφερε να αποχαυνώσει τη συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας και να την θέσει –άβουλο ον – στην κυριαρχία και στα σχέδια ενός BIG-BROTHER.
Ο μεγάλος εθναπόστολος -ο Παύλος- μιλώντας γι` αυτήν ακριβώς την κατάσταση αναφέρει σε μια επιστολή του. Μαρτυρώ γαρ τοις ζήλον Θεού έχουσιν αλλ ου κατ' επίγνωσιν… Αγνοούντες γαρ την του Θεού δικαιοσύνην, και την ιδίαν δικαιοσύνην ζητούντες, στήσαι την δικαιοσύνην του Θεού ουχ υπετάγησαν.
Παράλληλα ο ίδιος δηλώνει για τον εαυτό του. Εγώ…ουκ απειθείς εγενόμην τη ουρανίω οπτασία.
Δεν απείθησε στη Θεία πρόσκληση. Δεν έκλεισε τα` αυτιά του στη φωνή του Θεού.Δεν άλλαξε δρόμο όταν, πηγαίνοντας στη Δαμασκό , καλέστηκε για να συναντηθεί με το Θεό και μάλιστα να γίνει ο μεγάλος εθναπόστολος Του, μάρτυρας Του, ομολογητής Του.
Στην ίδια βέβαια γραμμή, πάνω στα ίδια χνάρια ,βάδισε και ο Μεγαλομάρτυρας και τροπαιοφόρος Άγιος την μνήμη του οποίου τιμάει σήμερα η Εκκλησία μας.Κλήθηκε κι αυτός σε συνάντηση με το Χριστό. Τον κάλεσε μάλιστα με τρόπο τρανταχτό.Του ζητήθηκε να δοθεί ολοκληρωτικά. Ψυχή και σώμα χάρισμα στο Θεό. Από τη μια ο îου κατ` επίγνωσιν ζήλοςï, των διωκτών, από την άλλη î ο κατù επίγνωσιν ζήλοςï,του μάρτυρος μας. Ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία, η ανυπακοή. σε απόσταση βολής με την αληθινή Θεογνωσία, την ταπείνωση, την υποταγή του ιδίου θελήματος στο θέλημα του Θεού .Διωγμός και ομολογία μέσα στην ζώσα Χριστιανική πίστη ,είναι δυο έννοιες που δεν ξεχώρισαν ποτέ.
Οι προφήτες σκύβουν το κεφάλι και ανοίγουν την καρδιά τους στο Θεό.î Λάλει Κύριε και ο δούλος σου ακούειï.Οι Απόστολοι δεν εγένοντο απειθείς στα ουράνια κελεύσματα. Οι Άγιοι όλοι της Εκκλησίας μας ,οι Μάρτυρες μας ,τα παλικάρια της πίστεως μας, καταθέτουν την βροντερή ομολογία τους, με λόγια και με έργα, και δεν σκύβουν το κεφάλι σε καμιά δύναμη, σε καμιά υπόσχεση, σε κανένα αντάλλαγμα. Πλειάδα εκατομμυρίων ψυχών, πυρπολούμενοι από Θείο κατù επίγνωσιν ζ¡λοï δεν μπόρεσαν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό στις αλήθειες που με το χέρι τους έψαξαν και τη ψυχή τους αφουγκράστηκαν. Ου δυνάμεθα, γάρ ημείς α είδομεν και ηκούσαμεν μη λαλείνï.Έτσι άφησαν σε μας ατράνταχτη παρακαταθήκη αυτό που απ’ την αρχή τονίσαμε. î…•αν À μολογήσ¨ς •ν τâ στόματι σου Κύριον ùΙησοËν σωθήσει.
Ο Άγιος μας, ο Μεγαλομάρτυρας Άγιος μας ,παράδειγμα αποστομωτικό. Κατέθεσε στα χέρια του Θεού, τα πάντα. Ψυχή και σώμα, ολάκερα. Όχι με δόσεις, όχι με υποχωρήσεις, όχι με συμβιβασμούς και υπολογισμούς. Αψήφησε τα παρόντα μα κέρδισε τα μέλλοντα, τα αιώνια.
Αδελφοί μου!.
Η αντίδραση του ανθρώπου στο πρόσωπο του Θεού φαινόμενο διαχρονικό .Το πνεύμα το κοσμικό, αλλοιώνει την αλήθεια, και την ερμηνεύει σύμφωνα με προσωπικές επιδιώξεις, συμφέροντα και απόψεις, κατασκευάζοντας έτσι ένα Χριστιανισμό συμφεροντολογικό, συμβιβασμένο, άνευρο. Ένα Χριστιανισμό που άνετα τον παραμερίζουμε όταν μπαίνει εμπόδιο στις επιδιώξεις μας.
Έχουμε όμως το δικαίωμα να κάνουμε διαλογή και επιλογή των αληθειών του Ευαγγελίου κατά μας συμφέρει; Έχουμε το δικαίωμα να προσαρμόζουμε το Χριστό όπως εμείς θέλουμε, γιατί δήθεν άλλαξαν οι καιροί, γιατί δήθεν πρέπει να προσαρμοστούμε, σε νέα δεδομένα, γιατί δήθεν πρέπει να να πάψουμε να είμαστε αναχρονιστικοί, γλαφυροί οπισθοδρομικοί, γιατί πρέπει να εκσυγχρονιστούμε; Έχουμε κατανοήσει ότι το Ευαγγέλιο δεν είναι δική μας επινόηση και γι΄αυτό δεν επιδέχεται αλλαγές, νοθεύσεις ,αλλοιώσεις..
Εμείς λοιπόν προσερχόμαστε στο Χριστό, χωρίς εγωισμούς, υποχωρήσεις, συμβιβασμούς και κοσμικές εκσυγχρονίστικες σοφίες, Προσερχόμαστε στο Χριστό με αταλάντευτη πίστη και άδολη αγάπη .Αγάπη και πίστη που σε κάνει να είσαι έτοιμος ακόμα και για το μαρτύριο. Αγάπη και πίστη που βάζουν το Χριστό πιο πάνω κι από γονείς και συγγενείς κι από γνωστούς και φίλους και πολιτικούς κι από οποιονδήποτε άλλον. Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός,ή λιμός,ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;
Προσερχόμαστε στο Χριστό με τη δύναμη του λόγου μας. Ανοίγουμε το στόμα μας , κινούμε τη γλώσσα μας γι΄ Αυτόν .Παντού και σ΄ όλους. Σ΄όλες τις κατευθύνσεις. Σε φίλους, σε εχθρούς, σε ζηλωτές, σε ψυχρούς, σε αδιάφορους, στους νεοφωταδιστές και θολοκουλτουριάρηδες της εποχής μας .Με θάρρος και παρρησία ομολογούμε Ιησούν Χριστόν . îέτοιμοι προς απολογίαν παντί τω αιτούντι ημάςς λόγον περί της εν ημίν ελπίδοςï Ο ίδιος ο Κύριος μας διαβεβαιώνει σχετικά με την με θάρρος και δύναμη του λόγου ομολογία μας.îόστις ομολογήσει έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός.
Αγαπητοί Χριστιανοί
Στα χρόνια των διωγμών, τα χρόνια των μαρτύρων ,στα χρόνια του Τροπαιοφόρου Αγίου μας, ο Χριστιανισμός ,συνεχώς κατακτούσε νέες ψυχές, ακόμα και μέσα από αυτούς τους διώκτες , εν μέσω παντοειδών εμποδίων, διωγμών ,μαρτυρίου.
Σήμερα ύστερα από δυο χιλιάδες χρόνια, ακόμα τα εμπόδια δεν έλειψαν .Λίγα χρόνια πίσω, στα χρόνια, του υπαρκτού λεγομένου σοσιαλισμού, ή στις γείτονες Βαλκανικές χώρες αρκούν για του λόγου το αληθές.
Στην πατρίδα μας, είναι γνωστές οι προσπάθειες που γίνονται ,για να μας αποστερήσουν το δικαίωμα να εξωτερικεύουμε και να ομολογούμε την πίστη μας. Να περιθωριοποιηθεί η Εκκλησία, να σφραγιστεί το στόμα της Εκκλησίας, να λείψει η ομολογιακή δήλωση της Ορθοδόξου ταυτότητος μας .Είναι γνωστός ο πόλεμος και οι συκοφαντίες κατά της Εκκλησίας για να κλονιστεί το κύρος της, για να μην την βρίσκουν μπροστά τους στα άνομα σχέδια τους.
Όμως.
Αυτός που πιστεύει με συνέπεια δεν κρατά την πίστη μόνο για τον εαυτό του. Δεν ισχυρίζεται ότι η πίστη είναι μόνο <<για τα μέσα μας >>, αλλά ομολογεί σε κάθε στιγμή σε κάθε περίσταση. Με την καρδιά πιστεύουμε και η πίστη αυτή λογίζεται για την δικαιοσύνη μας .Και όταν ομολογούμε αυτό που έχουμε στην καρδιά μας, αυτή η ομολογία μας χαρίζει την σωτηρία.
Σε μια τραγική διαπίστωση,αγαπητοί αδελφοί, σ` ένα συμπέρασμα που δεν χωράει αμφισβητήσεις, καταλήγουμε ,καθώς μελετάμε την βιωτή του μεγάλόυ και τροπαιοφόρου μάρτυρος, τον οποίο για δεύτερη φορά μέσα στο εκκλησιαστικό έτος, τιμάει σήμερα η Εκκλησία μας.
Μια διαπίστωση που βέβαια ξεκινάει από τα χρόνια κείνα –τα μαρτυρικά- του ζωντανού Χριστιανισμού, των διωγμών και της ομολογίας., της οποίας όμως τις προεκτάσεις και την πλήρη επαλήθευση πρέπει να ψάξουμε στο σήμερα. Στη … δική μας εποχή . Την εποχή της 3ης χιλιετίας , την εποχή της προόδου, της επιστήμης, των θαυμάτων της τεχνικής, μα και εποχή συνάμα υποκουλτούρας, αμφισβήτησης και ισοπέδωσης των πάντων, εποχή, που κατάφερε να αποχαυνώσει τη συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας και να την θέσει –άβουλο ον – στην κυριαρχία και στα σχέδια ενός BIG-BROTHER.
Ο μεγάλος εθναπόστολος -ο Παύλος- μιλώντας γι` αυτήν ακριβώς την κατάσταση αναφέρει σε μια επιστολή του. Μαρτυρώ γαρ τοις ζήλον Θεού έχουσιν αλλ ου κατ' επίγνωσιν… Αγνοούντες γαρ την του Θεού δικαιοσύνην, και την ιδίαν δικαιοσύνην ζητούντες, στήσαι την δικαιοσύνην του Θεού ουχ υπετάγησαν.
Παράλληλα ο ίδιος δηλώνει για τον εαυτό του. Εγώ…ουκ απειθείς εγενόμην τη ουρανίω οπτασία.
Δεν απείθησε στη Θεία πρόσκληση. Δεν έκλεισε τα` αυτιά του στη φωνή του Θεού.Δεν άλλαξε δρόμο όταν, πηγαίνοντας στη Δαμασκό , καλέστηκε για να συναντηθεί με το Θεό και μάλιστα να γίνει ο μεγάλος εθναπόστολος Του, μάρτυρας Του, ομολογητής Του.
Στην ίδια βέβαια γραμμή, πάνω στα ίδια χνάρια ,βάδισε και ο Μεγαλομάρτυρας και τροπαιοφόρος Άγιος την μνήμη του οποίου τιμάει σήμερα η Εκκλησία μας.Κλήθηκε κι αυτός σε συνάντηση με το Χριστό. Τον κάλεσε μάλιστα με τρόπο τρανταχτό.Του ζητήθηκε να δοθεί ολοκληρωτικά. Ψυχή και σώμα χάρισμα στο Θεό. Από τη μια ο îου κατ` επίγνωσιν ζήλοςï, των διωκτών, από την άλλη î ο κατù επίγνωσιν ζήλοςï,του μάρτυρος μας. Ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία, η ανυπακοή. σε απόσταση βολής με την αληθινή Θεογνωσία, την ταπείνωση, την υποταγή του ιδίου θελήματος στο θέλημα του Θεού .Διωγμός και ομολογία μέσα στην ζώσα Χριστιανική πίστη ,είναι δυο έννοιες που δεν ξεχώρισαν ποτέ.
Οι προφήτες σκύβουν το κεφάλι και ανοίγουν την καρδιά τους στο Θεό.î Λάλει Κύριε και ο δούλος σου ακούειï.Οι Απόστολοι δεν εγένοντο απειθείς στα ουράνια κελεύσματα. Οι Άγιοι όλοι της Εκκλησίας μας ,οι Μάρτυρες μας ,τα παλικάρια της πίστεως μας, καταθέτουν την βροντερή ομολογία τους, με λόγια και με έργα, και δεν σκύβουν το κεφάλι σε καμιά δύναμη, σε καμιά υπόσχεση, σε κανένα αντάλλαγμα. Πλειάδα εκατομμυρίων ψυχών, πυρπολούμενοι από Θείο κατù επίγνωσιν ζ¡λοï δεν μπόρεσαν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό στις αλήθειες που με το χέρι τους έψαξαν και τη ψυχή τους αφουγκράστηκαν. Ου δυνάμεθα, γάρ ημείς α είδομεν και ηκούσαμεν μη λαλείνï.Έτσι άφησαν σε μας ατράνταχτη παρακαταθήκη αυτό που απ’ την αρχή τονίσαμε. î…•αν À μολογήσ¨ς •ν τâ στόματι σου Κύριον ùΙησοËν σωθήσει.
Ο Άγιος μας, ο Μεγαλομάρτυρας Άγιος μας ,παράδειγμα αποστομωτικό. Κατέθεσε στα χέρια του Θεού, τα πάντα. Ψυχή και σώμα, ολάκερα. Όχι με δόσεις, όχι με υποχωρήσεις, όχι με συμβιβασμούς και υπολογισμούς. Αψήφησε τα παρόντα μα κέρδισε τα μέλλοντα, τα αιώνια.
Αδελφοί μου!.
Η αντίδραση του ανθρώπου στο πρόσωπο του Θεού φαινόμενο διαχρονικό .Το πνεύμα το κοσμικό, αλλοιώνει την αλήθεια, και την ερμηνεύει σύμφωνα με προσωπικές επιδιώξεις, συμφέροντα και απόψεις, κατασκευάζοντας έτσι ένα Χριστιανισμό συμφεροντολογικό, συμβιβασμένο, άνευρο. Ένα Χριστιανισμό που άνετα τον παραμερίζουμε όταν μπαίνει εμπόδιο στις επιδιώξεις μας.
Έχουμε όμως το δικαίωμα να κάνουμε διαλογή και επιλογή των αληθειών του Ευαγγελίου κατά μας συμφέρει; Έχουμε το δικαίωμα να προσαρμόζουμε το Χριστό όπως εμείς θέλουμε, γιατί δήθεν άλλαξαν οι καιροί, γιατί δήθεν πρέπει να προσαρμοστούμε, σε νέα δεδομένα, γιατί δήθεν πρέπει να να πάψουμε να είμαστε αναχρονιστικοί, γλαφυροί οπισθοδρομικοί, γιατί πρέπει να εκσυγχρονιστούμε; Έχουμε κατανοήσει ότι το Ευαγγέλιο δεν είναι δική μας επινόηση και γι΄αυτό δεν επιδέχεται αλλαγές, νοθεύσεις ,αλλοιώσεις..
Εμείς λοιπόν προσερχόμαστε στο Χριστό, χωρίς εγωισμούς, υποχωρήσεις, συμβιβασμούς και κοσμικές εκσυγχρονίστικες σοφίες, Προσερχόμαστε στο Χριστό με αταλάντευτη πίστη και άδολη αγάπη .Αγάπη και πίστη που σε κάνει να είσαι έτοιμος ακόμα και για το μαρτύριο. Αγάπη και πίστη που βάζουν το Χριστό πιο πάνω κι από γονείς και συγγενείς κι από γνωστούς και φίλους και πολιτικούς κι από οποιονδήποτε άλλον. Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός,ή λιμός,ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;
Προσερχόμαστε στο Χριστό με τη δύναμη του λόγου μας. Ανοίγουμε το στόμα μας , κινούμε τη γλώσσα μας γι΄ Αυτόν .Παντού και σ΄ όλους. Σ΄όλες τις κατευθύνσεις. Σε φίλους, σε εχθρούς, σε ζηλωτές, σε ψυχρούς, σε αδιάφορους, στους νεοφωταδιστές και θολοκουλτουριάρηδες της εποχής μας .Με θάρρος και παρρησία ομολογούμε Ιησούν Χριστόν . îέτοιμοι προς απολογίαν παντί τω αιτούντι ημάςς λόγον περί της εν ημίν ελπίδοςï Ο ίδιος ο Κύριος μας διαβεβαιώνει σχετικά με την με θάρρος και δύναμη του λόγου ομολογία μας.îόστις ομολογήσει έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός.
Αγαπητοί Χριστιανοί
Στα χρόνια των διωγμών, τα χρόνια των μαρτύρων ,στα χρόνια του Τροπαιοφόρου Αγίου μας, ο Χριστιανισμός ,συνεχώς κατακτούσε νέες ψυχές, ακόμα και μέσα από αυτούς τους διώκτες , εν μέσω παντοειδών εμποδίων, διωγμών ,μαρτυρίου.
Σήμερα ύστερα από δυο χιλιάδες χρόνια, ακόμα τα εμπόδια δεν έλειψαν .Λίγα χρόνια πίσω, στα χρόνια, του υπαρκτού λεγομένου σοσιαλισμού, ή στις γείτονες Βαλκανικές χώρες αρκούν για του λόγου το αληθές.
Στην πατρίδα μας, είναι γνωστές οι προσπάθειες που γίνονται ,για να μας αποστερήσουν το δικαίωμα να εξωτερικεύουμε και να ομολογούμε την πίστη μας. Να περιθωριοποιηθεί η Εκκλησία, να σφραγιστεί το στόμα της Εκκλησίας, να λείψει η ομολογιακή δήλωση της Ορθοδόξου ταυτότητος μας .Είναι γνωστός ο πόλεμος και οι συκοφαντίες κατά της Εκκλησίας για να κλονιστεί το κύρος της, για να μην την βρίσκουν μπροστά τους στα άνομα σχέδια τους.
Όμως.
Αυτός που πιστεύει με συνέπεια δεν κρατά την πίστη μόνο για τον εαυτό του. Δεν ισχυρίζεται ότι η πίστη είναι μόνο <<για τα μέσα μας >>, αλλά ομολογεί σε κάθε στιγμή σε κάθε περίσταση. Με την καρδιά πιστεύουμε και η πίστη αυτή λογίζεται για την δικαιοσύνη μας .Και όταν ομολογούμε αυτό που έχουμε στην καρδιά μας, αυτή η ομολογία μας χαρίζει την σωτηρία.
Αυτό έκανε και ο Άγιος μας.
